ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
ตอนที่ 80
งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา
ตอนค่ำ ที่ห้องนั่งเล่น, ทีวีเสนอการสำรวจบึงน้ำเจ้าพระยา หลังจากพบซากวัตถุประหลาด คล้ายเครื่องบิน ตกอยู่เมื่อเดือนก่อน. เป็นสารคดีใหญ่เรื่องหนึ่ง ที่ชาวเมืองต่างให้ความสนใจไม่น้อย. วัตถุประหลาดนั่น สร้างจากเทคโนโลยีขั้นสูง และยังหาสาเหตุของการตกไม่ได้.
รายงานนี้ นำเสนอโดย รจนารินี จากสถานีข่าวทีเอ็นบีซี. จากนั้น เป็นข่าวด่วนท้ายรายการ, รายงานเหตุการณ์ กลุ่มผู้ชุมนุมประท้วง ที่ยังคงทำกิจกรรมกันอย่างต่อเนื่องมาหลายสัปดาห์แล้ว. แต่มีภาพของบุรุษลึกลับผู้หนึ่ง ผ่านเข้ามาในจอภาพ เห็นใบหน้าชัดเจน และ แพรวา จำบุคคลผู้นั้นได้.
แพรง่วงนอนแล้ว จะขึ้นไปนอนก่อนนะ
ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ก็ง่วงเหมือนกัน
เอื้อย ปิดทีวี, ตามแพรวา และ โสนน้อย ขึ้นไปข้างบน.
โสนน้อย นอนหลับก่อนเพื่อน แต่ เอื้อย ยังนอนลืมตาโพลง, แพรวา สังเกตเห็น.
พี่เป็นอะไร นอนไม่หลับเหรอ มีเรื่องอะไรที่หนูพอจะช่วยได้ เล่าให้หนูฟังก็ได้นะ
สายตาของ แพรวา บ่งบอกถึงความรักความเป็นห่วง อย่างแท้จริง. เธอเองก็เริ่มรู้สึกรัก รู้สึกผูกพันกับเด็ก แพรวา ไม่น้อย เช่นเดียวกับที่ แพรวา รู้สึก.
แต่ถึงอย่างไร พวกเขาก็มีภารกิจ ที่จะต้องทำอีกเยอะ, เด็กแพรวา คงไม่เข้าใจ. แพรวามียาย มีพี่ชาย มีบ้าน แต่พวกเธอ ยังหาคนที่ต้องการไม่เจอเลย และก็ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า เมื่อไหร่จะถึงวันนั้น. นี่ก็นานเกิน 7 วันแล้ว ที่พวกเธออยู่ที่นี่, พวกเธอจะอยู่ที่นี่ นานกว่านี้ไม่ได้ ถึงเวลาที่จะต้องไปจากที่นี่สักที ไปตามหารักที่พวกเธอต้องการ. แต่เมื่อมองดูสายตาของเด็กแพรวาแล้ว เอื้อย รู้สึกเห็นใจและคิดอยู่ว่า จะบอกอำลาเธออย่างไร ในวันพรุ่งนี้.
แพร พี่อยากจะบอกหนู ว่าพรุ่งนี้
นั่นซิ พรุ่งนี้เราจะทำอะไรกันดี แพร พูดสอดขึ้น ตามภาษาซื่อ หนูดีใจนะ ที่พวกพี่ๆ ดีกับหนู สอนให้หนูรู้จักทำอะไรเป็นตั้งหลายอย่าง โดยที่หนูไม่ต้องไปโรงเรียน เหมือนเด็กคนอื่นๆ หนูอยากมีพี่สาว พี่เอื้อยเป็นพี่ของหนูได้ไหม๊ ? หนูขอให้พี่โสนน้อย เป็นพี่สาวของหนูแล้ว และเมื่อเราเป็นพี่น้องกันแล้ว พวกพี่ๆ ทั้งสามคน จะได้อยู่ที่นี่ ... ตลอดไป
โถ! เด็กน้อยที่น่าสงสาร, ไหนเลยหัวใจของพวกพี่จะไม่อ่อนไหว. เมื่อได้ยินได้ฟัง ความในใจที่สุดแสนบริสุทธิ์ของเธอ จนยากที่จะหักหาญน้ำใจ ในเวลานี้.
หนูจะเล่าอะไรให้ฟัง ก่อนที่พวกพี่จะมาที่นี่ หนูถูกคนพวกนั้นรังแก มันจับหนูจะให้กินของที่พวกมันเตรียมไว้ แต่หนูไม่ยอม หนูว่าหนูไม่รอดแล้ว แต่อยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนนึ่ง หนูเห็นครั้งแรกก็ตกใจ ดูเขาเป็นคนตัวใหญ่ ดำผมหยิก เหมือนพวกที่หลุดมาจากป่าที่ไหนสักแห่ง แต่เขาเก่งมากเลยนะ ช่วยหนูเอาไว้ พี่รู้ไหม๊ เขาคนเดียว ทั้งเตะทั้งถีบคนพวกนั้น กระเด็นไปคนละทาง หนูว่าแขนพวกมัน ต้องหักไปข้างหนึ่งก็ได้ แต่พอหนูจะถามชื่อเขา เขากลับไม่พูด ไม่รู้เขาเป็นใบ้หรือเปล่านะ เขาพาหนูออกมาจากที่นั่น จนปลอดภัย แล้วเขาก็หายไป หนูเห็นเขาอีกทีก็ในทีวีเมื่อตะกี้นี่แหละ หนูจำได้เป็นเขาแน่ๆ ... ตั้งแต่นั้นมา หนูคิดว่า หนูอยากจะเก่งเหมือนผู้ชายคนนั้น เพราะถ้าหนูป้องกันตัวเองได้ พวกคนเลวๆ ก็คงทำอะไรหนูไม่ได้ จนกระทั่งมาเจอพวกพี่ และสอนให้หนูรู้จักสู้ ต่อไปหนูไม่กลัวใครอีกแล้ว
ความร่าเริงของแพรวา เอื้อย ไม่อาจพูดในสิ่งที่อยากพูดในเวลานี้ เกรงว่าจะเป็นการทำร้ายจิตใจของเธอจนเกินไป จำเป็นต้องเปลี่ยนเรื่องคุย.
แพร หนูมีแม่ไหม๊?
แพรส่ายหน้า และเงียบไปครู่หนึ่ง ส่งแววตาเศร้าๆ ออกมา.
ไม่มี หนูไม่มีมีแม่ ยายเก็บหนูมาเลี้ยงไว้ แม่ของหนูเป็นใครก็ไม่รู้ ... แล้วพี่เอื้อยล่ะ มีแม่ไหม๊?
มี แต่มันเกิดเรื่องประหลาดกับพวกพี่ ตอนเป็นเด็ก สังข์ เป็นเพื่อนคนหนึ่ง ที่พวกพี่ลืมเขาไม่ลง หลังจากที่เขาถูกพวกโจรจับโยนลงน้ำไป พี่กับโสนน้อย ก็ถูกโจรจับโยนตามลงไป แต่ไม่ตาย เราสามคนพลัดหลงไปอยู่ที่อื่นที่ไม่รู้จัก จนมีคนใจบุญเลี้ยงไว้ พอโตขึ้นอายุก็เท่าหนูแพรวันนี้แหละจ้ะ พวกพี่ๆ จึงตัดสินใจออกตามหาแม่ จนมาถึงที่นี่แหละจ้ะ
เพื่อนของพี่ ไม่ตามพวกพี่มาด้วยเหรอ เพื่อนที่ชื่อสังข์น่ะ
เราพลัดหลงกันระหว่างทาง เอื้อย เล่าด้วยน้ำเสียงกระเส่า ไม่รู้ว่า ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า พี่ก็ออกตามเขาเหมือนกัน พี่คิดถึงเขาเหลือเกิน ...
พี่เอื้อย ร้องไห้ ทำไมเหรอ?
แพรวา ไม่มีวันเข้าใจความรู้สึก ในหัวใจของวัยสาวว่ามันโหยหา อ้างว้างเพียงใด. แม้ว่าเวลาจะผ่านมาเนิ่นนาน แต่ความรู้สึกนั้น ยังฝังลึกในใจจนยากที่จะลืมได้. กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสิ่ง แม้กระทั่งตัวของมันเอง คืนนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน.
วันนี้ เป็นวันหยุดของ ยายเพลิน ทุกคนในบ้านจึงมีโอกาสกินข้าวเช้าพร้อมกัน ยกเว้น ภูเวียง ที่ออกไปทำงานที่โรงพิมพ์แต่เช้า เหมือนเช่นเคย. แต่บรรยากาศเช้านี้ดูสดใส สำหรับ แพรวา. ทุกคนอยู่พร้อมหน้า แต่สำหรับ เอื้อย และ โสนน้อย กลับรู้สึกหดหู่ไม่น้อย. พวกเธอบอกความประสงค์ให้ ยายเพลินรู้ล่วงหน้าแล้วว่า วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่อยู่ที่นี่.
หลังกินข้าวเสร็จ เอื้อยจึงเป็นฝ่ายพูดกับแพรวาก่อน.
แพรจ้ะ หนูตั้งใจฟังให้ดีนะจ้ะ วันนี้ พวกพี่ต้องไปกันแล้ว
ไปไหน?
ก็แค่ออกไปหางานทำน่ะ ยายเพลิน พูดเสริมขึ้น.
แต่ทำไมต้องเอากระเป๋าไปด้วย ... พวกพี่จะไปจากบ้านนี้ใช่ไหม๊ ? พวกพี่ไปไม่ได้นะ ก็ไหนว่าพี่จะอยู่กับหนู เป็นพี่ของหนู ทำไมพี่โกหกหนู ... ฮือๆ ๆ
มีเหตุผลหน่อยซิ ยายเพลิน พูดย้ำ ขณะที่ แพรวาเริ่มร้องไห้ไม่พอใจ และวิ่งขึ้นไปข้างบน มากินข้าวให้อิ่มก่อน อย่าเพิ่งไป พี่เขาอยู่กับเรานานไม่ได้หรอก ได้ยินไหม๊ ? ยังไงสักวันเขาก็ต้องไป ... เฮ้อ หายหัวไปบนห้องแล้ว ... ว่าแต่ว่าพวกคุณจะไปจริงๆ น่ะเหรอ อยู่ต่ออีกสักวันสองวันก็ได้นี่
ผมว่าพวกผมไปดีกว่าครับ สิงห์ พูดย้ำความประสงค์เดิม.
พวกคุณไม่ต้องเกรงใจหรอก เจ้าภูน่ะ มันมีนิสัยของมันอย่างนั้นเอง ก็อย่าไปถือสามันเลย ที่พวกคุณไม่สบายใจ แต่ยายสงสารนังแพร แม่มันก็ไม่มี ยายเอามาเลี้ยงได้โตขนาดนี้ ก็บุญแล้ว
ทำไมยายไม่ให้แพรเรียนหนังสือล่ะจ้ะ? โสนน้อย ถาม.
แม่เค้าไม่เคยทิ้งหลักฐานอะไรไว้ให้เลย ยายก็ไม่รู้จะทำยังไง ดีนะที่โรงเรียนพวกสอนศาสนา รับเข้าเรียนได้ระยะนึง พออ่านออกเขียนได้ เค้าก็เลิกเรียนซะยังงั้น หาว่าถูกเพื่อนในโรงเรียนรังแก หลานของยายน่ะ มันไม่ค่อยเข้าหน้ากับคนสักเท่าไร ก็มีพวกคุณสามคนนี่แหละ ที่ทำให้แพรเปลี่ยนเป็นคนละคน
ยายจ้ะ เราสามคน ฝากบอกแพรด้วยนะจ้ะ ว่าพวกเราจะไม่มีวันลืมเธอ
พวกคุณไปกันแล้ว ได้งานการทำแล้ว กลับมาเยี่ยมกันบ้างนะคะ ฉันสงสารหลาน เค้าคงคิดถึงพวกคุณแย่ ... พวกคุณ ไม่ขึ้นไปลาหลานของฉันสักหน่อยเหรอคะ?
ไม่ดีกว่าจ้ะ เอื้อยพูด ขณะหลบหน้า ที่มีน้ำตาซึม พวกหนูลาล่ะจ้ะ
เอื้อย โสนน้อย และสิงห์ อำลายายเพลิน โดยไม่มีแผนว่าจะไปที่ใด. พวกเขาตกลงกันว่า ไปข้างหน้าอีกหน่อย คงคิดได้เอง.
การมาและการจากไปของนักเผชิญโชค แขกของบ้านยายเพลิน สร้างความเปลี่ยนแปลง ให้แก่ชีวิตของทุกคนในบ้านมากมาย. ตอนที่พวกเขามา เพียงแค่ไม่ถึงสิบวัน ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไปรวดเร็วมาก. ตึกเก่าๆ ก็กลายเป็นสวรรค์ แต่พอพวกเขาไปแล้ว ความเหงาก็เข้ามาแทนที่.
ค่ำวันเดียวกัน มีพวกอันธพาล 4 คน น่าจะเป็นชุดเดียวกันกับที่เคยออกไล่ตาม นักเผชิญโชคทั้ง 3 คน เมื่อหลายวันก่อน. คนกลุ่มนั้นติดตามมาถึง ที่บ้านของยายเพลิน ขณะที่ยายเพลินอยู่กับหลานเพียงสองคน.
พวกอันธพาลทั้งสี่คน มาถามหา แขกที่มาขออาศัยอยู่กับยายเพลิน แต่ไม่ได้คำตอบที่พอใจ. กลุ่มคนร้าย จึงพากันทุบทำลายข้าวของในบ้าน และจะเข้าไปทำร้ายยายเพลิน. ถ้าเป็นเมื่อก่อน แพรวา คงกรีดร้องโวยวาย ด้วยความหวาดกลัว.
แพรวา ผลักยาย ให้เข้าไปที่ครัวแล้วล็อคประตูแน่นหนา. ตัวเธอวิ่งขึ้นไปข้างบน คนร้ายตามขึ้นไป 2 คน, เสียงเอะอะโครมครามดังขึ้นข้างบน. ครู่เดียว ชายทั้งสองคน ก็ม้วนกลิ้งมาจากบันไดชั้นบน ร่วงลงอย่างไม่เป็นท่า. อีกคนหัวแตก อีกคนดูเหมือนแขนจะหัก. อีก 2 คนที่เหลือ ที่อยู่ชั้นล่าง รู้สึกแปลกใจ, ทำไมเด็กผู้หญิงเพียงคนเดียว จึงทำให้พวกมัน บาดเจ็บได้ถึง 2 คน.
คนตัวใหญ่ที่เป็นหัวหน้า วิ่งขึ้นไปดูเหตุการณ์ข้างบน. เมื่อเหยียบบรรไดขั้นสุดท้าย, แพรวา เตรียมไว้แล้วว่า จะเกิดอะไรขึ้น. การสู้กับผู้ชาย ต้องไวกว่าและไม่ลืม สิ่งที่ เอื้อย สอนไว้.
คนร้ายตัวใหญ่รู้สึกปวดหนึบที่หว่างขา จนตัวงอ. จัดการคนตัวใหญ่เสร็จ แพรวา วิ่งลงมาข้างล่าง เพราะเป็นห่วงยาย.
ข้างล่าง เธอต้องเผชิญหน้ากับคนร้ายที่เหลืออีก 1 คน. แพรวา ถูกจับรวบตัวได้, อีกสองคนที่เพิ่งหายบาดเจ็บจะเข้ามาทำร้าย. แพรวา สะบัดหลุด และย่อตัวหลบรอดใต้หว่างขา พร้อมกับกระชากเชือกมัดรองเท้า จนคนร้ายหกล้ม หัวไปชนขอบประตูเข้าอย่างแรง ทำอะไรไม่ได้ถนัดมือ. พอดีประตูหน้าบ้านก็เปิดผางขึ้น, ทันใดนั้น ภูเวียง เข้ามาพร้อมกับด้ามไม้คมแฝก เข้ารุมตีคนที่เหลือ จนพวกมันทนไม่ไหว จึงล่าถอยหนีไป.
แพร เป็นอะไรมากรึเปล่า?
แพรไม่เป็นไหรหรอก ไปดูยายดีกว่า
ภูเวียง พายายที่เพิ่งหายตกใจ ออกมาจากห้องครัว.
ผมบอกยายแล้วว่า อย่าพาพวกนั้นเข้าบ้าน เห็นไหม๊ว่า มันเป็นสายให้พวกนั้น เข้ามาทำลายบ้าน ทำร้ายยายกับแพรวา
ภู อย่าไปโทษพวกเค้าเลย ยายเพลิน ต่อว่าหลานชาย แกนั่นแหละ ไม่เคยอยู่ติดบ้าน พวกเขาอยู่ก็ไม่ได้เสียข้าวสุก เขาช่วยให้บ้านของเราดีขึ้น แกไม่เห็นเรอะ แล้วแกช่วยอะไรบ้าง มากิน นอน แล้วก็ไป แกจะไปรู้อะไร ก่อนที่แกจะเข้ามา หลานกับยายเกือบเสียทีพวกมัน ... แพร เป็นอะไรมากมั๊ยลูก แล้วนี่ แพร ทำอะไรพวกมัน มันถึงหนีไป
ก็ทำตามที่พี่เค้าสอนไง ยาย แพร ยึดอกตอบอย่างมั่นใจ.
อย่าทำอย่างงั้นอีกนะลูก มันอันตราย เราเป็นผู้หญิง ยังไงก็สู้ผู้ชายตั้งหลายคนไม่ได้หรอก
แต่เมื่อถึงคราวจำเป็น เราก็ต้องรู้จักป้องกันตัวนะจ้ะยาย
แพร หันไปดู ภูเวียง ที่ยังไม่หายงุนงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.
ต่อไปนี้ หนูจะไม่กลัวพวกมันอีกแล้ว ข้าวของที่พังหนูจะซ่อมมันใหม่
พี่ขอโทษ
ภูเวียง รู้สึกผิดต่อน้องสาว เป็นความเข้าใจผิดของเขา. เป็นเพราะความริษยาของเขาแท้ๆ เขามองคนผิดไป. ภูเวียง มองหน้าน้องสาว เหมือนจะบอกว่า แพรวา คิดถูกแล้ว ที่พาพวกเขาเข้ามาอยู่ในบ้าน และเรียนรู้สิ่งที่ดีๆ จากพวกเขา. เขาเองก็อยากจะทำอย่างนั้นบ้าง แทนคำขอโทษพวกเค้า ที่เคยมีความรู้สึกไม่ดี แต่ก็สายไปแล้ว.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net