หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

ตอนที่ 39

อวสานเกาะร้าง

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 38/105

 

พวกเด็กๆ เชื่อในคำทำนาย ที่เทพแห่งลิงสร้างนิมิตไว้ให้ ว่าเกาะนี้ จะถูกล้างด้วยแผ่นดินไหวและน้ำท่วม. พวกเขาไม่มีเวลาจะล้อกันเล่นอีกต่อไปแล้ว ...

 

คืนนี้ สังข์ เรียกพวกเพื่อนๆ มาประชุมกันอย่างเป็นทางการ ที่หน้ากองไฟ บนชายหาด, เตรียมวางแผน รับกับสถานการณ์ ซึ่งไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อใด อาจจะเร็วๆ นี้ก็ได้. ทั้งหมดก็เพื่อรักษาชีวิต และออกจากเกาะนี่ไปให้ได้, ภารกิจสำคัญรออยู่.

 

“ข้อที่หนึ่ง พวกเราจะยังรักษาตำแหน่งเดิม คือ สินสมุทรกับเรา เป็นคนบังคับเครื่องนี่ แผนกจัดอาหารและน้ำ เป็นหน้าที่ของเอื้อยกับโสนน้อย อ้อ! ลืมไป เอื้อยเป็นหมอประจำเครื่องด้วย ส่วน สาคร ดูแลอาวุธและอำนวยความสะดวกทั่วไป”

“ข้อที่สอง เราจะต้องสะสมน้ำจืด อาวุธ ยาสมุนไพร และสิ่งของที่จำเป็น พอที่จะอยู่ในทะเลได้นานมากกว่าหนึ่งเดือน เพราะเราไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีแผ่นดินให้เราไปถึงหรือไม่ หรือนานแค่ไหน”

“ตกลง เราจะใช้จานบิน แทนเรือใช่ไหม๊?” โสนน้อย ถาม.

“ก็อย่างที่บอก เรือดำน้ำ ยังทำด้วยเหล็ก ไอ้นี่ก็น่าจะลอยได้ แต่ถ้าลอยไม่ได้ เราก็ตายพร้อมกันที่นี่ เพราะเราไม่มีทางจะไปกู้เรือของเราได้” สังข์ ให้คำตอบแบบไม่เกรงใจ.

“ถ้าเกิดมันลอยน้ำได้จริงๆ แต่ไม่มีแรงหมุนใบพัด พวกเราจะทำยังไง ไม่ติดอยู่กลางทะเลเป็นเดือนเลยรึ?” สุดสาคร ยังเป็นกังวล.

“นั่นสิ ลืมนึกถึงเรื่องนี้ไป” สินสมุทร พูด

“ถ้างั้น เราต้องสร้างใบเรือรับลมทะเลแทน”

“หมายความว่า เราจะกลับไปที่เรือสำเภา แล้วขนทุกอย่างที่ใช้ได้ เอามาทำใบเรือ”

“ฉลาดเหมือนกันนี่ น้องเรา”

“ขอให้เราย้ายที่นอน จากริมหาดมาบนนี้” เอื้อย มีข้อเสนอ.

“ก็ดีเหมือนกัน จะได้จัดเวรยามนั่งเฝ้าบน เพื่อดูน้ำทะเลด้วย” สุดสาคร ชี้ขึ้นไปข้างบนภูผา.

“สรุปนะ ... ปฏิบัติการทั้งหมด ใครมีตำแหน่งงานอะไร รับผิดชอบงานของตัวเอง แต่ให้เพื่อนๆ เป็นลูกมือ และเพื่อนๆ ที่ไปช่วยงานในฐานะลูกมือ เสนอความคิดเห็นได้ แต่อย่าตัดสินใจหรือออกคำสั่ง ในตำแหน่งงานที่ตัวเองไม่ได้รับผิดชอบ ต้องให้เจ้าของตำแหน่งเป็นคนสั่ง เข้าใจกันดีแล้วนะ ใครมีคำถามอะไรอีกไหม๊?”

“แต่ถ้าหัวหน้าตำแหน่งไม่สบาย หรือนั่งหลับ หรือกำลังนั่งอึ จะให้ทำยังไง?” สุดสาคร ถาม แต่เพื่อนๆ กลับฮากันทั้งวง.

 

วันรุ่งขึ้น พวกเด็กๆ ช่วยกันทำงาน ตามที่ได้รับมอบหมาย และตามลำดับสำคัญก่อนหลัง. เริ่มจาก ช่วยกันไปหาอาหารสด ปลา พืชสมุนไพร ส่งต่อให้ เอื้อย กับ โสนน้อย จัดการต่อ. มีเวลาเหลือ ช่วยกันตัดไม้ไผ่ ส่งหน้าที่ให้สุดสาคร ทำลูกดอก.

ภารกิจกู้เรือ อยู่ในลำดับถัดไป. ทุกคนพากันลงเรือเล็ก ไปขนเอาถังสำหรับใส่น้ำจืด ผ้าใบสำหรับทำใบเรือ และเชือก รวมทั้งอุปกรณ์เครื่องมือต่างๆ. งานนี้ค่อนข้างหนักและลำบาก งานเดียวเสียเวลาไป 3 วัน.

 

เสากระโดงเรือถูกทำขึ้นอย่างง่ายๆ บนตัวจานบิน. ถังน้ำจืดที่มีคงไม่พอ, พวกเขาจึงใช้ ชุดเสื้อผ้าของมนุษย์ต่างดาว ใส่น้ำลงไปแทน. คงมีน้ำจืดกินไปอีกนาน. ช่วยกันทำบันไดลิง จากพื้นถ้ำข้างล่าง ขึ้นไปบนยอดภูเขา. ภารกิจสุดท้าย คือการเคี่ยวน้ำมันมะพร้าวและน้ำมันปลา เพื่อให้ความอบอุ่นและแสงไฟในยามจำเป็น.

 

หลังจากพักงาน พักเหนื่อย, สองสหายรัก สังข์กับสินสมุทร เรียนรู้วิธี ที่จะบังคับเครื่องจักรกลของมนุษย์ต่างดาว ซึ่งตอนนี้ พวกเขายึดมาเป็นสมบัติส่วนตัวแล้ว. ความยากอยู่ตรงที่ เมื่อมันลอยอยู่บนผิวน้ำ หรือดำมุดอยู่ในน้ำ จะควบคุมมันยังไง. การควบคุมจานเหล็กนี่ ยากกว่าเรือสำเภายนต์หลายเท่า. พวกเขาไม่มีความรู้อะไรเลย, ทุกอย่าง ทำไปตามความรู้สึก และการคาดเดาทั้งสิ้น. มันจะสำเร็จหรือล้มเหลว ขึ้นอยู่กับโชค ว่าเดาผิดหรือถูก.

 

หลังจากเตรียมการมาหลายวัน ก็ยังไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้นตามคำทำนาย. คืนนี้ พระจันทร์ขึ้นช้ากว่าทุกคืน, เด็กๆ พากันไต่เชือกบันไดลิง ขึ้นมานั่งกันข้างบนภู. ก่อกองไฟ นั่งนอนชมดาวและทิวทัศน์.

 

ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ สวยงามมาก, ตอนหัวค่ำ มองเห็นดาวเต็มท้องฟ้า ราวกับมีการชุมนุมอวดความงามกัน ของพวกเหล่าเทพ. แต่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ ดวงจันทร์เสี้ยว ก็จะโผล่ตามมา พร้อมกับพกพาจินตนาการ มาให้ผู้ชม. เทพองค์หนึ่ง ที่มีนิสัยริษยาพวกเทพทั้งหลาย คิดว่าแสงจันทร์เสี้ยวอันน้อยนิดของตน จะสามารถบดบังความงามของหมู่ดาวได้. แต่เหล่าเทพทั้งหลาย กลับไม่ถือสาเทพริษยาผู้นี้. เพราะเหล่าเทพทั้งหลายบนท้องฟ้า ก็คงอิ่มหนำกันพอแล้ว กับการอวดโฉม โชว์รัศมีความงามกันมาตั้งแต่หัวค่ำ.

 

พวกเด็กๆ นอนมองดูดาวบนท้องฟ้า อย่างมีความสุข เป็นห้วงเวลาสั้นๆ แต่ยาวนาน สำหรับการลบลืมความโหดร้ายต่างๆ ที่ประสบมา. เอื้อย นอนข้าง สังข์ และหันไปมองเขาบ่อยขึ้น คิดอะไรเพลินๆ เกี่ยวกับเพื่อนรักคนนี้. หลายวันมานี้ สังข์ ดูแข็งขันและเอาใจใส่เพื่อนๆ มาตลอด และคืนนี้ ก็เขาอีกนั่นแหละ ที่มีความคิดประหลาด ชวนกันขึ้นมาบนนี้. เป็นค่ำคืนที่เธอมีความสุขมาก. และเป็นความรู้สึกสุข ที่ซ่อนลึกอยู่ในใจ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันเป็นอย่างไร รู้เพียงแต่ว่า อยากให้คืนนี้ ยาวนานกว่าคืนก่อนๆ.

 

“สังข์ ช่วยเล่านิทานให้ฟังหน่อยซิ” เอื้อย ขอร้อง “เรื่องอะไรก็ได้”

“พวกเราก็โตๆ กันแล้ว ยังจะชอบฟังนิทานกันอีกเร๊อ?”

“ใครบอก เรายังเป็นเด็กกันอยู่นะ” เอื้อย ยิ้มอายๆ พร้อมกับเอามือผลักอก สังข์ เบาๆ.

“เอาเรื่องที่เกี่ยวกับดาวกับเดือน … เออ! เรื่องกบกินเดือน ก็ได้”

“ไม่มีหรอก กบกินเดือน มีแต่ราหูอมจันทร์” สุดสาคร แย้งอีก

“มันก็เรื่องเดียวกันแหละน่า”

 

สังข์ ตัดบท แล้วชี้ไปที่กลุ่มดาวลูกไก่ ที่อยู่ทางทิศตะวันออก.

 

“เห็นดาวลูกไก่นั่นไหม๊ เมื่อก่อนมันก็เป็นไก่ แต่มันถูกลูกเขยเจ้าเมือง เกณฑ์ให้ไปรบกับเดือน ซึ่งมาลักเอายาวิเศษไปให้พระอินทร์ แต่ไก่รบแพ้ ตายไปก็เลยไปเกิดเป็นดาวลูกไก่”

“สังข์ เธอมั่วรึเปล่าเนี่ย” โสนน้อย แย้ง คิดว่า สังข์ เล่าผิด “ดาวลูกไก่ ก็มาจากลูกไก่เจ็ดตัว ที่กระโดดเข้ากองไฟตาย เพราะเสียใจ ที่แม่ของมันถูกตากับยาย จับไปแกงใส่บาตรพระ”

“เอาเหอะน่า ฟังต่อ นั่นมันลูกไก่คนละคอกกับไก่ตัวที่กำลังจะเล่า …” สังข์ แก้ตัวอีกตามเคย.

 

“นั่นดาวหมี เมื่อก่อนมันก็เป็นหมี แต่ถูกลูกเขยเจ้าเมืองเกณฑ์ให้ไปรบกับเดือน แล้วก็แพ้ตายไปเกิดเป็นดาวหมี นั่นดาวช้าง ตรงทิศเหนือนั่น เมื่อก่อนมันก็เป็นช้าง แต่ถูกลูกเขยเจ้าเมืองเกณฑ์ให้ไปรบกับเดือน แล้วก็แพ้อีกไปเกิดเป็นดาวช้าง นั่นดาวเต่า –”

“เมื่อก่อนก็เป็นเต่า” เอื้อย พูดสอดขึ้น ล้อเลียน สังข์ “ถูกเกณฑ์ให้ไปรบกับเดือน แล้วแพ้เดือนอีก มันมีสัตว์เกือบทุกชนิดเลยนะ ที่ถูกเกณฑ์ไปรบ ประเดี๋ยวก็ยั้วเยี้ยเต็มท้องฟ้าหรอก ... ไม่เอาน่า สังข์ เล่าให้เป็นเรื่องซิ”

“อ้าว! ก็ได้ … ลูกเขยเจ้าเมืองใช้ใครไปรบก็แพ้เดือน ทีนี้ใช้กบไปรบมั่ง แต่กบถูกสัตว์นักรบอื่นๆ รังเกียจ ไม่ให้เกิดไปเป็นดาวบนฟ้าร่วมกับพวกเขา เพราะรูปร่างน่าเกลียดและเสียงไม่น่าฟัง ก็เลยยุและช่วยให้กบรบกับเดือน โดยเอาปากของกบอมเดือนไว้ ชนะบ้างแพ้บ้าง แต่ไม่ตาย จึงไม่ต้องไปเกิดเป็นดาวกบไง ตั้งแต่นั้นมา คนก็เลยเรียกกบกินเดือน และก็ไม่มีดาวกบ”

 

สองพี่น้อง สินสมุทร สุดสาคร รู้สึกง่วงนอน จึงขอลงไปนอนข้างล่าง, คงเหลือ สังข์ เอื้อย และโสนน้อย ที่ขอนอนข้างบนนี่.

 

ฟ้าสางแล้ว แต่บรรยากาศกลับขมุกขมัวไปด้วยเมฆ, เสียงฟ้าร้องคำรามมาแต่ไกล. สังข์ เอื้อย โสนน้อย ยังคงนอนหลับสบาย ภายใต้ผ้าห่ม จนกระทั่งเม็ดฝนเริ่มหล่นลงมา ปลุกให้พวกเขาตื่นขึ้น. สังข์ รู้สึกแปลกใจ ทำไมบรรยากาศเปลี่ยนแปลงเร็ว เมื่อคืนท้องฟ้ายังสดใสไม่มีเมฆ แต่ผ่านไปแค่ครึ่งคืน เมฆมันมาจากไหนกันนี่. ฝนยังคงตกเปาะแปะไม่แรง แต่ลมพัดแรงขึ้น.

 

“พวกเธอสองคน รีบลงไปข้างล่างก่อน” สังข์ บอก แต่ เอื้อย ก็อดเป็นห่วงไม่ได้.

“แล้วเธอล่ะ”

“เราจะเฝ้าดูทะเลอยู่บนนี้”

 

เอื้อย โสนน้อย เริ่มเข้าใจสถานการณ์ รีบลงไปข้างล่าง. ฝนที่ตกลงมา สักครู่ก็หยุด, ลมที่กำลังพัด หยุดเกือบสงบนิ่ง. สังข์ รู้สึกว่า บรรยากาศรอบตัวตอนนี้ คล้ายๆ กับภาพปริศนาของลิงเผือก เมื่อหลายวันก่อน. เขาใช้กล้องส่องลงไปที่ทะเล น้ำทะเลก็ยังดูปกติ ไม่ได้ลดลงเหมือนวันนั้น, แต่รู้สึกได้ว่า มีแรงสั่นสะเทือนน้อยๆ ที่พื้นหิน.

 

“สังข์ ข้างบนเป็นไงบ้าง” เสียง สินสมุทรตะโกน “ข้างล่าง พื้นดินมันสั่นๆ”

 

สังข์ ส่องกล้องไปที่อีกด้านหนึ่งของเกาะ มองเห็นต้นไม้สั่นไหวเป็นทาง, นกบินว่อน เสียงลิงร้องเจี๊ยกจ๊ากมาแต่ไกล.

 

“งู! งู! มันมาจากไหนเนี่ย” เสียงของ โสนน้อย ตะโกนมาจากข้างล่าง.

 

ฝูงงูสารพัดขนาด ทั้งเล็กและใหญ่ กำลังเลี้อยออกมาจากรู ที่อยู่ภายในถ้ำ.

“พวกเรา รีบเข้าไปในยานก่อน เร็ว!” สินสมุทร ตะโกนสั่ง.

 

แผ่นดินยังสั่นไหวอยู่ สุดสาคร เอาหูแนบกับพื้นถ้ำ, ได้ยินเสียง แคว่ก!ๆ ๆ คล้ายมีคนเอาผ้ามาฉีกเล่น สลับกับเสียง คึ่ด! ๆ เหมือนรถไฟกำลังวิ่ง. นี่ต้องเป็นเหตุร้ายแน่ๆ, สุดสาคร ตะโกนขึ้นไป.

 

“สังข์ รีบลงมาเถอะ”

 

สังข์ ยังรีรอ มองขึ้นไปบนท้องฟ้า, เมฆก่อตัวดำหนา เป็นรูปกะโหลกศีรษะของปีศาจ. มีประกายฟ้าแลบ ที่ดวงตาของมัน. เมื่อดูจากกล้อง มองเห็นน้ำทะเลฝั่งหนึ่ง ค่อยๆ ลดระดับต่ำลงไป จนกลายสภาพเป็นน้ำตก. ปรากฏการณ์อันแสนสุดประหลาด เกิดขึ้นที่กลางทะเลโน่น แต่ไล่ระดับใกล้เข้ามาที่เกาะนี้.

คำทำนายเป็นจริงแล้ว!

ที่ชายฝั่งตรงข้าม น้ำทะเลหดหายไป ไม่มีแม้แต่หยดเดียว. เห็นแต่แผ่นดินท้องทะเล เวิ้งว้างว่างเปล่า. ส่วนอีกด้านหนึ่งของเกาะ ทะเลน้ำตก ก็ใกล้เข้ามา จนมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า. เสียงครืนๆ ของน้ำ กลับมาอีกครั้ง. พายุฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก. สังข์ รีบไปที่บันไดลิง ไต่ลงไปข้างล่าง. ภาพสุดท้ายที่เห็นคือ มวลน้ำทะเลก้อนยักษ์ กำลังพุ่งตรงมาที่เกาะนี้.

 

สินสมุทร ยืนรอเขาอยู่ข้างล่าง “สังข์ เร็วๆ หน่อยซิ”

 

สังข์ ไต่บันไดลงมาได้ครึ่งทาง เชือกบันไดโยกโยนโอนเอนไปมา เพราะแรงสั่นสะเทือน จนเกาะไม่อยู่, ร่างของเขา ร่วงลงมา. สินสมุทร ตกใจมาก ตะโกนบอกให้เกาะเชือกไว้. โชคและความบังเอิญช่วยเขาไว้, สังข์ เกาะเชือกไว้ได้ทัน ก่อนที่ก้นจะกระแทกกับกองหิน เหมือนหล่นจากเก้าอี้.

วินาทีเป็นตายเท่ากัน, สังข์ มองไปมองข้างบน มวลน้ำจากทุกทิศ กำลังทุ่มโถมลงมา. พร้อมๆ กับแรงสั่นสะเทือนของภูเขา ทำให้ลุกยืนลำบาก. โชคดีที่ถ้ำมันแกร่งพอ ไม่แตกเป็นเสี่ยงๆ ในตอนนี้.

 

สินสมุทร รอรับเพื่อนด้วยหัวใจจดจ่อ. สังข์ เคลื่อนตัวผ่านเข้าไปในยาน ก่อนประตูจะปิดแค่เศษหนึ่งในห้าของวินาที. รอดพ้นจากมวลน้ำ ได้อย่างหวุดหวิด.

 

ยานเหล็กเอียงไปมา ตามแรงกระแทกของน้ำทะเล ที่กำลังถาโถมเข้ามาจากข้างบน. ตอนนี้ มันกลายเป็นเรือดำน้ำไปแล้ว. ช่วงเวลาที่ไม่อาจคาดเดา ชะตากรรมใดๆ ได้เลย, ทุกคนต่างหาที่ยึด เพื่อรับแรงกระแทกของมวลน้ำ. ... ชั่วแค่ไม่กี่อึดใจ พวกเขามองอะไรไม่เห็นแล้ว นอกจากน้ำที่ไหลปั่นป่วน และผนังหิน ที่ยานเหล็ก เซไปกระแทก.

รอบๆ ตัวยานตอนนี้ มีแต่น้ำทะเล มันได้แปรสภาพเป็นเรือดำน้ำไปชั่วขณะ, แรงกระแทกลดลง แต่ก็ยังส่ายไปมาไม่หยุด. มันลอยขึ้นไปข้างบน จนหลุดพ้นจากปากถ้ำ.

 

พวกเขาไม่รู้หรอกว่า เหตุการณ์ข้างนอกนั่น มันเป็นอย่างไร. ถ้าได้ออกมาเห็นภาพในตอนนี้ พวกเขาคงจะช็อกตาค้างแน่ๆ. เพราะยานช่วยชีพของพวกเขา ตอนนี้ กลายเป็นเรือเหล็ก ลอยเคว้งคว้าง ห่างจากเกาะร้างออกไป. ทิ้งร่องรอยของแผ่นดินบนเกาะ ยุบหายไปในทะเล คงเห็นแต่ ผิวน้ำทะเลหมุนวนอยู่บริเวณนั้น พร้อมด้วยพายุฝน และฟ้าแลบเป็นระยะ.

 

เมื่อทุกอย่างสงบลง ระดับน้ำทะเลเข้าสู่ภาวะปกติ เรือเหล็กของพวกเด็กๆ หรืออดีตก็คือ จานบินของมนุษย์ต่างดาว ปรากฏส่วนบน โผล่ลอยพ้นเหนือน้ำทะเล. สามส่วนจมอยู่ในน้ำทะเล มีแค่ส่วนเดียว ที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ. แต่คลื่นทะเลยังสูงอยู่ ลูกเรือทั้งหมด สามารถมองทะลุผ่านกระจกหน้าปัทม์ เห็นระดับผิวน้ำทะเลได้ แต่ไม่ถนัดนัก เพราะคลื่นทะเลยังสูงอยู่.

 

สินสมุทร ในฐานะกัปตัน หัวเราะดีใจ ที่พาลูกเรือทุกคน รอดพ้นจากมหันตภัยครั้งนี้ออกมาได้.

ทุกคนเข้าประจำที่, สินสมุทร กับ สังข์ นั่งที่เก้าอี้ บริเวณแผงควบคุมยาน. หลอดไฟกลมสีเขียว ยังคงกระพริบอยู่. นาทีต่อมา สินสมุทร รู้สึกประหลาดใจ ที่ปุ่มขับเคลื่อนมันทำงานเองอัตโนมัติ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้น มันแทบไม่ตอบสนองอะไรเลย. สังข์ คาดเดา ตามเหตุการณ์.

 

“มันยังไม่โดนน้ำ มันก็เลยไม่ทำงาน พวกเราโชคดีนะ ที่มีไฟสำรองไว้ใช้งาน เราคงไม่ต้องพึ่งใบเรือแล้วละ ป่านนี้ ทั้งเสากระโดงเรือทั้งใบเรือ มันพังลอยไปกับน้ำหมดแล้ว”

“รู้ยังงี้ ไม่ต้องเสียเวลาทำกระโดงเรือให้เมื่อย” สินสมุทร บ่นและส่ายหน้า.

“แต่ถ้า ไฟสำรองหมดล่ะ เราจะทำยังไง?” โสนน้อย ยังเป็นกังวล.

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า โน่น!” สุดสาคร ชี้ไปที่ห้องเก็บของ ด้านหลังของเรือเหล็ก “เราเตรียมไว้แล้ว เผื่อมันขี้เกียจทำงาน”

“ฉลาดจริงนะ น้องเรา” สินสมุทร ยิ้ม แล้วพูดพึมพำในใจ. สังข์ พยักหน้าเห็นด้วย.

“เราจะไปทางไหนกันดี?” สังข์ ถาม อดีตต้นหนเรือสำเภายนต์.

“ไปทิศตะวันตก”

“แน่ใจนะ”

“เดาเอา”

 

การเดินทางครั้งนี้ ยังไม่สิ้นสุด. อุปสรรคที่พวกเขาจะต้องฟันฝ่า ยังมีอีกมากมาย. ขอบคุณ ที่พวกเขายังไม่ท้อถอย เพราะไม่เช่นนั้น เรื่องราวต่อจากนี้ไป ก็จะไม่มีบันทึกไว้ให้อ่าน. พวกเขายังจะต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ พบกับคนรัก เผชิญกับศัตรู ต่อสู้กับความผิดหวัง. เรื่องราวชีวิตของเด็กทั้ง 5 คน ยังรอการบันทึก สู่บรรณพิภพอักษร. แน่นอน พวกเขาคนใดคนหนึ่ง หรือทั้งหมด อาจจะยังไม่ตาย หรือบางคน จะต้องตายจากกันไป. ไม่มีใครรู้ได้ เพราะนั่นคือ ลิขิตสวรรค์.

 

 

อ่านต่อ ภาคที่ 2 ... ตอนที่ 40/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net