หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

ตอนที่ 51

หนี

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 50/105

 

ที่ข้างกำแพงด้านนอก ยามเช้าตรู่ บรรยากาศดูอึมครึมไปด้วยหมอกบางๆ ไม่รู้ทิศเหนือทิศใต้ มองเห็นแต่กำแพงสูง. ข้างนอกนี่ แวดล้อมด้วยป่าละเมาะสลับกับป่าหิน, ทัศนวิสัยมองไปได้ไม่ไกลนัก. สังข์ เอื้อย โสนน้อย สุดสาคร ยังเกาะกลุ่มกันดีอยู่. มีเสียงรถยนต์ดังขึ้นไกลๆ เหมือนกำลังลากจูงอะไรอยู่ แล้วก็มีเสียงสั่งการเอะอะลั่น ชุลมุนฟังไม่ได้ศัพท์. สังข์ รู้ดีว่า นั่นเป็นเสียงเคียดแค้นของ ธนญชัย. เขาคงโมโหอย่างหนักแน่ๆ ที่ถูกหลอก ทำให้เขาเสียแผน. เอื้อย สังเกตพุ่มไม้ใกล้ๆ มีสิ่งหนึ่งเคลื่อนไหว ตรงมาหาพวกเขา.

 

“สมุทร?” โสนน้อย กระซิบเรียก.

“ชู๊!!!” สินสมุทร เอานิ้วชี้ แตะริมฝีปากของตัวเอง.

 

เป็นอันว่า ภารกิจการหลบหนีของเด็กทั้ง 5 คน สำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว. แต่ภารกิจการออกตามล่านักโทษของ ธนญชัย เพิ่งจะเริ่มขึ้น. ทุกคนออกมาจากประตูใหญ่ ก็เหมือนออกจากคุกนรก. ขั้นต่อไป ต้องหนีออกไปให้ห่างจากการตามล่าให้มากที่สุด.

 

“เราจะแยกกันหนี เพื่อให้พวกมันสับสน” สินสมุทร ออกแบบแผนการหลบหนีกันใหม่.

“เราจะไปกับพี่สมุทร” สุดสาคร เลือก.

“เราไม่มีเวลาแล้ว ไปกันเถอะ” สินสมุทร ตบไหล่เพื่อนเบาๆ “สังข์ เมื่อภารกิจเสร็จ ติดต่อกันที่คลื่นรหัส 213”

 

สังข์ กับ สินสมุทร ชูกำปั้นทำสัญลักษณ์นิ้วมือ แสดงรหัสพร้อมกัน เพื่อทวนความจำ. สินสมุทร วางปืนลงกับพื้น คว้าแต่ของสำคัญติดตัวไป.

“ปืนไม่มีกระสุนน่ะ”

“ทำไมไม่ใช้สเปรย์นั่นล่ะ?” สังข์ ถาม.

“ให้มันจำเป็นกว่านี้ก่อน”

 

สังข์ มองสองพี่น้อง ด้วยความเป็นห่วง, หากพ้นระยะอันตรายแล้ว คงมีโอกาสได้พบกันอีก. สินสมุทร กับ สุดสาคร พากันวิ่งหลบหายไปอีกทิิิิิิิิิิิิิิิิิิศทางหนึ่ง จนลับตา. สังข์ เอื้อย โสนน้อย ค่อยๆ พากันขยับเขยื้อน ผละห่างจากก้อนหินที่กำบัง ไปอีกด้านหนึ่งของกำแพง.

แต่ทันใดนั้น! สุดสาคร วิ่งย้อนกลับมา. คงมีเรื่องไม่ดีแน่.

 

“กลับมาทำไม?” สังข์ ถาม.

“ขอปืนนั่นหน่อย” สุดสาคร บอก “เอาไปล่อให้พวกนั้นไปผิดทาง”

 

ประตูทิศตะวันตก เปิดกว้างออกจนสุด. ชายชุดทหาร ราว 20 คน ถือปืนวิ่งกรูกันมาที่ประตู ตามด้วยรถบรรทุกอีก 2 คัน วิ่งออกมาจนพ้นประตู แล้วจอดให้ชายชุดทหาร ขึ้นไปจนเต็ม, คันละ 5 - 6 คน ที่เหลือ คงจะเป็นพวกไล่ล่านักโทษด้วยเท้า.

สังข์ หยิบถังสเปรย์ พ่นไปทั่วร่างของ เอื้อย โสนน้อย โดยเร็ว รวมทั้งกระเป๋า อาวุธ สิ่งของทุกอย่างที่เอาติดตัวมา. เพียงแค่ไม่กี่วินาทีผ่านไป สร้างความพิศวงงงวย ให้แก่เธอทั้งสองอย่างมาก. นับว่า เป็นปรากฏการณ์ใหม่ สำหรับพวกเธอ.

 

“ว้าว! อะไรกันเนี่ยะ โสนน้อย ตัวเธอเหมือนแก้วใสๆ เลย” เอื้อย บอกเพื่อน.

“เธอก็เหมือนกัน ... ไหนขอจับมือเธอหน่อยซิ”

 

เอื้อย โสนน้อย ตื่นเต้นกับปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงพวกชายชุดทหาร เดินมาทางพวกเขา. สังข์ ไม่รอช้า รีบพ่นสเปรย์ใส่ตัวเอง เป็นลำดับสุดท้าย เพื่ออำพรางตัว.

“เกาะมือกันไว้นะ” สังข์ กระซิบ “อยู่นิ่งๆ หลังก้อนหินนี่แหละ”

 

ชายชุดทหารสองคน เดินถือปืนไปตามฐานกำแพง. สายตาและปลายกระบอกปืน ส่ายไปมา ค้นหาทาสเชลยที่หลบหนี. พวกเขาเดินมาหยุดที่ก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง ที่ฐานกำแพง. ตอนนี้ สังข์ เอื้อย โสนน้อย แทบจะกลั้นหายใจ, หมอบนิ่งไม่ไหวติง อยู่ข้างก้อนหิน. ชายชุดทหารทั้งสองคน มองไปรอบๆ ทั้งด้านซ้าย ด้านขวา ข้างบนกำแพง. ไม่พบสิ่งผิดสังเกต, ชายคนแรกที่ยืนอยู่ข้างหน้า ส่งสายตาบอกเพื่อน รีบเดินเลาะตามกำแพงไป.

 

นาทีระทึกยังไม่จบ, เสียงตื๊ดๆ ของวิทยุสื่อสารดังขึ้น. ... ซวยแล้ว! สังข์ รีบกดปุ่มปิดเสียงทันที. ชายคนที่อยู่หลังสุด หยุด! เบนหน้าหันมามองด้านหลัง. สายตาสอดส่าย หาที่มาของเสียง. แต่ไม่มีอะไร พวกเขาจึงไปต่อ.

 

รอจนกระทั่ง ชายชุดทหารนักล่าพวกนั้น ไปจนลับตา. คิดว่า สินสมุทร คงจะส่งข่าวบางอย่างมา, สังข์ เปิดเสียงฟังจากลำโพง ให้ เอื้อย และ โสนน้อย ได้ยินพร้อมๆ กัน.

 

“พวกแกไม่ทำตามแผนเองนี่หว่า ถ้าปล่อยให้เด็ก เอื้อย นั่นไว้เสียตั้งแต่แรก พวกแกก็รอดแล้ว”

“นั่นเป็นเสียงของ ธนญชัยนี่” สังข์ อุทานเบาๆ.

“นายจะทำอะไรกับเอื้อย ห๊าไอ้เลว!” เสียง สินสมุทรโกรธจัด.

“ก็จะเอาทำเมียซิวะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ไอ้โง่” เสียงนั่น ทำให้ เอี้อย กำมือแน่น ด้วยความโกรธ.

 

สินสมุทร กับ สุดสาคร หนีไม่พ้น ถูกจับได้เสียก่อน และถูกพามาสอบสวนบนถนน ข้างๆ รถยนต์ ที่พวกเขาใช้เป็นพาหนะออกไล่ล่าติดตาม. ร่างของสองพี่น้อง ถูกจับมัดมือไขว้หลัง. ชายชุดทหาร 3 คน ยืนถือปืนคุมอยู่. ธนญชัย ยืนถามเค้นเอาความจริงจากทาสเชลย โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่า สินสมุทร แอบเปิดสัญญาณวิทยุสื่อสารทิ้งไว้ ตั้งแต่เมื่อไร.

 

“เพื่อนแกอีก 3 คน ไปทางไหน บอกมา? … ตุ๊บ พลั่ก!” สังข์ เอื้อย โสนน้อย สะดุ้งตามเสียงนั่น.

“ป่านนี้ พวกเขาไปไกลแล้ว”

ปึ๊ก! …

“ไปไกลเหรอ” ธนญชัย ใช้เท้าแตะเข้าที่ท้องของ สินสมุทร จนตัวงอด้วยความเจ็บปวด.

“พวกเขา จะไม่มีวันกลับมา ให้พวกแกจับทรมานเล่นอย่างนี้หรอก” สินสมุทร ยังพูดต่อ ทั้งๆ ที่ใบหน้าบวมช้ำ มีเลือดไหละเลอะที่บริเวณปาก และแทบจะทรงตัวไว้ไม่อยู่.

“พวกแก อย่าทำเค้านะ” สุดสาคร ตะโกน “ผู้ใหญ่อย่ารังแกเด็กซี่”

 

สังข์ ทนฟังเสียงจากวิทยุ ด้วยอาการสั่นสะท้าน รู้สึกสงสารเพื่อนจับใจ ยืนรีรอขอเวลาตัดสินใจ ว่าจะเอาอย่างไรดี กับสถานการณ์ที่เขาจะต้องเลือก. แต่ไม่มีเวลามากพอ ที่จะให้เขาคร่ำครวญนานนัก เพราะเสียงรถของพวกชายชุดทหาร กำลังวิ่งออกไล่ล่าพวกเขาอยู่. เอื้อย เตือนให้เขารีบตัดสินใจ.

 

“สังข์ ไปเถอะ พวกมันมากันใหญ่แล้ว”

“ไปเถอะสังข์ เราเอาตัวรอดกันไปก่อน เรายังมีโอกาสกลับมาช่วยพวกเขาได้อีก แต่ถ้าเราไม่ไปตอนนี้ เราจะไม่เหลืออะไรเลย เราจะตายกันหมด”

 

เสียง โสนน้อย เตือนซ้ำ. สังข์ ใคร่ครวญอย่างหนัก, ไม่คิดว่า การหลบหนีครั้งนี้ จะเจออุปสรรค ที่ทำให้พวกเขา ต้องแยกทางกันจริงๆ. สังข์ ประเมินสถานการณ์อีกครั้ง.

“พวกเขาจะยังไม่ฆ่า สองพี่น้องนั่นหรอก พวกเขาจะต้องเก็บไว้ เพื่อเค้นเอาความลับว่า เราหนีไปทางไหน ... อดทนหน่อยนะเพื่อน” สังข์ พูดกับตัวเอง.

 

สองเสียงย่อมดีกว่าเสียงเดียว. สังข์ ตัดสินใจ พาเพื่อนสาวสองคน วิ่งหลบเข้าป่าไป. โชคดี พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ทัศนวิสัยมองได้ไกลขึ้น พอที่จะจับทิศทางเหนือใต้ได้ไม่ยาก. การเดินทางในป่าไม่ยากลำบาก เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา อาจเป็นเพราะ พวกเขาเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว และที่นี่ไม่ใช่ป่ารกชัฏ ไม่ต้องเผชิญกับสัตว์ป่าดุร้าย.

 

...

 

ร่างของ สินสมุทร กับ สุดสาคร ยังถูกมัดมือไขว้หลัง. ชายชุดทหารที่ถือปืนคุมอยู่ข้างๆ ถามว่า

“จะให้ทำไงกับเด็กสองคนนี่? ฆ่าทิ้งเลยไหม๊”

“เอาไปขังไว้ก่อน มันยังมีประโยชน์” ธนญชัย สั่ง “ที่เหลือขึ้นรถ ออกไปตามล่าเหยื่อกันเถอะ”

 

ธนญชัย พร้อมด้วยชายชุดทหารที่เหลืออยู่ 2 คน กับคนขับรถอีกคนหนึ่ง. ธนญชัย สั่งให้คนหนึ่งขึ้นรถไปกับเขา แล้วขับเลี้ยวหายเข้าไป ในป่าข้างถนนใหญ่. ส่วนอีกคน นั่งคุมเชลยไว้ รอรถมารับตัวไป.

 

สังข์ เอื้อย และ โสนน้อย เร่งฝีเท้าเดินออกไปให้ไกลจากขุมนรก ให้มากที่สุด โดยไม่สนใจเป้าหมายข้างหน้า ว่าจะไปสิ้นสุดที่ใด. เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ สารเคมีจากถังสเปรย์ คงหมดฤทธิ์แล้ว. พวกเขาสามคน มองเห็นร่างกายผิวพรรณ ของกันและกัน ได้ถนัดตา. แต่ สังข์ ยังเก็บถังนั้นไว้กับตัว.

 

สังข์ ประเมินว่า พวกเขายังไม่ปลอดภัย ผ่านตัวเมืองออกไปได้ไม่ไกลพอ ยังอยู่ในรัศมีการไล่ล่าของคนพวกนั้นอยู่. การประเมินของเขา ถูกต้อง, เสียงรถยนต์ค่อยๆ ดังขึ้น ๆ มันยังวิ่งวนเวียนใกล้พวกเขา. ทั้งสาม เร่งฝีเท้าไปให้เร็วขึ้น จนพ้นระยะของเสียงรถยนต์ มองเห็นลำธารน้ำอยู่ข้างหน้า.

 

พวกเขา พักพอหายเหนื่อยได้ไม่นาน ก็มีเสียงคนเดินไล่หลังมา. สังข์ หยุดซ่อนตัวที่หลังต้นไม้ใหญ่ แล้วกระซิบบอก เอื้อย โสนน้อย,

“เราจะแยกกันไปคนละทาง เพื่อให้พวกมันสับสน จับทางหนีของเราไม่ได้ เอื้อย โสนน้อย เธอสองคนไปด้วยกัน เดินล่องตามลำธารน้ำไป”

 

เอื้อย เกาะแขน สังข์ จ้องมองเขาอยู่นาน อย่างไม่ละสายตา. เธอไม่อยากให้เขาทำแบบนี้เลย. สังข์ เข้าใจในความรู้สึกข้างในของเธอได้ดี. พวกเขาเคยพรากจากกันมาหนหนึ่งแล้ว กว่าจะหากันเจอ ก็ใช้เวลานานเป็นแรมเดือน. แต่ถ้าหนนี้ ต้องพรากจากกันอีก เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่.

“เราแยกกันตรงนี้แหละนะ” สังข์ พูดอย่างกล้ำกลืน.

“แล้วเราจะเจอกันอีกไหม๊ สังข์?” เอื้อย ถามด้วยเสียงกระเส่า ก่อนอำลา.

“โชคชะตา คงจะไม่โหดร้ายอย่างที่คิดหรอกนะ สักวันเราจะต้องเจอกันอีก จำไว้ ยังไงเราต้องได้เจอกันอีก” สังข์ บอก “อย่าร้องไห้ เก็บน้ำตาไว้ในยามจำเป็น”

 

ตลอดเวลาที่ร่วมฝ่าอุปสรรคมาด้วยกัน พวกเขาไม่เคยรู้สึกกลัว เท่ากับตอนนี้เลย. ไม่รู้ว่าอนาคตจะได้เจอกันอีกหรือไม่. ต่อจากนี้ไป ทุกคนต้องพึ่งตัวเองและพึ่งโชคชะตา ไม่มีเครื่องนำทาง ไม่มีเครื่องนำโชค ไม่มีเคนหรือเฒ่าทะเล คอยอยู่อุ้มชูช่วยเหลือ. ถ้าต้องเผชิญหน้ากับพวกชายชุดทหาร ที่ออกตามล่า. พวกเธอจะสู้กับคนพวกนั้นได้อย่างไร. แต่เมื่อนึกถึงพ่อกับแม่ ที่ยังรออยู่ที่บ้าน โสนน้อย เอื้อย ก็มีกำลังใจขึ้นมา.

 

โชคดีที่ เอื้อย ยังมีอาวุธหน้าไม้ที่ทันสมัยอยู่ในมือ และ โสนน้อย ก็มีมีดพกประจำตัว พอจะป้องกันศัตรูได้บ้างในระยะประชิด กับมีเสื้อผ้าและของติดตัวที่จำเป็นเล็กๆ น้อยๆ. ตอนนี้ กำลังใจและโชคชะตาเท่านั้น ที่เธอสองคนจะพึ่งได้.

 

หลังสำรวจอาวุธ และข้าวของจำเป็น,

“ลาก่อน สังข์”

“โชคดีนะ เอื้อย โสนน้อย”

 

สังข์ มองสองเพื่อนรัก เอื้อย โสนน้อย เดินหายเข้าไปในป่า จนลับสายตา. จากนั้น เขาเดินทวนกระแสน้ำ เข้าไปในป่าลึก.

อารมณ์และรอยเคียดแค้นของผู้ล่า ยังคงสุมรุมอยู่ในใจของ ธนญชัย. ห่างจากด้านหลังของ สังข์ ออกไปไม่ไกลมากนัก ชายชุดทหารสองคนกับ ธนญชัย ก็ตามมาอย่างไม่ลดละ.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 52/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net