ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
ตอนที่ 65
เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น
เสียงเฮ ดังไปถึงหูของเด็กหนุ่มกลุ่มหนึ่ง เพิ่งกำลังจะเข้าไปปาเป้า ในซุ้มร้านที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม. พวกเขามากัน 3 คน คนหนึ่งตัวโตกว่า และแต่งตัวดีกว่าเพื่อน. อีก 2 คน คนหนึ่งใส่ตุ้มหูแฟชั่น อีกคนหนึ่ง เจาะจมูก. ทั้ง 3 คน ตัดผมเกรียน. เสียงเฮและหัวเราะ ของคนที่มามุงดูการแข่งขันระหว่าง เอื้อย กับ โสนน้อย คงจะสร้างความรำคาญให้แก่ เด็กหนุ่มคนที่ใส่ตุ้มหู เขาจึงพูดกับเด็กหนุ่มที่ตัวโตกว่า.
พี่เสริฐ พวกเขามุงดูอะไรกัน?
กูจะไปรู้เหรอะ เด็กหนุ่มที่ชื่อ เสริฐ พูด เฮ้ย มีพนันด้วยว่ะ
เราว่าไปดูหน่อยไหม๊พี่ เผื่อมีอะไรสนุกๆ เล่นกัน เด็กหนุ่มคนที่เจาะจมูก พูดขึ้น.
ไอ้โอ มึงคิดดีว่ะ งั้น นำหน้ากูไป
เด็กหนุ่มที่เจาะจมูก เดินนำหน้าเพื่อนอีกสองคน แหวกฝูงคนเข้าไป, ดูให้แน่ใจว่า เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น. ชาวบ้านที่รู้จัก ก็แหวกทางให้ พร้อมกับซุบซิบนินทาตามหลัง. ส่วนคนที่ไม่รู้จัก ก็ลังเล ไม่คิดจะหลีกทางให้ เพราะเห็นว่ามาทีหลัง. เด็กหนุ่มต่างหมู่บ้านผู้หนึ่ง มีผ้าสีดำปิดที่ใบหน้า ยืนขวางอยู่. เขามองหน้า โอ เสริฐ และอีกคนที่ตามหลังมา.
เฮ้ย! มองทำไม ไม่รู้จักกูเหรอ เสริฐ พูด.
เสริฐ ลูกกำนันทรง หลีกทางหน่อย เด็กหนุ่มชื่อ โอ พูดกร่างตามนิสัย.
นี่ถ้าไม่ใช่ลูกกำนัน คงได้เจอกันแน่
เด็กหนุ่มต่างหมู่บ้านคิด แต่ไม่อยากมีเรื่อง ก็หลีกทางให้โดยดี.
โสนน้อย เอื้อย ได้รางวัลเป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ และข้าวของอีกมากมาย. ชาวบ้านที่มุงดู ต่างก็พึงพอใจกับเกมแข่งนัดนี้. เมื่อพวกเขาเลิกเล่น ชาวบ้านต่างถิ่นที่มาเที่ยว ก็แทรกกันเข้าไปซื้อลูกดอกเล่นต่อ. สร้างสีสันความสนุก ให้แก่ร้านปาเป้าร้านนี้ไม่น้อย.
เราจะหอบข้าวของนี่ไปด้วยเหรอ เอื้อย พูดกับ พลายงาม.
เถอะน่า เอาไปให้ย่าดู จะได้รู้ว่า หลานย่าน่ะเก่งไม่เบาเลยนะ
เอื้อยกับโสนน้อย เก่งจังเลย พริ้ง พูดจริง มะ ฉันช่วยถือให้
เราเดินไปดูที่อื่นกันบ้างเถอะ พลายงาม ชวนเพื่อนๆ.
แต่พอจะขยับออกไป เสริฐ กับพวก ก็เข้าประชิดเผชิญหน้า, ขวางไม่ให้พวกเขาไป. ชาวบ้านที่เคยมุงดูอยู่ใกล้ๆ ก็เริ่มทยอย ถอยห่างออกไป ราวกับว่า ที่บริเวณนี้อาจจะกลายเป็นสนามมวย.
จะรีบไปไหนกันเล่า คนเก่งจริงน่ะ เขาไม่เลิกกันง่ายๆ หรอก เสริฐ พูดหาเรื่องขึ้นก่อน.
ไอ้เสริฐ พากันมาทำไมที่นี่ พริ้ง พูดแทรกขึ้น ขณะที่เพื่อนๆ รู้สึกแปลกใจ.
นี่ พริ้ง! รู้จักกับคนพวกนี้ด้วยเหรอ? โสนน้อย ถาม.
ที่นี่มันงานวัดนะจ้ะ น้องสาว ใครๆ เขาก็มากันได้ โดยเฉพาะ พี่เสริฐของพริ้งไง
พวกแก อย่ามากวนกันดีกว่าน่า หลีกทางไป พริ้ง ออกหน้ารับ.
ไม่เจอกันนาน เห็นคนอื่นดีกว่าพี่แล้วเหรอน้อง ไง .. เป็นแฟนไอ้เสริฐ มันเสียหายตรงไหน
ใครเป็นแฟนแก อย่ามาพูดมั่วๆ นะ
งั้นก็พิสูจน์ มาปาเป้ากัน ถ้าน้องชนะ พี่หลีกทางให้ ถ้าแพ้ พริ้งก็เป็นของพี่เสริฐ ... ตกลงไหม๊จ้ะ?
ไม่ตกลง และอย่ามาหาเรื่อง พวกฉันจะกลับบ้านแล้ว
พริ้งทำท่าขยับจะเดินหลบไป เด็กหนุ่มอีกสองคน มาขวางไว้. พลายงาม เห็นว่า พริ้ง กำลังจะถูกรังแก จึงแทรกตัวเข้าไปขวาง และดึง พริ้ง ให้ถอยห่างออกมา. สร้างความไม่พอใจให้กับ เสริฐ.
หลีกไป ไอ้หน้าหวาน นี่มันเป็นเรื่องระหว่างกูกับพริ้ง
พลายงาม ขยับออกไปอยู่ข้างหน้า พริ้ง. แต่ โสนน้อย ฉุดแขนไว้. ชาวบ้านที่มามุงดู เริ่มถอยห่างออกไป, ส่วนคนข้างหลังก็ขยับเข้ามา ล้อมเป็นวง เหมือนกำลังมาดูอีกเกมหนึ่ง ที่กำลังจะเริ่มขึ้น ไม่กี่นาทีนี้. แต่คราวนี้ เป็นเกมคนกับคน. ระหว่างหลานยายทอง กับ ไอ้เสริฐ ลูกกำนันทรงและพวก.
เอ๊าะ อ๋อ! มึงดูซิ ไอ้โอ ไอ้เชิด เสริฐ ขยับขึ้นหน้า แล้วหันไปพูดกับพวกอีก 2 คน มันเก่งว่ะ หน้ามันหวาน แต่รวบทีเดียวสามคน ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ
อย่ามาหาเรื่องกันนะ ก็เพราะนิสัยแย่ๆ ของแกนั่นแหละ ฉันจึงไม่อยากคบด้วย พริ้ง พยายามพูดให้เหตุผล.
แล้วหันไปคบกับ ไอ้หนุ่มนี่ใช่ไหม๊? หรือว่าแกมันชอบหลายรสชาติห๊า
พลายงาม ทนคำสบประมาทไม่ได้ จึงพรวดพลาดออกไป แต่ พริ้ง ฉุดแขนไว้ไม่ให้เข้าไปยุ่ง แล้วขยับขึ้นไปอยู่หน้า พลายงาม, แล้วพูดกับ เสริฐ ดีๆ.
ฉันขอร้อง อย่ามีเรื่องกันเลย
เปล่า ไม่ได้มาหาเรื่อง แต่เรื่องมันพามาว่ะ
เสริฐ ผลักไหล่ของ พริ้ง ให้หลีกไป, แล้วหันไปเอามือกึ่งตบกึ่งลูบ บริเวณใบหน้าของ พลายงาม.
หน้าหวานดีนี่หว่า
พลายงาม โกรธ ยกมือขึ้นจับข้อมือของ เสริฐ ไว้แน่น. เสริฐ เอามือผลักอก พลายงาม เป็นการตอบโต้ จน พลายงาม ผงะถอยหลังไปก้าวหนึ่ง. พลายงาม ใช้กำปั้นชกไปที่ใบหน้าของ เสริฐ, แต่ เสริฐ เร็วกว่า แกร่งกว่า ตามสัญชาตินักเลง, ใช้มือปัดกำปั้นของ พลายงาม ออกไป. แล้วส่งกำปั้น สวนเข้าที่โหนกแก้มข้างซ้าย, พลายงาม เซถลาไป. โสนน้อย รีบโผเข้าไปประคอง.
ไง ไอ้หน้าหวาน มีแค่นี้น่ะเหรอ คิดจะควบผู้หญิงถึงสามคน ห๊า!
มันหยามน้ำหน้าไม่เลิกอย่างนี้ ต้องได้เห็นดีกัน. พลายงาม ลุกขึ้น โสนน้อย กับ เอื้อย พยายามห้าม ไม่ให้ พลายงาม ไปปะทะกับคนพวกนี้. แต่ไร้ผล เขาพรวดพลาดออกไปอีก โถมร่างเข้าใส่ เสริฐ, จนทั้งสองเซถลาไปด้วยกัน. โอกับเชิด ยืนเอามือกอดอก ดูชั้นเชิงของลูกพี่กับหนุ่มหน้าหวาน. พวกเขาปลุกปล้ำกันอยู่พักหนึ่ง, เสริฐ ถูกชกเข้าที่ลำตัว 3 หมัด. พลายงาม ถูกชกที่บริเวณใบหน้า เลือดออกที่ริมฝีปาก และถูกถีบกระเด็น ไปกองกับพื้นฝุ่นตลบ ตรงที่ โสนน้อย กับ เอื้อย ยืนอยู่.
นี่ลุง ช่วยไปห้ามพวกเขาหน่อย พริ้ง ขอร้องชาวบ้านที่อยู่ข้างๆ.
นังหนู ใครจะกล้าไปยุ่งกับไอ้สามตัวนี่ล่ะ พ่อมันเป็นกำนัน ใครๆ ก็รู้ กำนันทรงชอบให้ท้ายลูก
เอื้อยกับโสนน้อย เห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีแล้ว จึงขยับขึ้นมาข้างหน้า, กันพลายงามไว้ข้างหลัง. พริ้ง รีบเข้าไปประคอง พลายงาม ที่กำลังเจ็บ. เสริฐ สืบเท้าเข้าหา พลายงาม. โอกับเชิด ขยับจะตามไป แต่ เสริฐ ใช้มือผลักห้ามไว้ แสดงความอหังการ.
กูเอง มึงไม่ต้อง แค่นี้ไม่พอมือกูหรอก
เสริฐ เดินตรงเข้าหา คิดจะกระทืบศัตรูซ้ำ. แต่พอเข้าไปไกล้ ไม่รู้ว่ามีมือดี ตีนดี โผล่มาจากไหน อัดเข้าที่ยอดอกที่หนึ่ง และเหวี่ยงตัดที่ปลายเท้าอีกที่หนึ่ง พร้อมๆ กัน. เสริฐ ล้มกลิ้งหน้าฟาดพื้น นอนจุกจมฝุ่นอยู่พักหนึ่ง. คนดูถึงกับฮือ ขยัยถอยพร้อมกัน.
เด็กหนุ่มที่มีผ้าดำปิดบังใบหน้า เคยปะทะสายตากับ เสริฐ มาหนหนึ่งแล้ว แสดงอาการยิ้มเยาะคนที่เก่งแต่ปาก และคิดในใจว่า
สองสาวนี่ ฝีมือไม่เบา สอยผู้ชายร่างกำยำกว่า ลงเสียหมอบพื้น
โอกับเชิด ไม่รอช้า เห็นลูกพี่ถูกรังแก ก็ผลีผลามเข้าจู่โจม. แต่โดนลูกสวนของ เอื้อย กับ โสนน้อย เข้าที่ยอดอก เหมือนลูกพี่ จนล้มกลิ้งไม่เป็นท่า.
ผู้หญิงอะไรวะ ไวยังกะลิง เชิด บ่น.
โอและเชิด เข้ารุมตะลุมบอนกับสาวน้อยทั้ง 2 คน พร้อมกันอีกครั้ง โดยไม่เกรงข้อกล่าวหาว่า รังแกผู้หญิง. แต่สิ่งที่เห็นคือ โสนน้อย กับ เอื้อย ว่องไวกว่า และรู้จุดอ่อนของผู้ชาย. โอกับเชิด จึงโดนกระแทกเข้าที่หว่างขา น่อง และคอหอย. แต่เพศหญิงย่อมเสียเปรียบเพศชาย เรื่องพละกำลังเมื่อต่อสู้กันซึ่งหน้า เป็นระยะเวลานานๆ. เธอสองคนก็เจ็บไม่น้อย แม้ว่า พลายงาม จะช่วยอีกแรง แต่ไม่เกิดผลอะไร. เอื้อย มีเลือดกำเดาออกที่จมูก, โสนน้อย มีรอยช้ำที่บริเวณหางคิ้ว, ส่วนโอกับเชิด ยังนอนหมอบอยู่ คงอีกนาน กว่าเขาสองคนจะฟื้นตัว. เปิดโอกาสให้ คนอันธพาลอย่าง เสริฐ แสดงธาตุแท้ออกมา.
เสริฐ ชักมีดพกออกมา เอื้อย กับ โสนน้อย สบตากัน, เชิงปรึกษากันว่า งานนี้เห็นทีจะต้องเอาจริง และต้องรีบ ทำ้เรื่องให้มันจบเร็วๆ. คนดูก็มามุงดูกันมากขึ้น แต่ก็ยังไม่มีใครคิดจะห้ามปราม.
สองรุมหนึ่ง สองคือเด็กสาว 2 คน กับชายหนุ่ม 1 คน พร้อมมีดในมือ ก็ดูสูสีกันในสายตาคนดู. แต่สำหรับ เอื้อย แล้ว เธอไม่ชอบแบบนี้เลย. ไม่ต้องการจะให้เกิดเรื่องขึ้น และไม่อยากใช้ความรุนแรง. โชคดีที่พวกเธอ ได้รับการฝึกยุทธวิธีการต่อสู้ มาจากนาเคนทร์ ตั้งแต่เด็ก. และผ่านเรื่องร้ายๆ อันตรายกว่านี้มาเยอะ. อันธพาลพวกนี้ ดูถูกกันเกินไป, ซ้ำยังเป็นฝ่ายระราน และใช้ความรุนแรงก่อน. เธอสองคน จำเป็นต้องป้องกันตัว และป้องกันเกียรติ ให้แก่ตนเองและเพื่อนๆ.
เอื้อย รู้ว่าจังหวะใดควรเข้าประชิด จังหวะใดควรถอย จังหวะใดควรหลบ และจังหวะใดควรตัดกำลังศัตรูให้เด็ดขาด. เมื่อได้โอกาส คู่ต่อสู้เป็นผู้ชายร่างกำยำถึง 3 คน และมีอาวุธ ปล่อยนานไป ย่อมเสียเปรียบ. เวลาผ่านไปไม่ถึง 3 นาที, เสริฐ ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย. ข้อมือข้างซ้าย มีอาการร่องแร่งไร้เรี่ยวแรง, บริเวณต้นแขน มีมีดของตัวเอง เสียบคาอยู่, แขนเสื้อโชกชุ่มไปด้วยเลือด. คราวนี้ คนดูต่างพากันฮือฮา แตกตื่นแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว เหมือนไม่รู้ไม่เห็นเหตุการณ์อันชุลมุนนี้. ยกเว้น เด็กหนุ่มต่างหมู่บ้าน ที่มีผ้าดำปิดใบหน้า ยังยืนคุมเชิงดูเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ.
เสริฐ ไม่เพียงแต่เจ็บแปลบ ที่บริเวณข้อมือซ้าย และปวดหนึบๆ ที่แขนขวาเท่านั้น. ยังต้องมาเสียหน้าอย่างหมดรูป ให้กับเด็กผู้หญิง ที่ไม่รู้หัวนอนปลายตีน. ความแค้นเคืองประทุขึ้นสุดขีด หูอื้อ หน้ามืดตามัว ขาดสติยั้งคิด, เพ่งสายตาอาฆาตมาดร้าย ไปที่กลุ่มของศัตรู ที่กำลังจะเดินจากไป. เขากัดฟันทนเจ็บ เอามือขวาดึงมีดออกจากแขนซ้าย แล้วพยุงตัวลุกขึ้นยืน, เดินตรงไปหา โอ ที่กำลังนอนขดยังไม่หายเจ็บ. แล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของ โอ ชักปืนพกสั้น ขนาด .22 ม.ม. ขึ้นมา. โอ ตะโกนห้าม.
พี่เสริฐ อย่า
เสริฐ ไม่ได้ยินเสียงใดๆ ทั้งสิ้น. เขาเล็งปลายกระบอกปืนไปที่ พลายงามและเพื่อนๆ ... แต่ ทันใดนั้น!
พลึ่ก!
ปืนกระเด็นหลุดจากมือของ เสริฐ. เขาโกรธมาก.
ใครวะ เตะมือกู
ไม่มีคำตอบจากแขกลึกลับ นอกจากเสียง ...
ตุ๊บ! พลั่ก!
เสริฐ โดนเตะซ้ำอีก 2-3 ครั้ง จนนอนแผ่หน้าหงาย หมดท่าจะขัดขืน. เขาจึงรู้ว่า แขกลึกลับผู้นี้เป็นใคร.
เด็กหนุ่มต่างหมู่บ้าน ที่เจอกันเมื่อสักครู่นี่เอง. เขาใช้เท้าเหยียบ ที่ยอดอกของ เสริฐ ไว้.
สู้ไม่ได้ ก็อย่าลอบกัดซิวะ
นั่นแหละ ที่ทำให้ เสริฐ หมดฤทธิ์สิ้นแรงลงไปได้. เหตุการณ์ฺสงบ ชาวบ้านต่างแยกย้ายกันไป พร้อมกับอันธพาลทั้ง 3 คน โดยมีลูกน้องหิ้วปีกลูกพี่กลับบ้าน.
ขอบคุณมากนะ ที่ช่วยพวกเราไว้
เอื้อย แสดงความขอบคุณ เด็กหนุ่มต่างหมู่บ้านผู้นั้น ก่อนที่จะพากันเดินทางกลับ.
รุ่งเช้า กำนันทรงพาลูกชาย มาหา นางทอง ถึงที่บ้าน. นางทอง รู้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่า เกิดเหตุอะไร และก็รู้นิสัยกำนันทรงดี. นางจำเป็นต้องตั้งหลักให้ดี เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนนิสัยพาล. เมื่อได้จังหวะ พบปะหน้ากัน จึงออกปากเชิญกำนันขึ้นเรือน เป็นการผ่อนคลายความตึงเครียด แต่ ...
ไม่ต้องหรอก ฉันมีธุระรีบมารีบไป คุยกันข้างล่างนี่ก็ได้
ถ้างั้น เชิญทางนี้
ย่าทอง พา กำนันทรง กับ เสริฐ ลูกชาย ซึ่งมีสภาพเหมือนคนเพิ่งออกจากโรงพยาบาล. ที่ต้นแขนข้างขวา ยังมีผ้าพันแผลพันอยู่รอบ, เดินกระเสาะกระแสะ ไปนั่งที่ม้านั่งใต้ต้นชำฉาใหญ่. มองเห็น อบเชย กับ บุญทิ้ง ทำงานอยู่ใกล้ๆ.
อบเชย ไปเอาน้ำมาต้อนรับแขกหน่อย นางตะโกนบอก คนรับใช้ แล้วหันมาพูดกับ กำนันทรง ลูกของกำนัน เป็นอะไรมากไหม๊?
ยายทอง ก็รู้ใช่ไหม๊ว่า ไอ้เสริฐลูกฉัน มันถูกทำร้าย ยายต้องรับผิดชอบนะ
ใครทำร้ายใคร ฉันไม่รู้เรื่องด้วยหรอก
อ้าว! ยายทอง พูดอย่างงี้ได้ยังไง อย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้นะ ก็หลานของยาย มันรุมแทงลูกชายฉัน นี่ไม่เห็นเรอะ?
คนที่ถือขันน้ำมา ไม่ใช่อบเชย แต่เป็น พริ้ง. เสริฐ จึงถือโอกาส พูดสอดขึ้น ด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจ.
ไม่เชื่อ ก็ถามนังพริ้งดูก็ได้ ... พริ้ง ก็เห็นใช่ไหม๊ ว่าฉันถูกนังเด็กสองคนนั่น ใช้มีดแทงที่แขนนี่
ว่าไง พริ้ง มันจริงอย่างที่ไอ้เสริฐมันพูดไหม๊? ย่าทอง ถามย้ำ.
พริ้ง ยังไม่ทันตอบ มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ, เอื้อย กับ โสนน้อย ทำงานอยู่ใกล้ๆ จึงพากันเดินมาหาย่า. เสริฐ เห็นเข้า ยังรู้สึกหวาดๆ อยู่ เอาหน้าซุกหลบอยู่หลังกำนัน. กำนันเห็น เอื้อย กับ โสนน้อย มายืนอยู่ตรงหน้านี่แล้ว.
อ้อ! นี่นะเรอะ คนที่ทำร้ายลูกฉัน
กำนัน ... สังเกตดูให้ดี หลานฉัน ก็เจ็บเหมือนกัน
แต่ลูกฉัน ถูกแทง ฉันจะเอาเรื่อง
กำนัน คิดดูให้ดี เด็กมันทะเลาะกัน ก็เพราะมันเข้าใจผิด ก็ไอ้เสริฐ มันไปชอบนังพริ้ง เห็นมันไปกับพลายงาม หลานฉัน เด็กหนุ่มสาวมันก็เข้าใจผิดกันได้น่ะ แล้วที่กำนันว่า เสริฐถูกทำร้ายน่ะ ถามลูกหรือยังว่า คืนนั้นมีกี่คนที่ตะลุมบอนกันน่ะ
กำนัน ครุ่นคิดหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง. เพราะสิ่งที่ ยายทอง พูด กับลูกของตัวเองพูด ไม่ตรงกัน. ย่าทอง จึงอธิบายต่อ.
ลูกชายกำนัน ตัวก็โตกว่า แถมพาเพื่อนผู้ชายไปอีกสองคน ส่วนหลานฉัน เป็นผู้ชายหนึ่ง ผู้หญิงสองคน ใครเป็นฝ่ายเสียบเปรียบกันแน่
กำนัน รู้ตัวว่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จะมาเอาเรื่องเขา ทั้งๆ ที่ฝ่ายตัวเองก็มีจุดอ่อน. นางทองคนนี้ ไม่โง่ ที่จะข่มขู่ได้ง่ายๆ แต่จะยอมแพ้ แบกหน้ากลับไป ก็เกรงจะเสียเชิงกำนัน. จึงทำที มองลูกชาย ก่อนจะถามขอคำยืนยันว่า ที่นางทองพูดน่ะมันจริงหรือไม่. แต่นางทอง ปากไวกว่า.
ไอ้เสริฐ แกทำไม ไม่บอกล่ะว่า พวกแกมีทั้งมีด ทั้งปืน ส่วนหลานฉัน มือเปล่า
ห๊า! นี่มึงเอาปืนไปด้วยเรอะ กำนัน ทำทีหันไปดุลูกชาย นี่มึงจะทำให้พ่อ มีคดีเพิ่มอีกรึไงวะเนี่ยะ
ปืนของไอ้โอ เสริฐ แก้ตัว.
ยังจะมาแก้ตัวอีก ไอ้ลูกเวรนี่
ที่จริงกำนัน ไม่สนใจคำแก้ตัวของลูกชาย, ทำทีดุด่า รีบบอกลานางทอง เพื่อไม่ให้เสียมารยาท และเสียหน้ามากไปกว่านี้.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net