ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
ตอนที่ 61
ความสุข ความพอเพียง
เวลาผ่านไปไม่นาน มีสิ่งเปลี่ยนแปลงมากมายหลายเรื่อง. มีเหตุผลหลายข้อ ที่ทำให้ นางทองศรี อุปาระเลี้ยงดู เอื้อย โสนน้อย ในฐานะหลานสาว. ไม่เพียงแต่ เด็กสาวทั้งสอง จะเป็นคนอ่อนหวาน ว่านอนสอนง่าย ขยัน เฉลียวฉลาดมีไหวพริบดี เธอยังเคยช่วยเหลือชีวิตพลายงาม และติดตามมาเป็นเพื่อน จนกระทั่งมาถึงมือของนางทอง. สิ่งที่นางทองรู้สึกรักและเห็นใจมากที่สุด คือ พวกเธอก็เป็นคนไร้ญาติ ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่อยู่ที่ไหน. เด็กดีๆ ที่พลัดหลงมา เมื่อชุบเลี้ยงไว้ ไม่ใช่แค่ได้บุญกุศลเท่านั้น แต่กลับได้สิ่งอื่น ที่เป็นคุณค่าทางใจตอบแทน. ช่วยเปลี่ยนบ้านที่เคยเงียบเหงา ให้เป็นสวรรค์ที่สัมผัสได้.
โรงเพาะชำกล้าไม้ ที่อยู่ด้านซ้ายของตัวบ้าน เต็มไปด้วยกล้าไม้ ที่จัดไว้เป็นสัดเป็นส่วนดูสวยงาม ส่วนที่มุงหลังคากันแดดให้ เป็นกล้าไม้ยืนต้นบ้าง กล้าไม้สวน กล้าผักบ้าง คละกันไป. ตรงที่เป็นที่โล่งแจ้ง ใช้เป็นที่เพาะกล้าของต้นข้าว ซึ่งจะเพาะในถาดหลุมเล็กๆ. ถัดเรือนเพาะชำออกไปด้านหลัง เป็นรั้วชะอม ตำลึง คั่นบริเวณที่เป็นสวนผักกินได้.
โรงเรือนที่อยู่ด้านขวาของบ้านใหญ่ ใช้เป็นที่จอดรถ 2 คัน. คันหนึ่งเป็นรถบรรทุกเล็ก อีกคันเป็นรถยนต์นั่ง. ต่อมาถูกเปลี่่ยนเป็น ที่เก็บวัสดุเครื่องมือทำการเกษตร. ด้านหลังของโรงเรือน เป็นสวนสมุนไพรพื้นบ้าน มีสระน้ำขนาดไม่ใหญ่นัก อยู่ใจกลางสวน. ข้างบ่อน้ำด้านที่ติดกับนาข้าว, นางทอง สั่งให้ปลูกบ้านดินหลังไม่ใหญ่นัก พร้อมกับสร้างซุ้มพักผ่อนเล็กๆ หน้าบ้าน ใช้เป็นเป็นที่นั่งอ่านหนังสือ และพักผ่อนยามหน้าร้อน.
ใต้ถุนบ้านใหญ่ ส่วนหนึ่ง แบ่งเป็นที่จอดรถ อีกส่วนก็แปลงเป็นห้องทำน้ำหมักชีวภาพ และห้องเก็บเชื้อเห็ดพันธุ์ต่างๆ. ตรงทางเดินไปบ้านของ บุญทิ้ง, ย่าทอง สั่งให้สร้างโรงสีข้าวเล็กๆ เอาไว้สีข้าวกินกันในครัวเรือน ถ้ายังไม่ได้ใช้ ประตูหน้าโรงสีก็จะถูกปิด.
ที่บ่อเลี้ยงปลาบ่อแรก กังหันลมถูกสร้างขึ้นจากไม้ แต่ดูแข็งแรง. ใบพัดทำด้วยผ้าใบสีขาว ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 เมตร. มันสามารถรับลมได้มากพอ ที่จะสูบน้ำจากบ่อ ไปกักเก็บไว้ที่แทงค์น้ำปูนซีเมนต์ ที่อยู่ติดกับเรือนเพาะชำ.
โสนน้อย มีความรู้สึกดีกับทุกคน โดยเฉพาะกับ พลายงาม. ทุกครั้งที่มีโอกาสได้ทำงานใกล้กัน เธอจะรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด ในขณะที่ พริ้ม กลับรู้สึกไม่สบายใจ ซึ่งใครๆ ก็สังเกตได้จากสายตาของเธอ. นั่นกลายเป็นนิสัยประจำตัวของ พริ้ง ไปแล้ว. เอื้อย รู้ดีว่า เพื่อนคิดอย่างไรกับ พลายงาม. เธอมักแอบส่งยิ้มให้เพื่อนอยู่เสมอ เมื่อสบตากัน.
เป็นช่วงเวลาที่ดีอีกครั้ง ที่เด็กหนุ่มสาว 3 คน มีโอกาสอยู่ร่วมกันตามลำพัง ในห้องหนังสือของย่าทอง. ปกติห้องนี้ มักไม่ค่อยมีใครเข้ามายุ่ง อาจเป็นเพราะ เป็นห้องส่วนตัวจริงๆ ของย่าก็ได้.
ภายในห้องหนังสือ มีตู้ไม้โบราณ 3 ตู้ วางที่ผนังข้างหน้าต่างของห้อง ถัดไปเป็นโต๊ะไม้เก่า พร้อมโคมไฟและนาฬิกา วางอยู่บนโต๊ะ. อีกมุมหนึ่งของห้อง เป็นเตียงนอนเล่นสำหรับย่าทอง เอาไว้อ่านหนังสือ. ทั้งตู้ โต๊ะ หิ้งหนังสือ รวมทั้งที่พื้น มีฝุ่นและหยากใย่ เกาะอยู่ ดูสกปรกไม่น้อย.
ความคิดของหลานชาย ที่อยากเห็นห้องอ่านหนังสือของย่า ดูสะอาดและเป็นระเบียบมากกว่านี้. พลายงาม จึงชวน โสนน้อย กับ เอื้อย ช่วยกันกวาดเช็ดทำความสะอาดพื้น โต๊ะ เตียง และละหยากไย่. เอื้อย จัดการกับฝุ่นละออง ทั้งภายนอกและภายในตู้หนังสือทั้งหมด. หนังสือแต่ละเล่มถูกจัดเก็บไว้เป็นอย่างดี เจ้าของหนังสือคงรักมันมาก. น่าเสียดายที่ เอื้อย อ่านออกได้เป็นบางคำ. และมีบางคำ อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ.
ถ้าเราเรียนมากกว่านี้ คงอ่านรู้เรื่องทั้งหมด ตอนนี้ ก็ดูรูปภาพประกอบ แล้วก็คำอธิบายสั้นๆ บางคำไปพลางๆ ก่อนละกัน
อ่านอะไรน่ะ สนุกไหม๊? โสนน้อย เอ่ยถาม.
เป็นเวลาเดียวกันที่ ย่าทอง ขึ้นมาบนบ้าน ได้ยินเสียงดังขลุกขลักที่ห้องหนังสือ จึงเดินเข้าไปดู เห็นแล้ว ก็อดยิ้มไม่ได้ ที่เห็นหลานๆ ไปชุมนุมกันอยู่ในห้องนั้น. จริงซินะ พวกเขาน่าจะได้เรียนหนังสือ ตำรับตำราที่เก็บไว้มันก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่มีคนหยิบขึ้นมาอ่าน.
เย็นวันหนึ่ง เอื้อย โสนน้อย พลายงาม และ พริ้ง ช่วยกันตกแต่งสวนดอกไม้หน้าบ้าน บุญทิ้ง ขับรถพาย่าทอง กลับจากเมืองกาญจนา. นางสังเกตเห็นพวกเด็กๆ ซึ่งตอนนี้ พวกเขาเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ช่วยกันสร้างสวนสวรรค์ขึ้นที่หน้าบ้าน ก็อดชื่นชมไม่ได้.
ย่าทอง สั่งให้ บุญทิ้ง นำถังสูบน้ำรุ่นใหม่ ที่เพิ่งได้มา ไปติดตั้งไว้ใกล้ๆ กับสระน้ำ กลางสวนสมุนไพร. พวกเด็กๆ พากันไปช่วย บุญทิ้ง ติดตั้งถังสูบน้ำอยู่นานหลายชั่วโมง จนเสร็จ. มันเป็นถังสูบน้ำที่ใช้พลังงาน ส่งน้ำจากที่ต่ำขึ้นที่สูงได้ โดยใช้แรงส่งจากความกดอากาศ. เมื่อน้ำในถังที่อยู่สูงกว่า มีปริมาณมากพอ ก็จะถูกส่งไปตามท่อน้ำเล็กๆ ทำเป็นน้ำหยดให้กับต้นไม้ในสวน.
ย่าเห็นว่า มันแปลกดี ก็เลยเอามาตั้งไว้ ให้คนที่สนใจมาดูเป็นตัวอย่าง
ย่าไปได้มันมาจากไหนกันครับ? พลายงาม ถาม
จากชุมชนเนินพอกิน ไม่ได้ซื้อหรอก เขาให้มาทดลองใช้
หลายเดือนผ่านไป นางทอง รู้สึกว่า หลานสาวของนางทั้ง 2 คน น่าจะมีวิชาสำหรับกุลสตรี ไว้ติดตัว ให้มากกว่านี้. โสนน้อย เอื้อย ไม่ต้องไปเสียเวลาเข้าโรงเรียนที่ไหนไกลๆ, เธอสองคน เรียนที่บ้านนี่แหละ. ย่าทอง เป็นครูที่ดีที่สุด ถ่ายทอดวิชาต่างๆ ให้.
โสนน้อย ได้เรียนวิชาทำอาหาร และเย็บปักถักร้อย ตามที่เธอชอบมาตั้งแต่เด็กๆ เพิ่งจะมีโอกาสได้เรียนจริงจัง ก็ตอนนี้. ส่วน เอื้อย เป็นเด็กพิเศษ ชอบเรียนรู้เรื่องสมุนไพร. พริ้ง ที่มาคอยรับใช้ ก็ได้อานิสงส์ เรียนวิชาต่างๆ ไปพร้อมกัน. แต่ด้วยนิสัยริษยา และปัญญาน้อย เธอจึงเรียนได้ไม่ดี, ทำผิดๆ พลาดๆ อยู่เรื่อย.
วิชาอื่นๆ ที่ไม่ใช่การบ้านการเรือน, พลายงาม ก็จะมาร่วมเป็นนักเรียนด้วย ได้ฝึกอ่านและเขียนหนังสือทุกวัน. ด้วยการผลัดกันอ่านหนังสือให้ย่าฟัง และย่าก็คอยตรวจลายมือและงานเขียน ไปพร้อมกันด้วย. นางทอง จะคอยหมั่นตรวจ บันทึกประจำวันของพวกเขา เป็นประจำ.
การเรียนของพวกเด็กๆ ก้าวหน้าดีวันดีคืน. ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ หนังสือที่ย่าทองเก็บสะสมไว้ ครึ่งหนึ่ง คือบันทึกของย่าที่มาจากประสบการณ์โดยตรง. และนั่นคือ แหล่งเรียนรู้อย่างดี. ทำให้พวกเขา สามารถแสวงหาความรู้ด้วยตนเอง ได้ทุกเวลา เมื่อต้องการ.
ค่ำวันหนึ่ง นักเรียนในบ้านทั้งสี่คน, พลายงาม เอื้อย โสนน้อย และ พริ้ง พากันมาปรนนิบัติ นวดขาให้ย่าทอง. นางสังเกตเห็น ความสัมพันธ์ลึกซึ้งของพวกเด็กๆ ซึ่งก็เริ่มโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว. เด็กหนุ่มสาว เมื่ออยู่ใกล้กัน ก็ย่อมจะเกิดความผูกพันรักใคร่ต่อกันเป็นธรรมดา.
ไม่มีใครรู้ความในใจของย่าทอง ว่าคิดอย่างไร กับความสัมพันธ์ของพวกหลานๆ นางจึงกล่าวกับ พลายงาม เป็นจริงเป็นจัง.
พลายงาม หลานน่าจะได้เรียนหนังสือมากกว่านี้ ย่าทอง พูดจริงจัง และก็ควรจะได้บวชเรียนด้วย โตไปจะได้เป็นเจ้าคนนายคน
ผมก็เรียนอยู่นี่แล้วไง ย่า
ยังไม่พอ ย่าจะให้หลานไปอยู่กับ พระอาจารย์บุญมี ที่วัดหนองคอกไก่
แต่ผมอยากเรียนอยู่ที่นี่ จะได้อยู่รับใช้ย่า แล้วก็มีเพื่อนๆ อยู่ด้วย
ไปอยู่ที่โน่น ไม่ใช่ไปแล้วไปเลย หลานจะได้กลับมาหาย่า ในวันโกนกะวันพระ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลยนี่ พระอาจารย์บุญมี เป็นญาติห่างๆ กับย่า เก่งด้านวิปัสสนากรรมฐาน และเรื่องวิชาการปกครอง
โสนน้อย ยิ้มและพูดว่า
ก็ดีนะ พลายงาม เธอไปอยู่ที่โน่น เราจะได้เขียนจดหมายโต้ตอบกัน มีเรื่องอะไรดีๆ ทางโน้น เธอก็เขียนมา พวกเราและคุณย่าก็จะได้รู้เรื่องด้วยไง และอีกอย่างนะ โตไปเธอจะได้เป็นนายอำเภอ จะได้ไม่มีใครรังแกได้ แม่เธอคงจะภูมิใจ รวมทั้งพ่อของเธอด้วย
เมื่อพูดถึงพ่อของพลายงาม ย่าทอง ก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมาทันที. โอกาสที่จะได้พบหน้าลูกชาย คงจะยาก โชคดีที่ยังมีหลานชายให้ดูต่างหน้า. แม้ว่าจะต้องส่งเขาไปอยู่ในที่ห่างไกล แต่ก็เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น. ย่าทอง สังเกตเห็น พริ้ง ทำหน้าง้ำหน้างอ ราวกับผิดหวังอะไรบางอย่าง.
เป็นอะไรไป นังพริ้ง
ในความรู้สึกของนางทอง, สำหรับ พริ้ง ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง. แต่ที่ห่วง เป็นเรื่องใหญ่กว่านั้น. นางทอง ต้องตัดสินใจทำบางสิ่งบางอย่าง เกี่ยวกับหลานชาย. แต่ยังพอมีเวลา, ย่าทองสอนวิชาถักร้อย และทำอาหารให้โสนน้อย สอนวิชาสมุนไพรเพิ่มเติมให้เอื้อย. และให้หลานชาย อ่านเขียนพื้นฐาน ให้ชำนาญมากกว่านี้ ก่อนที่จะส่งเขาไปเรียนต่อที่อื่น.
ในชั่วโมงเรียน ร้อยพวงมาลัย ประกอบฐานพานพุ่ม, โสนน้อย เห็น พริ้ง พยายามร้อยดอกมะลิ แต่เห็นว่าไม่ค่อยเรียบร้อย จึงบอก พริ้ง ไปว่า
พริ้ง เอาดอกตูมที่ใหญ่กว่า ร้อยก่อนซิจ้ะ มันจะได้เรียงกันดูสวยดี
รู้หรอกน่า พริ้ง สะบัดหางตาใส่ ตามนิสัยที่เคยเป็น.
ย่าทอง สังเกตเห็น โสนน้อย อดทนดีและไม่ถือสากิริยาที่ไม่งามของ พริ้ง จึงไม่พูดว่ากล่าวตักเตือนอะไร. นางรู้นิสัยของเด็กพริ้ง ดีกว่าใครๆ, นอกจากจะเป็นคนมีนิสัยริษยาแล้ว ยังเป็นคนมีปัญญาน้อย เข้าใจอะไรก็ยาก. นางต้องเสียเวลาสอนซ้ำๆ ซากๆ. แต่การสอนซ้ำ กลับเป็นผลดีแก่ เอื้อย และ โสนน้อย เพราะถือโอกาสทบทวนไปด้วย.
สัปดาห์ถัดมา พลายงาม ถึงกำหนด ต้องไปอยู่กับพระอาจารย์บุญมี, ย่าทอง เตรียมข้าวของ เสื้อผ้า อาหารแห้ง ให้หลานชาย โดยให้ บุญทิ้ง เป็นคนขับรถพาไปส่ง.
ก่อนออกเดินทาง พลายงามเข้าไปกราบลาย่า แล้วก็หาโอกาสพบกับ โสนน้อย เป็นการส่วนตัว ที่ลานดอกไม้หน้าบ้าน. เมื่อรู้ว่า พลายงาม จะไปจริงๆ โสนน้อย กลับรู้สึกเศร้า. ต่อจากนี้ เธอจะมีโอกาสใกล้ชิดกับ พลายงาม น้อยลง. แต่เมื่อคนที่เธอรัก จะไปได้ดี เธอก็ควรจะยินดีด้วย.
พลายงาม จะไปแล้วเหรอ?
ใช่ จะมาบอกลาเธอน่ะ เอ่อ! แล้วก็เอื้อยด้วย
โสนน้อย ทำหน้าเศร้า.
อะไร? ... เราไม่ได้ไปนานซักหน่อย แค่ไม่กี่วันเอง ประเดี๋ยวก็กลับ
โชคดีนะ
โชคดีอะไรกัน เธอต่างหากที่โชคดี ได้อยู่ใกล้ๆ ย่า เราเองก็ไม่อยากไปหรอก แต่ย่าน่ะซิ ... เราไม่กล้าขัดท่าน ว่าแต่ว่า เธออยู่กันได้นะ ฝากดูแลม้าให้ด้วย แล้วก็เจ้าด่างด้วย
พลายงาม ตั้งใจเรียนนะ
โสนน้อย กล่าวอำลา แต่เป็นคำอำลา ที่สร้างความหวั่นไหวลึกๆ ให้แก่ พลายงาม เช่นกัน. เป็นความรู้สึก ที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้.
สายตา ความรู้สึก และท่าทางของ โสนน้อย มีต่อหลานชายในเวลานี้. นางทอง รู้ดีว่า เป็นเรื่องปกติของคนในวัยหนุ่มสาว ที่เคยอยู่ใกล้ชิดกัน และเมื่อต้องอยู่ห่างกัน ก็รู้สึกไม่สบายอกสบายใจเป็นธรรมดา. แต่ เอื้อย รู้สึกว่า หัวใจของเพื่อนรัก ที่มีต่อ พลายงาม มันลึกซึ้งและโลดแล่นไปไกล เกินกว่าที่ย่าจะเข้าใจ. การจากไปของ พลายงาม ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่สร้างความสะเทือนใจลึกๆ ให้แก่ โสนน้อย เท่านั้น, แต่ยังส่งผลกระทบต่อจิตใจของ พริ้ง ด้วยอีกคน.
หลังจากพลายงาม ออกไปพ้นประตูรั้วแล้ว
ย่า คิดถูกหรือเปล่านะ ที่ให้พลายงามไปเรียนต่อที่อื่น พริ้ง พูดเปรยๆ กับ เอื้อย.
ก็ดีแล้วนี่ พลายงาม จะได้มีความรู้ไว้ติดตัว ไม่เหมือนพวกเรา ที่ต้องขวนขวายเรียนเอง
ถ้าย่าคิดอย่างนั้นก็ดีน่ะซิ แต่... ฉันว่า
ว่าอะไร พริ้ง พลายงาม เป็นหลานแท้ๆ ของท่านนะ ท่านจะคิดอย่างไรกับหลานชาย ก็เป็นสิทธิ์ของท่าน
ก็ใช่น่ะซิ ... ฉันก็แค่คนอาศัย ไม่ใช่หลาน เหมือนพวกเธอนี่
พริ้ง เธอคิดแบบนั้นไม่ถูกนะ เอื้อย พูดให้เหตุผล ยังไงฉันก็เห็นพริ้งเป็นเพื่อนนะ ดีแค่ไหนแล้ว ที่คุณย่าให้เธอ ... เอ่อ! ให้พวกเรามาอยู่รวมกัน แล้วก็เรียนเหมือนๆ กัน ฉันเอง ไม่เห็นว่า ท่านจะให้ความสำคัญพวกเรา น้อยกว่าพลายงามตรงไหน เพียงแต่ว่า พลายงามเขาเป็นผู้ชาย และมีโอกาสดีๆ ที่จะได้พระอาจารย์เก่งๆ ช่วยสอนให้ ทำไมพวกเราไม่ส่งเสริมให้เขาไปได้ดีล่ะ เธอว่าไหม๊ ?
เชอะ! แต่ฉันว่า มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะซิ
พริ้ง ยังคงแสดงอาการตึงๆ แล้วก็เดินออกผละจากไป. เอื้อยไม่เข้าใจว่า ในใจของ พริ้ง คิดอะไรอยู่.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net