หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 26  สัมผัสแรก สัมผัสรัก

ตอนที่ 89

ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 88/105

 

นางสาว รจนารินี วงศ์นารา นักศึกษาปีที่ 3 มหาวิทยาลัยแห่งนครรัฐเทพนารา. ปีการศึกษานี้ เธอเลือกวิชาเอกด้านนิเวศน์วิทยา โดยเข้าไปศึกษาและวิจัยร่วมกับเพื่อนๆ ที่สถาบันนิเวศน์ชีวภาพ.

 

กลุ่มเพื่อนของรจนารินี มีสมาชิก 5 คน เป็นชาย 2 คน หญิง 3 คน. พวกเขาเลือกศึกษา วิถีชุมชน กับระบบนิเวศน์ป่าบึงน้ำเจ้าพระยา เป็นขอบเขตในการศึกษาวิจัย เพื่อหาทางออก ในการแก้ปัญหาของชุมชนเมืองขนาดใหญ่.

ก่อนลงไปปฏิบัติการ ณ พื้นที่จริง, พวกเขาประชุมปรึกษากัน ที่บริเวณหน้าห้องสมุดของมหาวิทยาลัย.

 

รจนา ในฐานะหัวหน้าทีม เลือกชุมชนสันติอรุณ เป็นชุมชนกรณีศึกษา. หลังจากพิจารณาตัวเลือกอื่นๆ แล้ว ไม่มีที่ใดเหมาะสมเท่าชุมชนนี้. เพื่อนๆ ในทีมก็เห็นด้วย. พวกเขาเคยไปที่นั่นแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อสองสัปดาห์ก่อน.

 

เพื่อนทุกคนในทีมของ รจนา ต่างรู้ดีว่า ท่านประธานนครรัฐ สั่งห้ามไม่ให้บุตรสาวของท่าน ไปยุ่งเกี่ยวกับชุมชนสันติอรุณ ราวกับว่า ที่นี่คือดินแดนต้องห้าม สำหรับบุตรสาวของท่าน.

 

“แล้วเธอจะทำยังไง ถ้าท่านประธานรู้ว่า เธอเลือกที่นี่” เพื่อนชายที่อยู่ในทีม ถาม รจนา.

“นี่ นพ ถ้านายไม่ปากโป้ง แล้วพ่อฉันจะรู้ได้ไง”

รจนา กระแทกคำตอบ ใส่เพื่อนชายชื่อ นพ.

 

“ท่านก็ต้องรู้เข้าสักวันแหละน่า”

“เมื่อถึงวันนั้น โครงการของเราก็อาจปิดไปแล้วก็ได้ แต่ถ้าพ่อรู้ก่อน ... เรื่องนั้น เราจัดการเอง”

 

“เราว่านะ ปัญหาไม่ใช่อยู่ที่พวกเราหรอก”

เพื่อนสาวอีกคนหนึ่ง พูดแย้งขึ้น.

“แล้วเอื้องคิดว่า จะเป็นใครล่ะ?” รจนา ถาม เอื้องทิพย์.

“ก็พวกชาวบ้านนั่นนะสิ” เอื้อง ตอบ “พูดกันไปมา ประเดี๋ยวพวกนักข่าวก็มากันเต็ม”

“เอางี้นะ” รจนา พูดขอร้อง “นพ เอื้อง เธอสองคน จะต้องปกปิดฐานะของเรา ไม่ให้พวกชาวบ้านรู้ว่าเราเป็นใคร เจ กับ นัท ด้วย ตกลงไหม๊?”

 

เมื่อถึงกำหนดนัดหมาย, รจนาและเพื่อนๆ ก็ไปยื่นหนังสือให้ ครูเพ็ญพร ในฐานะผู้ใหญ่บ้าน, รับทราบ วัตถุประสงค์ ของการมาศึกษาที่ชุมชนสันติอรุณ. ครูเพ็ญพร เห็นนามสกุล วงศ์นารา เธอก็เอ่ยปากถาม.

 

“นี่หนู เป็นอะไร กับท่านประธานนครรัฐคะ?”

“เป็นบุตรสาวของท่านค่ะ”

รจนา ตอบ และเขยิบเข้าไปใกล้ และกระซิบที่หู.

“เอ่อ หนูขอร้องสักเรื่องได้ไหม๊คะครู หนูอยากให้ครูปิดเรื่อง ที่หนูมาทำกิจกรรมที่นี่ ให้เป็นความลับ อย่าให้พ่อของหนูทราบ จะได้ไหมคะ?”

 

ครูเพ็ญพร ปรึกษากับ พ่อใหญ่รักพูน และท่านสมภารรัตน์ รวมทั้งกรรมการหมู่บ้านคนอื่นๆ เรื่องอนุญาตให้เป็นชุมชนกรณีศึกษา. ทุกคนยินดีต้อนรับกลุ่มนักศึกษา ที่จะมาอยู่ร่วมกิจกรรมด้วย เป็นการชั่วคราว จนกว่าโครงการของพวกเขาจะสิ้นสุดลง.

 

ท่านสมภารรัตน์ อนุญาตให้คณะนักศึกษา เข้าพักอาศัยร่วมกับเจ้าของบ้าน.

รจนา และเพื่อนผู้หญิงอีก 2 คน อยู่รวมกับ เอื้อย และ โสนน้อย, เพื่อนผู้ชายอีก 2 คน คือ เจ กับ นัท อยู่บ้านเดียวกับ เงาะ และ สิงห์ดำ. มีข้อตกลงกันว่า นักศึกษาทั้ง 5 คน จะขออาศัยกินอยู่หลับนอน ในวันที่ไม่ได้ออกไปนอกพื้นที่.

 

เมื่อถึงกำหนด รจนา และเพื่อนๆ เตรียมเข้าบ้านพัก, เงาะดำ กับ สิงห์ กลับไปทำงานต่อ ที่แคมป์โครงการชีวิตใหม่ หัวใจพอเพียง ที่ริมบึงน้ำเจ้าพระยา อีก 1-2 สัปดาห์.

 

ระหว่างอยู่ร่วมกิจกรรม กับชาวชุมชนสันติอรุณ รจนา เรียนรู้วิถีชีวิต วัฒนธรรม การงานอาชีพที่สามารถพึ่งพาตนเองได้ จากคำบอกเล่าบ้าง จากการปฏิบัติบ้าง. รจนา กับ เอื้อย โสนน้อย มีโอกาส แลกเปลี่ยนทัศนะและประสบการณ์กัน หลายเรื่อง.

 

รจนา รับรู้เรื่องราวการผจญภัยในชีวิตวัยเด็ก ของ โสนน้อย เอื้อย และเพื่อนๆ. เธอยอมรับว่า เอื้อย โสนน้อย เป็นผู้หญิงที่ทั้งเฉลียวฉลาด กล้าหาญ ขยัน และ กตัญญู. โดยเฉพาะ เรื่องราวของ สังข์ ที่ผ่านการบอกเล่าจาก เอื้อย และ โสนน้อย. รจนา รู้สึกทึ่งและประทับใจ จนอยากจะเห็นตัวจริงของเขา.

 

ครบกำหนด 2 สัปดาห์ งานที่แคมป์โครงการ ก้าวหน้าไปมาก. เงาะ กับ สิงห์ดำ พากันกลับมาพักผ่อน และรายงานให้ชาวชุมชนทราบความคืบหน้า.

พวกเขากลับมาถึงสันติอรุณ ในตอนใกล้ค่ำ. พร้อมแบกหิ้ว ทะลายมะพร้าวอ่อนมาฝากเพื่อนๆ. เงาะดำ ยังไม่ขึ้นไปบนบ้าน. เขาวางกระเป๋าข้าวของส่วนตัว แล้วออกไปล้างหน้าล้างแขน ที่สะพานท่าน้ำหน้าบ้าน. บังเอิญ รจนา เดินผ่านมาที่สะพานท่าน้ำพอดี.

 

เหตุการณ์ตอนนี้ ยากเกินกว่าคนนอก จะรู้ความในใจของหนุ่มสาวสองคน ที่เพิ่งพบกันในมิติเวลาเดียวกัน ในห้วงอารมณ์รู้สึกเดียวกัน. ไม่อาจบอกได้ว่า เทพแห่งความรัก มีเจตนาอย่างไรกันแน่ ในการปล่อยศรรักครั้งนี้.

 

สัมผัสแรกในสายตาของ รจนา ที่เห็น เงาะดำ บนสะพาน. รจนาถึงกับตกตะลึง, รู้สึกเคยเห็นชายในร่างเงาะป่า ผมหยิก ผิวดำ คนนี้ เป็นชายหนุ่มหล่อ คล้ายภาพในฝัน ที่ไหนสักแห่ง.

มโนภาพในจิต นำพา รจนา ล่องลอยไปถึงป่าบึงน้ำเจ้าพระยา สถานที่ที่เธอพบกับชายหนุ่มผู้นี้.

 

“เงาะ มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่” เอื้อย ตะโกนเรียก.

 

รจนา ได้สติ เมื่อได้ยินเสียง เอื้อย กล่าวทักทายเขา.

“ผู้ชายคนนี้น่ะเหรอ ที่ชื่อเงาะ ที่หลายคนพูดถึง”

 

เธอสบตากับเขา และส่งยิ้มน้อยๆ ให้. ขณะที่ มโนภาพชายรูปงาม ที่ปรากฏในภวังค์ มลายหายไป. ภาพที่เธอเห็น กลายเป็นร่างของเงาะดำ ผมหยิก พูดไม่ได้.

 

เอื้อง เจ นัท เดินตามเธอมาข้างหลัง หัวเราะชอบใจ ที่เห็นรจนา มีทีท่าประหม่าและเก้อเขิน แบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน. แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า สังข์ในร่างของเงาะ รู้สึกอย่างไร เมื่อพบกับ รจนา อีกครั้งในวันนี้.

 

...

 

ความสัมพันธ์ทางใจของ รจนา ที่มีต่อ เงาะดำ ส่งผลต่อจิตใจส่วนลึกของเธอไม่น้อย. รจนา รู้สึกว่า เธอควรจะมีส่วนร่วม ในกิจกรรมของชุมชนให้มากกว่านี้ โดยมีนัยยะที่จะได้ใกล้ชิดกับ เงาะดำ ให้มากขึ้น.

 

น้ำในลำธารรอบชุมชน เริ่มขาดแคลน เพราะถูกสูบเอาไปใช้ในอุตสาหกรรมครัวเรือน ที่กำลังขยายตัวเพิ่มขึ้น. รจนา แนะนำให้ครูเพ็ญพร เขียนหนังสือขึ้นมาฉบับหนึ่ง ส่งถึงหน่วยงานของนครรัฐ ที่ดูแลเกี่ยวกับกิจการเฉพาะกิจ, เพื่อขอรับการสนับสนุนงบประมาณ ซื้อปั๊มพ์น้ำแรงดันสูง ดึงน้ำจากคลองสาขาของแม่น้ำสุวรรณนที เข้ามาในชุมชน. รจนา อาสาจะเป็นผู้ถือหนังสือไปให้ด้วยตนเอง.

 

ใช้เวลาไม่ถึง 2 เดือน งบประมาณก็ได้รับการอนุมัติ ให้จัดซื้อปั๊มพ์น้ำแรงดันสูง กำลังงาน 20 กิโลวัตต์ จำนวน 2 ตัว มอบให้ชุมชนสันติอรุณ ก่อนจะถึงวันงานเทศกาลสำคัญเพียง 1 สัปดาห์.

 

ชาวชุมชนสันติอรุณ จัดงานฉลองครบรอบ 10 ปี ของหมู่บ้าน. ถือเป็นการจัดงานครั้งใหญ่ที่สุด, ลำธารรอบๆ ชุมชน ถูกขุดลอกให้ลึกและกว้างขึ้น และแลดูสะอาด. มีการสร้างน้ำตกจำลองเล็กๆ ขึ้น ในบริเวณใกล้อาคารศาลาหลังคารูปโดม.

 

กลางวัน มีการออกร้านขายของในราคาต้นทุน ทั้งเครื่องใช้ พืชผลการเกษตร และอาหาร ตลอดแนวของถนนสายหลักของชุมชน. มีคนมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก ภาคเช้าทำบุญตักบาตรและฟังธรรม ต่อด้วยการเสวนาบนเวที ที่จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย.

 

ภาคค่ำ ที่อาคารศาลาฟังธรรมรูปโดม, มีการแสดงของนักเรียน ระดับชั้นต่างๆ การละเล่นพื้นเมืองของชาวชุมชน และดนตรีเพื่อชีวิต. การแสดงทั้งหมด สื่อถึงวิถีชีวิตและวัฒนธรรม ของชาวชุมชนสันติอรุณ ที่สืบทอดต่อมากันมา.

 

รจนา และเพื่อนๆ มีความสุข กับกิจกรรมของชุมชนตลอดทั้งวัน. ช่วงสุดท้ายของรายการ ไฟฟ้าในชุมชนดับกะทันหัน. น้ำตกจำลองที่สร้างขึ้นก็หยุดไหล.

เวลาผ่านไปราว 5 นาที ไฟฟ้าก็สว่างเหมือนเดิม. มีคนมาแจ้งว่าเกิดไฟฟ้าลัดวงจรที่ปั๊มพ์น้ำแรงดันสูง, ตอนนี้ปลั๊กไฟฟ้าใช้ไม่ได้แล้ว แต่ไฟฟ้าในชุมชนยังใช้ได้ตามปกติ.

 

ที่จริง ปั๊มพ์น้ำที่กินกำลังไฟสูงขนาดนั้น น่าจะทำปลั๊กไฟฟ้าให้เรียบร้อยเสียก่อน ก่อนจะเริ่มใช้งาน. แต่ผู้ติดตั้งอุปกรณ์ อ้างว่าเกรงจะไม่ทันการจัดงานฉลองชุมชน จึงต่อไฟเข้าปั๊มพ์น้ำ เป็นการชั่วคราวไปก่อน.

 

งานฉลองครบรอบ 10 ปี ของชุมชน จบลงด้วยดี.

 

ตอนดึกของคืนวันถัดมา, สิงห์ ล้มตัวลงนอน. เขาสังเกตเห็นเงาของคน ที่บริเวณซุ้มปั๊มพ์น้ำไฟฟ้า. ทีแรก คิดว่าอาจเป็นใครสักคน ในหมู่บ้าน มาซ่อมปลั๊กไฟให้ปั๊มพ์น้ำทำงาน.

 

“โธ่! จะรอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนก็ไม่ได้ ทำไมมาทำเอาตอนดึก คนจะหลับจะนอน ”

 

สิงห์ รำพึงในใจด้วยความอ่อนเพลีย. แต่ความสำนึกรับผิดชอบ ในฐานะผู้ดูแลระบบน้ำของชุมชน ปลุกให้เขาลุกขึ้น, คว้าไฟฉายเดินออกไป หวังจะไปช่วยเขาซ่อมปลั๊กไฟ. แต่พอเดินเข้าไปใกล้ เงาของคนพวกนั้นก็หายไป.

 

เขารู้สึกว่า เหตุการณ์ผิดปกติ. สิงห์ ปิดไฟฉาย ค่อยๆ แฝงตัวไปในความมืด, เข้าไปจนได้ระยะ. เห็นคน 3 คน กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่บริเวณนั้น.

 

“ซ่อมปลั๊กไฟหรือครับ?” สิงห์ ตะโกนถาม.

 

คนหนึ่ง ฉายไฟส่องตรงไป กระทบใบหน้าของ สิงห์ จนเขาผงะหลบแสงไฟ. สิงห์ รู้สึกทันทีว่า 3 คนนี้ น่าจะเป็นคนร้าย. แต่ยังไม่ทันคิดจะทำอะไรต่อ, เขาก็ถูกตีด้วยท่อนไม้ ที่บริเวณไหล่ซ้าย ล้มลงไป, ไฟฉายกระเด็นหลุดมือ หล่นไปที่พื้น.

 

คนร้ายสองคน รุมจับตัวเขาไว้ เตรียมเอาผ้ามัดปากมัดมือ. สิงห์ ได้สติ เหวี่ยงขาทั้งสองข้าง เกี่ยวที่คอของคนร้าย ที่กำลังนั่งคร่อมเขาอยู่บนอก แล้วออกแรงบิด จนคนร้ายเสียหลัก นอนหงาย. สิงห์ รีบพลิกตัวขยับขึ้นคร่อมอยู่ข้างบน. เขาถูกชกไป 3-4 หมัด.

 

คนร้ายอีกคน เอาเศษสายไฟรัดที่คอของเขา. สิงห์ กระทุ้งข้อศอกเข้าที่ใบหน้า, จนคนร้ายผงะถอยไป. เขาฉวยโอกาส ขณะที่พวกคนร้ายยังเจ็บอยู่ รีบลุกขึ้น.

 

“มึงสองคน จัดการมันให้ได้ซีวะ”

คนร้ายอีกคนออกคำสั่ง ระหว่างใช้ประแจคลายน้อตที่ยึดปั๊มพ์.

“เดี๋ยวก็มีคนแห่กันมาหรอก”

 

ความมืดสลัว คงมีแต่แสงจากไฟฉายที่ตกอยู่บนพื้น ส่องพอให้เห็นร่างของคนในบริเวณนั้น. บรรยากาศแบบนี้ ทำให้ สิงห์ เป็นฝ่ายได้เปรียบ.

 

เขาต่อสู้กับคนร้าย 2 คน จนได้รับบาดเจ็บและลุกไม่ไหว. คนร้ายที่มีประแจอยู่ในมือ ผละจากปั๊มพ์น้ำ ตรงเข้าหาสิงห์ดำ. แต่เขาไวกว่า, กระโดดถีบคนร้าย กระเด็นตกลงไปในลำธารน้ำ.

สิงห์ พุ่งตามไปในลำธารอย่างกระชั้นชิด. คนร้ายเห็นจวนตัว ชักปืนออกมา เล็งไปที่เขาในระยะ 2 เมตร. สิงห์ จำเป็นต้องหยุด ยกมือและถอยห่างออก จนหลังชิดกับเสาไม้ที่มีปลั๊กไฟและสายไฟพันอยู่.

“เฮ้ย พวกมึงทำอะไรอยู่วะ ลงมาจับมันซิ”

คนร้ายที่มีปืนอยู่ในมือ ออกคำสั่ง.

 

คนร้ายอีก 2 คน รีบประคองตัวเอง ลุกเดินมาที่เสาปลั๊กไฟฟ้า ใกล้จะถึงตัวเขา. สิงห์ ขยับตัวคว้าสายไฟฟ้าที่มีปลายทั้งสองข้าง มีสายไฟฟ้าเปลือยเป่าโผล่ออกมา, แล้วชูให้คนที่ถือปืนเห็น.

 

“จะทำอะไร ... จะเอาไฟช็อตเหรอ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ถ้ามึงทำ มึงก็โดนไปด้วย ก็ลองดูเซ้”

 

คนร้ายที่ถือปืน ก็ไม่ประมาทเหมือนกัน รีบถอยหลังขึ้นจากลำธาร. แต่อีก 2 คน ที่อยู่บนบกกำลังเดินใกล้เข้ามา.

 

สิงห์ ยิ้มเยาะใส่หน้าพวกคนร้าย, คนพวกนี้ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเขา. สิงห์จุ่มสายไฟลงน้ำ ... ทันใดนั้น! คนร้ายที่ถือปืน ถูกไฟฟ้าแรงสูงช็อต ก่อนจะถอยขึ้นไปถึงบนฝั่งได้ทัน. คนร้ายอีก 2 คน ตกใจ ชะงักเท้าไว้ทันไม่ให้ถูกน้ำ. เขารู้สึกประหลาดใจ ที่คนสองคนอยู่ในน้ำเหมือนกัน อีกคนถูกไฟฟ้าช็อต แต่อีกคนไม่เป็นไร. คนร้าย 2 คน จึงวิ่งหนีเอาตัวรอดไป ปล่อยให้เพื่อนของมัน ถูกไฟฟ้าช็อตจนสลบ.

 

เสียงเอะอะของการต่อสู้ ปลุกให้ชาวชุมชน พากันวิ่งมาดูเหตุการณ์. ช่วยกันลากคนร้ายขึ้นจากลำธาร, ทำการปฐมพยาบาลจนฟื้น แล้วควบคุมตัวไว้ให้ตำรวจ.

 

รุ่งเช้า ตำรวจมารับเอาตัวคนร้ายไป.

 

วีรกรรมของสิงห์ ถูกเล่าลือไปทั่วทั้งชุมชน ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า คำเล่าลือเรื่องเขา ว่าเป็นมนุษย์ประหลาด สามารถต้านแรงไฟฟ้าดูดได้.

 

ครูเพ็ญพร เสนอให้ตั้งหน่วยรักษาความปลอดภัยขึ้น ในการปกป้องทรัพย์สินทั้งของตัวเอง และของชุมชน. สิงห์ดำ ก็เลยรับหน้าที่ เป็นหน่วยรักษาความปลอดภัยไปโดยปริยาย.

 

...

 

มองจากรั้วลวดตะแกรงเหล็ก สูงราว 5 เมตร ลึกเข้าไปข้างใน เป็นอาคารโรงงานเก่าๆ. ภายในเต็มไปด้วยเศษซากเครื่องยนต์, พื้นเขรอะด้วยน้ำมัน ผนังเต็มไปด้วยสัญลักษณ์และข้อความ ที่บ่งบอกว่า ที่นี่คือ บ่อนซ้องสุมของแกงค์อันธพาล.

 

ก่อนถึงห้องพักของผู้เป็นหัวหน้าแกงค์ ต้องผ่านทางเดินแคบๆ ของห้องโถง ห้องบิลเลียด ห้องดนตรี ห้องอาหารและเครื่องดื่ม ซึ่งเต็มไปด้วยสมาชิกแกงค์ ทั้งเดิน ทั้งเล่น ทั้งร้อง และทั้งดื่ม, สุดแล้วแต่ว่า ใครต้องการจะเสพอะไร. แน่นอนว่าสิ่งเสพติดที่นี่ หาซื้อได้ง่ายในย่านนี้.

สถานที่แห่งนี้ บ่งบอกว่า แขกภายนอก ไม่อาจย่างเหยียบเข้าไปในนั้น ได้ง่ายนัก และคนดีๆ ก็ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะเข้าไป.

 

ที่วงไพ ในห้องส่วนตัวของผู้เป็นหัวหน้าแกงค์.

 

“มึงแน่ใจนะ ว่าเป็นพวกมัน”

เขาถามสมุนคนหนึ่ง ที่เดินเข้ามารายงาน ขณะนั่งกุมไพ่อยู่ในมือ ร่วมกับเพื่อนๆ.

 

“ไม่ผิดเพี้ยน แม้แต่ประการเดียว ลูกพี่” สมุนคนนั้น กระซิบที่ข้างหู.

“ไอ้นี่ ... สำนวน”

“ดีเลยพี่” เพื่อนของเขาที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ออกความเห็น “มันอยู่รวมกัน เหมือนหมูรอให้เราเชือด”

สมุนอีกคน ที่เคยปะทะกับ สิงห์ มาแล้วในคืนวันนั้น เอ่ยขึ้น.

 

“แต่ว่า ไอ้หน้าดำ ฝีมือมันไม่เบาเลย”

“เออน่า กูไม่วางแผนโง่ๆ อย่างพวกมึงหรอก”

 

ผู้เป็นหัวหน้า พูดสรุป. ที่แท้คนพวกนี้ ก็คือกลุ่มอิทธิพล กลุ่มเดียวกันกับที่ สิงห์ เอื้อย และ โสนน้อย เคยปะทะมาแล้ว. พวกแกงค์คนร้าย เก็บความเจ็บแค้นไว้ รอโอกาสตอบโต้คืน.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 90/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net