หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 28  วิืกฤตของนครรัฐ

ตอนที่ 96

นักเล่านิทาน

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 95/105

 

ก่อนวันสุดท้ายของงาน ค่ายยุวชนคนในคอก, หลังจากส่งเด็กให้พี่เลี้ยงแล้ว สังข์ เอื้อย โสนน้อย มีโอกาสกลับเข้าสู่โลกส่วนตัวอีกครั้ง ที่ระเบียงบ้านของเอื้อย.

ค่ำนี้ เป็นคืนเดือนหงาย, เอื้อย รู้สึกมีความสุขมากกว่าทุกวัน เพราะมีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกับ สังข์ คนที่เธอรัก มากที่สุด. ลำพังมีแค่พวกเขาสามคน สังข์ เอื้อย โสนน้อย, เธอก็ไม่ต้องเป็นกังวล. แต่มาวันนี้ เธอเริ่มรู้สึกว่า มีบุคคลที่สาม กำลังจะพา สังข์ พรากจากเธอไป.

 

ห้วงคำนึงและบรรยากาศในอดีต หวนกลับมาอีกครั้ง. เมื่อครั้งเป็นเด็ก พวกเขาสามคน นอนดูดาวด้วยกัน บนลานหน้าผา ที่เกาะร้างกลางทะเล. ความรู้สึกลึกๆ ได้หวนกลับมาอีกครั้งหนึ่ง. และเต็มเปี่ยมด้วยไอรักที่อบอุ่น แบบหนุ่มสาวแรกเริ่ม.

 

เอื้อย ขอร้องให้เขา เล่านิทาน.

 

“โธ่! โตๆ กันแล้ว ยังจะฟังนิทานอีก” สังข์ พูดเย้าเล่น.

“เถอะน่า ก็เราอยากฟัง สังข์ เล่าให้ฟังหน่อยนะ นะ นะ” เอื้อย ออดอ้อน เหมือนเด็ก ป.1

 

“กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีกระตายกับเต่า –”

“โอ๊ย! ไม่เอา ๆ เอาเรื่องอื่นสิ” โสนน้อย บอก.

“เดี๋ยว คิดก่อน ... เอาเรื่องหมาป่ากับแกะ ก็แล้วกัน”

“ก็ได้”

 

“หมาป่าตัวหนึ่ง ตกลงไปในบ่อลึก ไม่สามารถพาตัวเอง ขึ้นมาจากบ่อได้ ขณะนั้น มีแกะตัวหนึ่ง เดินผ่านมา มองเห็นเหตุการณ์เข้า จึงเดินเข้าไปถามว่า น้ำในบ่อนั้นอร่อยดีหรือ ท่านถึงกับกระโดดลงไปดื่ม หมาป่าตอบว่า น้ำในบ่อนี้ อร่อยที่สุดเท่าที่เคยดื่ม พร้อมกับเชิญชวน ให้แกะลงมาดื่มกินด้วยกัน ด้วยความกระหาย แกะจึงรีบกระโดดลงไปในบ่อน้ำนั้น ทันที โดยไม่ทันยั้งคิด ... หมาป่าพูดว่า ตอนนี้ มันทั้งสองตัว ต่างก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันแล้ว คือ ไม่มีทางจะขึ้นจากบ่อน้ำไปได้ เพราะปากบ่อมันสูงเกินไป ต้องลอยคออยู่อย่างนี้เรื่อยไป จนกว่าจะหมดแรง และมันก็อาจจะต้องตายทั้งคู่”

 

“หมาป่า ก็วางแผนเอาตัวรอด โดยให้แกะช่วยหมาป่าก่อน แล้วหมาป่าก็จะช่วยแกะทีหลัง มันจึงบอกให้แกะ ซึ่งตัวโตกว่าและมีขาหน้ายาวกว่า เอาขาหน้าเกาะขอบบ่อไว้ จากนั้น หมาป่าก็ขึ้นไปบนหลังแกะ ตะกายขึ้นไปจนพ้นขอบบ่อ เมื่อขึ้นไปได้แล้ว แทนที่มันจะช่วยเพื่อนขึ้นจากบ่อ ตามที่สัญญากันไว้ หมาป่าเจ้าเล่ห์ กลับวิ่งหนีเอาตัวรอดไป ปล่อยให้เพื่อนมันตายอยู่ในบ่อน้ำ”

 

สังข์ นิ่งเงียบไปนาน.

 

“จบแล้วเหรอ?” โสนน้อย ถาม.

“ก็เรื่องมันมีแค่นี้นี่”

“ไม่เอา อย่าจบแบบนี้ซิ เล่าต่อ ๆ” เอื้อย ออดอ้อน.

 

“เมื่อหมาป่าขึ้นจากปากบ่อได้แล้ว ขณะที่มันกำลังจะวิ่งหนีไป แกะก็ร้องขอให้ช่วย ตามสัญญา หมาป่ากลับพูดว่า สัญญาอะไร เจ้ามันโง่เองนี่หว่า ที่มีมันสมอง น้อยกว่าขนบนตัวเจ้า ช่างไม่คิดให้ดีก่อนว่า ก่อนที่จะกระโดดลงไปในบ่อ มันมีทางขึ้นซะที่ไหนกันเล่า ลาก่อน เจ้าแกะหน้าโง่ พูดเสร็จ หมาป่าก็วิ่งจากไป ... นี่! เรื่องมันต้องเป็นอย่างนี้แน่นอน ... เพราะว่า แกะเคยอ่านหนังสือนิทานเรื่อง หมาป่ากับแกะ มาแล้ว ถ้าช่วยให้หมาป่า ขึ้นจากบ่อได้ก่อน หมาป่าจะไม่ช่วยมัน เพราะมันเป็นวิธีเอาตัวรอดแต่เพียงตัวเดียว ของหมาป่าเจ้าเล่ห์”

 

“แล้วแกะทำไงต่อ” โสนน้อย เริ่มสนุก.

 

“เมื่อแกะได้ฟังแผนของหมาป่าแล้ว แกะก็ตอบโต้ไปด้วยปัญญาที่ฉลาดกว่าว่า อย่าเลย แกะตัวโตกว่า เมื่อช่วยให้หมาป่า ขึ้นจากบ่อได้แล้ว หมาป่าตัวเล็กกว่า จะช่วยดึงให้แกะขึ้นจากบ่อได้อย่างไร เพราะแกะทั้งหนักและตัวโตกว่า อีกทั้งบ่อก็ลึกเกินไป หมาป่า นิ่งไปชั่วครู่ แกะ ได้ทีจึงยื่นข้อเสนอว่า ให้หมาป่า เอาขาหน้าเกาะข้างบ่อไว้ แล้วให้แกะตะกายเกาะหลัง กระโดดขึ้นจากขอบบ่อ ซึ่งมันสามารถทำได้ เพราะมีขาหน้ายาวกว่า และแข็งแรงกว่า และเมื่อขึ้นจากบ่อได้แล้ว แกะก็จะช่วยหมาป่าทีหลัง”

 

“แต่หมาป่าเจ้าเล่ห์ ก็คิดในใจไม่แตกต่างจากแกะ คือ เมื่อแกะขึ้นจากบ่อน้ำได้แล้ว แกะก็จะเดินหนีไปเหมือนกัน เมื่อหมาป่าตะโกน ร้องขอให้ช่วยตามสัญญา แกะก็จะพูดว่า สัญญาอะไรกัน แกมันทั้งเจ้าเล่ห์และเห็นแก่ตัว ช่างไม่คิดให้ดีก่อนว่า จะมีแกะหน้าโง่ตัวไหน ช่วยให้ศัตรูของมัน พ้นจากอันตราย เพื่อย้อนกลับมาฆ่าตัวเอง ลาก่อน หมาป่าเจ้าเล่ห์ พูดเสร็จแกะก็วิ่งจากไป”

 

“แล้วมันจะช่วยกันยังไงล่ะนี่” โสนน้อย บ่น.

 

“แกะเห็นว่าหมาป่านิ่งไปนาน จนมันทั้งสองรู้สึกเหนื่อยอ่อน ต่างคิดว่า ถ้าหากมัวรีรออยู่อย่างนี้ มันทั้งสอง จะต้องตายเหมือนกันในบ่อนี้ แน่นอน”

 

“อ้าว! ที่เล่ามาทั้งหมด มันยังไม่ไปไหนเลยเหรอเนี่ยะ? โธ่! สงสัยมันต้องตายในบ่อแน่เลย”

 

เอื้อย ออกความเห็น. สังข์ รวบรวมความคิดอยู่ครู่หนึ่ง เพื่อจะโยงเรื่องให้ดำเนินต่อไป และเขาก็เล่าต่อ.

 

“สัตว์ทั้งสองมองหน้ากัน และต่างไม่ไว้วางใจกัน แต่ก็เหมือนนัดหมายกันไว้ จึงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือขึ้นพร้อมๆ กัน เสียงเห่าหอนของหมาป่า และเสียงร้องของแกะ ได้ยินไปถึงพญานกอินทรีย์ ซึ่งบังเอิญบินผ่านมา มันจึงบินโฉบมาเกาะที่ขอบบ่อน้ำ มองเห็นหมาป่าและแกะ ลอยคออยู่ในนั้น พญานกอินทรีย์ พิจารณาเห็นว่า หมาป่าตัวเล็กกว่า น้ำหนักน่าจะน้อยกว่าแกะ มันจึงบินลงไปในบ่อ แล้วใช้กรงเล็บเกี่ยวหลังของหมาป่า บินขึ้นจากบ่อน้ำ ลอยลิ่วสู่รังของมัน”

“สมน้ำหน้า” เอื้อย คิดในใจ.

 

“ตอนนี้เหลือแกะอยู่ตัวเดียว มันรู้สึกโดดเดี่ยว และคิดว่า มันคงต้องตาย อยู่ในบ่อน้ำนี้แน่นอนแล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน มีเสียงหมาเห่าที่ขอบบ่อ แกะมองขึ้นไป เห็นหมาป่าตัวเดิม กลับมาพร้อมด้วยพญานกอินทรีย์ หมาป่ายื่นขาหน้าลงมา และบอกว่า หมาป่ามาช่วยแล้ว ส่วนพญานกอินทรีย์ ก็บินลงไป ใช้กรงเล็บเกาะหลังแกะช่วยอีกแรง จนแกะขึ้นจากบ่อได้สำเร็จ แกะดีใจมากที่รอดชีวิต และมองเจตนาของหมาป่าผิดไป มันจึงกล่าวขอบคุณหมาป่า และพญานกอินทรีย์ ที่ช่วยชีวิตไว้”

 

“อ้าว! เป็นซะยังงั้น” เอื้อย รู้สึกฉงน.

 

“แต่แล้ว หมาป่ากลับตอบว่า ไม่ใช่อย่างที่แกะคิดหรอก มันเป็นแผนของข้ากับพญานกอินทรีย์ ต่างหากเล่า มันจะฆ่าเจ้า และนำไปเป็นอาหาร ให้ลูกของมันต่างหาก เพื่อแลกกับข้อเสนอของข้าว่า ถ้าพญานกอินทรีย์ ไว้ชีวิตหมาป่าอย่างข้า มันพร้อมจะช่วยฉุดแกะอย่างเจ้า ขึ้นจากบ่อน้ำ แล้วเอาชีวิตเจ้าแลกกับชีวิตข้า ให้เป็นอาหารแก่นกอินทรีย์ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ หมาป่าเจ้าเล่ห์ และพญานกอินทรีย์ ต่างพากันหัวเราะเยาะแกะ และซ้ำเติมความโชคร้ายของมัน”

 

“แต่เสียงหัวเราะของ หมาป่า ต้องสะดุดลง เมื่อจงอยปากของ พญานกอินทรีย์ ปักฉึกลงที่ คอหอยของหมาป่า หมาป่าดิ้นสักพัก ก็หมดลมหายใจ เมื่อพญานกอินทรีย์ จัดการกับหมาป่าได้แล้ว และเก็บตุนเอาไว้เป็นอาหารมื้อต่อไป มันจึงเดินตรงเข้าหาแกะ แกะจึงวิ่งหนีเอาตัวรอด มันวิ่งไปและร้องขอความช่วยเหลือไปด้วย แต่ก็ไม่มีสัตว์ตัวใด โผล่หน้ามาให้มันเห็น แม้แต่ตัวเดียว จนมันรู้สึกเหนื่อยอ่อน ล้มฟุบลง ด้วยความหมดแรง คราวนี้มันต้องตายแน่ๆ มันจึงยอมรับชะตากรรมของตัวเอง”

 

สังข์ ล้มตัวลงนอน แทรกตรงกลางระหว่าง เอื้อย กับโสนน้อย. สายตามองขึ้นไปบนท้องฟ้า มองดูหมู่ดาว นิ่งไปครู่ใหญ่ โดยที่เพื่อนสาว ไม่รู้หรอกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่.

 

“น่าสงสารแกะน้อยตัวนั้นจัง”

เอื้อย บ่น, แต่แล้ว สังข์ ก็ลุกพรวดขึ้น แล้วเล่าต่อ.

 

“แกะ ประคองสติ กลับคืนมาอีกครั้ง ... มันกับหมาป่า ยังคงลอยคออยู่ในสระน้ำเหมือนเดิม”

 

“สังข์ ... หลอกเค้าอีกแล้ว”

เอื้อย ออดอ้อนเหมือนเดิม.

“เล่าต่อ เอาที่เป็นเรื่องจริงๆ สิ ไม่ใช่แค่ความคิดของพวกมัน”

 

“สัตว์ทั้งสอง มีสภาพอ่อนแรงไม่แพ้กัน ปลา ซึ่งว่ายอยู่ในบ่อ มองเห็นเหตุการณ์ รู้สึกสงสาร จึงพูดกับ สัตว์ทั้งสองว่า การเสียสละ คือทางรอดของพวกเจ้า พวกเจ้าตัวใดตัวหนึ่ง ต้องเสียสละ แกะคิดใตร่ตรอง ถึงอย่างไร ตัวเองก็ต้องตายอยู่แล้ว ตั้งแต่มันเกิดมา บรรพบุรุษของมัน ต่างก็ตกเป็นอาหารของมนุษย์ หรือไม่ก็สัตว์มีเขี้ยวเล็บ เช่น สิงโต หรือ หมาป่า ไม่เห็นมีแกะตัวใด รอดพ้นไปได้ แม้แต่ตัวของมันเอง ถ้ามันจะต้องตาย ก็ขอให้ตายอย่างมีคุณค่า และคิดถึงความเป็นไปได้ว่า หมาป่าตัวเล็กกว่า น่าจะมีโอกาสรอด มากกว่าตน”

 

“ส่วน หมาป่าก็คิดว่า บรรพบุรุษของมัน ถูกตราหน้าว่า เป็นสัตว์เจ้าเล่ห์ เห็นแก่ตัว จนไม่มีสัตว์ตัวใดอยากคบด้วย นิทานไม่รู้ว่ากี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ต่างก็เล่าถึง ความเจ้าเล่ห์ของหมาป่า ทุกเรื่องมันช่างน่าอัปยศเสียเหลือเกิน มันจึงคิดจะล้างตราบาปนี้ ให้แก่บรรพบุรุษของมัน ถ้ามันช่วยให้แกะรอดชีวิตได้คราวนี้ สัตว์ทั้งหลาย จะต้องยกโทษให้แก่บรรพบุรุษของมัน อย่างแน่นอน สัตว์ทั้งสอง ต่างก็ร้องขอให้อีกฝ่าย เกาะหลังของตัวเอง โดดขึ้นไปจากบ่อน้ำ เหตุการณ์นี้ สร้างความประหลาดใจ ให้แก่ปลาตัวนั้นมาก ความจริงแล้ว ปลาตัวนั้นก็คือ เทพประจำบ่อน้ำ ได้รับรู้และมองเห็นจิตใจเสียสละ ของสัตว์ทั้งสอง จึงบันดาล ให้เกิดคลื่นน้ำผุดขึ้นจากก้นบ่อ จนน้ำเอ่อท่วมขึ้นมาถึงปากบ่อ หมาป่าและแกะ รอดชีวิตได้ทั้งคู่ ตั้งแต่นั้นมา สัตว์ทั้งสองจึงสัญญา เป็นเพื่อนกันตลอดไป ... คราวนี้จบจริงๆ”

 

“เย้! เธอก็เก่งเหมือนเดิมนะ เล่าจบจนได้” โสนน้อย ชม.

 

นิทานจบลงได้ไม่นาน รจนา เดินหิ้วกระเป๋าเดินทาง เข้ามา ขัดจังหวะความสนุก ที่กำลังโลดแล่นไปในอดีต ของพวกเขา. เธอยืนรออยู่ที่ถนนหน้าบ้าน ไม่ห่างจากระเบียงบ้านที่พวกเขานั่งอยู่.

 

“ขอโทษนะ ดิฉันต้องไปแล้ว” รจนา บอก.

 

สังข์ รีบลุกขึ้น เหมือนถูกมนต์สะกด ให้รีบเดินลงบันไดไปหา รจนา, ทิ้งให้ เอื้อย กับ โสนน้อย อยู่ตามลำพัง.

 

“คุณจำเป็นต้องรีบไปตอนนี้ ... เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณพ่อให้คนขับรถ มารับกลับบ้าน ... ตอนนี้เลย”

“แล้วคุณจะมาอีกเมื่อไหร่?”

 

น้ำเสียงของสังข์ ทั้งหนักแน่นและจริงจัง. เขารู้สึกว่า การจากไปหนนี้ของเธอ อาจไม่ได้กลับมาที่นี่อีก. รจนา ส่ายศีรษะแทนคำตอบ.

 

“รจ คุณไม่ต้องไปตอนนี้ไม่ได้เหรอ?” สังข์ เป็นฝ่ายเอื้อนเอ่ยขอร้อง “รออีกสักหน่อย งานค่ายของเราก็เหลือพรุ่งนี้อีกวัน พรุ่งนี้ค่อยไปก็ได้ นะครับ”

“เป็นคำสั่งของคุณพ่อ คุณพ่อรู้แล้ว ว่ารจอยู่ที่นี่”

“รู้ไหม๊ เวลาที่คุณอยู่ร่วมกับพวกเรา เอ่อ คือผม รู้สึกว่า ถ้ามีคุณอยู่ด้วย อะไรๆ ก็ดูดี แต่พอคุณจะไป เหมือนมีบางอย่าง หายไปจากชีวิตของผม”

“เป็นเพราะ รจเป็นลูกเจ้าของนครรัฐ ใช่ไหม๊คะ?”

“ไม่ ไม่ใช่ คุณจะเป็นนางฟ้า หรือเป็นใครก็ตาม คุณก็คือรจนา ที่มีความสำคัญสำหรับผม สำคัญมากๆ ด้วย แต่ ผมต่างหากที่เป็นคนจรจัด ไม่มีญาติ ไม่มีบ้าน ต้องมาอาศัยอยู่ที่นี่ –”

“อย่า!”

รจนา ยื่นปลายนิ้วมืออันเรียวงาม แตะที่ริมฝีปากของเขา อย่างแผ่วเบา.

“คุณไม่ใช่ตัวคนเดียว รจต่างหาก ที่ต้องอยู่คนเดียว และจะไม่ได้เห็นคุณอีก ถ้ากลับไป พ่ออาจจะจับรจขังไว้ที่บ้าน ไม่ให้มาที่นี่อีก รจรู้ค่ะ พ่อต้องทำแน่ๆ”

“รจ มันร้ายแรง ขนาดนั้นเชียวหรือ แล้วคุณจะทำยังไง?”

“ไม่รู้” รจนา ส่ายหน้า กล่าวอำลา “แล้วรจจะพยายาม มาที่นี่ให้ได้ค่ะ”

“รจ”

 

เอื้อย เฝ้ามองดู สังข์ กับ รจนา ด้วยหัวใจสะท้านหวั่นไหว และปวดร้าวลึกไปทั่วร่าง. น้ำตาของวัยสาว หลั่งไหลออกมา ชำระรอยอาลัยรัก ซึ่งสะสมมาอย่างยาวนาน ให้สูญสลายไป.

เธอรู้แล้วว่า แท้จริงแล้ว สังข์ ไม่ได้รักเธอเลย. แค่ชั่วเวลาสั้นๆ, เขาสองคน มีสัมพันธ์รักลึกซึ้งกันเกินกว่าที่ควรจะเป็น. เมื่อเทียบสัดส่วนของกาลเวลา ระหว่างเธอผู้มาก่อนกับ รจนา ผู้มาทีหลัง, ชั่งไม่ยุติธรรมสำหรับ เอื้อย เลย.

 

ความรักของเธอ ที่เก็บสะสม และทนุถนอมมาตลอดห้าปี กลับไม่มีความหมาย ไม่มีความสำคัญสำหรับเขาเลยหรือ. รจนา ชั่งเป็นผู้หญิงโชคดีเหลือเกิน มาทีหลัง แต่ก็เข้าไปนั่งในหัวใจของ สังข์ ได้สำเร็จ ในเวลาไม่นาน.

 

เอื้อย รู้สึกเสียใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดร้าวใจ. เธอร้องไห้ออกมาเบาๆ. ความรู้สึกแบบนี้ โสนน้อย รู้ดี, ไม่แตกต่างจากที่เธอเคยได้รับ เมื่อต้องตัดเยื่อตัดใยรักกับ พลายงาม และสูญเสียเขา ให้แก่ สร้อยมณี.

 

โสนน้อย โอบกอดเพื่อนเบาๆ. เธอช่วยหัวใจของเพื่อน ไม่ให้สลายมากไปกว่านี้ ได้เพียงแค่นี้.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 97/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net