หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

ตอนที่ 56

วัดส้ม เมืองกาญจนา

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 55/105

 

เอื้อย โสนน้อย และ พลายงาม เดินทางลัดเลาะทางเท้าบ้าง ทางเกวียนบ้าง ผ่านป่า เนินเขา ลำธาร โดยใช้ม้าเป็นพาหนะ ผ่านไป 3 วัน 3 คืน. ใกล้ค่ำ ของวันที่ 4 เริ่มมีบ้านคนให้เห็นห่างๆ. จนกระทั่ง มาถึงที่เนินสูง มองข้างล่างไกลๆ เห็นหลังคาสิ่งปลูกสร้าง ลานดินค่อนข้างกว้าง และต้นไม้ใหญ่. เพื่อให้แน่ใจว่า นั่นคือสถานที่ที่พวกเขากำลังค้นหา. พลายงาม ขยับเท้าให้ม้าพาลงเนิน เข้าไปใกล้ๆ มองเห็นพระพุทธรูปองค์ใหญ่ จึงแน่ใจว่า พวกเขามาถูกทางแล้ว.

 

ที่นี่เป็นวัดพุทธศาสนา แต่ต่างจากวัดทั่วไป ที่พวกเด็กๆ เคยเห็น. สังเกต ตรงทางเข้าวัด ก่อด้วยแท่งหินทราย รูปร่างและขนาดต่างๆ วางเรียงกัน ตามธรรมชาติ ทำเป็น. ถัดจากส่วนที่เป็นรั้วออกไปด้านขวามือ ก็เป็นต้นชะอม เถาตำลึง ผักปลัง มะนาว ไผ่เลี้ยง ปลูกเป็นแถวคละกัน ไปตามแนวแท่งหินทราย แต่ถูกตัดแต่งพอ ให้เห็นว่าเป็นแนวรั้ว.

 

พลายงาม ขี่ม้านำเพื่อนๆ ผ่านประตูแท่งหินทรายเข้าไป. ในเขตวัด ดูมีพื้นที่กว้างขวาง อยู่ทางด้านซ้ายมือ. ส่วนทางด้านขวามือ ที่ติดกับเขตรั้วที่เป็นต้นชะอม มะนาว กอไผ่, เป็นสวนของชาวบ้าน อาจจะมีบ้านคนอยู่ในนั้นก็ได. แต่นั่นไม่ใช่เป้าหมาย ที่พลายงามจะไป.

 

ภายในบริเวณวัด ร่มรื่นด้วยไม้นานาพันธุ์ ค่อนข้างหนาทึบ. ที่เด่นที่สุดคือ มีต้นยางนาปลูกเป็นกลุ่มๆ และมีต้นไม้ยืนต้นอื่นๆ ขึ้นแทรกแซม. ที่ลานดิน มีต้นโพธิ์ขึ้นอยู่ฝั่งขวา ส่วนฝั่งซ้าย เป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่ แกะสลักด้วยหินทราย ปางนั่งสมาธิ สูงราวๆ 5 เมตร ประดิษฐานบนแท่นหินขนาดใหญ่ ดูเด่นสง่าและน่าศรัทธา. ด้านหลังของลานโพธิ์ ติดกับแม่น้ำ.

 

บริเวณที่มีต้นไม้ขึ้นหนาทึบ มองลึกเข้าไปข้างในได้ค่อนข้างลำบาก แต่มีทางเดินเท้าเข้าไปได้. เท่าที่สังเกต มีกุฏิพระสงฆ์อยู่เพียงสองสามหลัง. เอื้อย กระตุกเชือก ให้ม้าเดินเข้าไปใกล้บริเวณลานโพธิ์ อีกสักหน่อย, แสงอาทิตย์ยามใกล้ค่ำ สะท้อนมาจากผิวน้ำในแม่น้ำที่อยู่ด้านหลัง กระทบกับแผ่นหลังองค์พระพุทธรูป เห็นโครงร่างสีทองรอบๆ องค์พระ ดูสง่างามน่าเลื่อมใส. ด้านขวาของลานโพธิ์ มีถนนผ่าเข้าไปในสวน มองเห็นบ้านคนที่อยู่ข้างใน. คงเป็นหมู่บ้านที่อยู่ติดวัด ยังนับจำนวนหลังไม่ได้ เพราะมีต้นไม้ขึ้นแทรกเต็มไปหมด.

บนถนน มีคนเดินไปมาอยู่บ้างไม่มาก ดูเหมือนพวกเขากำลังมีกิจกรรมบางอย่าง ข้างในหมู่บ้าน.

 

ที่ลานโพธิ์ ด้านที่ติดกับฝั่งแม่น้ำ มีผู้ใหญ่ 2 คน ถ้าไม่เป็นคนในวัด ก็คงเป็นคนในหมู่บ้าน, พาเด็กๆ ราว 5-6 คน เดินขึ้นมาจากฝั่ง ตรงไปที่ลานโพธิ์ ผู้ใหญ่คนหนึ่งถือไม้กวาดอันยาว อยู่ในมือ. พลายงาม กับ โสนน้อย กระตุกเชือกม้า เดินตามไปที่ม้าของ เอื้อย. พวกเขาเป็นแขกต่างถิ่น แต่งตัวแปลกๆ เลยกลายเป็นจุดสนใจ ให้พวกเด็กๆ พากันหันมามอง ขณะเดินผ่านไป ราวกับไม่เคยเห็นคนขี่ม้ามาก่อน.

 

พลายงาม เอื้อย และ โสนน้อย ลงจากม้า เมื่อเจ้าของบ้านเข้ามาทักทาย.

“มาหาใครกันรึ พ่อหนุ่ม?”

 

ชายร่างผอม นัยน์ตาคม ผิวเข้ม ผมสั้นสีดอกเลา อายุก็คงราวๆ 50 ปี สวมเสื้อสีน้ำตาลเข้มแบบคนอยู่วัด ในมือของเขายังกำไม้กวาดลานวัดอยู่.

 

“สวัสดีครับลุง” พลายงาม ทักทายอย่างนอบน้อม “ที่นี่ ใช่วัดส้ม รึเปล่าครับ?”

“ใช่”

 

พลายงาม เอื้อย โสนน้อย รู้สึกดีใจ ที่มาถึงจุดหมายเสียที หลังจากเดินทางเหน็ดเหนื่อยมาหลายวัน.

“ผมมาหา สมภารบุญ ท่านอยู่ไหมครับ?”

“ท่านไม่อยู่หรอก ไปกิจนิมนต์ข้างนอก”

“อีกนานไหม๊ จะกลับ?”

“ก็ซัก เจ็ดวัน”

“ว๊า! อีกตั้งหลายวัน แล้วเราจะทำไงเนี่ย” โสนน้อย รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย.

“มีธุระอะไรสำคัญ ยังงั้นรึ?”

“คือ จะให้ท่านสมภารบุญ ช่วยตามหาญาติให้หน่อยนะครับ”

 

ชายร่างผอม สังเกตดูอากัปกิริยา ของแขกแปลกหน้าทั้ง 3 คน, เห็นเป็นเด็กรุ่นๆ คงไม่ใช่พวกโจรผู้ร้าย แม้ว่าเด็กสาวสองคนนั่น จะแต่งตัวแปลกๆ สักหน่อย. ต้อนรับพวกเขาไว้ ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร.

 

“ถ้างั้น ก็ต้องรอท่านกลับมาโน่นแหละ” ชายร่างผอม แนะนำ “ตอนนี้ พักกับพวกเราก่อนก็ได้ นี่มันก็ใกล้ค่ำแล้ว ... ตามมาซิ”

ชายร่างผอม เดินนำหน้าพาเด็กทั้ง 3 คน จูงม้าไปตามทางเดิน ผ่า่กลางสวนเข้าไปยังบ้านพัก. ลุงเจ้าของบ้าน เลยถือโอกาสไต่ถามที่มาที่ไป ของแขกต่างถิ่น ตลอดจนวัตถุประสงค์อื่นที่เดินทางมาแถวนี้.

 

“อ้อ! เรียกฉันว่า สิน ฉันเป็นพ่อบ้านช่วยดูแลวัด ตอนที่พระท่านไม่อยู่นะ”

ชายชราแนะนำตนเอง และเห็นสัมภาระของเด็กสาวสองคน ที่นำติดตัวมา อดสงสัยไม่ได้ เลยถามไปตามประสาคนอยากรู้.

“พวกคุณเป็นนักรบเรอะ แล้วมาจากไหนกันล่ะ?”

เอื้อย ยิ้มและหัวเราะเบาๆ “เปล่าหรอกจ้ะลุง ไม่ใช่นักรบหรอก พวกเรามาตามหาญาติ เอ่อ! ชื่อทอง ย่าทองน่ะ ลุงรู้จักไหม๊?”

 

ชายร่างผอม ที่เรียกตัวเองว่าสิน ส่ายหน้า.

 

“ย่าทอง เป็นย่าของผมเอง ผมชื่อพลายงาม”

พลายงาม พูดแทรกขึ้น และถือโอกาส แนะนำเพื่อนๆ

“แล้วนี่ก็ เอื้อย โสนน้อย เราเป็นเพื่อนสนิทกัน พวกเรามาจากหมู่บ้านสุวรรณวารี แม่บอกว่า ให้ผมและเพื่อนๆ มาอยู่กับย่าที่นี่ แต่ผมไม่รู้จักเลยว่าย่าของผมเป็นใคร หน้าตายังไง แม่บอกว่าให้มาถามท่านสมภารบุญ วัดส้ม เพราะท่านเป็นญาติคนเดียวของแม่ ที่รู้จักย่า”

“ตั้งแต่ลุงมาอยู่ที่นี่ ไม่เคยได้ยินท่านพูดถึงเรื่องอดีตอะไรของท่านเลย เรื่องย่าของคุณ คงต้องรอให้ท่านกลับมาก่อน”

“ท่านสมภาร ไม่เคยบอกลุงเลยหรือครับ ว่าท่านมาจากไหน หรือมีญาติที่ไหนบ้าง?”

“ความจริง ท่านสมภาร ก็เป็นพระธุดงค์มาจากที่อื่นเหมือนกัน ท่านเห็นว่าที่นี่เป็นวัดร้าง น่าจะบูรณะขึ้นใหม่ ตอนนั้น ลุงยังหนุ่มอยู่เลย มาพบท่านเข้า เห็นเป็นพระที่น่าเลื่อมใสศรัทธา ปฏิบัติเคร่ง ก็เลยนิมนต์ให้ท่านอยู่ที่นี่ และช่วยกันสร้างวัดนี้”

 

ลุงสิน พาเด็กๆ จูงม้า เดินพ้นบริเวณที่เป็นสวน เข้าเขตบ้าน ผ่านกลุ่มชาวบ้านที่กำลังช่วยกัน ปลูกสร้างศาลา.

 

“หมู่บ้านที่ลุงอยู่ ท่านก็สร้างด้วยใช่ไหมจ้ะ?” เอื้อย ถาม.

“ไม่หรอก ท่านสมภาร ท่านเป็นพระนักปฏิบัติตรงธรรม ตรงศีล ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า พระศาสดาตรัสรู้อะไร ท่านก็ประพฤติแบบนั้น เทศน์แบบนั้น ญาติโยมที่ศรัทธา ก็พากันมาซื้อที่ปลูกบ้านอยู่ใกล้ๆ เพื่อจะได้ฟังธัมมะที่เป็นพุทธวจนะแท้ๆ จากท่าน ลุงเป็นคนแรกที่มาปลูกบ้านอยู่ที่นี่ แล้วคนอื่นๆ ก็ตามมา จนกระทั่งเป็นครอบครัว เป็นหมู่บ้านนี่แหละ”

“ท่านสมภาร หน้าตายังไงเหรอ?” พลายงาม ถามต่อ.

“อ้าว! นึกว่าเคยเห็นกันมาก่อน ... อายุก็ใกล้เคียงกับลุงนี่แหละ”

 

เดินคุยกันเพลิน ก็ถึงบ้านหลังหนึ่ง, เป็นบ้านปลูกด้วยไม้ทั้งหลัง ใต้ถุนสูง รอบตัวบ้านมีตุ่มน้ำขนาดใหญ่ อยู่ 2-3 ตุ่ม หลังบ้านเป็นสวนครัว แล้วก็โรงเรือน โรงเก็บของ.

 

“ถึงแล้ว นี่แหละบ้านของลุง”

 

พลายงาม เอื้อย โสนน้อย มัดปลายเชือกบังเหียนของม้า ไว้ที่รั้วติดกับตัวบ้าน ให้ม้าไ้ด้พักอยู่ใกล้ๆ กัน. เสร็จแล้ว เก็บของใช้ส่วนตัวขึ้นไปบนบ้าน. มีชาวบ้าน 4-5 คน เดินเกาะกลุ่มกันผ่านมา ส่งยิ้มทักทายพวกเด็กๆ เป็นการแสดงความอารีและมีน้ำใจ ไ่ม่รังเกียจแขกต่างถิ่น. อาจเป็นเพราะ ลุงสิน เป็นคนพามา ก็ยิ่งไม่เป็นที่ระแวงสงสัยอะไร.

 

ลุงสิน เปิดสวิทช์ไฟฟ้า จัดเก็บบ้านเรือน และเตรียมทำอาหารเผื่อแขกที่มา.

“บ้านของลุง มีคนแวะมาพักด้วยบ่อยๆ น่ะ ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนบ้าน มาจากที่อื่นบ้าง มาช่วยงานวัดบ้าง บางทีก็ช่วยงานในหมู่บ้าน”

“บ้านลุง อยู่กันหลายคนไหมครับ?”

“ไม่หรอก มีลุงอยู่คนเดียวนี่แหละ ลุงไม่มีครอบครัว ... พวกคุณไปอาบน้ำกันก่อน แล้วค่อยมากินข้าวด้วยกัน”

 

ระหว่างอาหารค่ำ, ลุงสินเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชาวบ้านที่นี่ พอให้เป็นที่รู้จัก. ที่นี่เป็นหมู่บ้านของคนถือศีล พากันมาปลูกบ้านอยู่ติดกับวัด เพื่อว่าจะได้ฟังธรรมะพุทธวจนะ จากท่านสมภาร. บางคนก็มาอยู่ประจำ บางคนก็มาอยู่ไม่ประจำ อาจมาพักคราวละหลายๆ วัน เหมือนเป็นบ้านหลังที่สอง. หลักเกณฑ์ง่ายๆ ที่มาอยู่ใกล้วัดก็คือ ต้องการมาปฏิบัติธรรม ตามแนวทางคำสอนของพระศาสดา, รักษาศีลไปด้วย ทำมาหาอยู่หากินไปด้วย. พวกชาวบ้าน ที่สมัครใจมาอยู่ที่นี่ ต้องรู้จักพึ่งพาตัวเอง, หลายคน ปลูกข้าว ทำสวน ไร่นาสวนผสม. ระหว่างทำงาน ในฐานะฆราวาสหรือผู้ครองเรือน ต้องรักษาศีลห้าให้ได้เป็นอย่างต่ำ เรียกรวมๆ ว่า การปฏิบัติธรรม.

 

“การปฏิบัติธรรมของคนที่นี่ ทำกันตลอดทั้งวัน ถือเป็นประเพณีปฏิบัติ ไม่ว่าจะสวดมนต์ ฟังธรรมที่ศาลา กินข้าว ทำงาน หรือตอนนั่งสมาธิ เรียกว่าทำทุกขณะจิต”

“แล้วแขกที่มาพัก ต้องทำด้วยหรือเปล่า รวมทั้งพวกผมด้วย”

“ถ้าคิดว่าเป็นแขกมาจากที่อื่น จะทำก็ได้ ไม่ทำก็ได้ แล้วแต่สมัครใจ แต่ถ้าเป็นสมาชิกของที่นี่แล้ว ก็ต้องทำกันทุกคน”

 

พลายงาม เริ่มสนใจ ความเป็นอยู่ของคนในหมู่บ้าน จึงซักถามต่อ.

“ศาลาที่กำลังสร้าง เขาเอาไว้ทำอะไรกันครับ?”

“ที่วัดของเรา จะมีงานฝึกอบรมปฏิบัติธรรมะ ให้กับพวกเด็กนักเรียนจากโรงเรียนอื่น ทุกคนที่นี่เตรียมงานนี้มาหลายวันแล้ว และก็เหน็ดเหนื่อยกัน พระท่านจึงให้งดเว้นขึ้นศาลาสวดมนต์ เพื่อให้ทุกคนได้พักผ่อนกันให้เต็มที่”

“ที่นี่มีงานฝึกอบรม บ่อยหรือจ้ะลุง?” โสนน้อย ถาม.

“บางทีก็เดือนละครั้ง บางทีก็สองสามเดือนครั้ง ท่านสมภารเป็นคนริเริ่ม ... ทีแรกท่านคงทดสอบ ว่าพวกญาติโยมจะไหวไหม๊ ว่าธรรมะที่ท่านเอามาประกาศสอนน่ะ จะช่วยคนอื่นได้จริงหรือเปล่า แต่ทุกคนก็ทำได้ เหนื่อยแต่ก็มีความสุข และสนุก เพราะรู้ว่านี่คืองานบุญ แต่งานที่จะมีวันมะรืนนี่ จะมีนักเรียนมากันเยอะนะ ก็เลยเตรียมงานกันหนักหน่อย”

 

อิ่มข้าวแล้ว เอื้อย โสนน้อย ช่วยกันเก็บล้างจาน สำรับกับข้าว และถูบ้านจนเอี่ยมและสะอาด. ลุงสิน สังเกต และอดชื่นชมในใจไม่ได้.

 

“เด็กสามคนนี่ ดูมีสมบัติผู้ดี มีสัมมาคารวะ มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ... เฮ้อ! หาเด็กดีๆ แบบนี้ ยากขึ้นทุกวัน ”

 

“เดินทางกันมาเหนื่อยทั้งวัน” ลุงสิน บอก “ลุงกับหนุ่มผู้ชายนี่ จะนอนด้วยกันในห้องใหญ่ ส่วนคุณผู้หญิง นอนห้องเล็กโน่น วันนี้มันฉุกละหุก พรุ่งนี้ค่อยจัดที่นอนกันใหม่ ... ไปเถอะ”

 

ตั้งแต่เดินทางออกจากหมู่บ้านสุวรรณวารี ผ่านป่า ภูเขา ลำธาร สลับกับบ้านคน เอื้อย โสนน้อย พลายงาม ไม่ได้กินนอน อยู่สุขสบายมากนัก, นอนกลางดิน กินกันบนต้นไม้บ้าง หลังม้าบ้าง ตามยถากรรม ติดต่อกันมาหลายวัน. แต่คืนนี้ พวกเขาโชคดีมาก ที่มาพบคนใจบุญ ลุงสินใจดี ที่เอื้อเฟื้ออาหารและที่พักให้ พวกเขารู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของลุงสิน และคนที่นี่.

 

“เอื้อย พรุ่งนี้ เราจะไปร่วมพิธีกับเขาไหมล่ะ?” โสนน้อย ถาม แต่เอื้อยเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จึงไม่ตอบ และหลับไปก่อน.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 57/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net