เค้าโครง นวนิยาย

The Lost of MH370
บินลัดฟ้า ฝ่าสนามเวลา
“เปิดประตูกาลเวลา
สู่มหานครมรกต”
(ภาคที่ 4 ของนวนิยายอมตะ
เพชรพระอุมา)

เรื่องโดย ดิน หิน ฟ้า (2020) - igoodmedia.net

บทที่ 7 ประตูกาลเวลา สู่ มหานครมรกต

ตอนที่ 7.1 เทือกเขาพระศิวะ ไม่ใช่ตำนานอีกต่อไป

เทือกเขาตะนาวศรี, ประเทศไทย.
มิถุนายน 2014.

เดวิด วีรินทร์ พรานกะญอ นาซาย นายา และ สมุนพราน 3 คน, ลอซู ทองดี เสิด พร้อมด้วยลูกหาบ, ชัย อุไรพร และ สังคม เดินทางด้วยเท้า บุกป่า ลำธาร เนินเขา อีกราว 10 วัน ก็ถึงเนินเขาที่กะญอเรียกว่า ถันพระอุมา. มันเป็นเส้นทาง วกวนเวียนอันน่าเวียนหัว ยิ่งกว่าการเดินทางในเขาวงกตเสียอีก, ความรู้สึกสับสน เรื่องทิศทาง และเวลา เริ่มรุนแรงขึ้น. เกิดภาพมายาต่างๆ อันน่าสะพรึงกลัว แก่คณะเดินทาง, พร้อมกับสัตว์ร้าย ที่คอยตะครุบเหยื่อ ทำให้เกิดความสับสนว่า นั่นของจริงหรือภาพมายากันแน่. เดวิด กับ วีรินทร์ ก็พยายามเรียกสติ ให้ลูกทีมอย่าหลงกล หลงทาง ไปกับภาพมายาเหล่านั้น.

บนบริเวณเนินถันพระอุมา เมื่อทุกคน มีสติมั่นคงดีแล้ว และเป็นตำแหน่งที่เขาคาดว่า บริเวณนี้ คือประตูมิติของเวลา, เดวิด สั่งตั้งแคมป์พักแรม เพื่อรอห้วงเวลา เปิด/ปิด ของประตูกาลเวลา. ช่วงเวลานี้ พวกเขายังต้องต่อสู้กับ ภาพหลอนต่างๆ มีทั้งน่ารื่นรมย์ และน่ากลัว สยดสยองหนักกว่าเดิม จนลูกหาบแทบจะถอดใจ ล้มเลิกการเดินทาง.

เพื่อไม่ให้ความหวาดวิตก ทำลายแผนการเดินทาง, เดวิด เร่งรีบศึกษารายละเอียด เกี่ยวกับตำแหน่งที่ตั้งของ ประตูมิติของเวลา จากคำบอกเล่า ของปู่ของเขา (ลาร์รี คีธ). การเดินทางไปสถานที่แห่งนั้น จะต้องตรงกับ วัน เวลา และตำแหน่ง นั่นคือบริเวณเนินเขา บนเทือกเขาพระศิวะ ซึ่งพวกพรานป่าเรียกว่า ถันพระอุมา. เขารู้ดีว่า บริเวณเขตมิติของเวลา จะมีสนามความโน้มถ่วงควอนตัม ที่เป็นจุดที่ตั้งของ ประตูมิติเวลา อยู่ที่ไหนสักแห่ง ใกล้ๆ แคมป์ที่พักของพวกเขา และมันวัดคลื่นความโน้มถ่วงได้ ด้วยเครื่องมือที่เขานำไปด้วย.

การปรากฏของเนินเขา ถันพระอุมา มาจากคำบอกเล่าของ คณะเดินทางไปมรกตนคร

“...คณะเดินทาง ได้นำแผนที่จาก แงซาย มาพิจารณาปริศนา ‘ปิ่นพระศิวะฉายแสงเรืองรองเมื่อใด ถันพระอุมาจะปรากฏ ในคืน 5 ค่ำ เดือน 12’ ซึ่งขณะนั้น เป็นวันที่ 11 ตุลาคม (ขึ้น 11 ค่ำ เดือน 11) และวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 12 คือ วันอังคารที่ 3 พฤศจิกายน ... และ ในตอนบ่าย ของวันอาทิตย์ ที่ 1 พฤศจิกายน แงซาย พบหลักฐานการเดินทาง จนถึงเนินพระจันทร์ของ พรานชด. พระจันทร์เสี้ยวของ คืน 5 ค่ำ ส่องแสงสว่าง ทั่วเขาพระศิวะ ก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาด ‘ถันพระอุมา’ ปรากฏขึ้น เป็นระยะเวลาเที่ยงคืน สามสิบห้านาที ...”

แต่ปัญหาใหญ่อยู่ที่ ช่วงเวลาที่ประตูกาลเวลาเปิด มีแค่ 60 วินาที เท่านั้นเอง. ซึ่งในเวลาอันน้อยนิดนี้, เดวิด กับคณะเดินทาง จะต้องวางตำแหน่ง จุดยืน และช่วยกันดูรอบๆ 360 องศา และเมื่อมองเห็นประตูนั่นแล้ว ทุกคนจะต้องรีบผ่านเข้าไป ก่อนประตูจะปิด. ประตูนี้ จะเปิดในยามรุ่งอรุณ แห่งคืนที่มีห้วงเวลา กลางวันเท่ากับกลางคืน ซึ่งชาวมรกตนคร เรียกว่า กาลแห่ง สนธิมาส. แสงของจันทราจะส่องผ่านเหลี่ยมเขา ณ จุดที่ยืนอยู่ แล้วจะมองเห็นประตูทางเข้า ในช่วงเวลาสั้นๆ เพียง 60 วินาที เท่านั้น. ทุกคนจะต้องเข้าไปให้ทัน ก่อนแสงที่มาจากเหลี่ยมเขาจะหายไป นั่นหมายถึงประตูจะปิดลง. จะเปิดใหม่อีกครั้ง ก็ในปีถัดไป. นี่คือข้อมูลครั้งล่าสุดที่ เดวิด รวบรวมมาได้.

ตอนที่ 7.2 ประตูกาลเวลาเปิดแล้ว

เวลาเที่ยงคืน ทุกคนเตรียมพร้อม การเคลื่อนย้ายสัมภาระ, อีก 35 นาทีต่อมา ที่บริเวณระหว่างเนินเขา สองลูก ที่มีแสงจันทร์ สาดส่องมา. กะญอ สังเกตเห็น คลื่นวงกลมกระเพื่อม เป็นแนวออกจากศูนย์กลาง พุ่งตรงมายัง ที่พวกเขายืนออรวมกันอยู่. เขาจึงตะโกนบอก เดวิด. เดวิด เห็นแล้ว แน่ใจว่า ประตูกาลเวลาเปิดแล้ว. เขาสั่งให้ทุกคน พากันขนย้ายของ รุดไปที่นั่น โดยเร็วที่สุด พากันเดินสวน ฝ่าคลื่นวงกลมกระเพื่อมนั้น เข้าไป, และในเสี้ยวนาทีสุดท้าย พวกเขาทุกคน ก็ผ่านประตูเวลานั้น มาได้อย่างหวุดหวิด ก่อนประตูจะปิด.

ความแปลกประหลาด ได้บังเกิดแก่คณะเดินทาง, พวกเขารู้สึกแบบเดียวกันทุกคน คือ ไม่แน่ใจว่า พวกเขายืนอยู่บนขา หรือว่า ยืนอยู่บนหัวของตัวเอง. เหมือนมีแผ่นดินอยู่บนหัว ราวกับว่า แค่เอื้อมมือก็สัมผัสได้ แต่เมื่อเอื้อมมือไปสัมผัสจริง กลับพบความว่างเปล่า เหมือนภาพฝัน หรือดูหนังสามมิติ ที่มีตัวละคร หลุดออกมาจากจอ แต่พอยื่นมือไปสัมผัส กลับไม่พบอะไร. ด้านล่างใต้ฝ่าเท้า เหมือนยืนอยู่บนแผ่นท้องฟ้า เพราะแลเห็นดวงดาว ส่องแสงระยิบระยับ ราวกับพวกเขากำลังเดิน อยู่บนกระจก บนหอคอยลอยฟ้า skywalk. ภาวะกลับหัวกลับหาง สร้างความตื่นเต้นให้ทุกคน ไม่น้อย ต่างพากันหัวเราะ ไม่แน่ใจว่า ตกใจ ดีใจ หรือประหลาดใจ ดูมันผสมปนเปกันไปหมด.

ทุกคนหันไปมอง อุไรพร เป็นสายตาเดียวกัน เพราะเธอกำลังวางสัมภาระลง แล้วค่อยๆ เอนตัวล้มลง นอนตะแคง จากนั้น ก็ค่อยๆ ก้มหัวยันกับพื้น เหมือนที่พวกเด็กๆ กำลังเล่นหกคะเมนตีลังกา. เสร็จแล้ว เธอถึงกลับกลั้นหัวเราะไม่ได้ เพราะภาพที่เห็น คือ ทุกคนยืนกลับหัว คือเอาตีนชี้ฟ้า เอาหัวยืนบนดิน และขณะเดียวกัน ทุกคนในคณะเดินทาง ก็มองเห็น อุไรพร แบบเดียวกันกับที่ อุไรพรเห็นพวกเขา.

คณะเดินทาง ต้องใช้เวลาปรับทัศนะ ความรู้สึก และทิศทาง กันเสียใหม่ ให้เหมือนอยู่บนโลก หลังจากที่พวกเขาผ่านประตู มิติของเวลาเข้ามา.

คณะเดินทาง ทั้ง 9 คน หลุดพ้นอันตรายจากสัตว์ป่ามาได้ มาพบกับดินแดนสวรรค์ ก็ทำให้รู้สึกสบายใจ เสบียงอาหารยังพอมี และล่าสัตว์มาเพิ่ม ทำให้สามารถดื่มด่ำบรรยากาศแปลกๆ ได้อีกสองคืน.

ในคืนสุดท้าย ก่อนจะเข้าไปในเขตเมือง. ในเต็นท์พักของเดวิด ปรากฏเงาวูบไหวของคนคนหนึ่ง ในขณะเดวิด กำลังหลับสนิท ด้วยความอ่อนเพลีย.

กด-คลิก ... อ่านต่อ บทที่ 8 ..

บทนำ

บทที่ 1 จุดเริ่มต้น ของการสูญหาย
บทที่ 2 ณ ดินแดนทวิกาล หายนะ หรืออัศจรรย์
บทที่ 3 แผนการเดินทาง
บทที่ 4 เรื่องลับ ที่ต้องเปิดเผย
บทที่ 5 เผชิญหน้าสิ่งมหัศจรรย์
บทที่ 6 วิถีชีวิต ในมรกตนคร
บทที่ 7 ประตูกาลเวลา สู่ มหานครมรกต
บทที่ 8 ปรากฏการณ์ใหม่ ในมรกตนคร
บทที่ 9 ภารกิจการค้นหากล่องลับ
บทที่ 10 การแทรกซึม ของหัวขโมย
บทที่ 11 การเดินทางข้ามเวลา ของหัวขโมย
บทที่ 12 เบื้องหลัง กล่องลับ ที่ยังไม่ถูกเปิดเผย
บทที่ 13 เหตุการณ์ หลังประตูของมิติเวลา
บทที่ 14 ทางเลือก ของการล่าหัวขโมย
บทที่ 15 กองโจรสิงหรา
บทที่ 16 การโจมตีของศัตรู
บทที่ 17 มังกรไฟ
บทที่ 18 ความพ่ายแพ้ของศัตรู
บทที่ 19 ความลับถูกเปิดเผย
บทที่ 20 อำลามรกตนคร

 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net