ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
ตอนที่ 62
วัยรัก วัยเรียน
2 สัปดาห์ ผ่านไป ความสุขในเรือนทอง ของ เอื้อย กับ โสนน้อย ดำเนินไปพร้อมๆ กับ การเปลี่ยนผ่านเข้าสู่วัยสาวรุ่น. โลกของหนุ่มสาววัยนี้ มักสดใสและสวยงามเสมอ ดุจเดียวกับดอกไม้แรกแย้ม ดูสดใส น่าทะนุถนอม.
วันหนึ่ง พริ้ง ช่วยพี่สาวตากผ้า ที่ราวตากหน้าบ้าน ห่างออกไปไม่กี่ก้าว. บุญทิ้ง กำลังขุดหลุมปักเสาไม้ไผ่ ทำค้างให้ต้นถั่ว. เอื้อย โสนน้อย ช่วยกันยกกระด้งดอกอัญชัญ ออกผึ่งแดด. เจ้าด่าง ดูโตขึ้นมาก เดินคลอเคลียเจ้าของ อยู่ไม่ห่าง. มันคงอยากช่วยทำงาน แต่กลายเป็นเกะกะมากกว่า. โสนน้อย ต้องไล่ให้มันไปอยู่หน้าบ้าน.
มีรถยนต์คันหนึ่ง วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของย่าทอง, คงมาส่งใครสักคนที่บ้านนี้. เสียงเห่าของเจ้าด่าง ดูห้าวขึ้น เพราะมันไม่ใช่ลูกสุนัขอีกต่อไปแล้ว. พริ้ง รู้สึกประหลาดใจ สงสัยคนที่มากับรถว่าเป็นใคร. แต่ โสนน้อย คิดว่า ก็เป็นแค่รถคันหนึ่ง, เพราะบ้านของย่ามีรถเข้าๆ ออกๆ อยู่เป็นประจำ. เธอจึงไม่ได้สนใจอะไร.
ทุกคน ยังทำงานกันตามปกติ. จนกระทั่ง มีเสียงเรียก มาจากบ้านใหญ่.
โสนน้อย เอื้อย
เด็กสาว หันไปมองที่มาของเสียง, พลายงาม นั่นเอง. เธอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ขณะที่ พริ้ง วิ่งออกไปรับหน้าก่อนใครๆ.
พลายงาม มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่?
เพิ่งมาถึงน่ะ พริ้ง ไม่เจอกันสิบกว่าวัน สวยขึ้นนะ
พลายงาม ทักทายแบบไม่ตั้งใจ แต่ทำให้ พริ้ง เขินอาย จับแขนของ พลายงาม ลากเข้าไปหาพี่สาว.
พี่อบเชย ดูซิ พลายงาม หล่อขึ้นเยอะเลยนะ อ้วนขึ้นด้วย นิดนึง ดีใจจังเลย
นี่ นังพริ้ง เบาๆ หน่อย
เสียงดุของพี่สาว ทำให้ พริ้ง ลดอาการจริตลงนิดหนึ่ง ปล่อยแขน พลายงาม ลง.
เอ๊! พี่อบเชยนี่ คนจะดีใจบ้าง ไม่เห็นเป็นอะไรเลย
แต่แกไม่ใช่เด็กแล้วนะ จะดีใจอะไรกันนักหนา อบเชย ส่งสายตาดุน้องสาว.
เจอคุณย่ารึยัง?
เอื้อย ถาม หลังกลับจาก เอากระุ้ด้งอัญชัญไปผึ่งแดด.
เจอแล้ว
พลายงาม มองดู โสนน้อย กับ เอื้อย, พวกเธอยังดูเหมือนเดิม. ม้าอีก 3 ตัวที่อยู่ในคอก ขยับขาขึ้นลง แสดงอาการดีใจ ที่เห็นเจ้านายของมันมา. เจ้าด่าง วิ่งกระดิกหางเข้ามาหา พลายงาม. ทุกคน พากันหัวเราะเสียงสดใส ที่เห็นเัจ้าด่าง กระโดดเข้าใส่พลายงาม แสดงความดีใจ จนพลายงามเกือบหกล้ม. พลายงาม เลยถือโอกาสคุยไปเดินไป เพื่อช่วยเพื่อนสาวทั้งสอง พลิกดอกอัญชัญในกระด้งให้โดนแดด.
จริงอย่างพริ้งว่า เธอดูดีขึ้น เอื้อย กล่าว.
พระอาจารย์คงเลี้ยงดีมั๊ง เธอสองคนเป็นไงมั่ง เห็นย่าบอกว่า วันๆ เอาแต่ทำงานไม่หยุด
ก็ไม่มีอะไรจะให้หยุดนี่ โสนน้อย ตอบ.
แล้วก็ไม่หยุดคิดถึงเธอด้วยนะ
เอื้อย มองตา พลายงาม พูดกระเซ้า เอาไหล่กระทบ โสนน้อย. จน โสนน้อย ยิ้มเขินอายหน้าแดง แล้วหยิกเบาๆ ที่แขนของเพื่อน. โดยลืมสังเกตไปว่า พริ้ง ยิ้มเจื่อนๆ อยู่ข้างๆ.
เอื้อย! ก็
รึว่าไม่จริง
เอาละ พวกเราหยุดทำงานกันได้แล้ว ไปบนบ้านกันเถอะ เรามีของฝากจะให้เธอสองคน
พลายงาม พูดกับเพื่อนสาว แล้วก็หันไปทางพริ้ง.
แล้วก็ให้เธอด้วย
พริ้ง ดีใจแทบกรี๊ด เดินตามไปติดๆ. อบเชย ส่ายหน้ารู้สึกระอาใจ กับนิสัยเกินจริตของน้องสาว, ที่ชอบแสดงออกนอกหน้า จนดูเกินงาม.
ชั่งมันเถอะน่า บุญทิ้ง พูดกับเมีย เด็กมันย่างเข้าวัยรุ่นแล้ว ก็เป็นแบบนี้แหละ
โธ่! พี่บุญทิ้ง สมัยที่ฉันยังสาว ฉันไม่เป็นแบบนี้หรอก
ก็เพราะเป็นแบบอบเชยนี่แหละ พี่ถึงได้ตกหลุมรักไง
อบเชย ยิ้มเขินอาย เอามือผลักไหล่ผัวรักเบาๆ บ้า!
ย่าทอง รับรู้การเปลี่ยนแปลง ความรู้สึกของพวกหลานๆ มาก่อนหน้านี้แล้ว. พวกเขาไม่ใช่เด็ก เหมือนเมื่อตอนรับมาอยู่ใหม่ๆ, อีกไม่นาน ก็จะโตเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว.
มีเหตุผลหนึ่ง ที่ทำให้นางทอง ต้องคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ เกี่ยวกับสถานะของหลานชาย. นางคิดถูกแล้วที่ให้พลายงาม ไปเรียนกับพระจารย์บุญมี ที่วัดหนองคอกไก่. ก็ยิ่งแน่ใจว่า นางทำในสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมแล้ว.
ที่ระเบียงหน้าห้องของ สองสาว, พลายงาม หยิบเอาของฝาก ออกมาจากกระเป๋า. เป็นตุ๊กตาไม้แกะสลัก 2 ตัว ตัวหนึ่งแต่งกายเป็นหมอ อีกตัวเป็นนางฟ้า.
นี่ของ เอื้อย ตัวนึง แล้วนี่ก็ของเธอ พลายงาม หยิบ ตุ๊กตาไม้ ยื่นให้เพื่อน.
อุ๊ย! ของโสนน้อย เป็นนางฟ้า น่ารักจังเลย เอื้อย อุทาน.
ของเธอ เป็นหมอ เหมาะกับเธอแล้ว โสนน้อย หัวเราะเบาๆ.
แล้วของพริ้งล่ะ? เจ้าของเสียง เอ่ยขึ้นเหมือนจะน้อยใจ.
พลายงาม หยิบตุ๊กตารูปนักรบหญิงเผ่าอาปาเช่ ส่งให้พริ้ง นี่ ของเธอ และก็หยิบเอาของสิ่งหนึ่ง ซึ่งมีเสียงดังกรุ๊งกริ๊งออกมากระเป๋า ส่วนกระดิ่งนี่ ของเจ้าด่างมัน
ขณะที่ทุกคน ชื่นชมสิ่งของ ที่พลายงามซื้อมาฝาก โสนน้อย ถามแทรกขึ้น.
พลายงาม เธอต้องกลับไปเรียนอีกวันไหน?
คราวนี้ จะอยู่นานไหม๊? พริ้ง ก็สงสัยเช่นกัน.
คำถามของ โสนน้อย กับ พริ้ง, ทำให้ พลายงาม แทบตั้งตัวไม่ติด. ถ้าตอบตามใจตัวเอง ก็จะขัดใจย่า ถ้าจะบอกตามจริง ก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดใจ. พลายงาม ถอนหายใจนิดหนึ่ง ก่อนตอบไปว่า
อีกสองวันก็ไปแล้ว แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ คราวหน้าจะรีบกลับมาให้เร็ว แต่เธอสัญญาก่อนนะ จะไม่ทำงานหนักเกินไป พวกเราไม่ได้ทำขายเพื่อหวังร่ำรวย ทำแค่พออยู่พอกิน ดูซิ โสนน้อย ยิ่งตัวเล็กๆ อยู่ก็ ประเดี๋ยวจะผอมบางไปกันใหญ่
พลายงาม นั่นแหละ ก็อย่ากินให้มากนักซิ ระวังจะอ้วนเป็นหมู
พริ้ง พูดตามจริง แต่ พลายงาม กลับรู้สึกเขิน. ถ้ากินตามใจปาก ก็คงจะอ้วนเป็นหมูเหมือนอย่างที่พริ้งพูด.
วันเวลาช่างผ่านไปเชื่องช้าเหลือเกิน ย่างเข้าสัปดาห์ที่ 3 แล้ว. แต่ในความรู้สึกของ โสนน้อย มันชั่งยาวนานเหมือน 3 เดือน. พลายงาม สัญญาว่าจะมาในไม่ช้า แต่กลับไร้วี่แวว. เอื้อย เห็นใจในความรู้สึกทุกข์ และกระวนกระวายใจของเพื่อนสาว. การรอคอยที่จะได้พบกับสิ่งที่ตนรัก ย่อมรู้สึกทรมาน.
ตอนบ่าย มีบุรุษไปรษณีย์ มาส่งจดหมาย 2 ฉบับ. ฉบับหนึ่ง ส่งถึงย่าทอง อีกฉบับหนึ่ง เป็นของโสนน้อย.
โสนน้อย รีบเปิดจดหมายออก อ่านใจความในจดหมาย ไปได้ครึ่งหน้า ก็มีสีหน้าเศร้าซึมไป.
มีอะไรเหรอ? เอื้อย ถาม.
โสนน้อย ส่งจดหมายให้เอื้อยอ่านต่อ. ในจดหมาย เป็นข้อความ ที่ พลายงาม เขียนถึงเธอทั้งสองคน บอกว่า เขายังกลับมาหาย่า และเพื่อนทั้งสองคนไม่ได้. พระอาจารย์จะให้บวชสามเณรเป็นเวลา 3 ปี. บวชไปด้วย เรียนไปด้วย. และในช่วง 3 ปี ก็จะไม่ได้เจอหน้ากัน.
ภาพใบหน้าของ พลายงาม ลอยวนอยู่ตรงหน้าของ โสนน้อย.
... แต่ไม่เป็นไรนะ เราจะเขียนจดหมายถึงเธอบ่อยๆ พระอาจารย์บอกว่า ในสามปี เราอาจจะได้กลับบ้าน หนึ่งหรือสองครั้ง ถ้าได้มาจริงๆ เราจะรีบมาให้เร็วที่สุด
ย่าทอง เห็นความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ของ โสนน้อย กับหลานชายแล้ว นางเริ่มรู้สึกหวั่นไหว และเป็นกังวลเล็กน้อย. แต่นางก็มั่นใจว่า สิ่งที่นางปฏิบัติต่อหลานชายและหลานสาว แม้จะขัดกับอารมณ์ความรู้สึก ของวัยรุ่นหนุ่มสาว แต่จะเป็นผลดีแก่พวกเขาในอนาคต โดยเฉพาะ พลายงาม.
พลายงาม บวชเรียน ได้ครบ 3 ปี พระอาจารย์ อนุญาตให้กลับมาเยี่ยมบ้าน ได้สักระยะหนึ่ง ถือเป็นการพักคั่นกลาง จากนั้น ก็ไปเรียนต่ออีก 2 ปี จนจบวิชาเรียน พระอาจารย์จึงให้สึกจากสามเณร กลับไปอยู่บ้านได้ คราวนี้คงอยู่ต่ออีกนาน.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net