ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
ตอนที่ 81
คนแดนเถื่อน
ชีวิตที่ต้องเผชิญโชค ย่อมหาความแน่นอน และคาดหวังอะไรไม่ได้, อาจพบกับความผิดหวัง สมหวัง ได้ทุกเมื่อ, รวมทั้งภัยที่อาจมาคุกคาม ได้ตลอดเวลา. ใครก็ตามที่สมัครใจ จะเดินบนเส้นทางนี้ ต้องยอมรับความจริงข้อนี้ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้. พวกเขาจำเป็นต้องมี ภูมิคุ้มกันทั้งทางกายและใจ เป็นเกราะกำบังตัว.
เอื้อย โสนน้อย และ สิงห์ดำ ผ่านเรื่องเลวร้ายมาก็มาก พบกับสิ่งที่ดีๆ ก็เยอะ. นั่นคือ สิ่งที่ทำให้พวกเขาแข็งแกร่ง สามารถเอาตัวรอด และเดินบนเส้นทางนี้ ได้อย่างปลอดภัย.
หลังจากอำลา นางเพลิน และ แพรวา พวกเขาพากันเดินไปเรื่อยๆ ผ่านถนนซอยแคบๆ ค่อนข้างจะปลอดคน. มันเป็นทางลัดออกไปสู่ถนนใหญ่ ซึ่งอยู่ห่างออกไป. ถ้าโชคเข้าข้าง พวกเขาอาจได้พบ ที่พักพิงแห่งใหม่ หรือถ้าโชคดีมากๆ ก็อาจได้พบเพื่อนที่พลัดหลงกันก็ได้. แม้ว่าจะเป็นการคาดหวัง ที่มีโอกาสเป็นได้น้อยมาก แต่ก็ยังดีกว่า หยุดนิ่งอย่างคนสิ้นหวัง, นั่นไม่ใช่วิสัยของนักเผชิญโชค.
น่าสงสารเด็กแพรวาเหมือนกันนะ เรามาก็เหมือนทิ้งพวกเขา เอื้อย พูดขึ้น.
ไม่หรอกน่า สิงห์ ค้าน ผมว่าเราอยู่ที่นั่นนานไปหน่อย ก็เลยเกิดความผูกพัน
คงจะจริง อย่างที่สิงห์พูดนั่นแหละ เอื้อย โสนน้อย เห็นด้วย พวกเราอยู่ที่นั่น ก็ไม่รู้อนาคตอยู่ดี เหมือนว่าเราไม่มีที่ไปอย่างนั้นแหละ ไหนจะพี่ชายเขาอีก ดูเขารังเกียจพวกเราอยู่ไม่น้อยเลยนะ
อืม... นั่นแหละ คือเหตุผล ที่เราไม่ขึ้นไปบอกแพรวา ว่าเราจะไปกันแล้ว ปล่อยให้เธอตัดใจจากพวกเราให้ได้
ดูพวกเราซิ โสนน้อย ย้อนความหลัง กว่าจะออกจากบ้านย่าทองมาได้ ก็แทบแย่ มีแรงดึงตั้งหลายเรื่อง ถ้าหนีออกมา ก็จะว่าเป็นคนอกตัญญู ไม่รู้จักตอบแทนข้าวน้ำ ที่เลี้ยงดูมาจนโต โดยเฉพาะกับพลายงามด้วยแล้ว เราทำใจยากมากเลย แต่ตอนนี้ เฉยๆ แล้ว ... แล้วสิงห์ล่ะ รู้สึกยังไง ตอนที่ออกจากบ้านมา
ก็เป็นห่วงพ่อกับแม่อยู่นะ แต่มาคิดอีกที ถ้าผมอยู่ พวกชาวบ้านก็จะมารบกวนพ่อกับแม่อีก อีกอย่าง พ่อเค้าเป็นคนแข็งแรง พึ่งตัวเองมาตั้งแต่ผมยังไม่เกิดซะอีก คงไม่ลำบาก เรื่องทำมาหากินหรอก ผมต่างหาก ที่คอยเป็นตัวถ่วง
แล้วสิงห์คิดยังไง กับอนาคตของตัวเอง จะกลับไปบ้านไหม๊? โสนน้อย ถาม.
ไม่รู้ซิ ตอนนี้ยังไม่คิด พวกคุณจะให้ผมกลับไปเหรอ?
แหม! เราเดินทางกันมาตั้งไกล จะทิ้งกันง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ เพื่อนแท้ ต้องไม่ทิ้งกันซิ เอื้อย เสนอเงื่อนไข ถ้าจะกลับ ก็ต้องกลับพร้อมกันซิ เรายังต้องตามหาสังข์อีก แล้วพ่อกับแม่ของพวกเราอีกล่ะ ถ้าเจอสังข์ พวกเราก็อาจเจอสมุทรกับสาคร ก็ได้ ... สิงห์ จะช่วยพวกเราตามเพื่อนๆ ที่เหลือหรือเปล่าล่ะ?
แหม! พวกคุณสองคนเนี่ยะ ช่างมีภาระเยอะกันจังเลยนะ วันแรก ที่พวกคุณอนุญาตให้ผมเดินทางมาด้วย ผมก็รู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง ของพวกคุณสองคนแล้วล่ะ ผมน่ะ ตัวคนเดียว ยังไงก็ได้ ... แต่ตอนนี้ ผมว่าพวกเรามีงานต้องทำแล้วละ
อะไร? โสนน้อย ถาม ก่อนหันไปมองข้างหลัง.
มีกลุ่มวัยรุ่น 3 คน เดินตรงเข้ามาหาพวกเขา ห่างราว 5 เมตร ท่าทางคงไม่ได้มาดี. สังเกตคนที่อยู่ตรงกลาง ร่างสูงใหญ่กว่าเพื่อน ผิวเข้มเกือบดำ มีหนวดเครา สวมหมวกดำปิดหน้า มือทั้งสองข้าง ที่ซุกอยู่ในกระเป๋าของเสื้อคลุมสีดำ ต้องเป็นอาวุธอะไรสักอย่างซ่อนไว้.
อีกสองคนที่เดินขนาบข้าง ใส่เสื้อหนังแขนกุด เห็นรอยสักที่ต้นแขน ไม่สวมหมวก ทำให้เห็นใบหน้าชัดเจน บ่งบอกเป็นพวกอันธพาล ที่ไม่ธรรมดา. อาจโหดเหี้ยมกว่าทุกกลุ่ม ที่เคยเจอมา.
ตอนนี้ ไม่มีเวลาคิดเป็นอย่างอื่น นอกจากรีบออกไปจากซอยนี้โดยเร็วที่สุด. สิงห์ มองขึ้นไปข้างบนผ่านตึกสูง ก้อนเมฆหนาทึบ เริ่มเคลื่อนเข้ามาปกคลุม ทั่วบริเวณ บดบังแสงไม่ให้ส่องลงมาข้างล่างได้ถนัด. พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่ลึกเกินไป ปากซอยที่อยู่ข้างหน้าก็ยังอีกไกล ภัยก็คืบคลานเข้ามา.
สิงห์ ตัดสินใจพาพวกเพื่อนๆ วิ่งไปข้างหน้า ไม่อยากเสียแรงปะทะกับคนพวกนี้.
พวกเขาวิ่งไปได้ ไม่ถึงสิบก้าว ก็ต้องสะดุด เพราะมีคนร้ายอีก 5 คน ออกจากมุมมืด มาดักรออยู่ข้างหน้า. พวกคนร้ายเดินเข้าหา หนุ่มสาวทั้งสามคน.
เอาไงดี? เอื้อย ถาม.
ไม่อยากออกแรงปะทะ กับคนพวกนี้เล๊ย! สิงห์ พูดกับตัวเอง ในท่าเตรียมพร้อม.
หลีกทางให้พวกเราไปเถอะ พวกเราไม่มีเงิน ของมีค่าอะไรก็ไม่มี นะ นะ
โสนน้อย กุมมือที่หน้าอก ขอร้อง. แต่ไร้ผล คนร้ายทั้งห้าคน ยังเดินย่างเข้าหาเหยื่อ โดยไม่มีท่าทียอมเจรจา.
เอื้อย สบตากับ สิงห์ดำ เพื่อขอความเห็น ในสถานการณ์แบบนี้. เอื้อย คิดว่า จะไม่รอให้มันมาประชิดตัวได้ง่ายๆ. แต่ สิงห์ดำ ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมอง. เขากระโดดถีบ ที่บริเวณหัวไหล่ด้านซ้ายของคนที่อยู่หน้าสุด เพื่อไม่ให้ถึงตัว เอื้อย. โสนน้อย ย่อตัว เตะตัดขาขวาสวนทาง, คนหน้าสุุดล้มตึงไปด้านข้าง.
พวกคนร้ายที่เหลืออีก 4 คน วิ่งรุมกันเข้ามา. เอื้อย เบี่ยงตัวหลบ พร้อมกับวิ่งสวนไปข้างหน้า ใช้เท้าสไลด์แตะผนังตึก ระหว่างที่คนร้ายชาย 2 คน ตามมาประชิดตัว, และถูก เอื้อย ถีบสวนด้วยเท้าขวา เข้าที่ใบหน้าเต็มๆ ทั้ง 2 คน จนเซถลาไป.
โสนน้อย อาศัยความเร็วและฉวยโอกาส ขณะที่เขายังนอนเจ็บอยู่, เข้าข้างหลัง มือขวาจับแขนคนร้ายไขว้หลัง มือซ้ายกดคอ แล้วกระชากแขนขึ้นบน.
เอื้อย ไม่ปล่อยให้อีกสองคนตั้งตัว, กระทุ้งอัดที่หน้าอกด้วยศอก จนตัวงองุ้มเป็นกุ้งเผา ฟุบอยู่ริมผนังตึก.
กลยุทธ์ตัดกำลังศัตรู คงหยุดพวกคนร้ายได้ระยะหนึ่ง. สิงห์ กำลังปะทะกับวายร้ายร่างใหญ่กว่า อีก 2 คน, เอื้อย กับ โสนน้อย ต้องรีบเข้าไปช่วย.
กลุ่มคนร้ายทั้ง 5 คน รู้แล้วว่า เหยื่อรายนี้ไม่ใช่หมูหยอง ที่จะเคี้ยวเล่นง่ายๆ. พวกคนร้ายรวบรวมกำลัง ลุกขึ้นสู้อีกรอบ. คราวนี้ พวกมันตั้งหลัก ดาหน้าเข้ามาพร้อมๆ กัน ทั้ง 5 คน พร้อมอาวุธ มีดปลายแหลมยาว 1 ฟุต. คนกลางตัวใหญ่ น่าจะเป็นหัวหน้า คงไม่ผลีผลามเหมือนตอนแรก. เขาเอามือซุกในกระเป๋า หยุดดูเชิงของเหยื่อ, ปล่อยให้คนที่ถือมีด เดินตรงเข้าหาเหยื่อทั้งสาม.
การต่อสู้ยกนี้ ไม่ง่ายเหมือนยกแรกๆ, หมัดต่อหมัด มีดต่อมีด. สิงห์ ไม่รอโอกาสให้คนร้ายเข้าถึงตัว. เขาโฉบเข้าหาศัตรู ปล่อยอาวุธในมือ เป็นขวานเล็กๆ พุ่งออกไป.
ขวานน้อยหมุนควงสว่าน วิ๊ง! วิ๊ง! วิ๊ง! ... โผล๊ะ! เจาะเข้าที่หน้าผากคนหนึ่ง. วิ๊ง! วิ๊ง! วิ๊ง! ... โผลึ่ก! ปักตรงไหปลาร้าด้านซ้าย ของอีกคนหนึ่ง. คราวนี้ได้ผล สองคนร้ายทรุดตัวล้มลง. สิงห์ ก็ถึงตัวพอดี, ยื่นมือทั้งสองข้าง คว้าด้ามขวาน กลับติดคืนมา อย่างรวดเร็ว. แล้วถอยกลับไปรวมกับเพื่อนๆ. เอื้อย โสนน้อย ถึงกับตะลึงเล็กน้อย เพราะไม่เคยเห็นการใช้อาวุธของ สิงห์มาก่อนเลย แต่ ...
แขน ... คุณบาดเจ็บนี่! เอื้อย อุทาน.
ตอนที่วิ่งปะทะสวนกับมัน ... ช่างมันเถอะน่า มันตายสอง ผมแค่นิดหน่อยเอง สิงห์ ตอบ.
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น มาจากหัวหน้าของพวกคนร้าย. คงไม่รอให้มีนัดที่สอง. สิงห์ รีบฉุดมือเพื่อนสาวทั้งสอง ชิดมุมกำแพงหลบกระสุนปืน.
ใช้ขวานนั่น เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่?
โสนน้อย ถาม ขณะเอาผ้าพันแขนให้สิงห์ กันเลือดไหล.
โธ่! มาถามอะไรตอนนี้ ... มันมีอาวุธ คราวนี้พวกมันเอาจริง
สักครู่ ได้ยินเสียงเท้าของคน วิ่งกรูกันเข้ามา. พวกเขาค่อยๆ ถอยหลังจนพ้นมุมตึก. สิงห์ มองลอดผ่านซอกตึกด้านซ้ายมือ เห็นหลังคารูปโดม ของอาคารหลังหนึ่ง ที่อยู่ไกลออกไปหลายช่วงตึก.
เสียงปืนนั่น คงเรียกให้พวกมันมา พวกมันมีมากกว่าสิบคน เราคงสู้ไม่ไหวแน่ เราแยกทางกันตรงนี้ เอื้อย กับ โสนน้อยไปด้วยกัน แล้วไปเจอกันที่โน่น สิงห์นัดแนะ และชี้ไปที่หลังคารูปโดม.
สิงห์ คนเดียว สู้พวกมันไหวเหรอ? เอื้อย ยังลังเล.
ไหวซิ ผมเอาอยู่ ไป! รีบไป
สิงห์ วิ่งหลบไปอีกทาง เอื้อย กับ โสนน้อย วิ่งไปอีกทาง. คนร้ายที่พากันมาเป็นกลุ่มใหญ่ จึงต้องแบ่งกันเป็น 2 พวก. พวกหนึ่ง 5 คน วิ่งไล่ตาม สิงห์ดำ, ที่เหลือวิ่งไล่ตาม เอื้อย กับ โสนน้อย.
สิงห์ เคยวิ่งแข่งวิบาก กับคนอื่นๆ มาเยอะแล้ว สมัยเป็นเด็กในหมู่บ้าน, เรื่องวิ่งหลบเอาตัวรอดจึงไม่ใช่เรื่องยาก, จะเป็นห่วงก็แต่เพื่อนสาวสองคน. อาวุธที่ติดตัวไปก็มีแค่มีดเล่มเดียว. ถ้าพวกคนร้ายไล่ตามไปทัน คงสู้กับคนพวกนี้ไม่ไหวแน่.
เขาชะลอความเร็วลง คิดจัดการคนพวกนี้ให้เสร็จโดยเร็วที่สุด จะได้มีเวลาเหลือ ตามไปคุ้มครองเพื่อนสาวได้ทัน.
สิงห์ แหงนหน้ามองไปข้างบน เมฆเริ่มก่อตัวเป็นก้อนดำ ส่วนอีกฟากหนึ่ง มีตึกที่กำลังก่อสร้าง นั่งร้านยังไม่ได้รื้อถอน. เขาเบี่ยงเบนความสนใจของคนร้าย, วิ่งขึ้นไปบนตึก คนร้าย วิ่งตามไล่หลังขึ้นไป. สิงห์ ไต่ไปตามกระดานนั่งร้าน พวกคนร้ายหยุดนิดหนึ่ง, คงจะกลัวความสูง. แต่สิ่งที่ดูน่ากลัวกว่านั้น มีสายฟ้าวาบขึ้นบนฟ้า ตามด้วยเสียงคำราม.
พวกที่อยู่ข้างหน้า สะดุดนิดหนึ่ง คงกลัวความสูงและเสียงฟ้าผ่า. ขณะที่ พวกที่อยู่ข้างหลัง ตะโกนให้รีบตามเหยื่อไป.
สิงห์ดำ ไวกว่า กระโดดเกาะนั่งร้าน ที่ยื่นออกไปด้านข้าง ถีบคนที่ตามมาติดๆ ตกลงไปข้างล่าง. ทำให้พวกคนร้ายที่เหลือ ชะงักนิดหนึ่ง. สิงห์ นับดูคร่าวๆ มีมากกว่าสิบคน, คนพวกนี้คงมาเพิ่มทีหลัง และก็ไม่แน่ใจว่าจะมีมาเพิ่มอีกหรือไม่.
การต่อสู้ระหว่าง สิงห์ กับกลุ่มคนร้าย ดำเนินต่อไป อย่างเอาเป็นเอาตาย. สิงห์ ได้เปรียบในพื้นที่แคบและสูง ส่วนคนร้ายได้เปรียบเรื่องจำนวน. แต่ตอนนี้ เขาถอยต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะมาถึงทางตัน กระดานที่วางพาดนั่งร้าน มันมาสุดตรงมุมตึกพอดี.
เขามองลงไปข้างล่าง มีสายไฟฟ้าแรงสูงพาดผ่าน, ถ้าตกลงไปตอนนี้มีหวังไม่รอดแน่. พวกคนร้ายเห็นว่า ฝ่ายตัวเองได้เปรียบ ต่างทยอยไต่กระดานเข้ามา เกือบใกล้ตัวเขาเข้ามาทุกที. ถึงคราวที่ สิงห์ ต้องเสี่ยง, ถ้าเขาถูกพวกมันจับได้ เอื้อย กับ โสนน้อย ก็คงลำบาก, และเขาไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น.
ฝนเริ่มลงเม็ดแล้ว, สิงห์ รอให้พวกคนร้ายมารวมกันให้มากที่สุด ก่อนจะใช้แผนต่อไป. พวกศัตรูชะล่าใจ แห่กันขึ้นมาข้างบน. สิงห์ ใช้ขวานฟันลวด ที่ยึดโครงนั่งร้านกับตัวตึก ให้ขาดออกจากกัน แล้วใช้เท้าถีบแผ่นไม้กระดาน.
น้ำหนักของนั่งร้านเริ่มเสียดุล, พวกที่ยืนเกาะกลุ่มกัน มีอาการโงนเงน. สิงห์ ยอมเสี่ยงชีวิต เกาะราวนั่งร้านไว้ แล้วโยนตัว แหวกสวนพวกมัน ไปที่เส้นลวดอีกเส้นหนึ่ง แล้วใช้ขวานฟันอีก. คราวนี้นั่งร้านเสียดุลโดยสิ้นเชิง โครงสร้างไร้ที่ยึด นั่งร้านเริ่มเอนห่างจากตัวตึก พาคนที่อยู่บนนั้น ร่วงหล่นไปพร้อมกัน.
คนร้ายเกือบสิบคนและสิงห์ หล่นลงไปพร้อมกับนั่งร้าน ไปปะทะกับสายไฟฟ้าแรงสูง, เกิดไฟฟ้าลัดวงจร ประกายไฟแลบไหล ไปทั่วร่างของคนร้าย เสียงดัง หึ่ง! หึ่ง! เปร๊ยะๆ พร้อมควันไฟคละคลุ้ง ตามด้วยกลิ่นเหม็นไหม้.
ใครก็ตาม ถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้ โอกาสรอดชีวิต มีแค่หนึ่งเปอร์เซนต์เท่านั้น. สิงห์ รู้ตัวมาก่อนหน้านั้นแล้วว่า การเสี่ยงชีวิตหนนี้ คือการวางเดิมพันชีวิตเป็นตายเท่ากัน. ถ้าตายก็คือตาย แต่ถ้ารอด ก็มีโอกาสกลับไปช่วยเพื่อน ได้ทันเวลา.
เวลาผ่านไป 2 นาที เหตุการณ์ก็สงบนิ่ง ... แค่สังเกตด้วยสายตาเปล่า คาดเดาได้ไม่ยากเลยว่า คนร้ายตายทั้งหมด, สิงห์ ก็อยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน.
แต่อีก 3 นาทีต่อมา ... ถ้ามีใครสักคน ยังเฝ้าสังเกตอย่าต่อเนื่อง จะต้องประหลาดใจแน่นอน. ร่างของ สิงห์ดำ เริ่มขยับ, เขารู้สึกตัว ขยับยืดแขนขา สำรวจร่างกายว่ามีส่วนใดบาดเจ็บบ้าง.
เม็ดฝนเริ่มเทลงมาจนเปียกไปทั่ว, กลิ่นเหม็นไหม้ และสายฟ้าแลบบนท้องฟ้า เริ่มเบาบางลง. สิงห์ รีบตะเกียกตะกาย พาร่างที่บอบช้ำ ออกไปให้ห่างจากบริเวณสายไฟฟ้าแรงสูง. ก้มมองดูตัวเอง เสื้อผ้ามีรอยไฟเผาเป็นริ้วๆ, พอเอามือลูบไปตรงรอยไฟไหม้ แหวกชิ้นผ้าออกดู พบว่าผิวหนังบริเวณนั้น เป็นผื่นแดงช้ำๆ. เขาเอามือลูบผม ก็รู้สึกว่าฟูเล็กน้อย แต่น้ำฝนที่เทลงมาจนเปียกชุ่ม ทำให้ดูไม่น่าเกลียดนัก.
สิงห์ พิจารณาดูพวกคนร้าย ทุกคนนอนตายบนซากนั่งร้าน ที่หักพังลงมาพาดกับสายไฟฟ้าแรงสูง. เขานึกถึงคำพูดของแม่, แม่เคยเล่าให้เขาฟัง เมื่อตอนเป็นเด็ก.
ยายคำ หมอตำแยที่ทำคลอด พูดกับแม่อยู่บ่อยๆ ว่า ลูกมึง เป็นเทพสายฟ้ามาเกิด บุญมี แต่กรรมมาบังว่ะ อ้ายนี่ มันไม่ตายง่ายๆ หรอก แต่มันจะอยู่กะเอ็งได้ไม่นาน
สิงห์ เพิ่งรู้วันนี้เองว่า แท้จริงแล้ว เขามีภูมิกันไฟฟ้าดูด มาตั้งแต่แรกเกิด. มิน่าล่ะ ชาวบ้านพวกนั้นจึงถูกฟ้าผ่าตาย แต่เขากลับไม่เป็นอะไร ทั้งๆ ที่อยู่ในบริเวณเดียวกัน.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net