ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
ตอนที่ 63
ความรักที่ก่อตัว
นับเวลาได้ 5 ปีเศษ ที่ เอื้อย โสนน้อย และพลายงาม มาอยู่กับย่าทอง ที่เมืองกาญจนา. พวกเขาเติบโตเป็นหนุ่มสาววัยรุ่นเต็มตัว. พริ้ง ก็โตเป็นสาวเต็มวัยเช่นกัน และหน้าตาดูสะสวย ไม่น้อยหน้าคนอื่นๆ. เมื่อไร่เรียงอายุกันแล้ว ก็ราว 17-18 ปี. นับเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ยาวนาน และนานมากพอ ที่จะทำให้อดีตของเด็กหญิงหลงทาง มาพบกับผู้ใหญ่ใจดี รับอุปการะไว้. ตลอดเวลาอันยาวนาน 5 ปี, พวกเธอ ยังไม่ลืมว่า ยังมีเพื่อนร่วมชะตาชีวิตอีก 3 คน สังข์ สินสมุทร สุดสาคร ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในความสุขนี้. โชคชะตา กำลังตัดขาดให้พวกเขาต้องแยกทางกัน โดยไม่ให้พวกเขามีโอกาสพบเจอกันอีก กระนั้นหรือ.
เย็นวันหนึ่ง บนราวสะพานริมสระน้ำ หน้าบ้านดิน ในสวนสมุนไพรของบ้านย่าทอง, เอื้อย นั่งมองเงาสะท้อนของตัวเอง บนผิวน้ำ. วิถีชีวิตของเธอตอนนี้ ดูไม่ต่างอะไรกับภาพที่บิดเบี้ยว บนผิวน้ำ. มีอยู่สิ่งเดียว ที่ไม่เคยบิดเบี้ยว คือ ความรักความผูกพัน ที่มีต่อคนที่เธอรัก ที่ยังคงเก็บรักษาให้เป็นภาพ ที่ไม่บิดเบี้ยวเหมือนภาพที่เห็นนี้. กาลเวลาชราไป แต่ความรักความผูกพัน ไม่เคยแก่ไปตามกาลเวลา. ความชรากาล ที่โหยหาอดีต มักมีความเศร้าอยู่เป็นเพื่อนเสมอ.
ตอนนี้ สังข์อยู่ไหน เธอยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่มีเธอ เรากับโสนน้อย ก็คงไม่มีโอกาสจะหาพ่อกับแม่เจอ เราโชคดีที่ได้รับความกรุณาจากย่า เลี้ยงดูเรามาจนโต แต่เธอล่ะ เราคิดถึงเธอเหลือเกิน เธอรู้ไหม๊ หัวใจของเรา ไม่ได้เป็นสัตว์เลี้ยงของใคร ได้รับการเลี้ยงดูให้สบายแล้ว จะลืมอดีตที่ร้ายๆ ได้ เราลำบากมาด้วยกันนะสังข์ เราคิดถึงเธอ ... และเราก็คิดถึงพ่อกับแม่ด้วย พ่อจ๋า แม่จ๋า เอื้อย คิดถึงเหลือเกิน ฮือ ๆ ๆ ...
เอื้อย มานั่งอยู่นี่เอง
เสียงร้องทักของ โสนน้อย ผ่อนคลายความเศร้าของ เอื้อย ลงชั่วครู่.
เธอร้องไห้
โสนน้อย เข้าไปนั่งใกล้ๆ และโอบกอดเพื่อน ด้วยความรู้สึก ที่ไม่แตกต่างกัน. ไม่มีคำปลอบโยนใดๆ จะสื่อความหมาย แห่งความรันทด เศร้าโศก อ้างว้าง ได้ดีไปกว่า หยาดน้ำตา ที่กำลังหลั่งออกมาในตอนนี้.
ที่เรือนใหญ่ มีแขกคนสำคัญมาเยี่ยม ย่าทอง. ย่าใช้ให้พริ้ง ไปตาม เอื้อย กับ โสนน้อย มาคอยต้อนรับแขก. พริ้ง เดินเรื่อยๆ ผ่านมาที่ริมสระน้ำ, เห็นเธอสองคนอยู่ด้วยกัน, อารมณ์ริษยา ก็แล่นเข้ามาในสมอง.
ดีละ สองสาวนี่ มัวมาหลบหน้า นั่งอ้อยอิ่ง ตีหน้าเศร้าเล่าความหลังกันอยู่ที่นี่ เชอะ! เรารีบไปรับหน้า เอาใจคุณยายคนเดียวจะดีกว่า เธอสองคน ก็แค่คนอาศัยเหมือนกันแหละน่า
พริ้ง เดินผ่านใต้ถุนบ้าน เห็นรถเก๋ง สีแดงสดเหมือนพริกสุก จอดนิ่งอยูที่บริเวณหน้าบ้าน. นิสัยชอบสอดรู้สอดเห็น ชักพาให้ พริ้ง คิดไปต่างๆ นานา. รถคันใหญ่ ดูโก้ หรูหรา เจ้าของคงเป็นคนมีฐานะใหญ่โต และก็คงเป็นแขกคนสำคัญจริงๆ. พวกเขามาทำอะไรกันในเวลานี้.
พริ้ง รีบขึ้นไปบนเรือน ตามนิสัยชอบสอดรู้, เห็นบุรุษวัยใกล้ชรา อายุไม่ห่างจากย่าทองสักเท่าไหร่. ดูเขาแต่งตัวดีกว่าคนอื่นๆ, และมีผู้ชายอีก 2 คน และผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ตามมาด้วย. ทั้งหมดแต่งตัวดูเป็นผู้ดี มีการศึกษา. พวกเขากำลังสนทนาอยู่กับย่าทอง ในห้องรับรองแขก ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้องของเธอ.
อ้าว! พริ้ง มาแล้วเรอะ ย่าทอง สั่ง ไปช่วยยายเมี้ยน จัดอาหารเย็นรับแขกหน่อย เอื้อยกับโสนน้อยไม่มาด้วยเรอะ ... เออ ช่างเถอะ แกไปช่วยคนเดียวก็ได้ ไป ไป
ช่วงหนึ่งของการสนทนา บุรุษวัยใกล้ชรา กล่าวว่า
โธ่เอ๊ย! แม่ทองก็ คำก็ท่านพ่อเมือง สองคำก็ท่านพ่อเมือง เห็นเป็นคนอื่นคนไกลไปได้ เคยเรียกยังไงก็เรียกยังงั้นเถอะ
คุณนนท์ เป็นถึงพ่อเมืองกาญจนา จะให้เรียกเป็นอย่างอื่นได้ที่ไหนกันเล่า ให้เกียรติมาถึงที่นี่ ต้องมีธุระสำคัญแน่ๆ
เราน่ะ รู้จักกันมา ตั้งแต่สมัยเป็นหนุ่มสาวแล้วนะ พ่อไกรวัลย์ เขาเป็นนักสู้คู่กับฉันมา จำไม่ได้เรอะ แม่ทองน่ะ ก็เป็นหนึ่งในนั้น ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ... ในที่สุดพ่อไกลวัลย์ก็ชนะ ได้แม่ทองทั้งตัวและหัวใจ ... เฮ้อ! แต่นั่น มันก็นานมาแล้วนะ เรายังนับถือกันมาตลอด ไม่ได้จงเกลียดจงชังอะไรกันเลย เพื่อนก็คือเพื่อน พ่อไกรวัลย์ เขาเป็นลูกผู้ชาย ฉันก็ลูกผู้ชาย เราแยกแยะออกว่าจะเอายังไง เราตกลงกันอย่างลูกผู้ชาย แม่ทองไม่รู้หรอก มันเป็นข้อตกลง ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต
พ่อเมืองกาญจนา พูดยืดยาว แต่ย่าทองก็เป็นผู้ฟังที่ดี
จ้ะเรื่องเก่าๆ ฉันจำได้หมดแหละ แต่เรื่องข้อตกลงนั่นน่ะ เรื่องอะไรกันรึ?
เสียงสนทนากันข้างนอก ทำให้ พลายงาม ซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับงานเขียนหนังสือ ในห้องงานของย่าทอง เกิดความสนใจขึ้นมา จึงหยุดงานเขียน วางดินสอลง และเดินออกมาจากห้อง. จังหวะเดียวกับ ย่าทอง เห็นเข้าพอดี.
พลายงาม มาหาย่าหน่อยลูก
พ่อเมืองกาญจนา เพ่งสายตาไปที่ พลายงาม. เขาเป็นเด็กหนุ่มร่างสูง รูปงาม, นอกจากจะมีเค้าหน้าเหมือนพ่อแล้ว ยังมีกิริยา เดินนั่ง สุขุม มีสง่าราศี สมเป็นชายหนุ่มที่อยู่ในอุดมคติโดยแท้. พ่อเมืองกาญจนาเห็นแล้ว ถึงกับยิ้มน้อยๆ ด้วยความพึงพอใจ. พลายงาม ไหว้ท่านพ่อเมืองด้วยอาการนอบน้อม.
ไหว้พระเถอะลูก พ่อเมืองกาญจนา กล่าวยิ้มๆ นี่น่ะเรอะ พลายงาม ได้ฟังแต่ท่านสมภารบุญมี พูดถึงบ่อยๆ เพิ่งมาเห็นตัวจริงก็วันนี้แหละ เหมือนพ่ออย่างกับพิมพ์เดียวกันเลยนะ
ขอบคุณครับ
เรียนจบอะไรมาบ้าง พ่อเมือง ถาม.
ด้านภาษา แล้วก็รัฐศาสตร์การปกครองครับ นิดหน่อยครับ
ถ่อมตัวเหมือนพ่ออีกแล้ว
นี่ก็เพิ่งจะกลับมาอยู่บ้าน ได้เดือนสองเดือนนี่แหละ ก็รอท่านสมภารว่าจะให้ไปเรียน หรือไปทำอะไรต่อที่ไหน ก็ยังไม่รู้เลย เห็นว่าจะให้เรียนกฏหมายต่อ
ย่าทอง พูดกับท่านพ่อเมือง เสร็จแล้วหันไปบอกหลานชาย.
พลายงาม จะไปทำอะไร ก็ไปเถอะ ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน
พลายงาม ลุกจากไป สวนกับ พริ้ง ซึ่งนำผลไม้และอาหารว่างอื่นๆ มารับแขก. พริ้ง แสดงกิริยาท่าทางส่งยิ้มเขินอาย ให้แก่ พลายงาม โดยที่เธอไม่รู้ว่า ย่าทอง และท่านพ่อเมือง แอบมองอยู่.
นี่ก็เป็นเด็กที่ฉันเอามาเลี้ยงไว้อีกคน คนนี้ชื่อ พริ้ง แต่ก็ยังมีอีกสองคนนะ แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าไปอยู่ซะที่ไหน
แม่ทอง เลี้ยงหลานสาวน่ารักไว้ตั้งเยอะ กำไรไม่เบานะ นี่ถ้าฉันมีหลานชายละก็ คงต้องขอสักคนสองคน มาให้เป็นหลานสะใภ้
กำรงกำไรอะไรกัน ฉันเลี้ยงเอาบุญ ไม่ได้หวังยึดเกาะ พึ่งพาอะไรพวกเขาหรอก นอกจากหลานชาย ที่ฉันยังพอฝากผีฝากไข้ได้บ้าง เด็กสาวๆ พวกนี้ ประเดี๋ยวพวกเขา ก็ออกเรือนไปอยู่ที่อื่น เราจะไปห้ามเขาได้เรอะ ... ว่าแต่ว่า คุณนนท์น่ะ ไปตกลงอะไรกันกับสามีของฉันล่ะ?
พ่อเมืองกาญจนา สบโอกาส พูดเข้าเรื่องทันที.
ก็พูดกันตรงๆ เลยนะ พ่อไกรวัลย์กับฉัน ตกลงจะเป็นดองกัน ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีลูกหญิงหรือลูกชาย ก็จะให้แต่งงานกัน แต่โชคไม่ดีเลย พวกเรามีแต่ลูกชาย แต่เอาเถอะ ขอเป็นรุ่นหลานก็แล้วกัน ฉันว่าเราโชคดีนะ ตอนนี้ สร้อยมณี หลานฉัน ก็โตเป็นสาวแล้ว ฉันไม่อายหรอกนะ ที่จะมาเป็นฝ่ายพูดกับแม่ทองก่อน
ข้อตกลงนั้นน่ะ มันเป็นเรื่องของคุณนนท์ กับพ่อไกรวัลย์เขา ฉันไม่เห็นเกี่ยวเลยนี่
นางทอง ไม่ทันระวังคำพูด แต่ก็พูดออกไปแล้ว. พ่อเมืองกาญจนารู้สึกเสียหน้า, สร้างบรรยากาศขุ่นๆ ขึ้นเล็กน้อย. คุณนนทกาญจน์ เป็นถึงข้าราชการผู้ใหญ่ มีหรือที่จะไม่รู้ขนบประเพณีไทยโบราณ, ฝ่ายหญิงมาสู่ขอฝ่ายชายนั้น มันไม่เหมาะ. ซ้ำยังแบกตำแหน่ง ผู้ว่าเมืองกาญจนามาอีกด้วย. การปฏิเสธเช่นนี้ ถ้าคนอื่นรู้เข้า ก็คงขายหน้าไม่น้อย. นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนเก่าแก่ หรือเพื่อนสาบานกัน คงโกรธกันไปแล้ว.
นางทอง รู้ว่าตัวเองพลาดไป พูดในสิ่งที่ไม่ถูกหูพ่อเมือง, ขืนปล่อยเวลาชักช้าไป มลภาวะทางอารมณ์ ก็คงจะบานปลายไปมากกว่านี้. จึงพูดแก้ต่างไปว่า
ตอนนั้นน่ะ มันเป็นเรื่องของคุณนนท์กับสามีฉัน ย่าทอง พูดยิ้มๆ แต่ตอนนี้ มันเป็นข้อตกลงใหม่ ระหว่างคุณนนท์ กับตัวฉัน มันคนละเวลากัน ฮึ! รึว่าคุณนนท์ว่าไง?
สีหน้าของพ่อเมืองกาญจนา ค่อยดีขึ้น เผยรอยยิ้มน้อยๆ ออกมา.
เราว่า อย่าพูดให้มากความเลยน่า ฉันอยากให้เด็กสองคนนี้ หมั้นกันไว้ก่อน ... แม่ทอง เห็นว่ายังไง?
อืม! ย่าทอง นิ่งครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบไปว่า
ก็ดี ... คุณนนท์ว่าไง ฉันก็ว่าตาม คงจะเป็นบุญของหลานชายฉัน ที่ท่านพ่อเมืองให้ความเมตตา แต่ว่า ตอนนี้มันไม่เร็วไปหน่อยเรอะคุณนนท์ พวกเขาเพิ่งจะย่างเข้าวัยรุ่นเองนะ ฉันน่ะรับปากคุณนนท์ได้ แต่พวกเด็กๆ เขาจะว่ายังไง เขาเคยเห็นหน้ากันหรือเปล่า ถ้าเราตกลงอะไรกันไปตอนนี้ พวกเขาจะว่าได้ หาว่าพวกเราคลุมถุงชน มันไม่ยุติธรรมกับพวกเขานา ว่าไหม๊?
ย่าทอง ตอบแบบไม่เกรงใจ พริ้ง ซึ่งแอบได้ยินเรื่องราวทั้งหมด รู้สึกหน้าระรื่นขึ้นบ้าง หลังจากเครียดไปพักใหญ่.
เอาเป็นว่า ตัวฉันน่ะตกลง แต่ก็ขึ้นอยู่กับพวกเด็กๆ เค้า ถ้าพวกเขาพอใจกัน ฉันจะไปว่าอะไรได้ล่ะ
เมื่อตกลงได้เงื่อนไขกันเรียบร้อยแล้ว พ่อเมืองกาญจนา ก็สนทนาเรื่องอื่น. รื้อฟื้นเรื่องราวในอดีต ตามประสาคนแก่ เป็นที่สนุกรื่นรมณ์กันตามสมควร.
พลายงาม ลงมาจากบ้านแล้ว ก็เดินตรงมาคุยเล่นกับ เอื้อย โสนน้อย บนสะพานริมสระน้ำ. เพราะไม่อยากอยู่รบกวนพวกผู้ใหญ่ ซึ่งกำลังย้อนเวลา ของเรื่องราวในอดีต ของกันและกัน. เอื้อย ก็เช่นกัน, ไม่อยากอยู่ขัดความสุขของเพื่อน จึงขอตัวไปทำอย่างอื่น. ปล่อยให้ โสนน้อย กับ พลายงาม อยู่ในโลกส่วนตัวของกันและกัน.
อนาคตข้างหน้า ถ้าเธอต้องการใครสักคนเป็นเพื่อน เธอจะเลือกใคร โสนน้อย ถาม.
เลือกทุกคนแหละ ก็เราเป็นเพื่อนกันทั้งหมดอยู่แล้วนี่ เอื้อย โสนน้อย แล้วก็ พริ้ง
ไม่ช่าย ... โสนน้อย เริ่มงอน.
ไม่ใช่ อะไร พลายงาม จ้องหน้ามอง โสนน้อย แล้วยิ้ม.
ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น เอ่อ หมายถึง เลือกที่จะต้องอยู่ด้วยกันสองคน ไปจน ... ไปจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่งน่ะ
โสนน้อย ขยายความหมาย ที่เธอถามเมื่อสักครู่. พลายงาม อมยิ้ม ไม่พูดอะไร ได้แต่สบตากับเธอ.
ถามจริง ตอบจริงนะ เธอจะเลือกใคร? โสนน้อย เอามือเท้าคางถาม เชิงขอร้อง.
ก็ ... ก็ เธอไง
แต่ พริ้ง ก็ชอบเธอเหมือนกันน๊า
เขาเป็นได้แค่เพื่อน
เป็นคำตอบที่ โสนน้อย รู้สึกพอใจและดีใจเป็นที่สุด. สอดรับกับอารมณ์ของท้องฟ้ายามเย็น ที่ดูสดใสกว่าทุกวัน, ใสจนเกือบเห็นดาวในตอนกลางวัน. โสนน้อย อยู่ในห้วงของความสุขได้ไม่นาน, พริ้ง เดินผ่านมา, เห็น พลายงาม อยู่กับ โสนน้อย ตามลำพัง. ความรู้สึกริษยา ก็ผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า. และยิ่งเห็นพวกเขาสองคน ยิ้มระรื่นชื่นสุขแบบนี้ด้วยแล้ว, อารมณ์ของเธอ ก็ยิ่งขุ่นมัว กลายเป็นแรงผลัก พาให้เธอสอดแทรก แสดงตัวเข้าร่วมกิจกรรมด้วย.
แขกกลับไปกันหมดแล้วเหรอ พริ้ง พลายงาม ถาม. พริ้ง พยักหน้ารับแบบเสียไม่ได้.
พวกเธอไม่ถามเหรอว่า ผู้ใหญ่เขาคุยอะไรกัน?
มันไม่เสียมารยาทเหรอ ที่เราเป็นเด็ก แล้วไปแอบฟังเขาคุยกันน่ะ พลายงาม พูดด้วยความหวังดี.
พริ้ง ทำหน้าไม่พอใจ เผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย เหมือนกำลังดูหมิ่นความโง่ ของใครบางคน.
โถ ! เขาคุยกันออกเสียงดังอย่างนั้นน่ะ ไม่ต้องแอบฟังก็ได้ยิน พริ้ง ชำเรืองหางตา มอง พลายงาม กับ โสนน้อย นี่ถ้าเธอสองคนได้ยินเข้า คงจะไม่มีเวลามายิ้มระรื่นอย่างนี้แน่ๆ
คุณย่า พูดอะไรกันเหรอ? โสนน้อย ถาม.
ก็ไปถามย่าของเธอเอาเองซิ
พริ้ง พูดด้วยถ้อยคำสบัด แล้วก็เดินจากไป ด้วยความผิดหวัง พร้อมกับกลิ่นอารมณ์บูดๆ.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net