หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

ตอนที่ 16

ภาพลวงตา

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 15/105

 

โชคเข้าข้างพวกเด็กๆ บ่ายแก่ๆ พวกเขาเดินทะลุป่า ออกมาพบทุ่งโล่ง มองเห็นทะเลสาบไกลๆ ด้านหลังทะเลสาบ เป็นภูเขาหินสลับซับซ้อน แซมด้วยป่าสน มองเห็นแสงจากดวงตะวัน ที่ลอดออกมา ระหว่างกลีบเมฆกับสันเขา. พวกเขาพากันเร่งฝีเท้า เดินไปให้ถึงจุดหมายแรก ซึ่งอยู่ไม่ไกล.

 

ไม่นาน ก็มาถึงบริเวณริมฝั่งทะเลสาป เป็นเนินเตี้ยๆ. จากจุดที่พวกเขายืนอยู่ ห่างออกไปสักห้าสิบก้าว มองเห็นเงาสะท้อนของท้องฟ้า และก้อนเมฆประปราย บนพื้นผิวน้ำ. จากเนินดินนี่ ลงไป เป็นทางเดินเท้า ที่มีแผ่นหินทราย โผล่จากพื้นหญ้าเขียว เป็นระยะๆ เหมือนมีคนมาสร้างไว้.

สองข้างทาง เต็มไปด้วยดอกไม้ป่า ที่คณะเดินทางไม่เคยเห็นมาก่อน, ลำต้นและใบ มีสีเขียว เหมือนต้นไม้ปกติ แต่ดอกของมันนั่นสิ ไม่รู้ทำด้วยอะไร กลีบดอกที่เห็น เป็นสีสันต่างๆ ขาว ชมพู เหลือง แดงสด ม่วง แต่ใสเหมือนกระจก. บางดอกก็ใสขุ่นเหมือนกระจกฝ้า และมีกลิ่นหอมมหัศจรรย์.

 

พวกเด็กๆ รู้สึกตื่นเต้น ดีใจ และพากันชื่นชม หัวเราะ หยอกล้อเล่นกัน พวกพี่เลี้ยงก็พลอยตื่นเต้นดีใจไปด้วย.

คงมีแต่จาอู รู้นิสัยและธรรมชาติของป่าดี มีบางสิ่งที่มนุษย์ไม่เข้าใจ, สัญชาติญาณเขาบอกว่า อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น อย่าเพิ่งตัดสินในสิ่งที่ได้ยิน สิ่งลี้ลับในป่ามันน่ากลัวพอๆ กับสิ่งยั่วยวน. จาอู ยังคงไม่ไว้วางใจในป่านี้, เขาสอดส่ายสายตาไปรอบๆ และคอยระวังหลังให้พวกเพื่อนๆ และเด็กๆ.

 

“จาอู มาดูอะไรนี่?” โสนน้อย ตะโกนอย่างตื่นเต้น.

“มาเถอะน่า เราออกจากป่าแล้วนะ จะกลัวอะไรอีก” สังข์ พูดย้ำ.

 

จาอู ลังเลครู่หนึ่ง, อาจจะจริงอย่างที่สังข์พูด. ก็มันพ้นเขตป่ามรณะมาแล้วนี่ และตลอดทางหลายชั่วโมงที่ผ่านมา ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ, คิดว่าที่นี่น่าจะปลอดภัยแล้ว. เขารู้สึกสบายใจขึ้น จึงปล่อยให้พวกเด็กๆ และพี่เลี้ยง เป็นอิสระ, พากันไปชื่นชมความงาม เป็นการผ่อนคลายอิริยาบถ ที่เหนื่อยกันมาทั้งวัน.

เอื้อย รีบวิ่งไปที่ชะง่อนหิน ริมฝั่งที่มองเห็นอยู่ข้างหน้า โสนน้อยกับสังข์ แวะชมสวนดอกไม้อัศจรรย์.

โสนน้อย ยื่นมือไปแตะดอกไม้ดอกที่สวยที่สุด, สิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น. ดอกไม้ที่ถูกมือน้อยๆ ของโสนน้อยสัมผัส ก็สลายกลายเป็นละอองเกสร ปลิวหายไปในอากาศ ทิ้งกลิ่นหอม ล่องลอยอยู่ชั่วระยะหนึ่ง. สังข์ โสนน้อย รู้สึกตื่นเต้น เพราะไม่เคยพบสิ่งมหัศจรรย์นี้มาก่อน.

 

“ดูซิ ลอยไปอีกแล้ว ฮิ ฮิ ฮิ เขาคงไม่ให้เราเด็ดน่ะ” สังข์ กล่าว.

สังข์ ชวน โสนน้อย ไปดูทางอื่นต่อ. คณะพี่เลี้ยงพากันกระโดดโลดเต้น หัวเราะสนุกสนาน ไปกับสิ่งสวยงามที่อยู่เบื้องหน้า.

 

เอื้อย แอบมานั่งที่ชะง่อนหิน ซึ่งยื่นไปในแอ่งน้ำ ริมฝั่งทะเลสาบ มองลงไปข้างล่าง ด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย.

“ถ้าแม่อยู่ที่นี่ก็ดีซินะ เอื้อยจะดีใจมาก ที่มีแม่อยู่ใกล้ๆ เวลาเดินทาง”

ขณะที่ เอื้อยคิดอะไรเพลินๆ, สังข์ โสนน้อย ก็เข้านั่งใกล้ๆ. สังข์ ทิ้งตัวลงนอน เอาอกแนบราบกับพื้นชะง่อนหิน ปล่อยมือทั้งสองข้าง สัมผัสกับผิวน้ำ อย่างอิสระ. เด็กทั้งสามคน มองเห็นใบหน้า มอมแมมของตัวเอง.

 

จาอู ยืนดูพวกเด็กๆ ด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย. อัง กาก้า บันตู และ มาลา เดินสังเกตการณ์อยู่รอบๆ. ซู ปลีกตัวอยู่ห่างออกไป, เขารู้สึกมีพลังบางสิ่ง ดึงดูดให้เข้าไปที่บ่อน้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นั่น. เท้าของเขา ขยับเข้าไปใกล้ โดยไม่รู้สึกตัว. ซูชะเง้อมองลงไปในบ่อ เขารู้สึกตื่นเต้น และอยากรู้ว่า สิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวช้าๆ ใต้ผิวน้ำนั่น คืออะไร.

 

“น้ำใสจังเลย”

โสนน้อยพูด พลางค่อยๆ ยื่นมือลงไปแตะที่ผิวน้ำ สังข์เริ่มรู้สึกสนุกด้วย จึงหย่อนมือลงไปในน้ำ ให้ลึกกว่าเดิม

“ระวังนะ!” เอื้อย ร้องเตือน.

“อะไร?” สังข์ ถาม.

“มันอาจมีอะไรในน้ำก็ได้” เอื้อย บอกอีก.

 

เพียงชั่วเวลาเข็มนาฬิกาวินาทีกระดิก สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับ สังข์

“โอ้ว! ช่วยด้วย! ๆ”

สังข์ ร้องตะโกน ราวกับว่า มีสิ่งหนึ่งใต้ผิวน้ำ กำลังฉุดกระชากลากมือของเขา ลงไปในนั้น. สังข์ ออกแรงต่อสู้ พยายามดึงมือขึ้น ก่อนที่มันจะลากเขาลงไปในน้ำ. โสนน้อยกับเอื้อย ผงะลุกขึ้นด้วยความตกใจ. เอื้อย ตะโกนสุดเสียง

“กรี๊ด! ช่วยด้วย! ช่วยสังข์ด้วย”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ”

 

สังข์ ดึงมือขึ้นมาจากน้ำ พลิกตัวหงาย ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น หันไปมองหน้าเอื้อย พร้อมกับชูขึ้น สลัดน้ำกระเด็นกระดอนไปทั่ว. จาอู วิ่งหน้าตื่นเข้ามา.

“มีอะไรที่ไหนเล่ากันเล่า ... ตกใจไปได้”

“สังข์ อย่าเล่นบ้าๆ แบบนี้ซิ”

เอื้อย โกรธและงอน ผลักสังข์จนเอนหลังไป. โสนน้อยหัวเราะ เอื้อย รู้ตัวว่าถูกหลอก ก็หัวเราะตามขึ้นมาอีกคน. อัง กาก้า และ บันตู ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ พากันหัวเราะไปด้วย. จาอู ก็อดยิ้มขำๆ กับพวกเด็กๆ ไม่ได้.

เสียงหัวเราะ ละลายความเหน็ดเหนื่อยลงไปได้ไม่นาน, มาลา ก็วิ่งกระหืดกระหอบมาบอก จาอู. พวกเด็กๆ ตกใจ เมื่อรู้ว่า ซู ตกลงไปในบ่อน้ำข้างทาง. ทุกคนจึงรีบพากันวิ่งตาม มาลา ไป.

 

เสียงเรียกของ ซู อยู่ในบ่อน้ำนั่น, ดูไกลๆ ด้วยตาเปล่า มันก็แค่บ่อน้ำเล็กๆ ที่อยู่ติดกับทางเดิน แต่มีชะง่อนหิน ยื่นเข้าไป เกือบถึงใจกลางบ่อ. บ่อน้ำประหลาดนั่น ปากบ่อไม่กว้างมากนัก ขนาดช้างเชือกย่อมๆ หล่นลงไปได้สบาย แต่ข้างในเป็นโพลงขนาดใหญ่ ลึกลงไปราวสามช่วงตัวคน เป็นแอ่งน้ำหมุนวน พร้อมที่จะดูดทุกสิ่งที่ตกลงไปในนั้น. ซู พยายามลอยคอผลุบๆ โผล่ๆ ในบ่อ.

ทุกคนพยายามหาทางช่วยซู ก่อนจะจมน้ำ. ซูคว้าแขนงรากไม้ ที่ยื่นออกมาจากผนังขอบบ่อไว้ได้, ลากตัวเองขึ้นจากน้ำ อีกมือคว้ารากไม้ที่อยู่สูงขึ้นมา, ยิ่งขึ้นสูงมันก็ยิ่งเว้าเข้าไป. จาอู หย่อนเชือกลงไป แต่เขาอยู่ลึกเกินไป มือคว้าเชือกไม่ถึง. แม้ว่าจาอู จะเหวี่ยงเชือกให้เข้าไปใกล้ที่สุดแล้ว ก็ยังไม่ถึงอยู่ดี เชือกมันไปติดกับรากกิ่ง ที่ขวางหน้าอยู่ระเกะระกะ. ซู ตัดสินใจ เหวี่ยงตัวเอื้อมมือไปคว้าเชือก, แต่คว้าพลาด ตกลงไปในบ่อนั้นอีกครั้ง. คราวนี้ เขาถูกน้ำวนดูดหายไป.

ทุกคนถึงกับตกตะลึง. อังกับมาลา วิ่งไปรอบๆ ขอบบ่อ ร้องเอะอะ รู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถช่วยซูไว้ได้.

 

บรรยากาศความสูญเสียเพื่อนร่วมทาง หยุดเข็มนาฬิกาไว้ นานเป็นชั่วโมง. พวกเขาพากันนั่งลง ที่บริเวณขอบบ่อ ด้วยอาการหมดแรง, ไม่คิดว่าเรื่องนี้ มันจะเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นนี้. เมื่อหมดหวังที่จะช่วยซู จาอู จึงบอกให้สมาชิกทุกคน รีบเก็บข้าวของเพื่อเดินทางต่อไป. แต่สังข์ ไม่เห็นด้วย.

“นี่ก็เกือบจะมืดแล้ว พวกเราหาที่พักกัน ก่อนดีไหม๊? เผื่อซูจะกลับมา”

 

จาอู นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า, เห็นด้วยกับสังข.์ เขาอาจตัดสินใจเร็วไป ก็ดีเหมือนกัน จาอูเองก็ยังมีข้อกังขา ต่อการสูญเสียลูกทีมไป. อยู่รออีกสักคืน เขาเริ่มมีความหวังว่า ซูอาจจะยังไม่ตายก็ได้, การตั้งค่ายพักที่นี่ อาจมีโอกาสหาซูเจอในวันรุ่งขึ้น.

 

ทุกคนเห็นพ้องกัน และต่างรู้หน้าที่กันดี ในการตั้งค่ายพักแรม โดยไม่ต้องมีการออกคำสั่ง. ตั้งแต่หาฟืน ก่อกองไฟ จัดทำอาหาร ทำเขตป้องกันภัย ใครว่างก็ไปอาบน้ำก่อน ...

ภารกิจทุกอย่างเสร็จสิ้น ก่อนตะวันหยุดส่องแสง. ระหว่างล้อมวงกินอาหารค่ำ รอบกองไฟ, จาอู สังเกตเห็นสิ่งหนึ่ง เคลื่อนไหว อยู่ใกล้ริมทะเลสาบ. สัญชาติญาณระวังภัย ทำให้เขาหยุดชะงักเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่นั่น. มันเป็นสัตว์หรือปีศาจกันแน่, เขาต้องรู้ให้ได้. จาอู ค่อยๆ คลานไปตามพื้นหญ้าอย่างเงียบๆ พร้อมอาวุธในมือ.

“ซู ซู ยังไม่ตาย” เสียง จาอู ตะโกน.

 

สังข์ กับ มาลา ถือคบไฟวิ่งพรวดพราดออกไป. ... สักครู่ จาอู ประคอง ซู เดินมา ที่แคมป์พัก, พาลงนั่งข้างกองไฟ ถอดเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่เปียกชุ่มด้วยน้ำ ออกผึ่งไฟ. เอื้อย สังเกต ซู มีอาการผิดปกติ แววตาของเขาดูแข็งทื่อ.

 

“ซู มาได้ไงเนี่ย?” สังข์ เอ่ยถามขึ้น. นั่นเป็นคำถามที่ จาอู เคยถามมาแล้ว แต่ซูยังตอบอะไรไม่ได้ ในตอนนี้.

“เขาอาจจะหนาวก็ได้ ดูซิ ตัวสั่นไปหมด” โสนน้อย บอกเอื้อย.

“แต่ดูตาของซูซิ” เอื้อย กระซิบ.

“ก็คนตกน้ำใหม่ๆ เพิ่งฟื้น อีกหน่อยก็คงหาย” โสนน้อย กระซิบตอบ.

 

มาลา กับ บันตู ทำหน้าที่ดูแล ซู. บันตู รีบเอาปั้นข้าวย่างไฟใหม่ๆ ยัดใส่ปากเขา. ซู เคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยความหิว เอื้อย เอามือแตะที่หน้าผาก, เขามีไข้. เอื้อยจึงเอายาให้กินก่อนนอน.

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างน่าจะปกติดีแล้ว, จาอู สั่งให้ทุกคนเข้านอน เขาจะนั่งเฝ้ายามแรก.

 

คืนนี้ท้องฟ้าแจ่มใสมาก เมฆบางๆ เมื่อตอนบ่ายแก่ๆ หายไปหมดสิ้น. ทุกคนเข้านอน ท่ามกลางหมู่ดวงดาวบนท้องฟ้า ส่องแสงระยิบระยับ, เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ กองไฟเหลือแต่ถ่านไฟสีแดง.

 

สังข์รู้สึกตัว ได้ยินเสียง เหมือนกลุ่มคนคุยกัน, ดังแว่วมาแต่ไกล แต่ฟังไม่ได้ศัพท์. เขาจึงลุกขึ้น มองดูไปที่เสียงนั่น. อะไรกันนี่! ... มีสิ่งมหัศจรรย์ เกิดขึ้นอีกแล้ว.

บนเกาะเล็กๆ กลางทะเลสาบ ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากพวกเขา, ปรากฏละอองหมอก สีเขียว สีฟ้า สีขาว สีม่วง สีเหลือง ปลิวโปรยปรายมาจากท้องฟ้า เป็นระลอก สลับสีกันคล้ายม่านใส ถูกแรงลมกระพือพัดเบาๆ. แสงสีต่างๆ ของละอองหมอก ส่องสว่างไปทั่วบริเวณเกาะ มองเห็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่อยู่บนลานหิน และผิวน้ำรอบๆ เกาะ. แต่ก็ยังห่างไป มองเห็นไม่ชัดสักเท่าไร. สังข์ จึงคลานไปปลุก โสนน้อย กับ เอื้อย ให้ตื่นขึ้นมาดู. เด็กทั้งสาม ตะลึงกับภาพที่เห็น. จึงตกลงพากันคลานเข้าไปดูให้ใกล้กว่านี้.

 

อัง ก้าก้า บันตู มาลา และ ซู ยังหลับสนิท. จาอู รู้สึกตัว มองไม่เห็นเด็กๆ บนที่นอน, เขาสอดส่ายสายตา ไปในความสลัวของบรรยากาศรอบข้าง. และแล้ว ... จาอู ก็พลอยตื่นตะลึง กับปรากฏการณ์นั่นด้วยอีกคน. แต่พวกเด็กๆ พากันคลานออกไปแล้ว เขาพยายามจะห้าม แต่ก็ห้ามไม่ทัน. เขาจึงจำเป็นต้องตามไป.

 

มนุษย์ทั้งสี่คน หยุดนิ่งอยู่หลังโขดหิน เหมือนถูกสาป. พวกเขาแอบซุ่มดูภาพมหัศจรรย์นั่น. ... สิ่งพวกนั้น เป็นมนุษย์หรือสัตว์กันแน่ หรือว่าเป็นเทวดา. ร่างกายส่วนหัวและลำตัว เป็นมนุษย์ จมูก ปาก ขา เหมือนนก มีปีกงอกที่หลัง. พากันบินมาจากบนฟ้า ตัวแล้วตัวเล่า, บางพวกก็มีผิวสีค่อนข้างใสขุ่น บางพวกก็ขาวนวล สีชมพูก็มี ดูช่างสวยงามอะไรเช่นนี้. บ้างก็เอามือไซร้ขน บ้างก็เอาหัวซบกัน บ้างก็ลงเล่นน้ำ เป็นกลุ่ม เป็นคู่.

 

จาอู และเด็กๆ เพลิดเพลินได้ไม่นาน, ก็ได้ยินเสียงตะโกนของมาลา ดังมาจากที่พักแรม.

“ซู ซู จาปุ จาปุ”

เสียงเรียกของมาลา ดังไปถึงเกาะกลางทะเลสาป, ทำให้พวกอมนุษย์เหล่านั้น ตกใจ พากันบินหนี หายไปในท้องฟ้า จนไม่เหลือแม้แต่ผู้เดียว. โสนน้อย บ่นเสียดาย ที่ยังดูไม่เต็มอิ่ม.

 

จาอู สังข์ โสนน้อย เอื้อย พากันกลับมายังที่พัก, รู้สึกประหลาดใจ เห็น มาลา กับ บันตู กำลังประคองซูให้ลุกขึ้นนั่ง. มีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าของเขา. เขาเพ้อด้วยภาษาที่ฟังไม่รู้เรื่อง. บันตู รู้สึกตื่นกลัว และเป็นกังวล เมื่อเห็นอาการเพ้อของเพื่อน ราวกับว่า เขามองเห็นความกลัว ที่เป็นภาพหลอน อยู่ในหัวของซู.

 

ซู ดิ้นขลุกขลัก นัยน์ตากลอกกลิ้งไปมา, ทั้งๆ ที่เปลือกตายังปิดอยู่. เหมือนเขาพยายามจะอธิบาย บางสิ่งบางอย่างที่เขารู้สึก แต่ก็ฟังไม่ได้ความหมายอะไร. ... สักครู่ ซู หลับไปอีกครั้ง ด้วยความอ่อนเพลีย. สร้างปมปริศนาใหม่ ให้แก่เพื่อนร่วมทางว่า อาการแปลกประหลาดของซู เกิดจากถูกปีศาจเข้าสิง หรือว่าเพราะพิษไข้กันแน่.

 

ในวังน้ำวน ซู ถูกกระแสน้ำ ดูดจมลงไปนานเท่าไรไม่รู้. เขาหายใจไม่ออก สำลักน้ำไปสองที รู้สึกกำลังจะตาย แต่ก็ปรากฏสิ่งหนึ่ง, รูปร่างคล้ายศีรษะหินแกะสลัก รูปใบหน้าคนป่า บนผนังหน้าผาติดกับทางเดิน ที่เขาเห็นเมื่อวันก่อน. สิ่งนั้น พูดกับเขาว่า “ข้าให้ชีวิตเจ้า เจ้าจงเอาสิ่งนั้นมาให้ข้า”

 

บันตู กับ กาก้า อยู่เวรยามถัดไปจนกระทั่งเช้า.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 17/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net