หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ

บทที่ 19  ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

ตอนที่ 68

ลางบอกเหตุ

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 67/105

 

วิถีชีวิตของแต่ละคน นั้นแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับ ผลของการกระทำ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน. ในปัจจุบันนี้ พอจะทำนายกันได้ แต่ในอดีต หรือชาติปางก่อน ไม่สามารถทำนายได้. แต่แรงกดดัน ที่เป็นอุปสรรค เป็นความทุกข์ ในปัจจุบัน จะสะสมอยู่ในหน่วยความจำ. และเมื่อมันมีปริมาณมากพอ ก็จะถูกระบายออกมา เพื่อไม่ให้ความโศกเศร้ารันทด มีมากเกินขีดจำกัด.

 

โสนน้อย เข้านอน ทบทวนชีวิตของตัวเอง ว่ามาทำอะไรอยู่ที่นี่. เธอตั้งใจจะออกตามหาพ่อกับแม่ไม่ใช่หรือ แต่ทำไมต้องมาติดข้อง กับคนที่ตัวเองหลงรัก. แท้จริงแล้ว ผู้ชายอาจไม่ได้รักเธอเลยก็ได้. โสนน้อย รู้สึกว่า ตัวเองกำลังติดกับดัก ที่ไม่อาจจะหลุดออกไปจากที่นี่ได้, ทั้งๆ ที่ยังมีเพื่อน อีกหลายชีวิต รอเธออยู่ สังข์ สินสมุทร สุดสาคร พ่อ แม่. พวกเขาก็อาจกำลังตามหาพวกเธออยู่ก็ได้, ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่. พวกเขาจะเจอได้อย่างไร ถ้าเธอยังหมกตัวอยู่ที่นี่. แต่จะไปจากที่นี่ ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย, คิดแล้วชีวิตดูมันสับสนวนเวียนไปหมด.

 

ในที่สุด โสนน้อยก็หลับไป ด้วยความอ่อนเพลีย.

 

เหตุการณ์เริ่มบีบคั้น ให้โสนน้อยคิดหาทางออก ไม่มีที่ใดจะอบอุ่นเท่ากับบ้านของตัวเอง, บ้านที่มีแม่และพ่อรออยู่. แม้ว่าการหาหนทางกลับบ้าน ดูจะมืดมน แต่การอยู่ที่นี่ต่อไป รังแต่จะพบกับความเจ็บปวดรวดร้าวใจ ไร้การปลอบโยน. ด้วยหัวใจเด็ดเดี่ยว เธอจะทำสิ่งนี้ด้วยตัวของเธอเอง, โสนน้อย ตัดสินใจไปจากที่นี่.

 

ก่อนสว่าง มองเห็น เอื้อย ยังหลับสนิทอยู่. เธอกำลังจะปลุกเพื่อน แต่มาคิดอีกที เธอน่าจะไปคนเดียวดีกว่า. โสนน้อย ค่อยๆ เดินออกมาจากห้อง. คว้ากระเป๋าผ้าติดตัวไปด้วย เดินลงบันไดบ้าน. มุ่งหน้าข้ามทุ่งนาอันเวิ้งว้าง ว่างเปล่า. บรรยากาศช่างเป็นใจ วันนี้ไร้ผู้ค้น ไร้อุปสรรคขัดขวาง.

เธอเดินไปจนถึงชายป่า ซึ่งเป็นชายแดนติดต่อกับหมู่บ้าน. โสนน้อย ไม่เคยออกผจญภัย ด้วยตัวคนเดียวมาก่อน รู้สึกทันทีว่า ตัวเธอเล็กลง เหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง. เธอเริ่มกลัวเล็กน้อย แต่แรงคิดถึงพ่อแม่ จะต้องเอาชนะความกลัวไปให้ได้. เธอรีบสลัดมันทิ้งออกไปจากสมอง.

 

ภูตปีศาจ สัตว์ร้าย คลื่นทะเล ทุ่งทรายร้อน เธอก็เผชิญมาหมดแล้ว. แค่ป่าเล็กๆ ไม่น่าจะมีสัตว์ร้ายอะไรให้ต้องกลัวอีก. โสนน้อย เอาดาบออกจากฝัก ถือไว้ในมือ เดินเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว จนลึกเข้าไปทุกที. ยิ่งลึก ป่าก็ยิ่งทึบ อากาศก็เย็น แสงสว่างก็น้อยลง. เสียงของสัตว์ป่าดังมาจากระยะไกล.

โสนน้อย เดินทางผ่านป่า นานเท่าใดจำวันเวลาไม่ได้. รู้ตัวอีกที มาถึงริมคลองน้ำ มีต้นไม้ใหญ่พาดพอให้เดินข้ามไปได้. ความจำสมัยเด็กเริ่มกลับมา คลองน้ำที่เห็นนี่ คล้ายกับคลองน้ำไหล ของหมู่บ้านแสงสุข. เธอดีใจ เริ่มจดจำบางสิ่งได้, ที่คลองนี้ แม่เคยพามาตกปลา และขุดหน่อไม้. โน่นไง มีต้นไม้ ล้มพาดลำคลอง พอที่จะเดินผ่านไปได้ โสนน้อยรีบสาวเท้าไป และเรียกพ่อกับแม่ ไปตลอดทาง. จนกระทั่ง มีเสียงตอบรับ แต่ไกลมาก. เธอจึงรีบสาวเท้า ข้ามไปจนถึงอีกฝั่ง รีบเดินเลาะริมฝั่งคลอง ให้ไกล้เข้าไปอีก จนกระทั่งถึง ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ที่โคนค้นไม้ใหญ่ พ่อกับแม่ ถูกจับมัดที่โคนต้นไม้.

 

“ลูกจ๋า โสนน้อย กลับบ้านเราเถอะลูก ” เสียงแม่เรียก.

“พ่อรักลูกนะจ้ะ มาใกล้ๆ พ่อหน่อยลูก ” นั่นก็เสียงพ่อ.

 

โสนน้อยดีใจ ที่พบพ่อกับแม่ รีบวิ่งโผเข้าไป. ... อะไรกันนั่น! แขนขา ลำตัว ของทั้งพ่อและแม่ ถูกฝังอยู่ในเปลือกต้นไม้. มันเป็นไปได้ยังไงนี่, ทั้งรู้สึกประหลาดใจและดีใจและกลัว สับสนปนกันไปหมด. เธอขยับเข้าไปใกล้ เพื่อจะดึงเอาพ่อกับแม่ ออกมาจากเปลือกไม้ประหลาดนั่น. แต่พอเข้าไปใกล้ ใบหน้าของพ่อและแม่ ก็มีปุ่มปมผุดขึ้นเต็มใบหน้า กลายเป็นเปลือกไม้ แล้วก็หลุดร่วง สลายกลายเป็น ใบหน้าของปีศาจ.

 

โสนน้อย ตกใจมาก ผงะถอย ใบหน้าของปีศาจ ค่อยๆ หลุดออกมาจากผิวเปลือกไม้. ไม่มีสิ่งใดน่ากลัว สำหรับภาพที่อยู่เบื้องหน้าอีกแล้ว. เธอกรีดร้องเสียงลั่นป่า, เท้าขวาเขยิบถอยหลัง ไปสะดุดกับกิ่งไม้. ร่างของเธอเสียหลัก ร่วงลงไปในลำคลอง. เธอรู้สึกหวิวๆ เมื่อร่างของเธอกำลังร่วงหล่นลงไปข้างล่าง.

แต่นางฟ้า ที่สถิตย์อยู่บนต้นไม้ ช่วยเหลือเธอไว้ได้ทัน, คว้าข้อมือของโสนน้อยไว้. ตอนนี้ เธอรู้สึกว่า ตัวเบาเหมือนนุ่น. ถูกดึงให้ห่างออกจากต้นไม้ปีศาจนั่น ราวกับถูกลมพัด. ดูชั่งมหัศจรรย์เสียเหลือเกิน. นางฟ้าพาโสนน้อย เหาะขึ้นไปบนท้องฟ้า, สูงขึ้นไป สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ผ่านปุยเมฆและแสงดาว ที่อยู่รายรอบ, มันช่างสวยงามเหลือเกิน. เธอลืมเหตุการณ์สยองขวัญเมื่อครูไปชั่วขณะ.

 

นางฟ้า พาโสนน้อย ลอยไปไกลมาก จนถึงดวงดาวดวงหนึ่ง เป็นดินแดนมหัศจรรย์ เหมือนในความฝัน. ทุกๆ ที่ ถูกแต่งแต้มด้วยสีสัน ลำแสงสีรุ้งสลับกันไปมา สวยงามจนสุดจะพรรณนา. เสียงดนตรีแผ่วเบา นุ่มนวล ไพเราะ เหล่านางฟ้าสีขาว และเทพบุตรสีเงิน ล่องลอยเต็มไปหมด. นางฟ้าใจดี พา โสนน้อย มาสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นบ้านตุ๊กตาน่ารัก หลังเล็กๆ.

 

“สวยงามมากเลย” โสนน้อย บอก.

“ลองเข้าไปดู ใกล้ๆ ซีจ้ะ?” นางฟ้าบอก.

 

โสนน้อย ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าต่าง มองทะลุหน้าต่างบานเล็กเข้าไป. ข้างใน มีตุ๊กตาเล็กๆ น่ารัก อยู่เต็มไปหมด. แต่พอเข้าไปดูใกล้ๆ ทุกตัวไม่เหมือนตุ๊กตาเลย แต่เหมือนพวกเด็กสาวๆ มากกว่า แต่ตัวเล็กมาก และหน้าตาเหมือนกันหมด. ครั้งแรก ไม่เคลื่อนไหว. แต่ดูนั่นสิ! ตุ๊กตาเหล่านั้นเริ่มเคลื่อนไหว ขยับตัว แขนขา ได้แล้ว. พวกเขามีชีวิต และเห็น โสนน้อย. พวกเขา พากันเดินมาที่หน้าต่างบานน้อย. โสนน้อย รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม ตุ๊กตามีชีวิตพวกนั้น กวักมือทักทายเธอ.

 

“ขอให้หนูได้ไหมจ้ะ?” โสนน้อย ถามนางฟ้า.

“มันเป็นของหนูแล้วล่ะจ้ะ” นางฟ้าบอก “หนูจะไม่เข้าไปทักทายพวกเขาเหรอจ้ะ?”

“พวกเขาพูดได้ด้วยเหรือจ้ะ นางฟ้า? ... แต่ หนูจะเข้าไปได้ยังไง?”

 

นางฟ้าบอกให้ โสนน้อย เอามือแตะที่ประตูทางเข้า. และเมื่อเธอทำตามที่นางฟ้าบอก ก็บังเกิดพลังมหัศจรรย์ ดูดตัวเธอให้มีร่างเล็กลง เล็กลง และส่งตัวเธอเข้าไปอยู่ในนั้น. โสนน้อย รู้สึกตัวเองอยู่ในฐานะเจ้าหญิง. ตุ๊กตาพวกนั้น รีบปฏิบัติต่อเธอ เสมือนเป็นข้ารับใช้.

โสนน้อย ยื่นหน้าออกไปที่หน้าต่าง ซึ่งตอนนี้ ไม่ใช่หน้าต่างบานเล็กอีกต่อไปแล้ว.

 

“ขอบคุณนางฟ้ามากนะจ้ะ”

“จำไว้นะ อย่าพยายามออกมาจากบ้านนะจ้ะ ขอให้มีความสุข ในบ้านหลังน้อย”

แล้วนางฟ้า ก็เหาะหายไป ในกลุ่มแสงดาว.

 

โสนน้อย มีความสุขอยู่กับตุ๊กตาสาวงาม ที่เป็นข้ารับใช้ได้ไม่นาน. ก็มีตุ๊กตาสาวงามผู้หนึ่ง เข้ามาตีสนิทเหมือนเพื่อน. แต่โสนน้อยไม่ได้ถือสา เพราะเธอก็รักตุ๊กตาสาวงามทุกตัว เหมือนเพื่อนอยู่แล้ว. และพวกเธอต่างสมัครใจ ยกฐานะของโสนน้อย ให้เป็นเจ้าหญิงมากกว่า.

 

“เธอชื่ออะไรจ้ะ?” โสนน้อย ถาม.

“กุลาทิพย์ จ้ะ” เธอตอบ

“เธอก็สวยไม่แพ้เจ้าหญิงเหมือนกันนะ”

“แต่สู้เธอไม่ได้หรอก เพราะเธอ เป็นเจ้าหญิง”

“เจ้าหญิงอะไรกัน พวกเธอก็เหมือนเพื่อน จะว่าไป พวกเธอก็เหมือนเจ้าหญิง ทุกคนเลย”

“แต่เจ้าหญิง มีได้เพียงองค์เดียว และจะทำอะไรก็ได้”

“ทำไม ฉันได้สิทธิพิเศษมากขนาดนั้นเชียวเหรอ?”

“จะลองดูไหม๊ล่ะ?”

 

ตุ๊กตาสาว กุลาทิพย์  ชวน โสนน้อย ออกไปจากบ้านหลังเล็ก. กติกาของนางฟ้า ที่สั่งไว้ว่า จะไม่มีตุ๊กตาตัวใด ออกไปจากบ้านได้เลย นอกจาก เป็นความประสงค์ของ เจ้าหญิงผู้เป็นเจ้าของบ้าน. โสนน้อย ไว้ใจ กุลาทิพย์ และพา กุลาทิพย์ ออกไปด้วย, โดยลืมข้อแนะนำของนางฟ้าไปสนิท. โสนน้อย กับ กุลาทิพย์ ออกไปนอกบ้าน ที่ประตูด้านหลัง.

 

“เห็นไหม๊ ข้างนอกนี่ สวยงามยิ่งกว่าในบ้านเสียอีก”

กุลาทิพย์ เอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นไม้วิเศษ ที่เธอนำติดตัวมา ชี้ไปในห้วงอากาศว่างๆ ข้างหน้า. ปรากฏเป็นทุ่งหญ้าสวยงาม ขึ้นรายรอบบ้าน และมีป่าล้อมรอบเป็นวงแหวนอีกชั้นหนึ่ง. ตุ๊กตาสาวกุลาทิพย์ ขอร้องให้ โสนน้อย ตามไปเล่นด้วย.

 

ที่บริเวณชายป่า โสนน้อย ตามไป, คิดว่าป่าที่น่ากลัวกว่านี้ เธอเผชิญมามากแล้ว. นี่ก็แค่เป็นป่า ที่เกิดจากมนต์วิเศษ ไม่เห็นจะน่ากลัวที่ตรงไหนเลย. แต่พอไปถึงที่ด้านหลังของป่า กลับมีหน้าผาสูงชัน. เธอยื่นหน้าลงไปมอง เบื้องล่างลึกลงไป มืดและดูน่ากลัว. โสนน้อย ก้าวถอย เพื่อจะกลับออกไปจากที่นั่น. แต่เธอก็ประหลาดใจและตกใจ ไม่คิดว่า กุลาทิพย์ จะเปลี่ยนไป และำทำกับเธอแบบนี้.

 

“นังตัวแสบ ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว” กุลาทิพย์ พูดขึ้นเหมือนโกรธกันมา หลายชาติ “ฉันอยู่ของฉันดีๆ แต่เธอก็มาแย่ง ตำแหน่งฉันไป นังตัวแสบ แกอย่าอยู่เลย”

 

ตุ๊กตากุลาทิพย์ ชักมีดพกออกมาจากที่ซ่อน แล้วจ้วงแทงเธอเข้าที่ตรงหัวใจ. โสนน้อย ไม่ทันตั้งตัว และไม่คิดว่า จะถูกปองร้ายในเวลาอันรวดเร็วเช่นนี้. เธอเจ็บปวดที่หัวใจ แขนขาอ่อนแรง. กุลาทิพย์ ได้โอกาส ็ผลักเธอตกหน้าผา. โสนน้อย หวีดร้องด้วยความกลัวสุดชีวิต.

 

กรี๊ด!

 

เอื้อย เขย่าตัวเพื่อน จนเธอได้สติ และลุกขึ้นนั่ง. โสนน้อย สวมกอดเพื่อนไว้แน่น. ยังไม่หายกลัว กับความฝันที่เพิ่งจางหายไป.

 

“โสนน้อย ฝันร้ายเหรอ?” เอื้อย ถาม. โสนน้อย พยักหน้ารับ.

“ในฝัน น่ากลัวจัง”

“เหมือนเราเลย” เอื้อย เล่า “ที่เราปลุกเธอ ก็เพราะเรื่องนี้แหละ ... เราไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วละ โสนน้อย”

“ทำไมเหรอ?”

“เมื่อตะกี้เราฝันไม่ดี มันแปลกๆ บอกไม่ถูก”

“ยังไง เล่าให้บ้างซิ”

 

พระจันทร์สีขาวนวล ในคืนข้างแรม ที่เคยเต็มดวง กำลังจะจางหายไปกับท้องฟ้า ยามใกล้รุ่งอรุณ ปรากฏให้เห็น ตรงช่องหน้าต่าง บนหัวนอน. ราวกับว่า กำลังรอฟังเรื่องราวร้องทุกข์ ของสองสาวน้อย อยู่อย่างใจจดใจจ่อ.

 

“ที่ฝั่งน้ำ แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน” เอื้อย เล่าในสิ่งที่เธอฝัน “เราเห็นชาวประมง จับปลาได้ตัวนึง มันใหญ่มาก ดวงตาของมัน อ้อนวอนขอร้องให้เราช่วย แต่เราไม่รู้จะช่วยมันได้อย่างไร เลือดมันไหลออกมาไม่หยุด ตามรอยแผลที่ถูกฉมวกแทง เราสงสารมันมากจนบอกไม่ถูก ก็เลยเดินไปขอปลาตัวนั้น จากชาวประมง เราจะเอามันไปรักษา ชาวประมงบอกว่า ถ้าอยากได้ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน เขาขอแขนข้างหนึ่งของเรา แลกกับปลาตัวนั้น เราสงสารปลาตัวนั้นมากเลย ... โสนน้อย ถ้าเราจะช่วยปลาตัวหนึ่ง ให้มีชีวิตรอด แค่แขนข้างเดียวเราก็ยอม เราตกลง ชาวประมงตัดแขนเราข้างหนึ่ง แล้วเราก็อุ้มปลากลับไปบ้าน แต่พอไปถึง มันก็สิ้นใจแล้ว ... โสนน้อย”

เอื้อย เอามือเช็ดน้ำตาของตัวเอง แล้วเล่าต่อ.

“เราฝังมันไว้ที่ข้างๆ บ้าน พอรุ่งเช้า แขนของเราก็งอกออกมาเป็นปกติ เราดีใจมากที่ได้แขนกลับคืนมา จึงลงไปดูข้างล่าง ตรงที่เราฝังปลาตัวนั้น กลับมีต้นมะเขือต้นใหญ่ขึ้นมาแทนที่ ตอนนั้นเรารู้สึกขอบคุณสวรรค์ ที่มารับวิญญาณปลาตัวนั้นไป แต่แล้วก็มีคนใจร้าย วิ่งเอาขวานมาฟันต้นมะเขือจนล้มลงไปอีก เราเสียใจมาก เขาไม่น่าทำอย่างนั้นเลย แล้วเราก็อุ้มเอาเอาต้นมะเขือ ไปที่ฝั่งแม่น้ำนั้นอีก แล้วปล่อยลงไปในน้ำ ไม่น่าเชื่อเลย ต้นมะเขือ กลายเป็นปลาตัวเดิม ว่ายไปมา เรามองเห็นดวงตาของมัน มองเราแทนคำขอบคุณ ที่ช่วยชีวิตมันไว้”

“แต่เธอยังฝันดีกว่าเรานะ เอื้อย”

 

จากความฝันสู่ความฝัน เป็นเหตุอัศจรรย์ เกิดขึ้นพร้อมกัน ในคืนนี้, มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ. แต่มันคือลางบอกเหตุ ที่ เอื้อย และ โสนน้อย ต้องกล้าตัดสินใจ ทำอะไรสักอย่าง เพื่อเลือกทางเดินชีวิตของตัวเอง. แม้ว่าจะขัดกับความรู้สึก ของคนอีกหลายคนก็ตาม.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 69/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net