หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

ตอนที่ 104

ฝันเป็นจริง

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 104/105

 

ปีถัดมา, รจนา และ สังขวุฒิ ได้ก่อตั้งโครงการ พัฒนาคุณภาพประชากรขึ้น ชื่อ แม่อุ้มดิน ดินอุ้มดาว. จัดสร้าง สถานอนุบาล สถานพยาบาล โรงเรียน พุทธสถาน ตลอดจน อาคารบ้านพักอาศัยสำหรับคนชรา ซึ่งผ่านการคัดกรอง สุขภาพกาย และสุขภาพจิต กับสตรีมีครรภ์ ที่อาสาเข้าร่วมกิจกรรม ดำเนินชีวิตอยู่ร่วมกับคนชรา.

โครงการนี้ รับสตรีมีครรภ์ตั้งแต่ 4 เดือน ขึ้นไป จนกระทั่งหลังคลอด ไม่เกิน 1 ปี. วัตถุประสงค์ของโครงการ เพื่อเชื่อมร้อยภูมิปัญญา ความผูกพันทางจิตใจ และการแสดงความกตัญญูกตเวที ระหว่างคน 3 ช่วงอายุ คือ ช่วงแรกเกิด ช่วงเจริญพันธุ์ และ ช่วงชราภาพ.

 

ที่ห้องทำงาน สังขวุฒิ ได้รับข้อความภาพ จาก เอื้อย และ โสนน้อย ที่ส่งมาจาก นครรัฐนาร์เนีย.

“นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้พบกัน เราสองคน ยังคิดถึงผู้นำทั้งสองแห่งนครรัฐเทพนารา อยู่ตลอดเวลา” ข้อความจาก โสนน้อย.

“อะไรกัน เจ้าหญิงโบนิต้า และเจ้าหญิงแองเจลลีน่า เรายังคงเป็นเพื่อนกัน ตลอดไป” ข้อความ ส่งไปจาก สังขวุฒิ.

“เมื่อไหร่จะมีเจ้าหญิง หรือเจ้าชายองค์น้อยให้ชื่มชมล่ะ?”

“จะได้ข่าวดี เร็วๆ นี้ แต่หมอบอกว่ายังไม่แน่ใจ เพราะเวลาผ่านไปแค่สามเดือน”

“ไชโย๊!”

“เจ้าหญิงทั้งสอง สบายดีหรือ ฝากบอกความระลึกถึง ท่านบารอนและบารอนเนสทั้งสองด้วย”

“เราทั้งสองสบายดี ลอร์ดเอลเลปและเลดี้ลูซี่ ใจดีเสมอ ท่านยังพูดถึง ประธานนครรัฐและรองประธานนครรัฐเทพนารา อยู่บ่อยๆ”

“ถ้ามีโอกาส คงได้พบกันเร็วๆ นี้ ลาก่อน”

“ลาก่อน”

 

จบข้อความ. สังขวุฒิ รู้สึกยินดีกับเพื่อนสาวทั้งสองคน. พวกเธอเหน็ดเหนื่อยมานาน และอาจรู้สึกว่า หมดโอกาสที่จะได้พบแม่แล้ว. แต่บุญวาสนา ก็ชักพาให้พวกเธอ ประสบโชคดี มีชีวิตที่สุขสมบูรณ์เสียที. แม้ว่า ลอร์ดเอลเลป และเลดี้ลูซี่ จะเป็นแค่ พ่อแม่บุญธรรมก็ตาม แต่พวกเขาก็รักเธอ เหมือนบุตรีแท้ๆ. ตัวเขาเองต่างหาก ยังมองไม่เห็นหนทาง ที่จะได้พบแม่เลย. ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ ก็คงจำเขาไม่ได้แล้ว เพราะเวลาได้ล่วงเลยมานานมาก.

 

ปีนี้ สังขวุฒิ อายุ 36 ปี. ถ้าเขากับเพื่อนๆ ไม่หลงเข้าไปติดกับดัก ในหมู่บ้านดูดเวลาในคืนนั้น, วันนี้ เขาอาจมีโอกาสสืบเสาะหาแม่ได้ไม่ยาก. เขาสูญเสียเวลาไป โดยเปล่าประโยชน์ นานถึง 50 ปี. ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่จริง ก็คงจะมีอายุเกิน 90 ปีแล้ว, คิดแล้ว ก็รู้สึกท้อแท้และสิ้นหวัง. ชาตินี้ เขาคงไม่มีโอกาสได้พบแม่แน่นอน.

ถ้ารู้ว่าแม่ตายแล้ว เขาจะได้ทำใจ และเลิกคิดที่จะออกติดตามค้นหา.

 

“แม่ครับ ” สังขวุฒิ รำพึงกับตัวเอง “ถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ ปรากฏตัวให้ลูกได้เห็นหน่อยเถอะ ได้โปรด และโปรดรับรู้ด้วยนะครับว่า ลูกยังระลึกถึงแม่อยู่ตลอดเวลา ผมรักแม่ครับ ”

 

หลังจากโครงการแม่อุ้มดิน ดินอุ้มดาว ดำเนินมาได้ราว 6 เดือน. คนชราที่สมัครใจเข้าร่วมโครงการ จะได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ทั้งทางด้านอาหาร เสื้อผ้า ที่พักอาศัย อากาศ สิ่งแวดล้อม. อาคารที่พักอาศัยเริ่มมีคนชรา ทยอยเข้ามาอยู่มากขึ้น.

เช้าวันหนึ่ง สังขวุฒิ ชวนภรรยา ไปเยี่ยมชมวิถีชีวิตของคน 3 วัย. พวกเขาเลือกรถที่ขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า ค่อยๆ เคลื่อนผ่านเส้นทาง สวนสาธารณะ สถานอนุบาล โรงเรียน และวัด, ไปสิ้นสุดที่บ้านพักแต่ละหลัง. ตลอดเส้นทาง ได้เห็น รอยยิ้ม การทักทาย การอุ้ม ประคองเดิน ช่วยกันปลูกผัก ไกวเปล จักสาน, ได้ยิน เสียงหัวเราะ เสียงกระดิ่ง เสียงร้องไห้ของเด็กทารก เสียงเพลงกล่อมลูก เสียงครกตำข้าว. ภาพและเสียงเหล่านี้ แสดงถึงความรัก ความเอื้ออาทร ความกตัญญู ของคนทั้ง 3 วัย.

 

สังขวุฒิ ขับรถไปเรื่อยๆ จนถึงบ้านพักหลังหนึ่ง ที่อยูท้ายสุดของโครงการ.

 

“รจ เรามาถึงหลังสุดท้ายแล้วนะ เรากลับกันได้หรือยัง?” สังขวุฒิ ชวนภรรยากลับ.

“อะไรกัน มากันไกลถึงขนาดนี้แล้ว ก็ต้องไปให้สุดทางซิ นั่น ยังเหลืออีกหลังนึง” เธอ ชี้ไปที่บ้านหลังนั้น.

“หลังนี้ไม่มีคนอยู่นี่” สังขวุฒิ พูด.

“มีซิ โน่นไง”

 

หญิงเจ้าของบ้าน อายุราว 19 ปี สวมชุดคลุมท้อง เดินอุ้ยอ้าย ออกมาที่หน้าบ้าน พร้อมด้วย หญิงชรา 2 คน. คนหนึ่ง อายุคงจะราว 60 ปีเศษ กำลังพยุงหญิงชราอีกคนหนึ่ง ซึ่งแก่หง่อมมาก ออกมานั่งที่ระเบียงบ้าน.

รจนารินี ลงจากรถ ชวนสามีเดินเข้าไป หญิงท้องเจ้าของบ้าน เห็นแล้ว จำได้ว่าเป็นใคร. นางหยุดงานที่ทำอยู่อย่างรีบรน, สังเกตว่า เธอรู้สึกดีใจ, คงคิดไม่ถึงว่า ประธานนครรัฐ เดินทางมาเยี่ยมด้วยตัวของท่านเอง. เธอพาหญิงชราทั้งสอง นั่งลงที่พื้นระเบียง และไหว้อย่างนอบน้อม.

 

“ยายจ๋า ท่านประธานกับท่านหญิง มาเยี่ยมพวกเราจ้ะยาย ยายดีใจไหม๊?” หญิงท้อง เอ่ยขึ้น.

“นั่งข้างบนเถอะจ้ะ ยายจ๋า”

รจนารินี พยุงหญิงชราทั้งสอง นั่งบนเก้าอี้หินอ่อน. ส่วนเธอกับ สังขวุฒิ นั่งบนเก้าอี้ไม้อีกตัวหนึ่ง.

“เธอชื่ออะไรจ้ะ?” รจนารินี ถาม.

“ชื่อแพรวาเจ้าค่ะ” หญิงท้อง ตอบ.

“แพรวา ดูแลคนแก่สองคนไหวเหรอ?”

“ไหวเจ้าค่ะท่านหญิง นี่เป็นยายของหนู ชื่อยายเพลิน ส่วนยายหง่อม ชื่อจัน”

“ยาย ชื่อจัน อายุเท่าไหร่แล้ว จำได้ไหม๊จ้ะ?”

“เก้าสิบแปด เจ้าค่ะ” ยายชื่อจัน เงยหน้า มองเห็นแววตาเศร้าๆ และตอบอย่างช้าๆ.

“คือ เราพบคุณยายหง่อม พักกับคนงาน ที่ยายของหนูทำงานอยู่ ที่นั่นน่ะ บ้านก็คับแคบ เสื้อผ้า ของกิน ก็ไม่ค่อยมี หนูสงสารแก ก็เลยพามาอยู่ด้วย ก่อนที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่เจ้าค่ะ บ้านนี้เลยมีคนแก่สองคน คงไม่เป็นไรนะเจ้าคะ” แพรวา อธิบาย.

“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”

 

สังขวุฒิ พิจารณาเค้าหน้าของ คุณยายชื่อจัน. นึกถึงหง่อมที่ชื่อปิ่น กับหง่อมเปลว ซึ่งเป็นยายของแม่. แต่นั่นมันนานมากแล้ว, สังขวุฒิ นั่งนิ่ง พยายามทบทวนอดีต. แม่ ตัวเขา และหง่อม ที่หมู่บ้านแสงสุข. ใช่แล้ว ถ้าตนเองย้อนอายุไปในวัยเด็ก ตอนแปดขวบ. หง่อมปิ่น ก็คงจะแก่ไม่มากไปกว่านี้. ดูแล้ว ยายชื่อจัน ก็มีเค้าหน้าคล้ายกับหง่อมปิ่น. แต่ถ้าเป็น แม่จันทนี ล่ะ รวมอายุแล้ว ก็คงราวๆ นี้.

 

“ยายจ้ะ” เขา เอ่ยถาม “ชื่อของยาย เรียก จัน เฉยๆ หรือว่า มีคำอื่นอีกไหม๊?”

 

หญิงชราแก่หง่อม โยกศีรษะไปมา นึกทบทวนช้าๆ แล้วมองหน้าสังขวุฒิ ... นานเกือบนาที. เหมือนต้องการหาคำตอบ บนใบหน้าของเขา. แต่สายตาที่ฝ้าฟางของนาง มองดูหน้าของบุรุษหนุ่ม ที่นั่งอยู่ต่อหน้า ค่อนข้างลำบาก. สังขวุฒิ ค่อยๆ ลดตัวลงนั่งเสมอตัก แล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้ ให้นางมองเห็นชัดๆ.

นางยังไม่พูดอะไร คงมองหน้าเขาอยู่อย่างนั้น. นางยกมืออันเหี่ยวย่น เต็มไปด้วยรอยตกกระ และฝ่ามือที่หยาบและสาก ขึ้นมา, แล้วยื่นไปที่ใบหน้าของเขา อย่างช้าๆ. สังขวุฒิ จับมืออุ่นๆ ของนางไว้ แล้วค่อยๆ เอาไปแนบที่แก้ม โดยไม่รังเกียจมือของนาง แม้แต่น้อย.

 

“จันทนี ยายชื่อ จันทนี” นางเอ่ยขึ้น.

“จันทนี เหรอ?” สังขวุฒิ ถามย้ำ, รู้สึกหัวใจพองโต จบคับหน้าอก “รู้จักยายปิ่นกับตาเปลวไหม๊?”

ยายที่ชื่อจัน ผงกศีรษะช้าๆ ... ขณะที่ เขารู้สึกปวดหนึบ ที่เบ้าตาทั้งสองข้าง. สังขวุฒิ ถามต่อ.

“แล้ว สังข์ล่ะ”

 

เหมือนมีมนต์บางอย่าง สะกดร่างของนาง ให้หยุดนิ่งเป็นหุ่น ตรึงบนม้าหิน. นางจ้องใบหน้าของผู้เอ่ยถาม คิดทบทวน และแล้ว ... น้ำตาอุ่นๆ เริ่มไหลย้อยออกจาก ดวงตาที่ฝ้าฟางของนาง เมื่อได้ยินคำว่า สังข์. นางลูบไล้ไปทั่วใบหน้าของเขา รู้สึกดีใจสุดที่จะพรรณนา.

 

“สังข์ ลูกแม่” นางเอ่ยขึ้น อย่างแผ่วเบา.

“ที่โรงเรียน มีม้าตัวเล็กๆ เยอะแยะเลย”

สังขวุฒิ พูดด้วยน้ำเสียงตื้นตัน ทบทวนความหลัง เพื่อฟื้นความทรงจำของนาง.

“มันมีขา ขามันขยับไม่ได้ แต่มันวิ่งได้ เคยเห็นไหม๊ลูก แม่เคยถามลูกอย่างนั้น ลูกจำได้เสมอ ... แม่จำได้ไหม๊ แล้วลูกก็ถามว่า-”

 

“ม้าอะไร” นางพูดทบทวน “แล้วลูกก็หยุดร้อง แล้วถามอีกว่า ขาขยับไม่ได้ แต่วิ่งได้ แม่ไม่บอก แต่พาลูกไปโรงเรียน”

 

“แม่จ๋า” สังขวุฒิ ตื้นตันใจ ดีใจจนสุดบรรยาย. ร้องไห้ โผเข้าสวมกอด แม่จันทนี ไว้แน่น.

 

ภาพรันทดใจ สร้างความปีติให้แก่ รจนารินี อย่างสุดซึ้ง. เธอหย่อนตัวลงนั่ง สองมือโอบกอดสามี และนางจันทนี. หยาดน้ำตาอุ่นๆ ไหลอาบแก้มสองแม่ลูก เมื่อรู้ว่า วันเวลาที่รอยคอยอันยาวนาน ได้สิ้นสุดลงแล้ว. ด้วยวัยปลายสุดของชีวิต ไม่คิดว่า จะได้พบลูกชายอีกในชีวิตนี้. นางเองก็จำลูกเกือบไม่ได้แล้ว แต่สัญญาเก่าๆ และความรู้สึกของแม่ที่มีต่อลูก ได้ถูกรื้อฟื้นขึ้นในวันนี้. สิ่งหนึ่งที่แม่และลูกจดจำกันได้ คือรอยสัมผัสอันอ่อนนุ่ม อ่อนโยน เปี่ยมด้วยความเมตตา และความรัก ซึ่งทั้งแม่ละลูก ต่างรอคอยมาเป็นเวลาอันแสนนาน.

 

สังขวุฒิ ได้แม่กลับคืนมา อย่างไม่คาดฝัน. ไม่เสียแรง ที่เขาพยายามรักษาชีวิตให้รอด หวังว่าสักวันหนึ่ง จะได้พบแม่. ขอบคุณสวรรค์ ที่ส่งแม่มาทันเวลา ตอนนี้. ความรู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง สลายไปหมดแล้ว ภารกิจสิ้นสุดลงแล้ว.

 

ก่อนกลับ สังขวุฒิ กล่าวขอบคุณและสรรเสริญ น้ำใจอันงดงามของ แพรวา และ ยายเพลิน ที่รับคุณยายให้มาอยู่ด้วย และดูแลเป็นอย่างดี.

สังขวุฒิ และ รจนารินี รับแม่กลับไปคฤหาสน์ พร้อมกัน.

 

...

 

วันฉลองครบรอบ 1 ปี โครงการ แม่อุ้มดิน ดินอุ้มดาว ประธานนครรัฐเทพนารา, รจนารินี วงศ์นารา พร้อมด้วยสามี รองประธานนครรัฐ และ มุขมนตรีฝ่ายกลาโหม, สังขวุฒิ วิมลมาศ และ แม่ผู้บังเกิดเกล้า, ท่านหญิงจันทนี ได้เข้าร่วมพิธีเฉลิมฉลอง ความสำเร็จของโครงการ. สำนักข่าวเกือบทุกสำนัก พร้อมใจกันรายงาน เป็นข่าวใหญ่แพร่กระจายไปทั่ว ทั้งในและต่างประเทศ.

 

โบนิต้า และ แองเจลลีน่า รับชมภาพข่าวนี้ ระหว่างนั่งรับประทานอาหาร. พวกเธอระลึกเสมอว่า พวกเธอคือ เอื้อย โสนน้อย ยังคงเป็นเพื่อนที่ภักดี แม้ว่าตอนนี้ จะอยู่ไกลกันคนละทวีป. พวกเธอไม่อาจมาร่วมแสดงความยินดีด้วยตัวเอง แต่ก็ส่งข้อความ และหยาดน้ำตาแห่งความปลื้มปีติ ข้ามทวีป ไปแสดงความยินดีกับเพื่อนรัก อย่างจริงใจ. ภารกิจของเพื่อนๆ ทุกคน สิ้นสุดลงแล้ว.

 

...

 

ต่อมาอีก 3 ปี, เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ภายในนครรัฐเทพนารา. สภาลูกขุน ผ่านร่างกฎหมายสำคัญ ของคณะมุขมนตรีนครรัฐ หลายฉบับ ยกเลิกการออกหวยทุกชนิด ยกเลิกกฎหมายการผลิตสุรา โรงงานยาสูบ และบ่อนพนัน ซึ่งเป็นการตัดรากเหง้า ต้นเหตุของปัญหา การทุจริตและอาชญากรรมในประเทศนี้. พร้อมกับสร้างวัฒนธรรมจิตสำนึก 4 ด้าน ให้แก่ประชาชนชาวนครรัฐ ไปพร้อมๆ กัน คือ จิตสำนึกสาธารณะ จิตสำนึกการมีส่วนร่วม จิตสำนึกทางการเมือง และจิตสำนึกทางศีลธรรม.

 

กฎหมายเหล่านี้ ทำให้ หวย สุรา และบ่อนพนัน กลายเป็นของต้องห้าม และต้องถูกควบคุมเข้มงวด. มีการจัดแบ่งเขตแหล่งบันเทิงอย่างชัดเจน. และทุกแห่งให้เปิดปิดตามเวลา คือเปิดได้ ไม่เกินเที่ยงคืนของแต่ละวัน. ห้ามมีสิ่งเสพติดและเยาวชน ในสถานบันเทิง. ปฏิรูปการศึกษาเสียใหม่ ให้การศึกษาเรียนรู้ มีอิสระมากขึ้น. หน่วยองค์กรทั้งของเอกชน และของนครรัฐ สามารถกำหนดหลักสูตรของตนเองได้. มีองค์กรประเมินผลการศึกษา ซึ่งเป็นองค์กรอิสระ ทำหน้าที่ประเมินผลสำเร็จของผู้เรียน ทั่วนครรัฐ. กับประเมินผู้จัดการศึกษาและผู้สอน ในสัดส่วน 3 ต่อ 1 เพื่อจัดลำดับคุณภาพและการให้รางวัล. เกิดการแข่งขัน ในเชิงปัญญา มากกว่า รูปแบบและปริญญา. ใช้ระบบเศรษฐกิจพอเพียง ผสมรัฐสวัสดิการอย่างเหมาะสม.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 105/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net