หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

ตอนที่ 47

เสน่ห์แห่งอำนาจ

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 46/105

 

เวลาผ่านไปหลายสัปดาห์ เอื้อย โสนน้อย ยังคงถูกเก็บตัว ซ่อนไว้ที่ห้องพักข้างห้องแล็บ รวมกับเพื่อนๆ โดยความช่วยเหลือของ ธนญชัย ซึ่งแอบชอบ เอื้อย และอยากได้เธอมาครอบครอง. นี่คือสาเหตุที่ สองสาวน้อย ได้รับการปกป้องให้ที่หลบซ่อน ตั้งแต่วันแรก ที่ถูกจับมาเป็นทาสเชลยที่นี่.

ความใกล้ชิดของเด็กรุ่น ตอนย่างเข้าวัยสาว มักก่อเรื่องราว ที่ไม่อาจปกปิดหรือซ่อนเร้น ความรู้สึกรักใคร่ปรารถนา ที่แท้จริงได้. เอื้อย แสดงความห่วงใย สังข์ อย่างออกนอกหน้า มากกว่าความเป็นเพื่อน. โสนน้อย รู้ดีว่าเพื่อนรักคิดอย่างไรกับ สังข์.

 

จากการเฝ้าสังเกตของ ธนญชัย ผู้มีนิสัยเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู่ในดวงตา. เขาเห็นพฤติกรรมของ เอื้อย ที่แสดงถึงความรัก ความห่วงใยที่มีต่อ สังข์ อย่างออกนอกหน้า, สร้างความไม่พอใจ สะสมมากขึ้นทุกวัน. ความริษยากับความรู้สึกหึงหวง เพิ่มดีกรีสูงขึ้น และเข้าครอบงำจิตใจเขา จนยากที่จะหักห้ามได้. เขาจำเป็นต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อแยก เอื้อย ออกมาจากกลุ่มเพื่อน. นั่นคือ วิธีเดียวที่เขาจะได้ครอบครัวตัว เอื้อย สาวน้อยที่เขาพอใจ ตั้งแต่แรกเห็น.

 

เช้าวันหนึ่ง, มีบัญชาจากนายหญิง ให้รีบจัดเตรียมสินค้า เพื่อส่งมอบตามใบสั่ง. บังเอิญว่า เส้นทางขนส่งสินค้า จะมีเจ้าหน้าที่เดินเข้าออก ผ่านห้องทำงานของพวกเด็กๆ. สังข์ จำเป็นต้องซ่อนสองสาวเพื่อนรัก ให้มิดชิดกว่าเดิม.

 

ธนญชัย เอาใบสั่งมาส่งให้ สังข์ แล้วออกไปทำธุระข้างนอก. สังข์ ส่งใบสั่งต่อให้ สินสมุทร และ สุดสาคร ช่วยกันบรรจุสิ่งของเข้ากล่อง.

 

“สังข์ พวกเราอยู่ที่นี่ก็นานแล้วนะ ไม่คิดจะออกไปจากที่นี่บ้างเหรอ?” สินสมุทร กระซิบถามเบาๆ.

“ยังไม่มีโอกาส”

“รึว่านายอยากอยู่ที่นี่” สุดสาคร พูดเสริม.

สังข์ เงียบไป. สุดสาคร จึงพูดกระเซ้าด้วยความน้อยใจ.

“นายเป็นคนโปรดของ นายหญิงอยู่แล้วนี่”

“ถึงนายหญิงจะรักเราเหมือนลูก แต่ก็ไม่เหมือนกัน อย่าลืมซิ แม่จริงๆ ของเรายังรอพวกเราอยู่”

 

สังข์ ให้เหตุผล. สินสมุทรได้โอกาส จึงเปิดเผยแผนที่คิดไว้.

“เอางี้นะ ถ้าเราออกไปพร้อมๆ กัน อาจถูกจับได้ เราแบ่งออกเป็นสองทีมดีกว่า ทีมแรก สังข์ กับ สาคร ทีมที่สอง เรา เอื้อย โสนน้อย”

 

เป็นความโชคไม่ดีของพวกเด็กๆ แผนเริ่มขึ้น ก็มีปัญหาเสียแล้ว. ขณะปรึกษากัน ธนญชัย เดินผ่านมา ได้ยิน สังข์ กับ สินสมุทร กระซิบวางแผนกัน. เพื่อจับใจความให้ชัดเจนกว่านี้ เขาจึงซ่อนตัว แอบฟังแผนของพวกเขา.

 

“สังข์ กับ สาคร ออกไปก่อนชุดแรก” สินสมุทร ออกความเห็น “ส่วนเรา จะพาพวกผู้หญิงนี่ตามไป ยังงี้ดีไหม๊?”

 

สังข์ คิดใคร่ครวญครู่หนึ่ง, ข้อเสนอของเพื่อน ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้. พวกเขาก็โตพอแล้ว และกล้าพอ ที่จะทำในสิ่งที่พวกผู้ใหญ่คาดไม่ถึง. ตราบใดที่พวกเขายังรัก และสามัคคีกันอยู่ แผนที่พวกเขาวางไว้ ก็อาจเป็นจริงได้ไม่ยาก. สังข์ เริ่มมองเห็นลู่ทาง ที่จะออกไปจากที่นี่.

 

เมื่อเห็นว่าปลอดคนดีแล้ว, สังข์ โน้มคอ สินสมุทร กับ สุดสาครมาใกล้ๆ แล้วกระซิบเบาๆ ว่า

“พวกนาย ไม่ต้องห่วงนะ เรารู้จักของวิเศษ มันช่วยอำพรางตัวพวกเราได้ และเราก็มีวิธีเอามันออกมาใช้ได้ด้วย”

 

เป็นความโชคดีของเด็กๆ ขั้นตอนนี้ของแผน ยังรักษาชั้นความลับไว้ได้. คำพูดที่สังข์กระซิบกับเพื่อนๆ เบาเกินไป, ธนญชัยไม่สามารถจับใจความสำคัญอะไรได้เลย. เขารู้สึกเสียดาย ที่ไม่อาจรู้รายละเอียด เกี่ยวกับแผนของพวกเด็กๆ. แต่เท่านี้ ก็พอเป็นข้อมูล ที่เขาจะนำไปใช้ประโยชน์ได้แล้ว.

ธนญชัย ขมวดคิ้ว อมยิ้มอย่างมีเลศนัย.

 

“เริ่มเมื่อไหร่ดีล่ะ?” สุดสาคร ถาม.

 

คำถามของ สุดสาคร ยังไม่มีใครให้คำตอบ. ธนญชัย เข้ามาขัดจังหวะพอดี, ทำทีว่า ไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน. สังข์ และเพื่อนๆ ก็แสดงท่าทีกลบเกลื่อน, ทำทีว่าออกคำสั่ง แยกย้ายกันไปทำงาน. แต่ ธนญชัย กลับอมยิ้ม ซ่อนความในใจบางอย่างไว้.

 

เขารู้แล้วว่าเด็กพวกนี้ กำลังคิดจะหนี. ถ้านำเรื่องนี้ไปบอกกับนายหญิง พวกเขาคงเดือดร้อนแน่ และความลับทุกอย่าง เกี่ยวกับอาณาจักรน้อยๆ ข้างห้องแล็บ ก็จะถูกเปิดเผย. แต่นั่น ง่ายเกินไปสำหรับเขา จะคิดทำเมื่อไหร่ก็ได้. แต่ตอนนี้ ธนญชัย ยังไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น. เพราะจะทำให้เขาพลาดที่จะได้เชยชม เด็กสาวเอื้อย. นี่คือเหตุผลสำคัญ ที่เขาควรเก็บแผนการหลบนี ของพวกอดีตทาสเชลย ไว้เป็นความลับต่อไปก่อน.

และอีกเหตุผลหนึ่ง คือ ถ้านายหญิงไม่เชื่อคำพูดของเขา ว่าเด็กจะหนีจริง. เขาก็อาจจะถูกตราหน้าว่า เป็นคนนิสัยไม่ดี ชอบใส่ร้ายคนอื่น. อาจทำให้ เอื้อย รังเกียจ ไม่รักตนก็เป็นได้.

 

คนเจ้าเล่ห์อย่าง ธนญชัย มีหรือจะยอมเสียเปรียบง่ายๆ และยอมทำลายความนิยมของคนอื่น ที่มีต่อตัวเอง. ความวู่วามใจร้อน จะไม่ส่งผลดีแก่เขาเลย. เขาย่อมมีแผนที่ดีกว่านี้แน่นอน. เป็นอันว่า ความรอบคอบ ผสมกับความเจ้าเล่ห์ของเขา ก็ไม่เลวเสียทีเดียว. ทำให้พวกเด็กๆ มีเวลาวางแผนการหนี ได้รอบคอบมากยิ่งขึ้น.

 

วันหนึ่ง ที่ห้องส่วนตัวของนายหญิง, เจ้าแมวสีเทาตัวเก่ง กำลังยุ่งอยู่กับสิ่งประดิษฐ์ใหม่ ที่อยู่บนโต๊ะ. เสียงเท้าของคนเดิน เข้ามาขัดจังหวะ ความสนุกเพลิดเพลินของมัน, เจ้าสีเทาจึงหลบไปทางอื่น. พ่อบ้านอาคมถือแฟ้มลับ มาส่งมอบให้นายหญิงบนโต๊ะ ขณะที่เธอกำลังยุ่งกับการ ตรวจความเรียบร้อย ของโมเดลจำลอง ของตึกหลังหนึ่ง ที่จะถูกสร้างขึ้น แทนสะพานเหล็กเก่าแก่โบราณ ซึ่งจะถูกรื้อทำลาย. นายหญิงหยิบแฟ้มลับขึ้นมา นิ้วชี้แตะที่ปุ่มสตาร์ท เปิดอ่าน ... เนื้อความในนั้น ทำให้นายหญิงรู้สึกไม่พอใจและเป็นกังวล.

 

จากรายงานของพ่อบ้านอาคม มีหลักฐาน ทั้งภาพนิ่งและคลิปวิดีโอชัดเจน จำนวนหลายภาพ ที่แสดงให้เห็นว่า แทน หัวหน้าใหญ่ ที่คุมธุรกิจในอุโมงค์ใต้ดินนั่น คิดทรยศ, ซ้องสุมอิทธิพลของตนเอง ร่วมมือกับสมุนคนสนิท ผลิต “เฮโรโคฟีน” สารเสพติดชนิดใหม่ แล้วแอบสอดไส้ ส่งไปพร้อมกับการส่งมอบอาวุธให้แก่ ผู้แทนรัฐสุวรรณวดี แล้วยักยอกผลประโยชน์บางส่วนไว้.

 

“มีเรื่องบ้าๆ เกิดขึ้นในอาณาของดิฉันด้วยหรือนี่! มิน่าล่ะ มันถึงได้ซ้องสุมอิทธิพลได้รวดเร็ว ทำไมดิฉันถึงได้โง่อย่างนี้นะ” นายหญิง บ่นกับ อาคม “ดิฉัน อุตส่าห์ไว้ใจเขา ให้อำนาจเขา เขาไม่น่าทำกับดิฉันอย่างนี้เลย”

“นายหญิงจะทำยังไงต่อไปล่ะครับ? อิทธิพลของเขาแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน คนของเราข้างบนนี่ ก็มีแค่นิดหน่อย ส่วนใหญ่เป็นพนักงานในห้องแล็บ ไม่ใช่ทหารหรือนักรบที่บ้าบิ่นเหมือนพวกนั้น”

 

เธอลุกจากเก้าอี้ ละสายตาจากโมเดลจำลอง มองออกไปนอกตัวตึก. เดินไปรอบๆ โต๊ะ อย่างช้าๆ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ สองสามครั้ง และครุ่นคิดในใจ.

 

“มีใคร เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีกไหม๊?”

 

อาคม นิ่งไปพักใหญ่ ไม่รู้ว่าจะพูดดีหรือไม่. มันเสี่ยงเหลือเกิน ที่จะเอ่ยถึงบุคคลคนนี้. ถ้านายหญิงไม่เชื่อในคำพูดของเขา เขาต้องเดือดร้อนแน่ๆ. และถ้านายหญิงเชื่อว่าจริง นายหญิงจะยอมรับมันได้หรือ.

 

“ว่าไง มีใครเกี่ยวข้องอีกไหม๊?”

“เอ่อ! นายหญิงครับ ผมก็อายุปูนนี้แล้ว จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้ ผมไม่รู้จะโกหกนายหญิงไปทำไม”

“อาคม บอกมา ว่ามีใครเกี่ยวข้องอยู่อีก ไม่ต้องเกรงใจฉัน”

 

นายหญิง ตอกย้ำ ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเคียดแค้นและเอาจริง. คำถามที่ผสมด้วยอารมณ์แบบนี้ อาคม คาดเดาว่า นายหญิงอาจรู้แล้วก็ได้ ว่าเป็นใคร. แต่เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์.

 

“ธนญชัย หลานของนายหญิง”

 

อาคม สังเกต นายหญิง เก็บอาการแค้นเคืองไว้ในใจ, เดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด. เจ้าแมวสีเทามองหน้านายของมัน ขณะที่นายหญิงเอามือลูบขนของมันเบาๆ ที่บริเวณลำคอ, และมันก็โน้มคอลงไปตอบสนองรับ แสดงสัญลักษณ์และความหมาย ในความรักและความซื่อสัตย์ ที่มีต่อเจ้าของ. นายหญิงมองมันอย่างชื่นชม, ช่างเป็นแมวที่มีความจงรักภักดี เสียยิ่งกว่าคนเสียอีก.

เธอยิ้มออกมาด้วยความขมขื่น, ไม่คาดคิดว่า สิ่งที่เธอรู้มาก่อนหน้านี้ จะเป็นจริงเข้าสักวัน. ตอนนี้ มันก็เป็นจริงไปแล้ว.

 

“คุณกลับไปก่อน ขอบคุณที่ให้ข้อมูล”

 

วันถัดมา, นายหญิงเรียก ธนญชัย ไปพบเป็นการส่วนตัว ที่ห้องทำงาน. เพื่อสืบหาข้อเท็จจริงให้แน่ชัดกว่านี้. เธอเองก็ยังไม่ปลงใจเชื่อสนิทเสียทีเดียวนัก. ทุกอย่างต้องมีหลักฐาน และคำรับสารภาพ.

 

“ย่ามีเรื่องจะขอให้เธอช่วย” นายหญิง เอ่ยขึ้น “และเป็นเรื่องลับที่เรารู้กันแค่สองคน ย่าจะไว้ใจเธอได้ไหม๊?”

“ได้ครับ” ธนญชัย ตอบ “เรื่องอะไรหรือครับ?”

“ย่ารู้ข่าวมาว่า แทน เขาคิดไม่ดีกับย่า จริงรึเปล่า?”

 

ธนญชัย นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนจะย้อนถามว่า

“แล้วย่าเชื่อข่าวลือนั่นหรือครับ?”

“ถ้าเป็นเรื่องจริง ... เขากำลังทำในสิ่งที่ย่าอภัยให้ไม่ได้ ถ้าเป็นเธอ เธอจะทำยังไง?”

 

ธนญชัย นิ่ง ทำใจเย็นสู้เสือ และย้อนถาม,

“แล้วย่าจะทำยังไงกับเขา? เขาเคยรับใช้ย่ามาหลายปี มีเขาคนเดียวที่คุมคนข้างล่างแทนย่าได้ ... และ เอ่อ! ผมหมายถึงอาณาจักรของเรา ก็ได้ประโยชน์จากธุรกิจใต้อุโมงค์นั่น มากเสียยิ่งกว่าที่เราผลิตอาวุธยุทธภัณฑ์ ให้กับรัฐพันธมิตรเสียอีก”

“เธอพูดเหมือนกับว่า เธอก็รู้เห็นเป็นใจไปกับเขา”

 

ประโยคนี้ ธนญชัยถึงกับสะดุ้ง เหมือนคนร้อนตัว. เขารีบปฏิเสธ ให้เหตุผลใหม่ทันที.

“ไม่นะครับ ผมหมายถึง ถ้าเราจะจัดการกับเขา ต้องรอบคอบ เพราะเขาคุมทุกอย่างข้างล่างนั่น ย่าจะให้โอกาสเขากลับตัว หรือจะฆ่าเขาทิ้งเสีย นั่นก็สุดแล้วแต่ย่าจะบัญชาครับ”

 

ธนญชัย พูดแบบนี้ เท่ากับพูดเอาดีใส่ตัว เอาชั่วให้คนอื่น. คำตอบของเขา ซ่อนแฝงนัยะบางอย่างไว้. นายหญิงจับผิดหลานชายได้ไม่ยาก. แต่เขาเป็นหลานแท้ๆ เป็นบุคคลในเครือญาติรุ่นสุดท้าย ที่เหลืออยู่. เธอคิดหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองว่า ธนญชัย ยังเป็นเด็กไร้ประสบการณ์ อาจถูกคนเจ้าเล่ห์ล่อลวงได้ง่าย. ทั้งนิสัยจองหองของเขา ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนกระหายอำนาจได้ไม่ยาก.

 

นี่คือเหตุผลหนึ่ง ที่จะทำให้นายหญิง ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงไป เผื่อเขาอาจจะกลับใจได้ หรือไม่ก็ อาจใช้ความโอหังของเจ้าหลานชาย ให้เป็นประโยชน์ ในการสืบหาจุดอ่อนของศัตรูที่อยู่ใกล้ตัว.

 

“ธนญชัย ถามจริงๆ นะ ... อยู่ที่นี่เธอมีความสุขดีอยู่รึ? เธออยากได้อะไรก็บอกมา ถ้าไม่เกินความสามารถ ก็จะหาให้ ที่ย่าให้เธอทำงานหนัก ก็เพื่อว่าเธอจะได้ฉลาดและมีอนาคตที่ดี สมกับที่ลุงของเธอฝากฝังย่าไว้ก่อนเขาตาย เธอเป็นหลานแท้ๆ ของย่าคนเดียว ย่าเองก็ไม่มีใครที่เป็นญาติ นอกจากเธอ อาณาจักรนี้ที่ย่าสร้างขึ้นมา ก็นับวันจะใหญ่โตขึ้นทุกวัน ต้องมีคนช่วยรับภาระดูแล เธอเข้าใจเจตนาย่าไหม๊ว่า หมายถึงอะไร”

 

ธนญชัย ก้มหน้านิ่งรับฟังแต่โดยดี. เขาแกล้งทำเป็นเข้าใจ, ไม่คิดเลยว่า วันนี้ นายหญิงจะพูดร่ายยาวขนาดนี้. ตลอดเวลาที่เขาทำงานรับใช้นายหญิง เขารู้สึกว่าตนเองเหมือนหุ่นยนต์ ไร้ชีวิตไร้อนาคต ถูกดูหมิ่นตลอดเวลาว่าโง่งี่เง่า กล่าวหาว่าทำงานพลาดอยู่ตลอด, ทั้งๆ ที่เขาก็มีสถานะไม่ด้อยกว่าใครในอณาจักรนี้. ทำไมเขาจะคิดอ่าน หรือทำในสิ่งที่ตนเองเห็นว่าถูกต้องบ้างไม่ได้.

 

นายหญิง สังเกตเห็นกิริยาเย่อหยิ่งจองหอง บนใบหน้าของหลานชายแล้ว, เขาถลำลึกมากไปแล้ว. แต่ก็อยากทดสอบเขา เป็นครั้งสุดท้าย, เป็นการวัดใจกันว่า ใครเป็นมิตรใครเป็นศัตรู.

 

“ธนญชัย ช่วยย่าไปสืบเรื่องนี้หน่อยนะ แล้วรายงานย่าโดยตรงทุกระยะ อย่าทำให้ย่าผิดหวังล่ะ”

 

ธนญชัย รีบรับคำ แล้วออกจากห้องไป. นายหญิงทอดสายตา ตามหลังหลานชายไปจนสุดทาง. เธอเริ่มไม่แน่ใจ กับทายาทคนนี้เสียแล้ว. หรือว่าเธอจะต้องหาทายาทคนใหม่ ตามที่เธอคิดไว้ ก่อนหน้านี้ เมื่อหลายเดือนก่อน.

 

“ตาเฒ่าเอ๋ย! ฉันอยากให้คุณยกโทษให้ฉัน และขอบคุณ ที่ส่งเด็กหน้าตาน่ารักและฉลาดมาให้ ฉันน่าจะแสดงตัวเป็นแม่ตั้งนานแล้ว ตั้งแต่วันที่พบเขา ฉันมัวไปทำอะไรอยู่ล่ะนี่ ”

 

นายหญิงรำพึงกับตัวเอง. ไม่ควรจะปล่อยให้เวลาสูญเสียไปมากกว่านี้, เธอตัดสินใจกดปุ่ม เรียก สังข์ ให้ขึ้นมาพบ ในห้องงานส่วนตัว.

 

ไม่นาน สังข์ มาถึง และได้รับอนุญาตให้เข้ามา พบกับนายหญิงเป็นการส่วนตัวตามลำพัง. นายหญิงยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดู และบอกให้นั่งที่เก้าอี้ข้างๆ. สังข์ รู้สึกแปลกใจ ที่นายหญิงเรียกเขามาพบเป็นการส่วนตัวแบบนี้ และไม่ต้องมีพิธีอะไรให้ยุ่งยาก. และปล่อยให้เขาทำตัวให้สบาย ไม่ต้องเกร็งเหมือนทุกครั้ง. ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ. เจ้าแมวสีเทา ค่อยๆ ย่องเข้ามานั่งบนตักของ สังข์ ด้วยท่าทางดูอ่อนโยน.

 

“ปีนี้เธออายุเท่าไหร่แล้ว?”

“สิบสองปีครับ”

“เธอโตขึ้นมากเลยนะ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เรียนรู้งานทุกอย่างหมดรึยัง?”

“มีบางอย่างครับ ที่ไม่รู้”

“ถ้าฉันจะอนุญาตให้เธอ มีอิสระมากขึ้น และเป็นหูเป็นตาแทนฉัน จะทำได้ไหม๊?”

“นายหญิง จะให้ผมทำอะไรหรือครับ?”

“ก่อนอื่น ถ้าอยู่ต่อหน้ากันสองคน เธอ เอ่อ! จะเรียกฉันว่าแม่ก็ได้นะ ฉันอนุญาต”

“จะดีหรือครับ นายหญิง”

“เรียกนายหญิงอีกแล้ว ฉัน เอ่อ! แม่บอกแล้วไงว่า เธอเหมือนของขวัญที่เคนส่งมาให้ เธอลืมไปแล้วรึว่า เคนเขาให้ลูกชายไม่ได้ ตอนนั้นเขาถูกกดดันจิตใจมาก จนกระทั่งเขาจากแม่ไป แม่จึงอยากจะล้างผิดให้กับตัวเอง เผื่อว่าสักวันเขาจะให้อภัย แล้วกลับมา”

 

สังข์ ฟังด้วยความงุนงง ... เกิดอะไรขึ้นนี่. นี่คือความจริงหรือความฝัน. ก่อนหน้านี้ นายหญิง ก็เรียกเขามาข้างบนนี่ และแสดงความเป็นกันเอง ราวกับแม่แสดงความรักกับลูก จนเขารู้สึกว่านี่ไม่ใช่การแสดงเสแสร้ง เพียงแต่ไม่มีคำว่าแม่เท่่านั้นเอง. หากเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว คิดเอาตัวรอดเพียงคนเดียว การยอมรับสถานะใหม่ คงไม่ใช่เืรื่องยาก. แต่คำว่าเพื่อน มีประวัติศาสตร์ มายาวนานเกินกว่าที่เขา จะมองข้ามไป.

สิ่งที่เขาคิดเตรียมการณ์กับเพื่อนๆ เพื่อหนีออกไปจากที่นี่ เขาจะทำอย่างไร. เขาควรจะลืมมันไปเสีย และยอมรับสถานภาพใหม่อย่างนั้นหรือ.

 

“นายหญิง เอ๊ย! แม่ครับ”

เขาเอ่ยชื่อเรียกนายหญิงว่าแม่ อย่างเคอะเขิน

“ทุกวันนี้ ผมสบายดี ขอบคุณที่เมตตารับเลี้ยงผมไว้ ไม่ให้ลำบาก แต่ผมเกรงว่า จะทำให้แม่ไม่ถูกใจในบางเรื่อง ผมยังกลัวอยู่ครับ”

“โถ! เด็กหนอเด็ก เธอก็อย่ากลัวไปเลย ต่อนี้ไปเธอคือลูกแม่ เอาอย่างนี้นะ แม่จะบอกความลับบางอย่างให้ มานี่ซิ”

 

เมื่อมาถึงจุดนี้ นายหญิงไม่ลังเลให้เนิ่นช้าอีกต่อไป. เธอตัดสินใจมอบอนาคตส่วนหนึ่ง ให้แก่ผู้ที่เธอแน่ใจ ว่าจะเป็นทายาทคนต่อไป เธอมั่นใจว่ามันจะเป็นเช่นนั้น.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 48/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net