ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
ตอนที่ 12
บทเรียนชีวิต
เด็กๆ ยังไม่คุ้นกับป่า เอาแต่บ่นคิดถึงพ่อกับแม่. แม้ว่า เคน จะรู้สึกรำคาญบ้าง แต่เขาทำได้อย่างมาก ก็แค่พูดปลอบใจ. ต่อไป พวกเด็กๆ ก็คงจะชินไปเอง. เด็กพวกนี้ เป็นเด็กพลัดหลง ถูกรังแก และถูกทอดทิ้ง ช่วยตัวเองไม่ได้. ถ้าเคนไม่ช่วยพวกเขาไว้ คงไม่รอดชีวิตแน่. เขารู้สึกหนักใจและสงสาร, จะส่งคืนพวกเขา ไปให้ถึงมือพ่อแม่ได้อย่างไร. หรือว่า เขาจะต้องเลี้ยงดูเด็กพวกนี้ จนกว่าจะโตกระนั้นหรือ. ซึ่งแน่ละ เขาไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูเด็ก, เสื้อผ้า อาหาร ภัยต่างๆ ที่อยู่รอบตัว ล้วนเป็นภาระทั้งนั้น.
พวกเด็กๆ หลับไปแล้ว, แต่เขากลับรู้สึกว้าวุ่น และเป็นกังวล. เคน มองไปที่หิ้งบนหัวนอน, นานแล้ว ที่เขาไม่เคยดื่ม มันเป็นเหล้าชั้นดี ที่เขาเก็บไว้นานหลายปี, กะว่าจะเก็บมันไว้เป็นอนุสรณ์ และจะไม่ยอมดื่มมัน. เขาทำเช่นนี้มาได้หลายปีแล้ว, แต่เวลานี้ คืนนี้ ... เขามองมันอย่างหื่นกระหาย ระคนกับความว้าวุ่นในจิตใจ. เขาตัดสินใจ หยิบมันขึ้นมา รีบเปิดฝาออก แล้วดื่มทันที ราวกับว่า กลัวตัวเองจะเปลี่ยนใจ.
ภาพในอดีตผุดขึ้นมาเต็มหัว ...
เขาหลบมาอยู่ที่นี่ ด้วยเหตุผลบางอย่าง ที่ไม่สามารถบอกใครได้. มันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความน้อยเนื้อต่ำใจ ความแค้นเคือง ที่เก็บมันไว้ในใจตลอดมา. เขายังคงนั่งดื่มอยู่ตามลำพังคนเดียว ปล่อยให้ความคิดล่องลอย, หวังว่า เมื่อมาอยู่ที่นี่ เวลาและความลี้ลับ อาจเยียวยาให้ฝันร้าย ไม่ต้องมาก่อนกวน.
แต่แล้ว เขาก็ต้องมาพบกับ เรื่องไร้สาระกวนใจ ให้รู้สึกเป็นกังวลเพิ่มขึ้นมาอีก. หรือว่ามันเป็นกรรมใหม่ ที่เจ้ากรรมนายเวร เพิ่งจะมาคิดบัญชีกับเขากระนั้นหรือ ... เคน ดื่มซ้ำอีกจนหมดขวด.
ในห้องทดลองทางวิทยาศาสตร์, อุปกรณ์ ชิ้นส่วนโลหะ แผงวงจรไฟฟ้า ขดลวด เกิดไฟฟ้าลัดวงจร. อุปกรณ์แขนกลชิ้นหนึ่ง มีสายไฟเส้นหนึ่ง ขาดกระเด็นออกมา, แต่กระแสไฟยังไม่ได้ถูกตัด โลหะชิ้นหนึ่งหล่นมาทับพอดี ก่อให้เกิดประกายไฟ ลุกลามไหม้แผ่นพลาสติกและผ้า ที่วางอยู่ใกล้ๆ กันลุกลามไป.
นักโทษชายคนหนึ่ง ที่ผ่านการถูกซ้อมมาอย่างหนัก ถูกจับมัดนั่ง บนเก้าอี้สารภาพผิด.
เขารู้สึกตัว เมื่อเปลวไฟลุกลามมาใกล้. เครื่องร้อยรัดพันธนาการ ทำให้เขาไม่สามารถ ลุกหนีไปไหนได้. นักโทษชายเคราะห์ร้าย ตะโกน ขอความช่วยเหลือ ขณะไฟกำลังลุกลาม มาถึงตัวเขา.
เจ้าหน้าที่ชายคนหนึ่ง, ร่างสูงใหญ่ ยังอยู่ในชุดทำงานแล็บ ได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ รีบไปที่ประตูห้องทดลอง. รปภ.ที่เฝ้าหน้าห้อง ขัดขวางเขาไว้. เขาใช้กำปั้นชกไปสามสี่ครั้ง. รปภ.สลบไป เขาก็รีบคว้ากุญแจ ที่เอวของ รปภ. ไขกุญแจเพื่อเปิดประตู. แต่มันก็ยังช้าอยู่ดี เพราะต้องเสียเวลา เลือกลูกกุญแจ ขณะเสียงร้อง ขอความช่วยเหลือข้างใน ยังดังก้องไปทั่วบริเวณ.
ชายนักโทษร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เพราะพิษร้อนของไฟ ที่กำลังลุกไหม้ไปครึ่งร่างของเขา. แสงจากโคมไฟฟ้า ส่องกระทบใบหน้าของ ผู้ที่เข้ามาช่วยเหลือ. เขาคือ นาเคนทร์ นั่นเอง.
และกว่าที่เขาจะเข้าไปถึง ชายนักโทษผู้เคราะห์ร้าย ทุกอย่างก็สายไปแล้ว.
ไม่
เขาตะโกนสุดเสียง ด้วยความเสียใจ ผสมกับความโกรธแค้น ขณะที่เปลวไฟนรก ได้คร่าชีวิตของคนที่เรารักไป.
เคน สะดุ้งตกใจตื่น, เหงื่อท่วมใบหน้า. แม้มันจะเป็นแค่ความฝัน แต่ก็ทำให้เขารู้สึกเสียใจ. เขาโทษตัวเองมาตลอด ที่ไม่สามารถ ช่วยเหลือน้องชายของเขาได้, ปล่อยให้เขาตาย อย่างน่าอนาถ.
ความฝันกลับมารบกวนเขา เพราะฤทธิ์เหล้า หรือเพราะแรงกดดันอย่างอื่นกันแน่, เขาก็ยังไม่แน่ใจ. เมาหนนี้ มันช่างยาวนาน, เขาลุกจากที่นอน ออกไปล้างหน้า แล้วกลับเข้ามานอน หลับไปด้วยความอ่อนเพลียอีกครั้ง.
สังข์ รู้สึกตัวแต่เช้า ... ปลุก เอื้อย โสนน้อย ให้ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน. และพากันจัดเก็บข้าวของในบ้าน. แบ่งหน้าที่กัน โดยไม่ได้นัดหมาย ราวกับว่า นี่คืองาน ที่พวกเขาเคยทำมาแล้ว. ซึ่งก่อนนั้น, เอื้อย ยังได้รับแรงกดดันจากพี่สาว และแม่เลี้ยง บังคับให้ทำงานบ้านสารพัด. แต่วันนี้ ไม่ใช่งานหนักอะไรเลย. โสนน้อย ก็เช่นกัน เธอนำสิ่งของเครื่องใช้ ออกมาปัดกวาด, เสื้อผ้าของเคน ก็เตรียมจะเอาออกไปซักให้. สังข์ กำลังก่อไฟหุงข้าว อย่างน้อยก็เพื่อพวกเขาเอง จะได้ไม่เป็นภาระของ เคน.
เคน กำลังนอนหลับสบาย ... กลิ่นเหม็นไหม้และควันไฟ ลอยเข้าไปข้างใน. เขาสะดุ้งตกใจตื่น คิดว่าไฟไหม้ รีบลุกจากที่นอน ออกมาดูเหตุการณ์ข้างนอก.
พวกเธอทำอะไรกันน่ะ?
เคนถาม และหันไปมองรอบๆ พร้อมกับเอามือปัดป่ายควัน ออกจากใบหน้า.
ควันจากเตาไฟ กำลังลอยคละคลุ้งไปทั่ว, สังข์ ไม่คุ้นกับการก่อไฟในเตาแบบนี้.
เคน เห็นพวกเด็กๆ กำลังวุ่นกับการทำงานกันอยู่ ก็อดขำในใจไม่ได้, คิดว่าทำไฟไหม้บ้านเสียอีก. มาคิดอีกที ก็ดีเหมือนกัน, อย่างน้อย ตัวเองก็จะได้กลับไปนอนต่อ เพราะยังไม่หายเพลีย จากฤทธิ์เหล้าเมื่อคืน.
หลายวันต่อมา ...
พวกเด็กๆ เริ่มคุ้นเคยกับภารกิจประจำวัน. เคนคิดว่า พวกเขาต้องมีสังคม ควรรู้จักกับคนป่า และรู้จักป่าให้มากกว่านี้. เคน ปล่อยให้พวกเด็กๆ มีอิสระมากขึ้น, อนุญาตให้เด็กทั้งสาม ออกไปเล่นนอกเขตได้บ้าง หรือเดินไปบ้านหลังอื่นได้ แต่ห้ามไปตามลำพัง และต้องอยู่ในสายตาของเขา.
วันหนึ่ง ... เอื้อย กับ โสนน้อย ช่วยเคนทำงาน อยู่ข้างนอก บนลานหิน. สังข์ แอบเข้ามาข้างใน เดินไปจนสุดมุมห้องโถง, พิจารณาวัตถุสิ่งหนึ่ง ที่ถูกคลุมไว้ด้วยผ้าหนาผืนใหญ่. เขาค่อยๆ แหวกผ้าออก เผยให้เห็นวัตถุที่ซ่อนอยู่ข้างในผ้าที่คลุมมันไว้.
มันเป็นเครื่องจักร รูปวงแหวนท่อทรงกลม คล้ายขนมโดนัท หรือล้อรถบรรทุกขนาดใหญ่, สูงขนาดตัวคนเดินลอดผ่านได้สบายๆ รอบวงแหวน อัดแน่นไปด้วย แท่งโลหะสีเงิน ขนาดต่างๆ กัน. บางช่วง มีสายไฟฟ้าหลายขนาด หลากสีหลายแบบ พันอยู่รอบๆ แกนโลหะ ที่อยู่ภายในส่วนโค้ง ของตัววงแหวน. บางช่วง ก็เป็นแผงวงจรไฟฟ้า มีหลอดแท่งกลมๆ คล้ายไฟฉาย ติดอยู่สามจุด ในระยะห่างเท่าๆ กันทั้งสามหลอด.
ความเพลิน บวกกับความสงสัย, สังข์ เอื้อมมือไปลูบคลำส่วนต่างๆ เท่าที่เอื้อมถึง.
นี่มันอะไรกันเนี่ยะ? สังข์ คิดในใจ. แต่ทันใดนั้น!
ระวัง!
เสียงมาจากข้างหลัง, เด็กสังข์ ตกใจหันไปมอง, เคน นั่นเอง.
อย่างยุ่งกับเครื่องนั่น มันอาจจะกินเธอเข้าไปได้นะ
แต่มันไม่มีเขี้ยวนี่
ฮ่า ๆ ๆ เคน หัวเราะ มันก็แค่ของเล่น ที่ฉันเก็บได้ เผื่อจะมีประโยชน์ เอามาดัดแปลงทำอะไรได้บ้าง บ้านป่าผีสิงนี่ มันต้องมีของดีติดตัวไว้
ของเล่นเหรอ ใหญ่จัง
คนที่นี่ ไม่ใช่ชาวป่าเสียทีเดียว. พวกเขามีภาษาพูดของตัวเอง ปลูกบ้านด้วยดินและหินผสม แบบง่ายๆ เช่นเดียวกับ บ้านของเคน. ปลูกรวมอยู่กันเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 3 4 ครอบครัว, เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ หาของป่า.
ชาวป่าคนหนึ่ง พาลูกของเขา พร้อมตะกร้าสะพายหลัง ให้ลูกชายถือเสียม ส่วนตัวเขาถือมีด สะพายลูกดอกไว้ข้างหลัง. ทุกคนมีสร้อยคอ ทำด้วยสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง. พวกเขามายืนรอ ที่หน้าบ้านของเคน เพื่อมาชวนเด็กๆ ไปหาของป่า. สังข์ เอื้อย และ โสนน้อย พร้อมด้วยอาวุธ ที่เคนจัดหาไว้ให้ เดินเข้าไปร่วมขบวนด้วย.
เคน บอกกับพวกเด็กๆ ว่า วันนี้จะมีคนในหมู่บ้านนี้ ชื่อ จาอู กับลูกชาย และเพื่อนบ้าน จะมาชวนไปหาของป่า. เขาพูดภาษาเดียวกับพวกเด็กๆ ได้ จากการสอนของ เคน.
สังข์ สังเกต คนที่ยืนอยู่หลังสุด ตัวสูงกว่าทุกคน น่าจะใช่เขาละ, จาอู.
นี่ เล คนที่ชื่อ จาอู เอ่ยขึ้น พร้อมกับชี้ไปที่ลูกชาย นี่ ซู เขาชี้ไปที่เพื่อนบ้าน คนที่ีตัวเล็กกว่า. สังข์ เอื้อย โสนน้อย ก็แนะนำชื่อของตัวเอง. เขารู้สึกพอใจ และบอกให้เด็กๆ เรียกเขาว่า จาอู. จาอู เล่าให้เด็กๆ ฟังว่า
เคน อยู่คนเดียวได้ ไม่กลัวผี
ทำไม? สังข์ ถาม.
เคนมีเวทย์มนต์ ผีกลัว
จาอู กลัวผีไหม๊? เอื้อย ถามบ้าง.
ไม่กลัว เคนสอน
สังข์ เป็นเด็กฉลาด กล้าหาญ และช่างสังเกต เข้ากับคนได้ง่าย. เอื้อย ก็เป็นเด็กกล้าหาญเช่นกัน. แม้ว่า โสนน้อย จะตัวบางร่างเล็ก มีกิริยาอ่อนหวาน ในทุกอิริยาบท แต่ก็ซ่อนยิ้มแบบเศร้าๆ ให้สังเกตเห็นได้ไม่ยาก.
พวกชาวป่า เริ่มคุ้นเคยกับเด็กทั้งสาม ได้เร็วกว่าที่เคนคาดคิด. พวกเขา แบ่งเสื้อผ้า ซึ่งทำจากหนังสัตว์บ้าง ถักทอเองบ้าง ให้เด็กๆ สวมใส่. ตัวไหนมีขนาดใหญ่ไป ก็จัดการตัดแต่งให้ใหม่ พวกลูกๆ ของพวกเขา ก็เริ่มคุ้นเคยกับ เด็กทั้งสาม คน เช่นกัน.
ตอนบ่าย ... ขบวนนักท่องป่า กลับกันมา พร้อมด้วยหน่อไม้ ผักป่าเต็มหลัง กับหมูป่าหนึ่งตัว. สังข์ เอื้อย โสนน้อย เพิ่งหัดเป็นนักล่า จึงไม่ได้อะไรติดตัวมา นอกจากไก่ป่าตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง. จาอู แบ่งอาหารบางส่วน ให้พวกเด็กๆ แล้วเดินมาส่งถึงหน้าบ้าน. เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงบ้านแล้ว, สังข์ เดินช้าๆ ปิืดท้ายขบวน สังเกตดูป่าสองข้างทางจนเพลิน.
เคน กำลังนั่งเหลาลูกธนู ให้พวกเด็กๆ. ขณะที่ จาอู ลูกชาย, เอื้อย และ โสนน้อย เดินตามหลังมาติดๆ. เคน วาดคิ้วขมวดนิดหนึ่ง ที่มองไม่เห็นเด็กสังข์, เขารออยู่ครู่หนึ่ง จนรู้สึกผิดสังเกต.
เคน น น น
เอื้อย ตะโกน พร้อมกับ โผล่หน้าออกมาจากแนวป่า คล้ายๆ กับจะล้อเล่น ตามประสาเด็ก ตามด้วย โสนน้อย แต่เคนไม่รู้สึกสนุกด้วย. จาอู กับ ซู ตามมาส่งเด็ก. เคนเตรียมจะถามว่า สังข์หายไปไหน ... แต่แล้ว สังข์ ก็โผล่ออกมาจากแนวป่าพอดี. นั่นแหละ ที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้น เหลาลูกธนูต่อ. รอจนเด็กสังข์มาถึง คราวนี้ เขาพูดจริงจัง.
ฉันบอกหลายหนแล้วใช่ไหมว่า อย่าเดินคนเดียว ไม่ว่าจะไปที่ไหน ต้องเกาะกลุ่มกันไว้ เข้าใจไหม๊?
หลังจาก จาอู กับ ซู ไปแล้ว, สังข์ เอื้อย และ โสนน้อย เดินเข้ามาหา ผู้เฒ่าเคน พร้อมกับซ่อนสิ่งที่อยู่ในมือ โดยที่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร คงเหลาไม้ทำลูกดอกธนูต่อไป.
พวกเราสามคน ไปล่าไอ้นี่มาได้
เอื้อย ชูไก่ป่าในมือ. แต่เคนมองแว่บเดียว แค่หางตา เอ่ยถาม ขณะสายตายังไม่ละจาก สิ่งที่กำลังทำอยู่ในมือ.
ใช้อะไรยิงล่ะ?
สังข์ ยื่นซองใส่ลูกดอก ชนิดเดียวกับที่เขากำลังเหลาอยู่ พร้อมด้วยคันธนู ชูอยู่ในมือ แทนคำตอบ. เคนชำเลืองมอง ได้แต่ยิ้มๆ.
ฝีมือใคร? ตาเฒ่าถามย้ำ พร้อมกับมองหน้าเด็กทั้งสาม สามคนเนี่ยนะ?
เด็กทั้งสาม พยักหน้า เกือบจะพร้อมกัน.
นี่ลูกมันต่างหาก เคนพูดยิ้มๆ หัวเราะหึๆ พร้อมกับโบกมือให้พวกเด็กๆ ไปๆ รีบจัดการซะ เสร็จแล้วก็อาบน้ำด้วย ประเดี๋ยวจะได้กินข้าวพร้อมกัน
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net