หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 25  ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

ตอนที่ 87

คุณครูมือใหม่

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 86/105

 

ค่ำวันถัดมา โสนน้อย มาที่อาคารศาลาฟังธรรมหลังคารูปโดม ที่ชั่นล่างสุด. เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนเลิกงานประจำวัน , ชาวชุมชนต่างพากันไปนั่งดูทีวีจอใหญ่ เป็นการพักผ่อนหย่อนใจ และเสริมสร้างปัญญาไปพร้อมกัน. กิจกรรมนี้ จะมีสมณะร่วมนั่งดูอยู่ด้วย เป็นวิถีชีวิตปกติของคนที่นี่. พวกเขารับรู้ข่าวสาร เหตุการณ์บ้านเมืองผ่านทีวี ในคราวเดียวกัน.

 

ช่วงสารคดีข่าว ที่ชาวชุมชนให้ความสนใจกันมาก ในเวลานี้ คือ กิจกรรมของกลุ่มนักศึกษา จากสถาบันนิเวศน์ชีวภาพ มาศึกษาดูงานที่ชุมชนสันติอรุณ ต่อด้วยภาพข่าว กลุ่มประชาชนเดินไปยื่นข้อเรียกร้อง ให้ผู้ปกครองมหานครรัฐเทพนารา แก้ปัญหาขยะ ของแพง และการจราจรติดขัด.

 

โสนน้อย เคยเห็นเหตุการณ์วุ่นวายนี้มาแล้ว ที่บ้านของนางเพลิน.

“พวกเขายังไม่หยุดกันอีกเหรอนี่!”

 

โสนน้อย รำพึงในใจ ก่อนเดินผละจากไป ที่ห้องสมุด ซึ่งอยู่บนชั้นสอง ของอาคารศาลาฟังธรรมหลังคารูปโดม. ระหว่างนั่งค้นคว้าหนังสือ เตรียมสอนนักเรียนในวันรุ่งขึ้น.

 

โสนน้อย รู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย กับการเป็นคุณครูจริงๆ. เธอมารับหน้าที่ แค่ผู้ช่วยครูเท่านั้น แต่ครูเจ้าของวิชา ยังไม่กลับจากต่างจังหวัด. เธอจึงต้องรับดูแลเด็ก เป็นการชั่วคราวไปก่อน. แต่ โสนน้อย คิดว่า เธอน่าจะทำอะไรได้ดีกว่านี้.

 

“นิทานเหรอ ... นี่ก็เก่าไป ... นี่ก็สำหรับเด็กเล็กๆ ว้า! เอาไงดี”

 

โสนน้อย รำพึงกับตัวเอง และหนักใจกับการเป็นครูใหม่. แต่เธอก็พยายาม ค้นหาหนังสือเล่มต่อไป. จนกระทั่ง พบหิ้งหนังสือนิทาน เรื่องเล่า ตำนานต่างๆ.

“อยู่นี่เอง เยอะแยะเลย ... เรื่อง ขุนช้างขุนแผน พระอภัยมณี ปลาบู่ทอง นางสิบสอง โสนน้อยเรือนงาม ขวานฟ้าหน้าดำ อืม! … เอาเล่มนี้ดีกว่า มีหลายเรื่องรวมกัน แล้วก็เล่มนี้ เรื่อง สังข์ทอง กับ รจนา”

 

โสนน้อย หยิบเอาหนังสือเล่มนั้นออกจากชั้นวาง นำมาแนบกับอก. เธอนึกถึง สังขวุฒิ เพื่อนรัก เมื่อครั้งเรียน ป.1 มาด้วยกัน. เขาเป็นนักเล่านิทานที่แสนฉลาด รู้จักเลือกเรื่องที่เพื่อนๆ ชอบ มาเล่าให้ฟัง. สังข์ มีลีลาการเล่าที่เพื่อนๆ ฟังแล้ว ติดกันงอมแงมเลยเชียวละ. แค่เรื่องกระต่ายกับเต่าเรื่องเดียว ก็เอามาเล่าจนกระทั่ง โก๊ะ ยังถูกหลอกให้ฟังซ้ำๆ โดยไม่รู้ตัว.

 

อดีตวัยเด็กเมื่อ 10 ปีก่อน ย้อนกลับมาหา โสนน้อย อีกครั้งหนึ่ง. โสนน้อย ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง และนึกขันอยู่ในใจ ที่สังข์ เล่าแต่เรื่องของเต่า แต่ “อ้าว! ในเรื่อง กระต่ายหายไปไหนล่ะ? ” เธอถาม เพราะถูกหลอกให้ฟัง แบบเดียวกับโก๊ะ. เขาก็ตอบอย่างติดตลกว่า “กระต่ายเหรอ ก็อยู่ที่ ครูเพ็ญไง๊ ” ก็จริงอย่างที่เขาบอก เพราะพวกเด็กๆ ก็ฟังเรื่องกระต่ายกับเต่า จากครูเพ็ญมาเหมือนกัน.

 

โสนน้อย เปิดหน้าหนังสือนิทานเรื่องหนึ่งขึ้นมา แล้วอ่านอย่างแผ่วเบาๆ.

 

“ในหนองน้ำแห่งหนึ่ง แม่อึ่งอ่างตัวหนึ่ง มีนิสัยชอบตามใจลูกจอมโว. วันหนึ่ง เมื่อลูกของมัน ขอร้องให้แม่พองตัว ให้ใหญ่เท่าแม่วัวที่มันเห็น. แม่อึ่งอ่างใช้กลอุบาย หลอกให้ลูกของมันเชื่อว่า มันมีมนต์วิเศษ สามารถพองตัวให้ใหญ่กว่าแม่วัวได้.

จากวันนั้น กลายเป็นข่าวร่ำลือในหมู่ฝูงอึ่งอ่าง. จนเป็นเหตุให้เกิดโศกนาฏกรรม กับบรรดาแม่อึ่งอ่างในเวลาต่อมา. แม่อึ่งอ่างทั้งฝูง พากันมาเลียนแบบพฤติกรรม ของแม่อึ่งอ่างตัวนั้น พากันแข่งขันพองตัว จนท้องแตกตายในที่สุด. สร้างความรันทด สะเทือนใจ ให้แก่พวกลูกๆ ของมัน”

 

“อืม! ... เราน่าจะใช้วิธีแบบเดียวกับสังข์ เอาเรื่องนี้แหละ”

 

โสนน้อย รำพึงกับตัวเอง และยิ้มอย่างมั่นใจ พร้อมกับ คว้าหนังสือนิทานพื้นบ้าน เรื่อง แม่อึ่งอ่างกับวัว ติดตัวไปด้วย.

 

เช้าวันรุ่งขึ้น ที่ห้องเรียน มีพวกเด็กๆ ที่เป็นลูกหลานของคนในชุมชน อายุคละกัน ระหว่าง 8 - 12 ขวบ นั่งอยู่รวมกันในห้อง ราว 40 คน. คุณครูยังมากันไม่ครบ ครูเพ็ญพร ครูใหญ่ จึงเอาพวกเด็กๆ มารวมอยู่ในห้องเดียวกันก่อน. เด็กหญิงพิมพ์พิลาศ และเด็กหญิงพิศพิไล ลูกฝาแฝดของเนียนกับลำภู ก็อยู่ในกลุ่มด้วย.

 

“สวัสดีจ้ะ” โสนน้อย ทักทายนักเรียน “ครูใหม่ยังไม่มา วันนี้พี่มาแทน ไม่ได้มาสอนนะจ้ะ แต่จะมาเล่านิทานให้ฟัง”

 

นักเรียนตัวเล็กๆ พากันปรบมือลั่น ด้วยความดีใจ , เด็กโต ได้แต่ยิ้มๆ แต่ก็พลอยรับมุขสนุกไปกับเด็กเล็กๆ.

 

“ใครรู้จักอึ่งอ่างบ้าง?” เด็กๆ ยกมือ ค่อนห้อง.

“ใครรู้จักวัวบ้าง?” เด็กๆ ยกมือ ทั้งห้อง.

“นิทานเรื่องนี้ เกี่ยวกับ แม่อึ่งอ่างกับวัว … อึ่งอ่างกับวัว ใครตัวโตกว่ากัน?”

 

คุณครูมือใหม่ ถาม. เด็กๆ แย่งกันยกมือตอบ.

“วัว”

 

“แต่พี่จะให้ชื่อเรื่องใหม่ว่า บึงอึ่งอ่างระทม เรื่องจะเป็นอย่างไร ติดตามกันเล้ย!”

 

“กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว ... ใกล้หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในชนบท มีบึงน้ำใหญ่ ใสสะอาด เหมาะสำหรับสัตว์น้ำนานาชนิดอยู่อาศัย ทุกๆ วัน จะมีฝูงแม่วัว พร้อมกับลูกของมัน ออกเที่ยวและเล็มหญ้าไปรอบๆ บึงน้ำแห่งนี้ และที่ริมบึงน้ำแห่งนี้ ก็เป็นที่อยู่อาศัย ของครอบครัวแม่อึ่งอ่าง และลูกของมัน นับจำนวนเป็นพันครอบครัว

 

แม่วัวตัวหนึ่ง พาลูกของมัน ออกไปแทะเล็มหญ้า ที่ทุ่งหญ้าใกล้บึงน้ำ เหมือนเช่นเคย ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัย ของแม่อึ่งอ่างสีเทาและลูก ครอบครัวหนึ่ง

 

ลูกของแม่อึ่งอ่างสีเทา เห็นร่างของแม่วัวเข้า ก็ตื่นเต้นดีใจ เพราะไม่เคยเห็นสัตว์ตัวใหญ่เช่นนี้มาก่อน จึงถามแม่ว่า นั่นอะไร ตัวใหญ่จัง แม่อึ่งอ่างตอบว่า เขาเรียกว่า แม่วัว ลูกอึ่งอ่างบอกกับแม่ของมันว่า อยากเห็นแม่ทำตัวให้ใหญ่เท่ากับวัวตัวนั้น แม่อึ่งอ่างบอกลูกว่า แม่ทำไม่ได้หรอก เพราะแม่ไม่ใช่วัว แต่ลูกจอมซนและดื้อ ก็แย้งว่า แม่เก่งกว่า แม่เคยพองตัวให้มีขนาดใหญ่กว่าได้ แต่แม่ทำไม่ได้ เมื่อแม่ทำเมินไม่สนใจ ลูกของมันจึงร้องไห้ งอแง และอ้อนวอน ให้แม่พองตัวให้ได้ แม่อึ่งอ่างจึงพองตัวขึ้น เพื่อตัดความรำคาญ และให้เรื่องมันจบๆ ไป แต่ลูกอึ่งอ่าง ก็ยังไม่พอใจ บอกให้แม่พองตัวอีก แม่อึ่งอ่างก็พองตัวอีก จนทนแทบไม่ไหว ก็บอกกับลูกว่า มันใหญ่พอรึยัง ลูกอึ่งอ่างก็ว่า ยัง ยัง ต้องใหญ่กว่านี้”

 

โสนน้อย ทำกระพุ้งแก้มให้พอง, ยกวงแขน ยกไหล่ ขยายออกข้างๆ ลำตัว และทำเสื้อให้พองๆ. พิมพ์ กับ พิศ และเด็กเล็กๆ ที่นั่งฟังอยู่ด้วย ทำปากจู๋ ตาพองตามไปด้วย.

 

“แม่อึ่งอ่างก็พอง พอง และ พองขึ้น จนสุดตัว และแล้ว! ... กระเพาะของแม่อึ่งอ่างก็แตก โพละ! สร้างความตื่นตระหนกให้แก่ลูกของมัน”

“มันตายหรือเปล่า?” เด็กหญิงพิมพ์ ถามขึ้น.

 

พี่โสนน้อยของเด็กๆ ยังไม่ตอบ หยุดนิ่งครู่หนึ่ง ... เด็กๆ นิ่งเงียบสนิท เหมือนถูกมนต์สะกด แล้วเธอก็เล่าต่อ.

 

“แม่อึ่งอ่างสีเทาได้สติ และรู้สึกว่าหากพองไปมากกว่านี้ ตัวเองจะต้องท้องแตกตาย เหมือนในนิทานแน่ๆ มันจึงหยุดพอง และพอใจที่จะมีตัวขนาดเล็กกว่าวัว”

 

“โธ่! นึกว่าตายจริงๆ”

พวกเด็กโต ต่างพากันถอนหายใจ แต่ ก็มีคำถามตามมาอีก.

 

“ตกลงมันตายหรือเปล่า?”

พิมพ์ ถามซ้ำขึ้นอีก. เด็กที่ตัวโตกว่า พากันยิ้มและมองไปที่ พิมพ์ ก่อนที่ โสนน้อย จะเล่าต่อ.

 

“แม่อึ่งอ่างสีเทา จึงยุบตัวลง แล้วออกอุบาย บอกลูกว่า ลูกจ๋า แม้ว่าแม่จะเป็นอึ่งอ่าง แต่แม่ก็มีมนต์วิเศษ ที่จะทำตัวให้ใหญ่เท่ากับแม่วัวได้ ลูกของมัน ก็แย้งว่า แล้วทำไมแม่ไม่ทำล่ะ แม่ให้เหตุผลว่า แต่มนต์ของแม่จะเสื่อม ถ้าลูกยังยืนจ้องมองแม่อย่างนี้ ลูกอึ่งอ่าง ก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้น จึงยอมทำตามเงื่อนไขของแม่”

 

“นักเรียนเชื่อไหม๊? ว่าแม่อึ่งอ่างมีมนต์วิเศษ”

โสนน้อย ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ และเล่าต่อ.

 

“ลูกอึ่งอ่างยอมทำตามเงื่อนไข แม่อึ่งอ่างสีเทา จึงพาลูกกระโดดออกไป ให้ห่างจากตัวแม่วัว แล้วให้ลูกหันหน้าไปทางแม่วัว และบอกให้ลูกหลับตา จากนั้น แม่อึ่งอ่างสีเทา ก็กระโดดไปอยู่ตรงปลายจมูกลูกของมัน แล้วพองตัวจนใหญ่ที่สุดเท่าที่จะทำได้”

โสนน้อย โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ พิมพ์ กับ พิศ.

 

“แม่อึ่งอ่างสีเทา บอกให้ลูกของมันลืมตา ลูกอึ่งอ่างก็มองเห็นว่าร่างของแม่ ใหญ่กว่าแม่วัวเสียอีก แม่อึ่งอ่าง เห็นว่าแผนนี้ได้ผล มันก็บอกลูกของมันว่า พอแล้ว ประเดี๋ยวมนต์แม่จะเสื่อม ให้ลูกหลับตาอีกครั้ง จากนั้น แม่อึ่งอ่างก็ขยับตัวออกไปให้ห่างจากปลายจมูกของลูก กลับมายืน ณ ตำแหน่งเดิม”

โสนน้อย ถอยใบหน้าให้ห่างจาก พิมพ์ กับ พิศ.

 

“และเมื่อลูกของมันลืมตาอีกครั้ง ลูกอึ่งอ่างก็มองเห็นแม่มีขนาดเท่าอึ่งอ่างปกติ ลูกอึ่งอ่างจอมซน ดีใจกระโดดโลดเต้นไปมา ในหนองน้ำนั้น ขณะที่แม่อึ่งอ่างสีเทารู้สึกโล่งอก ที่หลอกลูกได้สำเร็จ ... คำร่ำลือว่า แม่อึ่งอ่างตัวนี้ สามารถพองตัวให้ใหญ่เท่าแม่วัวได้ ก็แพร่กระจายไปทั่ว ในหมู่แม่อึ่งอ่างทั้งบึง ก็เพราะเจ้าลูกอึ่งอ่างจอมโว นั่นเอง เที่ยวไปเล่าให้เพื่อนๆ ของมันฟัง แล้วเพื่อนๆ ก็ไปเล่าต่อให้แม่ฟัง ก็เลยเกิดโศกนาฏกรรม กับแม่อึ่งอ่าง ในเวลาต่อมา”

 

“ทายซิ เกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้น?”

โสนน้อย ถาม เพื่อเร้าความสนใจให้พวกเด็กๆ ฟังต่อ. แล้วนำภาพบึงน้ำขนาดใหญ่ ที่เธอเตรียมมา คลี่ออก แล้วติดลงไปบนกระดานหน้าห้องเรียน เพื่อให้มีเวลารวบรวมความคิด.

 

“เอาไงดีเรา จะเล่ายังไงต่อล่ะเนี่ยะ ในนิทานจริงๆ มันมีสั้นนิดเดียว โธ่! สังข์นะสังข์ ถ้าเธออยู่ที่นี่ เราก็คงไม่ต้องคิดมากอย่างนี้หรอก ”

 

แต่แล้ว ประกายความคิด ก็แล่นเข้ามาในสมอง.

 

“เอาเป็นว่า แม่อึ่งอ่างพองตัว ไม่ใช่เพราะลูกของมัน แต่เป็นเพราะตัวมันเอง ที่อยากเพิ่มขนาดให้เท่ากับวัว”

แล้วโสนน้อย ก็เล่าเรื่องให้มันสลับกัน.

 

“อึ่งอ่างฝูงนี้ จะมีประเพณีรวมญาติทุกๆ เจ็ดวัน หรือ วันที่มีฝนตกใหญ่ ณ ริมบึงน้ำใหญ่แห่งนี้ เมื่อถึงงานวันรวมญาติทีไร แม่อึ่งอ่างสีเทากับลูก ก็มักจะมาสายเสมอ

 

เมื่อวันรวมญาติมาถึงจริงๆ เหล่าแม่อึ่งอ่าง ที่มาก่อน ต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ว่า แม่อึ่งอ่างสีเทา จะพองตัวให้ใหญ่ เท่ากับแม่วัวได้จริงๆ หรือเปล่า หรือว่าเป็นเรื่องโกหกกันแน่ และแล้ว แม่อึ่งอ่างสีเทา ก็กระโดดเข้ามา ร่วมวงสนทนาด้วย เมื่อมาถึง แม่อึ่งอ่างตัวอื่นๆ ก็รบเร้าถามว่า เธอทำได้จริงๆ หรือ

 

แม่อึ่งอ่างสีเทา ถามว่า ใครบอกพวกเธอล่ะ ... ใครๆ เขาก็พูดกันอย่างนั้น แม่อึ่งอ่างอีกตัวตอบ แหม...นี่เธอเก่งจริงๆ นะ เธอสอนมนต์นั้น ให้พวกเราได้หรือเปล่าล่ะ แม่อึ่งอ่างสีเทา คิดว่า คงเป็นเพราะเจ้าลูกจอมโวแน่ๆ ที่เอาเรื่องนี้ไปบอกอึ่งอ่างทั่วทั้งบึง จนกลายเป็นเรื่องแตกตื่น แต่อีกใจหนึ่งของแม่อึ่งอ่างสีเทา ก็อดลำพองใจไม่ได้ว่า เธอเองได้กลายเป็นดาวเด่น ในหมู่แม่อึ่งอ่างไปเสียแล้ว เธอได้แต่อมยิ้ม

หลังงานกิจกรรมวันรวมญาติเลิกรา แม่อึ่งอ่างต่างก็พาลูกๆ กลับไปในรูที่อยู่ของตัวเอง”

 

“นักเรียนลองทายซิ ว่าเกิดอะไรขึ้น? ต่อจากนั้น”

โสนน้อย เรียกสติของพวกเด็กๆ อีกครั้ง.

 

“ตกลง แม่อึ่งอ่างสีเทา สอนมนต์ให้แม่อึ่งอ่างตัวอื่นๆ หรือเปล่าครับ?” เด็กชายเจตน์ ยกมือถาม.

“ถ้าเธอเป็นแม่อึ่งอ่างสีเทา เธอจะสอนให้ไหม๊ล่ะจ้ะ?” โสนน้อย ถามกลับ.

“ก็มนต์มันไม่มีจริง”

“ใช่แล้ว แม่อึ่งอ่างสีเทา แค่พูดเล่นๆ ให้สนุกๆ เท่านั้นเอง แต่แม่อึ่งอ่างตัวอื่นๆ สิ กลับคิดเป็นจริงเป็นจัง”

 

โสนน้อย หยุดนิดหนึ่ง แล้วเล่าตอนสำคัญที่สุดของเรื่อง.

 

“อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา แม่อึ่งอ่างกับลูก ก็พากันไปที่ริมบึงน้ำใหญ่ อีกครั้งหนึ่ง อีกนั่นแหละ เธอและลูกก็มาสายเช่นเคย เธอและลูกตื่นเต้น ที่จะได้พบปะกับเพื่อนๆ

 

แต่แล้ว สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ... เธอและลูก ตกตะลึงตาค้าง เมื่อมองออกไปข้างหน้า มันเป็นภาพที่น่าสยดสยอง สะอิดสเอียน ปะปนกับกลิ่นคาวเหม็นสาบ เพราะทั่วทั้งริมบึง เต็มไปด้วยร่างของแม่อึ่งอ่าง นอนตายเกลื่อน ทุกตัวมีสภาพท้องแตก ลำไส้แตกกระจาย และ มีลูกๆ ของมัน ร้องไห้คร่ำครวญ อยู่ใกล้ๆ”

 

เด็กหญิง พิศ ทำหน้าตื่นกลัวและเศร้า. ต่อมาเริ่มมีน้ำตาซึมออกมา รู้สึกสงสารแม่อึ่งอ่าง. โสนน้อย เล่าต่ออย่างช้าๆ ด้วยถ้อยคำที่ชัดเจน และเป็นจังหวะหนักเบา.

 

“แต่มีแม่อึ่งอ่างตัวหนึ่ง ที่ยังมีลมหายใจแผ่วอยู่ แม่อึ่งอ่างสีเทา จึงกระโดดเข้าไป และถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น แม่อึ่งอ่างตัวนั้น ตอบก่อนจะสิ้นใจตายว่า ก็เพราะพวกฉัน อยากจะมีปาฏิหาริย์ อย่างที่เธอมีบ้าง พวกเราจึงพาลูกๆ มาแข่งขันพองตัวกัน ว่าใครจะพองได้ใหญ่เท่าแม่วัวบ้าง เหมือนที่เธอทำไง ... แม่อึ่งอ่างรู้สึกเสียใจมาก ร้องไห้คร่ำครวญว่า มันไม่จริง มันเป็นเรื่องโกหก ลูกของฉันโกหกพวกเธอ ฉันไม่ได้มีมนต์วิเศษ ฉันพองตัวไม่ได้เท่าแม่วัวหรอก ฮือ ฮือ”

 

คราวนี้ พิมพ์ กับ พิศ ร้องไห้ออกมาจริงๆ. โสนน้อย จึงเดินตรงไปเข้าไปสวมกอด และเล่าต่อให้จบ.

 

“แม่อึ่งอ่างสีเทา ก้มหน้าร้องไห้ด้วยความเสียใจสุดซึ้ง มองร่างที่ไร้วิญญาณ ของพวกแม่อึ่งอ่างเหล่านั้น อย่างหดหู่ใจยิ่งนัก และรู้สึกสำนึกผิด ในสิ่งที่ตัวกระทำลงไป ... ตั้งแต่นั้นมา ริมบึงน้ำใหญ่แห่งนี้ จึงกลายเป็นสุสาน และเป็นเรื่องเล่าต่อๆ กันมา และเรียกบึงน้ำแห่งนั้นว่า บึงอึ่งอ่างระทม”

 

เมื่อเห็นว่า นักเรียนหายเศร้าใจกันแล้ว.

“นักเรียนจ๋า แม่อึ่งอ่างตาย เพราะอะไร?”

 

โสนน้อย และพวกเด็กๆ พยายามช่วยกันพูด ให้เห็นโทษของการโกหก เพื่อเป็นการสรุปบทเรียน. เสร็จแล้ว พี่โสนน้อยของพวกเด็กๆ ก็หยิบเอาข้อความที่เตรียมไว้ในมือ มาอ่านให้นักเรียนฟัง.

 

“เมื่อบุคคลยังไม่ละธรรมข้อหนึ่ง คือการพูดปด ทั้งๆ รู้ เราย่อมไม่กล่าวว่า มีบาปกรรมอะไรบ้าง ที่ผู้นั้นจะทำไม่ได้ พระไตรปิฎกเล่มที่ 25 หน้า 243 ... พี่ว่าข้อความมันยาวไป จำยาก พี่สรุปสั้นๆ ให้ใหม่ดีกว่านะจ้ะ”

 

โสนน้อย เขียนข้อความตัวโตๆ บนกระดานหน้าชั้นเรียน ให้นักเรียนอ่านและลอกตาม.

 

คนพูดเท็จ ไม่ทำชั่วนั้น ไม่มี

พุทธพจน์.

 

“ดังนั้น” คุณครูมือใหม่ พูดสรุปก่อนเลิกเรียน “คนที่ชอบโกหก แม้จะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม มีแต่สร้างความเดือดร้อนถึงตาย ให้แก่คนอื่นๆ ได้ เป็นคนโกหกน่ะ ดีหรือไม่ดี?”

“ไม่ดีครับ – ไม่ดีค่ะ” นักเรียนตอบพร้อมกัน ด้วยเสียงดังทั้งห้อง.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 88/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net