ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
ตอนที่ 84
สวรรค์ลิขิต
เสียงระฆัง จากอาคารหลังคารูปโดม ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง บอกเวลา 09.00 นาฬิกา, ชาวชุมชนส่วนใหญ่ ทยอยพากันไปที่อาคารหลังคารูปโดม. เงาะ พาสมาชิกในบ้านเดินไปพร้อมกัน, ทางเดินส่วนใหญ่ ถ้าไม่เป็นทรายอัดแน่น ก็เป็นกรวดน้ำจืดก้อนกลมๆ. คนส่วนใหญ่ในชุมชน มักไม่สวมรองเท้าเวลาเดิน ทำให้ฝ่าเท้าได้สัมผัสกับธรรมชาติแท้ๆ ทั้งหินกรวดและทราย. บริเวณทางเดิน ก็สะอาดดี.
เอื้อย กับ โสนน้อย รู้สึกตื่นเต้น เมื่อพากันเข้าไปใต้ชายคา ของอาคารหลังคารูปโดม. ตอนนี้ มีคนเข้าไปนั่งเรียงเป็นแถวแนวยาว โดยไม่ต้องนัดหมายกัน จนเกือบเต็มพื้นที่.
อาคารหลังนี้ ต่างจากอาคารทั่วไป คือ มีฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส กว้างยาวด้านละ 15 เมตร. เสาสร้างด้วยคอนกรีต สูง 4 ชั้น. ชั้นล่างสุดปล่อยโล่ง ระยะห่างของชั้นที่สองสูงจากพื้น 7 เมตร. บริเวณตรงกลางทำเป็นสระบัว ไว้รองรับน้ำฝนที่จะตกลงมาจากปล่องซึ่งอยู่ตรงกลางอาคาร. ปล่องนี้เป็นพื้นที่ว่างวงกลม เส้นผ่าศูนย์กลาง 5 เมตร สูงตลอดแนวทั้ง ๔ ชั้น. ส่วนที่เป็นหลังคา ครอบพื้นที่ว่างที่เป็นวงกลม ทำเป็นซี่ระแนงโค้งคว่ำเหมือนฝาชี ปล่อยให้อากาศและฝน ตกทะลุผ่านลงมา ถึงพื้นชั้นล่างได้. บนดาดฟ้าใกล้หลังคารูปโดม มีระฆังใหญ่ติดตั้งไว้ทั้ง 4 ทิศ. เสียงระฆัง คงดังมาจากที่นี่นี่เอง.
ที่บริเวณพื้นชั้นล่างของอาคารรูปโดม ตรงกลางจะเป็นสระบัว พื้นที่ด้านทิศตะวันออกของสระบัว ถูกยกให้สูงขึ้นด้วยแผ่นหินแกรนิตผสมหินทราย ใช้เป็นอาสนะของพระสงฆ์.
เอื้อย โสนน้อย และสิงห์ ได้ที่นั่งเกือบหลังสุด. เงาะดำ บอกให้เพื่อนรอเขาอยู่ตรงนี้ไปก่อน, ส่วนตัวเขาจะไปช่วยจัดอาสนะของพระสงฆ์.
ครู่ต่อมา มีชายชราผู้หนึ่ง มาขอนั่งด้วย เขานำเสื่อที่ติดตัวมา คลี่ออกสำหรับนั่งคนเดียว แล้วหย่อนตัวลงนั่ง. เขาเป็นคนร่างสูงโปร่ง ใบหน้ารูปไข่ ผิวเกลี้ยงเกลา ริมฝีปากบาง และอมยิ้มตลอดเวลา, ผมสีดอกเลา บ่งบอกว่าอายุคงเลย 60 ปีแล้ว, สวมเสื้อคอกลมสีขาวหม่น กางเกงทรงไทยขายาว คลุมถึงหน้าแข้ง.
เอื้อย สังเกต ทุกคนที่เดินผ่านเขา ต่างพากันยกมือไหว้เขา อย่างนอบน้อมก่อนเสมอ, และเขาก็รับไหว้ทุกคน แม้กระทั่งเด็ก.
ความรู้สึกอึดอัดของ เอื้อย เบาลงไป เมื่อเงาะดำเสร็จธุระของเขาแล้ว เดินมาไหว้ทักทายชายชรา อย่างนอบน้อม ขณะที่แถวพระสงฆ์ เดินตรงไปนั่งบนอาสนะ.
ไหว้พระเถอะ ท่านเอ่ยขึ้น เมื่อไหร่จะพูดได้กะเขาซะที อึกๆ อักๆ ก็เลยไม่รู้เรื่องกัน
เงาะดำ ส่งความหมายด้วยภาษาของเขา แนะนำให้ท่านรู้จักกับเพื่อนใหม่ 3 คน ก่อนผละจากไปทำงานที่ยังค้างอยู่.
เอ้า แม่หนูกับพ่อหนุ่ม เป็นเพื่อนกับเงาะเหรอะ? ชื่ออะไรกันบ้างล่ะ?
เอื้อย โสนน้อย และ สิงห์ แนะนำตัวเอง ให้ชายชรารู้จัก. พอดีท่านสมภาร เพิ่งมาถึงและผ่านมาทางนี้ เลยถือโอกาสแนะนำเพื่อนใหม่ของเงาะ ให้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ของชุมชน.
โยมพ่อใหญ่ มานั่งอยู่นี่เอง
ท่านสมภาร กล่าวทักทาย แล้วหันไปบอก สิงห์.
รู้จักกับพ่อใหญ่รักพูนรึยัง ... เอ้าโยม รับหลานๆ ไว้ดูแลด้วยนะ ทั้งสามคนเลย
ครับ พระคุณเจ้า
พูดเสร็จ ท่านสมภารก็ผละจากไป.
สวัสดีจ้ะ พ่อใหญ่ โสนน้อย เอื้อย ยกมือไหว้ทักทายอีกครั้ง ตามด้วย สิงห์ดำ.
สวัสดีครับ
ไหว้พระเถอะพ่อคุณ พ่อใหญ่ ยกมือรับไหว้ เมื่อเช้า มีคนพูดกันว่า เงาะมีเพื่อนใหม่มาอยู่ด้วย เป็นพวกหนูเองหรอกรึ อยู่บ้านหลังเดียวกันกับเงาะ มันคับแคบไปหน่อยนะ ประเดี๋ยวจะบอกให้ครูเพ็ญพร ช่วยขยับขยายที่อยู่ให้ใหม่
ไม่เป็นไรจ้ะ พวกเราอยู่กันได้
เอื้อย ตอบด้วยความเกรงใจ.
พ่อใหญ่มองหน้า เอื้อย เหมือนมีคำถามในใจ. เอื้อย รู้สึกได้ว่า คำตอบของเธอ อาจฟังดูไม่เหมาะสม โดยลืมคิดไปว่า วัฒนธรรมของคนที่นี่ เขาจะคิดอย่างไร ที่ชายหนุ่มกับหญิงสาว นอนรวมอยู่บ้านเดียวกัน. พวกเขาไม่ต้องผจญภัย หรือระวังภัย เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว. ชีวิตเก่ามันคืออดีต ชีวิตใหม่ต้องถูกจัดสรร เมื่อต้องมาอยู่ที่นี่.
ถึงยังไงบ้านหลังนั้น มันก็อึดอัดอยู่ดี พ่อใหญ่ พูดซ้ำอย่างสุภาพที่สุด.
ค่ะ เอื้อย รับคำแต่โดยดี.
ช่วงสี่ห้าเดือนมานี่ หมู่บ้านของเรา รับคนนอกเข้ามาอยู่กันเยอะขึ้น บางคนท่านสมณะก็ชวนมาอยู่ บางคนก็สมัครใจมาอยู่เอง เป็นครอบครัวก็มี ทุกคนที่เข้ามาอยู่ ต้องให้สมณะท่านรับรองก่อน ... ถ้ายอมรับกฎของชุมชนได้ ก็อยู่ด้วยกันได้ แต่ถ้าทำผิดกฎก็ต้องให้ออกไป ตอนที่เงาะเข้ามาอยู่ใหม่ๆ ทางเราก็ยังไม่ไว้ใจเขา ก็คนใบ้พูดไม่รู้เรื่อง ใครจะกล้ารับไว้ล่ะ แต่แปลกนะ เป็นใบ้แต่ฟังรู้เรื่อง ที่รับไว้น่ะ เพราะเห็นเป็นคนดี ขยัน และไว้ใจได้ ที่นี่นะ ขอให้เป็นคนดีละก็เป็นใช้ได้ มาจากไหนน่ะไม่สำคัญหรอก
พ่อใหญ่รักพูน เล่าต่อว่า
ทุกวันนี้ ก็ได้เขานี่แหละ ที่ช่วยงานช่วยการในหมู่บ้าน ทำทางเดิน แต่งสวน ปลูกต้นไม้ บ้านที่เขาอยู่ก็ตกแต่งซะสวยงาม บ้านอื่นๆ เห็นเข้าก็พากันเอาอย่าง เขาเป็นคนหนักเอาเบาสู้ ไม่ท้อไม่ถอย แรงก็เยอะ เออ... จะว่าเหมือนควายถึกก็ไม่เชิง เขาเป็นคนฉลาด มีสติปัญญา รู้ทุกเรื่อง มีเวลาว่าง ก็ไปอ่านหนังสือ เหมือนนักเรียนกำลังเตรียมสอบ
อะไรนะ เขาอ่านหนังสือด้วยเหรอจ้ะ? โสนน้อย ถาม.
ไม่ใช่แค่อ่าน เขาก็เขียนหนังสือได้ด้วยนะ นี่พวกหนูยังไม่รู้สิ
หนุ่มสาวทั้งสามคน มองหน้ากัน, ราวกับจะถามว่า ตกลงเขาเป็นคนปกติ หรือแกล้งเป็นใบ้กันแน่.
ถ้าว่างๆ จากการงาน ก็เข้าห้องสมุด ข้างบนโน่น
พ่อใหญ่รักพูน ชี้ไปที่ชั้นบนของ อาคารศาลาหลังคารูปโดม.
ถ้าขึ้นไปข้างบน ก็คงไปอ่านหนังสือนั่นแหละ เพราะที่นั่นไม่มีอะไร มีแต่หนังสือ
แต่ พ่อใหญ่ครับ เขาบอกหรือเปล่าว่า เขาเป็นใคร มาจากไหน? สิงห์ ถามแทนเพื่อนๆ.
เขาก็บอกเหมือนกันนะ คล้ายๆ กับว่า หนีภัยอันตรายมาจากที่อื่น ... ประเดี๋ยวพวกคุณอยู่ด้วยกัน ก็ค่อยๆ ถามกันเองก็แล้วกัน
พ่อใหญ่พูดตัดบท เพราะมีคนมาเชิญ ให้ไปพบท่านสมภาร, ท่านมีธุระจะปรึกษาด้วย.
จากคำบอกเล่า ของพ่อใหญ่รักพูน เอื้อย รู้สึกว่า ผู้คนในหมู่บ้านนี้ ช่างมีน้ำใจงดงาม ไม่รังเกียจแม้กระทั่งคนใบ้ คนพิการ. พวกเธอโชคดีไม่น้อย ที่ได้รับการต้อนรับอย่างมิตร ไม่ต้องสุ่มเสี่ยง เหมือนเมื่อคราวไปอาศัยอยู่กับยายเพลิน. ครั้งแรกที่ถูกปฏิเสธ สร้างความหวั่นไหวให้แก่พวกเธอไม่น้อย, แต่เพราะเธอช่วยชีวิตเด็กแพรวา หลานสาวของยายเพลิน ให้พ้นจากพวกอันธพาล ทำให้เธอได้ที่พักพิงชั่วคราว ไม่ต้องเร่ร่อนให้ลำบาก. แต่ต่างกับการมาที่นี่ พวกเธอรอดชีวิต เพราะเงาะดำช่วยไว้. และเขาเป็นคนดีในสายตาของคนที่นี่ เธอและเพื่อนๆ ก็พลอยได้รับอานิสงส์ไปด้วย.
ชาวชุมชนสันติอรุณ ให้การต้อนรับในฐานะเพื่อนของเขา ไม่ใช่คนร้ายแอบแฝงเข้ามา. แต่นั่น ก็ยังไม่ใช่มติของคณะกรรมการชุมชน ที่จะอนุญาตให้เธอและเพื่อนๆ อาศัยอยู่ที่นี่ ในฐานะสมาชิกชุมชน. เธอไม่หวังว่าจะได้รับการยอมรับ เหมือนที่เคยได้รับการอุปการะจาก ย่าทอง ที่เมืองกาญจนา. และไม่หวังว่า จะมีเพื่อนที่แสนดีอย่าง พลายงาม. เพียงแค่ เงาะดำ คนเดียว ก็น่าจะเพียงพอแล้ว สำหรับพวกเธอ.
เอื้อย ไม่อยากคิดไปไกลกว่านี้, ไม่อยากโชคร้ายเหมือน โสนน้อย ที่ยอมสูญเสียคนรัก เพื่อแลกกับความกตัญญู. เธอคิดว่า นี่อาจเป็นชะตาฟ้าลิขิตก็ได้. เพราะไม่อย่างนั้น เธอสองคน ก็คงจะติดอยู่ในกรงทอง ของผู้มีพระคุณ จนลืมพ่อกับแม่ไปแล้ว และอาจลืมเพื่อนอีกหลายคน ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตั้งแต่เด็กๆ.
เอื้อย มองดูชาวบ้าน ที่พากันมาชุมนุมเพื่อฟังธรรม. พวกเขาช่างมีความมุ่งมั่นอะไรเช่นนี้, ทำให้เธอคิดว่า จะยุติชีวิตพเนจร และอุทิศตน ทำงานอยู่ในชุมชนแห่งนี้. แต่ก็ขัดแย้งกับส่วนลึกของหัวใจ, พวกเธอจะเสพสุขอยู่ที่นี่ไม่ได้ พ่อกับแม่ยังรออยู่ที่บ้าน, เพื่อนรักที่สาบสูญ อาจยังรอความช่วยเหลืออยู่. แม้พวกเขา จะอยู่ในโลกอันห่างไกล และไม่รู้ชะตากรรม ว่ายังอยู่หรือตายไปแล้ว.
ภารกิจยังไม่จบ แล้วเธอจะล้มเลิกง่ายๆ อย่างนั้นหรือ, คิดแล้วก็อยากร้องไห้ ให้กับหัวใจที่สับสน.
เป็นอะไรไป เอื้อย?
โสนน้อย บีบอุ้งมือของเพื่อนรักเบาๆ เพื่อเรียกสติ ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา. เอื้อย หาทางออกให้กับความคิดของตัวเอง, อยู่ที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน แล้วค่อยหาทางตามหาพ่อกับแม่ทีหลัง.
เธอกับเพื่อนๆ เดินทางมาไกลมากแล้ว ความคิดที่จะถอยกลับ เลิกได้เลย. หนทางข้างหน้า แม้จะดูมืดมิด แต่ถ้าหัวใจยังมีความหวัง. ใช่! ความหวังคือแสงไฟ ที่จะใช้ส่องทาง ให้เดินต่อไปข้างหน้าได้. ความรัก และความศรัทธา คือ เชื้อเพลิงอย่างดีที่จะจุดพลัง ให้สู้กับอุปสรรคที่กำลังเผชิญอยู่.
ค่ำนี้ หลังเสร็จกิจกรรม พบปะสนทนากับพระและชาวชุมชน. สมาชิกทั้ง 4 ชีวิต ในบ้านของ เงาะดำ เพิ่งได้รับอิสระ, ให้อยู่ในโลกส่วนตัว ที่จะคิดจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ.
เอื้อย ได้โอกาสที่จะค้นหาปริศนา ที่อยู่เบื้องหลังของเงาะดำ ว่าเขาเป็นใครกันแน่ และมาจากไหน. สิงห์เคยถามพ่อใหญ่รักพูน เมื่อเช้า ก็ยังไม่ได้คำตอบ. ปล่อยให้ สิงห์ กับ โสนน้อย คุยกันตามลำพัง ที่ระเบียงบ้านข้างนอก. เอื้อย ขอปลีกตัว ไปคุยกับ เงาะดำ ตามลำพังเช่นกัน. เธอหยิบกระดาษและดินสอ ขยับมานั่งใกล้ๆ เขา แล้วลงมือเขียน.
นี่คุณเงาะ ไหนๆ เราก็จะเป็นเพื่อนกันแล้ว และในฐานะที่คุณช่วยเหลือชีวิตเราไว้ เมื่อวันนั้น ขอให้ฉันได้รู้จักที่มาที่ไปของคุณหน่อย จะได้ไหม๊?
เอื้อย วางสิ่งที่อยู่ในมือ ลงที่พื้น พูดและมองหน้าเขา.
พูดไม่ได้ แต่คุณเขียนได้นี่
เงาะดำ ยิ้มดีใจ ที่เพื่อนรักเปิดโอกาสให้เขา. เขารอโอกาสนี้มานานแล้ว พร้อมที่จะเล่าความจริงเกี่ยวกับตัวเขา. ไม่รอช้าให้เสียเวลา!.
เราคือ สังข์ เพื่อนของเธอ
เอื้อย เห็นข้อความที่เขาเขียน แทนที่จะดีใจ กลับไม่รู้สึกอะไร, จึงถามย้ำออกไปใหม่.
เขียนผิด เขียนใหม่ก็ได้นะ คนชื่อนี้ ซ้ำกันก็เยอะคุณก็เป็นเพื่อนของฉันอยู่แล้วนี่ บอกอะไร ที่ทำให้รู้เรื่องกว่านี้ได้ไหม๊?
เราคือ สังข์ จริงๆ เพื่อนของเธอ
นี่! อย่าล้อกันเล่นตอนนี้ได้ไหม๊?
เอื้อย เปลี่ยนอารมณ์ ทันที.
ถ้าคิดจะเป็นเพื่อนกันจริงๆ ขอให้พูดความจริง คุณไปเอาชื่อนี้มาจากไหน ชื่อนี้สำคัญกับฉันมาก รู้ไหม๊ สังข์ เขาเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด และฉันก็กำลังตามหาเขาอยู่ ... ขอร้องเถอะ คุณอย่าล้อฉันเล่นเลยนะ
สังข์ รู้สึกเสียใจและเศร้าใจ ไม่น้อยไปกว่าที่ เอื้อย รู้สึก. จะเขียนจะบอกความจริงอะไรไปตอนนี้ ก็ไม่มีประโยชน์, เธอคงไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด.
เขาเคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ในร่างอัปลักษณ์ของตัวเองมามาก จนรู้สึกชาชินกับมัน. แต่เขายังมีความหวังว่า สักวันหนึ่ง เขาจะกลับมาอยู่ในโลกความจริง โลกที่สวยงาม ระหว่างเขากับเพื่อนๆ. เขาคิดว่า อย่ามัวมานั่งเสียใจกับสิ่งไร้สาระว่างเปล่า, นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะต้องหาหลักฐานที่จะมายืนยันว่า เขาเป็นใคร ในร่างของชายชาวเงาะป่า ผมหยิก ผิวดำ.
เป็นอะไรไป ทั้งใบ้ทั้งบึ้ง
เอื้อย มองหน้าเขา ด้วยสายตาของคนเพิ่งหายโกรธ.
สังข์ ในร่างเงาะป่า พยายามใคร่ครวญ หาเหตุผลให้กับตัวเอง, ก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้ว่า ถ้าไม่มีเขาอยู่ในโลกนี้จริงๆ เอื้อย ยังจะรักตัวตนเขาอยู่หรือไม่.
ขอโทษ ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
ไม่ใช่ให้ขอโทษ เพราะคุณก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เพียงแต่อยากให้เล่าความจริง เท่านั้นแหละ
ไม่มีอะไร จะพูดจริงๆ
โธ่! คุณก็เป็นบุคคลลึกลับอยู่ดี ถ้างั้น ฉันขอโทษก็แล้วกัน ที่รบกวน ทำให้ลำบากใจ ต่อไปจะไม่ถามอะไรคุณอีก จนกว่าคุณเต็มใจจะบอกเอง
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net