ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
ตอนที่ 42
นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ
ที่ห้องงานของสตรีผู้สูงศักดิ์ผู้หนึ่ง เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ บรรจุคนนั่งเก้าอี้ ได้ไม่น้อยกว่า 50 คน. ตกแต่งด้วยวัสดุแผ่นใสพิเศษ โครงสร้างโลหะสแตนเลส โทนสีเทาขาวสะอาดตา. มีมอนิเตอร์คริสตัลขนาดเล็กและใหญ่ ติดตั้งอยู่ทั้ง 3 ด้านของผนังห้อง, ควบคุมด้วยรีโมทคอนโทรล ที่อยู่บนเก้าอี้นั่งหรูตัวใหญ่. ปรากฏสัญลักษณ์ ของเจ้าแห่งนครพันธุรัฐ อยู่เหนือพนักพิงด้านบน มองเห็นเด่นเป็นสง่า น่าเกรงขาม. ด้านซ้าย เป็นประตูทางเข้าออกส่วนตัว, ด้านขวา เป็นทางเข้าออกสำหรับแขกสำคัญ. ตรงกลาง แม้จะดูโล่ง แต่สามารถควบคุมด้วยแขนกล ให้พื้นเปิดออก เพื่อให้โต๊ะประชุม พร้อมเก้าอี้ เลื่อนจากพื้น ขึ้นมาได้. ส่วนด้านหลังของโต๊ะประชุม หรือถ้ามองจากด้านหลัง ของเก้าอี้นั่งของสตรีผู้นี้ จะเป็นส่วนพื้นที่ด้านหลังของห้องโถง จะมีมอนิเตอร์คริสตัลขนาดใหญ่ ติดตั้งอยู่ และเป็นที่เก็บหนังสือ ตำรา ที่เจ้าแห่งนครรัฐหวงแหน และให้ความสำคัญ.
ชายหนวดเครา กับเด็กหนุ่ม ย่างเท้าเข้ามา ในห้องงานอันแสนสุดอลังการ สตรีผู้นี้ นั่งรออยู่ก่อนแล้ว. แมวสีเทาตัวโปรด อยู่บนตัก ส่วนที่เป็นบังลังก์นั่ง ยกสูงกว่าพื้นห้องราว ๓ ขั้นบันได. โต๊ะประชุมขนาดเล็ก และเก้าอี้ 2 ตัว ถูกสั่งให้เลื่อนขึ้นมาจากพื้น ด้วยแขนกล.
แทน งานเรียบร้อยดีไหม๊? ขอดูหน่อยซิ
เธอถาม ชายที่มีหนวดเครา ขณะที่ เด็กหนุ่มที่มาด้วย ยังเชื่อมต่อวงจรกล้อง กับมอนิเตอร์ไม่เสร็จ
มัวรีรออะไรอยู่อีกเล่า ฉันไม่มีเวลาจะมารอความงี่เง่า เชื่องช้าของเธอหรอกนะ
เด็กหนุ่มผู้นั้นถูกดุ แมวสีเทามองหน้าเธอ แล้วเดินลงจากเก้าอี้ไป, มันอาจไม่ชอบเสียงดุนั่น ก็ได้.
ไวหน่อยซิ ธนญชัย แทน กระซิบบอกเด็กหนุ่ม ให้เร่งมือ.
ภาพถูกฉายขึ้นมอนิเตอร์ ไล่เรียงภาพไปทีละช็อท ตั้งแต่ห้องผสมของเหลว ห้องบรรจุผง ห้องถักทอ และห้องตัดเชื่อมโลหะ ขณะดูไป เธอก็พูดพ่นบ่นยืดยาว.
แทน คุณต้องเร่งมือหน่อยนะ คนไม่พอก็หามาเพิ่ม อย่าให้ฉันผิดหวัง ที่ไว้ใจคุณและให้อำนาจคุณมากพอ ที่จะทำอะไรก็ได้ ให้งานเสร็จตามกำหนด อีกเจ็ดวัน ฉันมีนัดกับท่านนายพลเบนลี และผู้แทนจากรัฐสุวรรณวดี พวกเขาต้องการมาดูความคืบหน้าของสินค้าที่จะส่งมอบ นี่เป็นเพราะคุณ และคนงานของคุณมันเนิ่นช้า ฉันต้องเลื่อนนัด อย่าลืมซิว่าพวกเขาคือลูกค้าสำคัญ ที่ติดต่อกับรัฐของเรามานาน จะปล่อยให้เสียโอกาสไปไม่ได้
เดี๋ยว! นายหญิงรู้สึกสะดุดใจ เมื่อเห็นภาพนั้น หยุดตรงนั้นซิ มีเด็กด้วยเหรอเนี่ย
เอ่อ! คือว่า มันติดมา ระหว่างเราไปเอาพวกผู้ใหญ่มานะครับ นายหญิง ชายหนวดเครา ชื่อแทน บอกความจริง.
เอาเด็กมา มันจะได้เรื่องอะไร สิ้นเปลืองเปล่าๆ ทำงานได้แค่ไหนล่ะ?
ก็ขยันขันแข็งดีครับ ... ถ้านายหญิงไม่ต้องการ จะให้ผมกำจัดทิ้งไหม๊ครับ
ก็คุณเห็นว่าเด็กนั่นขยันดีไม่ใช่เหรอ? เธอ สรุปโดยไม่ได้ตั้งใจจะให้เด็ก 3 คนนั่น รอดพ้นจากการถูกฆ่า.
คุณไปได้แล้ว ธนญชัย ด้วย อ้อเดี๋ยว! ธนญชัย เอานี่ไป เธอยื่นซองพลาสติกสีขาวหม่น ให้เด็กหนุ่มที่ชื่อ ธนญชัย.
ไปที่ห้องแล็บ 2 จัดชิ้นส่วนประกอบให้ครบ เดี๋ยวฉันจะไปดู มันแค่แบบแขนกลพื้นฐานง่ายๆ คราวนี้อย่าทำพลาดอีกล่ะ ไปได้
อาคม ขอดูรายงานห้องแล็บเคมีหน่อย เท่าที่คุณบันทึกมานั่นแหละ เธอถาม ชายชราที่เป็นพ่อบ้าน พร้อมกับบ่นพึมพำ
ตาเฒ่าเอ๊ย! ถ้าแกยังอยู่ มันคงไม่ยุ่งอย่างงี้หรอก คนพวกนี้ทำงานไม่ค่อยได้เรื่องเอาซะเลย
อาคม ชายชราพ่อบ้าน มองนายหญิง ด้วยแววตาหม่นหมอง ราวกับว่า เขาก็มีส่วนรับรู้ความรู้สึกเบื้องลึกของเธอ. แม้ว่านายหญิง จะมีอายุขึ้นเลขสามหลัก มา 50 ปีแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังดูสะสวย เหมือนหญิงวัย 40 ปี. ร่างผอมบาง และทรงผมสีน้ำตาลเทาเสมอไหล่ เหมาะสมแล้ว กับบุคลิกผู้นำสูงสุด แห่งนครพันธุรัฐ. ทุกคนที่ใกล้ชิด และประชาชนในเมืองนี้ รู้ดีว่า การขัดคำสั่งของเธอ เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง.
เมื่อนายหญิงเอ่ยถึง ตาเฒ่า ขึ้นมาครั้งใด เขาเข้าใจความรู้สึกของเธอ ดีกว่าใครๆ. อาคม เป็นคนรับใช้ใกล้ชิดที่สุดเพียงคนเดียว ที่เหลืออยู่ และเป็นคนที่เธอไว้ใจมากที่สุดพอๆ กับตาเฒ่า ผู้ที่เธอเอ่ยถึงนั่นแหละ. เขารับใช้ครอบครัวของนายหญิง มาตั้งแต่เด็ก จนอายุจะใกล้ 90 ปี อยู่อีกไม่กี่วันข้างหน้า. ตั้งแต่นายหญิงขาดตาเฒ่า ซึ่งเป็นผู้ช่วยคนสำคัญไป จิตใจของเธอ ก็หม่นหมองลงไปไม่น้อย.
นายหญิง ก็อย่าเพิ่งท้อใจไปซิครับ คุณผู้ชายคงจะกลับมาเร็วๆ นี้แหละครับ ชายชราปลอบใจ.
ก็เห็นคุณพูดแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว ทุกครั้งที่เขาไป ไม่เดือนนึง หรือไม่ก็สามเดือนก็กลับ แต่นี่มันจะห้าปีแล้ว จะไม่ให้ฉันกลุ้มใจได้ยังไง ตาเฒ่าเอ๊ย แก้มันบ้าไปแล้วแน่ๆ
แต่เขาเป็นทั้งสามี เป็นทั้งเพื่อนนายหญิง เขาไม่ทำอย่างงั้นหรอกครับ เชื่อผมเถอะ
อาคม ฉันเข้าใจความปรารถนาดีของคุณ แต่ในเมื่องานทุกอย่างที่เขาก่อ ก็ต้องมีคนสานต่อ แต่ฉันยังมองไม่เห็นใครเลย จะไม่ให้ฉันท้อแท้ได้ยังไง นครพันธุรัฐนี่ ฉันสร้างมันมากับมือ ฉันจะต้องสานต่อให้มันยิ่งใหญ่ นี่ถ้าตาเฒ่าอยู่ ดิฉันคงไม่ต้องมานั่งคิดมากมายอย่างนี้หรอก
อาคม ออกจากห้องไปแล้ว แมวสีเทาก็เดินเข้าไปหานายหญิง ราวกับรู้จังหวะหน้าที่. เธออุ้มเจ้าสีเทา ไปแนบกับอก ลูบหัวมันเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดู. เธอกดรีโมท สั่งปิดประตูทางเข้าทุกบาน. โต๊ะประชุมค่อยๆ ถอยเลื่อนต่ำลง หายไปใต้พื้นห้อง. ห้องงานของนายหญิง กลับมาว่างเปล่า กลายเป็นที่รโหฐานเฉพาะนายหญิง. เธอกดปุ่มรีโมทอีกครั้ง, เผยให้เห็นความลับ ที่อยู่ด้านหลังของห้องโถง.
ผนังด้านหลังของห้องพร้อมจอมอนิเตอร์ และชั้นเก็บหนังสือ ค่อยๆ เลื่อนขึ้น ปรากฏห้องลับที่ถูกซ่อนไว้ข้างล่าง ที่อยู่ในชั้นถัดไป. มีเพียงคนสนิทที่ไว้ใจเท่านั้น ที่รู้และเข้ามาในห้องนี้ได้. เธอเดินตรงไปข้างหน้า พ้นฉากหลังไปแล้ว เป็นระเบียงโลหะมันวาวสะอาดตา ยื่นออกไป มีทางเชื่อมลงไปสู่โถงใหญ่ชั้นล่าง. เธอยืนที่ราวระเบียง มองลงไปข้างล่าง ชื่นชมผลงาน ที่เธอและสามีร่วมกันสร้างมันขึ้นมา.
สิ่งนั้น คือต้นแบบของอากาศยานล่องหน ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์ล้ำยุค ด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าที่สุด เท่าที่เคยมีมา. อากาศยานถูกวางอยู่กลางห้องโถงทดลองขนาดใหญ่ ที่มีปล่องขนาดใหญ่เปิด-ปิดได้ อยู่บนหลังคา. คาดคะเนด้วยสายตา เป็นอากาศยานที่มีขนาดไม่ใหญ่นัก บรรจุนักบินได้ไม่เกิน 3 คน. รูปทรงคล้ายนกอินทรีย์สยายปีก แต่ตัวใหญ่กว่ามาก.
ในห้องทดลองลับแห่ง ยังมีสถาปัตยกรรมและสิ่งประดิษฐ์อื่นๆ อีก ที่นายหญิงเก็บไว้เป็นความลับ. เธอหวังว่า สิ่งประดิษฐ์เหล่านี้ จะสร้างความยิ่งใหญ่ ให้แก่อาณาจักรของเธอ. แต่ทว่า มันเป็นต้นแบบที่ยังไม่สมบูรณ์นัก อยู่ระหว่างกำลังพัฒนา. ตอนนี้ ยังไม่มีผู้ใดสามารถสานต่อ จากผู้เป็นสามีของนายหญิงได้. ตัวเธอ กับทีมงานที่ไว้วางใจเพียงไม่กี่คน พยายามแก้ไขข้อผิดพลาดเหล่านั้นอยู่.
หลายปีมานี้ ข้อผิดพลาดที่ยังแก้ไขไม่ได้ มันคอยตอกย้ำ ความรู้สึกสูญเสีย ความผิดหวัง และความเจ็บแค้นของเธอตลอดมา. เพราะอยู่ดีๆ สามีผู้เป็นเจ้าของโครงการร่วมกันกับเธอ กลับทิ้งมันไป ด้วยสาเหตุที่เธอเอง ก็ยอมรับไม่ได้เช่นกัน.
สังข์ สินสมุทร สุดสาคร ถูกบังคับใช้แรงงาน ปะปนกับแรงงานทาสผู้ใหญ่ ที่มีแต่ความเครียด จากสภาพอากาศที่เลวร้าย. คนที่ทนไม่ได้ ก็อาจเกิดอาการคุ้มคลั่งได้ไม่ยาก. คนงานชายผู้หนึ่ง ทนแรงกดดันไม่ไหว ควบคุมสติไม่อยู่ ใช้พลั่วลอบทำร้ายผู้คุม จนบาดเจ็บ แล้วพยายามจะหลบหนี. เป็นเหตุให้ผู้คุมอีกคน จำเป็นต้องกระทำวิสามัญฆาตกรรม ยิงตายอย่างน่าอนาถ. สถานการณ์ราวกับขุมนรก บีบคั้นให้ สินสมุทร เกือบทนต่อไปไม่ไหว.
อดทนไว้นะ สมุทร สังข์ โอบกอด ปลอบใจเพื่อน ที่ลำบากและน่ากลัวกว่านี้ เราก็เจอกันมาแล้ว เราจะต้องรักษาชีวิต ให้ถึงที่สุด เรายังไม่หมดลมหายใจนะเพื่อน
แต่เราไม่มีทางหนีไปจากที่นี่ได้เลย สุดสาคร พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เหมือนจะร้องไห้.
สังข์ โอบกอดเพื่อน และต่างคนสวมกอดกันไว้.
ถ้าเรายังไม่ตาย เราก็ยังมีความหวัง ... อย่าลืมซิเพื่อน แม่ยังรอเราอยู่นะ เราจะตายไม่ได้ ... ฮือ ๆ ๆ ในที่สุด สังข์ ก็ร้องไห้เหมือนกัน ทั้งๆ ที่ปลอบใจเพื่อนไปเมื่อสักครู่.
...
นายหญิงเรียก อาคม และ แทน มาพบที่ห้องงาน. หลังจากนายหญิงอ่านทบทวน รายงานของเขาแล้วเสร็จแล้ว เธอรู้สึกไม่พอใจหลายเรื่อง ถึงกับบันดาลโทสะ ... เพี๊ยะ! ตบหน้า แทน ไปหนึ่งครั้ง. เขาโต้ตอบนายหญิง ได้เพียงก้มหน้านิ่ง. นายหญิงไล่ให้ออกจากห้องไป และสั่งให้พ่อบ้าน อาคม ตามตัว ธนญชัย เข้ามา.
และเมื่อ ธนญชัย เข้าพบ นายหญิง พ่อบ้านอาคม ก็คาดเดาสถานการณ์ได้ไม่ผิด.
ฉันไปดูผลงานแกแล้ว งานง่ายๆ แค่นี้ ก็ยังมีผลิดพลาด แกทำไมถึงโง่อย่างงี้ ห๊า!
ก็ผมทำตามโปรแกรมแล้วนี่ ธนญชัย ยังเถียงอีก แล้วจะให้ทำยังไงอีกล่ะ แบบมันซับซ้อน ใครๆ ก็พลาดได้ทั้งนั้น
แก่อย่ามาเถียงฉัน อย่าคิดว่าแกเป็นหลานฉันแล้ว ฉันจะทำอะไรแกไม่ได้ยังงั้นเรอะ
ธนญชัย เงียบเสียงทันที เพราะเกรงว่าคำขู่นี้ จะกลายเป็นบทลงโทษจริงๆ.
ผมขอแก้ตัวใหม่ได้รึเปล่าครับ?
จะไปไหนก็ไป
นายหญิงรู้สึกเบื่อหน่ายและเหน็ดเหนื่อย กับความไม่ฉลาดของหลานชาย. ภาพเด็กชาย 3 คน เมื่อสองสามวันก่อน ผุดขึ้นมาในสมอง. เธออาจจะต้องหาเด็กรับใช้เพิ่มอีกคน ไม่ถึงกับเอามาแทนงาน ธนญชัย หรอก แค่เอามาช่วย ไม่ให้ความโง่เง่าของหลาน พัฒนาไปไกลกว่านี้.
อ้อ! เดี๋ยว ... ไปดูซิว่า เด็กสามคนนั่น ยังอยู่หรือตายไปแล้ว
ธนญชัย ก็สงสัยเหมือนกันว่า ให้ไปดูเด็กทำไม แต่ไม่กล้าถาม. เด็กนั่น ก็แค่แรงงานทาส นายหญิงจะไปสนใจทำไม และไม่กล้าขัดคำสั่ง ... ธนญชัย ลงไปดูข้างล่าง ค้นหาตำแหน่งที่อยู่ของเด็กสามคน จนพบ. ผู้คุม เปิดทางให้เขาเดินเข้าไป. ขณะที่ สังข์ สินสมุทร สุดสาคร กำลังขนเศษซากหิน ออกจากทางเดิน.
พวกนาย มาจากไหน? ธนญชัย ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ.
มาไกล สินสมุทร ก็ตอบแบบไม่สนใจคำถาม.
ชื่ออะไรกันมั่ง?
เราชื่อ สินสมุทร นั่นก็ สังข์ แล้วก็น้องเรา สุดสาคร
เป็นพี่น้องกันเหรอ ไม่เห็นเหมือนกันเลย
บอกหน่อยได้ไหม๊ ที่นี่ที่ไหนกัน สังข์ เป็นฝ่ายถามเอาสาระ.
นครพันธุรัฐ ธนญชัย ตอบ ถามทำไม คิดจะหนีออกไปจากที่นี่ละซิ อย่าคิดให้เสียเวลาเลย ว่าแต่ว่าพวกนาย มาที่นี่แล้วจะไปไหนกันต่อล่ะ?
ก็จะไปไหนได้เล่า ถ้านายไม่ปล่อยเราไป สินสมุทร พูดยั่ว.
ก็อาจจะจริงนะ ถ้าเราปล่อยพวกนายสามคนไป ... อืม! แต่คงไปไม่รอดหรอก ... มีอะไรก็ทำทำไปเถอะ ดีกว่าไม่หายใจ
ถามเสร็จ ธนญชัย ก็ผละจากไป โดยไม่บอกสาเหตุที่มา ทิ้งปริศนาไว้ให้ พวกเขาสามคน ว่าหนุ่มหน้าตาเจ้าเล่ห์คนนี้ ต้องการอะไรกันแน่.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net