ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
ตอนที่ 49
แผนหลบหนี
สังข์ คิดว่า พวกเขายังพอมีเวลา ที่จะปรึกษากับเพื่อนๆ เรื่องแผนหลบหนี. แต่เขาคาดการณ์ผิด นายหญิง มีบัญชาให้เขาย้าย ไปอยู่ในห้องใกล้ๆ กับนายหญิง. เขาไม่มีโอกาสที่จะไปบอกเพื่อนๆ เพราะต้องจัดการเรื่องตัวเอง ให้เสร็จเรียบร้อยก่อน.
นายหญิง สั่งให้แม่บ้านพา สังข์ ไปดูห้อง เพื่อตกแต่ง โต๊ะ เตียง ตู้เสื้อผ้า และอุปกรณ์ทำงาน. เวลาผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง สังข์ ก็ย้ายมาอยู่ในห้องนอนใหม่ ที่ได้รับการตกแต่งไว้อย่างดีและทันสมัย ทั้งๆ ที่ เขาไม่รู้สึกยินดีกับสิ่งเหล่านี้เลย. เขาจำเป็นต้องเสแสร้งยินดี หลอกให้นายหญิงตายใจ ยินดีรับสถานภาพใหม่ ในฐานะลูกชายของเธอ.
สังข์ ทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลัง สร้างสถานะใหม่ให้แก่ตัวเอง อยู่หลายวัน. แต่ละวัน แตละชั่วโมง ที่ผ่านไป เขาพยายามคิดหาวิธี ที่จะออกไปจากที่นี่ให้ได้. สิ่งที่เขาเสแสร้งทำ ขัดกับความรู้สึกของตัวเองไม่น้อย. ชั่งไม่ยุติธรรมเลย สำหรับนายหญิง แต่มันก็ไม่ยุติธรรมกับเขาเช่นกัน. นี่เท่ากับว่า เขามัวเสวยสุขเพียงคนเดียว แต่ปล่อยให้เพื่อนๆ ต้องอยู่อย่างลำบาก สิ้นหวัง ไร้อนาคต.
เป็นอะไรไป ดูหน้าตาไม่สบายเลย
นายหญิงถามลูกชาย ขณะที่ช่วยจัดห้องนอนให้ด้วยตัวของเธอเอง.
ก็สบายดีครับ รู้สึกตื่นเต้นไปหน่อย สังข์ แก้ตัว.
มีหลายเรื่องที่ลูกจะต้องเรียนรู้ไว้ แม่จึงต้องให้มาอยู่ใกล้ๆ ยังไงล่ะ
แล้ว ธนญชัยล่ะครับ เขาจะรู้สึกยังไง ถ้ารู้ว่าผมมาอยู่ที่นี่?
อย่าเป็นกังวลไปเลย เรื่องนั้นแม่จัดการเอง ... เอ่อ! พูดถึงเขาก็ดีแล้ว เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เรื่องที่แม่ให้ไปสืบดู เป็นไงมั่ง?
ก็กำลังสืบอยู่ครับ
สังข์ รู้ว่า เรื่องเกี่ยวกับ ธนญชัย เป็นสิ่งไม่ควรพูด. แต่สิ่งที่เขาควรรีบทำก็คือ ต้องไปพบเพื่อนๆ ให้เร็วที่สุด, ไม่อยากให้พวกเขา เข้าใจผิดมากไปกว่านี้. สังข์ ฉวยโอกาส ทำตามสิ่งที่คิด ขณะมีแขกคนสำคัญมาขอพบนายหญิง.
แม่ครับ เสร็จแล้ว ผมขอไปส่งข่าวเพื่อนอีกสองคน ได้หรือเปล่าครับ ว่าผมย้ายมาอยู่ที่นี่แล้ว?
ได้ซิ
ช่างเป็นโอกาสเหมาะเสียเหลือเกิน. สังข์ รีบไปหาเพื่อนๆ ทันที ที่ห้องเล็บ สถานที่ที่เคยเป็นอาณาจักรน้อยๆ ของพวกเขา.
สินสมุทร กับ สุดสาคร กำลังทำงานร่วมกับผู้ใหญ่คนหนึ่ง จะเข้าไปบอกตอนนี้ เห็นจะไม่เหมาะ. เขาจำเป็นต้องรอเวลาให้ปลอดผู้คนมากกว่านี้. สังข์ รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนสาวสองคน ขึ้นมาทันที. เขาจึงหลบสายตาคนอื่นๆ แอบเข้าไปที่ห้องลับอีกห้องหนึ่ง.
ทันทีที่ย่างเท้าผ่านพ้นประตู ... เขารู้สึกรันทดและหม่นหมองไปทันที แทบทรงตัวไม่อยู่, เอื้อย กับ โสนน้อย นั่งจับเจ่าอย่างหมดอาลัย ที่มุมห้อง. ร่างของเธอทั้งสองซูบผอม ราวกับจะบอกสังข์ว่า ชีวิตนี้ ไม่มีความหวังอะไรเหลืออีกแล้ว. สายตาของ เอื้อย ที่จ้องมอง สังข์ เต็มไปด้วยความเศร้าอย่างสุดซึ้ง. โสนน้อย ก้มหน้านิ่ง ไม่รับรู้ด้วยซ้ำไปว่า โลกนี้ยังมีเพื่อนคนนี้อยู่.
เขาทำอะไรลงไปหรือนี่! น้ำตาของ สังข์ ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว. เขาขยับเข้าไปใกล้ๆ คุกเข่าลงนั่ง อย่างคนสำนึกผิด.
เอื้อย โสนน้อย เราขอโทษ
คำขอโทษ สั้นๆ แต่อัดแน่นด้วยความสำนึกผิด อย่างจริงใจ กลายเป็นพลังอานุภาพ ทลายกำแพงแห่งความอึดอัด ความว้าเหว่ เดียวดาย ที่สุมอยู่ในหัวใจของเธอทั้งสอง ลงในทันที. มิตรภาพกลับคืนมาเหมือนเดิม.
ฮือ ๆ ๆ
สังข์ เอื้อย โสนน้อย ต่างโอบกอดซึ่งกันและกัน ท่ามกลางเสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ. นานเท่าไรไม่รู้ แต่ก็นานพอ ที่จะเรียกสติของ สังข์ กลับคืนมา.
เราจะออกไปจากที่นี่ พรุ่งนี้เช้า สังข์ เอ่ยขึ้น.
รอยยิ้มของสาวน้อย กลับคืนมาอีกครั้ง. เป็นรอยยิ้ม ที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความหวัง ความมุ่งมั่น และความรักที่บรรเจิดจ้า.
สมุทรกับสาครล่ะ เขารู้รึยัง? โสนน้อย ถาม.
ยังเลย กำลังจะไปบอกเดี๋ยวนี้แหละ สังข์ พูดและสั่งกำชับ พวกเรามีเวลาเตรียมตัวไม่มากนัก อย่าลืมของสำคัญนะ เอื้อย โสนน้อย
สองสาวน้อย พยักหน้ารับ. สังข์ผละจากไป. เวลาเหมาะ ปลอดคนพลุกพล่านพอดี, สังข์ ขยิบตาส่งสัญญาณให้ สินสมุทร ขยับออกมาห่างๆ จากผู้ใหญ่นั่นเสียก่อน.
พวกเราจะไปจากที่นี่ พรุ่งนี้เช้า สังข์ รีบกระซิบบอก.
เป็นไปตามแผนรึเปล่า?
ไม่ แต่เราจะออกไปพร้อมกัน
เราจะไปกันยังไง?
หกโมงเช้าตรง ... เอานี่ไป
สังข์ หยิบวิทยุสื่อสารขนาดเล็ก ที่สามารถซุกซ่อนได้ ยื่นให้ สินสมุทร.
มันมีแค่สองเครื่อง เรากับนาย อย่าลืมใช้คลื่นรหัส 213 ติดต่อกัน ห้ามใช้คลื่นอื่นเด็ดขาด
สินสมุทร ชูกำปั้นขึ้นที่ตรงหน้าของตัวเอง แล้วดีดนิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนาง ชูขึ้น เป็นสัญลักษณ์แทนตัวเลข เป็นการทบทวนรหัสสื่อสาร. สังข์ ก็ทำตามเพื่อน รับการทวนรหัสนั้นอีกครั้ง. เป็นอันว่าพวกเขารู้กันสองคน. นี่คือการบันทึกความลับ ไว้ในหน่วยความจำ ของแต่ละคน.
สถานที่ล่ะ? สินสมุทร ถาม.
ที่ประตูด้านตะวันตก เขตพื้นที่หมายเลข 17 ให้ทุกคนรอที่นั่น จนกว่าเราจะไปถึง
สังข์ สินสมุทร เรียก เราขอโทษที่ชกนาย
คืนนี้ สังข์เข้านอนแต่หัวค่ำ. นายหญิงเปิดประตูเข้ามาดู เห็นว่าเขาหลับไปแล้ว จึงไม่รบกวน.
วันนี้ ช่างเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน. ท่านประธานาธิบดีแห่งรัฐสุวรรณวดี มีข้อต่อรองเงื่อนไขเพิ่มเติม ในการส่งมอบสินค้า ตามที่ผู้แทนของท่านแจ้งมา. ดูเหมือนว่า ท่านจะไม่พอใจอะไรบางอย่าง จนเธอเองต้องคุยสายตรงกับท่าน เพื่อมิให้เกิดความเข้าใจผิดกัน.
พรุ่งนี้เหรอคะ ... ก็ได้ ดิฉันจะส่งมอบสินค้าที่ประตูตะวันตก ตามที่ท่านต้องการ
นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องมาขอเปลี่ยนสถานที่ ในเวลานี้ด้วยนะ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ประตูนั่นไม่ได้ใช้งานมานาน หวังว่ามันคงจะใช้ได้
นายหญิง รำพึงกับตัวเอง แล้วส่งสัญญาณเสียงไปบอก แทน แจ้งการเปลี่ยนแปลง เรื่องเวลาและสถานที่ ส่งมอบสินค้า.
แทน รู้สึกผิดหวังและโกรธ กับคำสั่งเปลี่ยนแปลงกะทันหัน, แต่ก็ต้องยอมทำตาม. ธนญชัย ก็อยู่ที่นั่นด้วย. ธนญชัย เห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไป แผนของเขาก็จะต้องเปลี่ยนตามไปด้วย. เขายกวิทยุสื่อสารขึ้นพูด เพื่อติดต่อกับใครบางคน เป็นการด่วน.
...
ก่อนสว่าง, สังข์ รีบลุกขึ้น แง้มประตูห้องออก ดูสถานการณ์ข้างนอก. ข้างนอกปลอดคนเดินผ่าน. เขากลับมาที่หัวเตียง คว้ากระเป๋าเป้ ที่เตรียมไว้ตั้งแต่หัวค่ำ สะพายขึ้นไว้บนหลัง. ก่อนผละจากไป, สังข์มองภาพถ่ายนายหญิง และแท่งกุญแจนำโชค ที่อยู่บนหัวเตียง. เขาหยิบมันขึ้นมา ระลึกถึงเคน, ขอบคุณสำหรับโชคที่ เคน ให้มา และไม่ลืมขอบคุณนายหญิง ที่ปรารถนาดีต่อเขา พร้อมกับกล่าวอำลาภาพถ่ายนายหญิง ก่อนจะคว้ากุญแจใส่กระเป๋าไป.
ลาก่อนครับ นายหญิง
สังข์ แอบเข้าไปในห้องแล็บเคมี จากประตูลับอีกบานหนึ่ง. ขณะนั้น ดร.วีรพล กับเจ้าหน้าที่แล็บอีก 2 คน กำลังสำรวจความเรียบร้อยในห้อง. เขายกเอากล่องโลหะสีเงินใบหนึ่ง ออกมาจากตู้เก็บรักษาอุณหภูมิ แล้วเปิดออก ดูความเรียบร้อย ของสิ่งที่อยู่ข้างใน. เขายิ้มแสดงความพอใจ จากนั้น ก็นำกระเป๋าอีก 2 ใบ ที่มีรูปร่างและขนาดเท่ากัน ส่งให้เจ้าหน้าที่ 2 คนนั้น แล้วพากันหิ้วออกไปจากห้อง.
สังข์ ไปที่ตู้เก็บรักษาอุณหภูมิ มองผ่านกระจกเข้าไป. ยังมีกล่องโลหะสีเงิน อยู่อีก 3 ใบ. ในกล่องนั้น อาจมีสิ่งของที่เขาต้องการ. โชคดี เขาเห็นตู้ใสๆ อีกตู้หนึ่ง, ใช่แล้ว มันคือกระบอกฉีดแคปซูลเคมีเปลี่ยนร่าง. นี่แหละ คือสิ่งที่เขาต้องการ. การเปิดตู้ ต้องใช้รหัสผ่าน. แต่ไม่มีเวลาให้เขาคิดนานไปกว่านี้. สังข์ ต้องตัดสินใจ ทำในสิ่งที่นักจารกรรมเขาทำกัน, ตู้นี้คงไม่ต้องใช้รหัสผ่านก็ได้.
สังข์ คว้าฆ้อนเหล็กที่วางอยู่ใกล้ๆ ทุบกระจก
เพรี๊ยะ!
แล้วคว้ากระบอกฉีด ขึ้นมาพิจารณาดู. มันมีขนาดเล็กกระทัดรัด สามารถเก็บซ่อนได้ไม่ยาก ในนั้น บรรจุเจลสีเขียวๆ อยู่ครึ่งกระบอก. เท่านี้ก็คงพอน่า เขาคิดในใจ พร้อมกับคว้าฆ้อนเหล็กนั่น ติดมือไปด้วย. เขาต้องมีจุดประสงค์อย่างอื่นอีกแน่ๆ.
สังข์ รีบผละออกจากที่นั่นโดยเร็ว, ข้ามประตูกล ไปยังห้องแล็บโถงใหญ่. อากาศยานล่องหน ยังนอนสงบนิ่งไม่ไหวติงอยู่ที่เดิม เหมือนกับกำลังรอใครบางคน ที่จะมาพามันไป. เขาเดินไปที่ผนังห้องอีกด้านหนึ่ง ที่มีตู้กระจก วางอยู่หน้าทางเข้า ซึ่งเป็นซอกสี่เหลี่ยมเล็กๆ. ถังสเปรย์โลหะสีเงิน ยังนอนนิ่งอยู่ในตู้นั้น.
หมดเวลาแล้ว สำหรับการรีรอ. สังข์ ใช้ฆ้อนในมือ ทุบกระจกแตกกระจาย รีบคว้าถังสเปรย์มาได้ถังหนึ่ง. แน่ละ! เสียงกระจกนั่น เป็นสัญญาณเรียกแขกเป็นอย่างดี.
เจ้าหน้าที่ รปภ. เดินผ่านห้องแล็บนั้นมา เพื่อมาตรวจดูว่าเสียงอะไร ที่ดังเมื่อครู่. สังข์ ย่อตัวหลบ ทั้งๆ ที่ไม่มีที่กำบัง. ถึงคราวต้องเสี่ยงแล้ว, จังหวะที่เจ้าหน้าที่ รปภ. เดินผ่านเสาอาคาร ในจุดที่เขามองไม่เห็นผู้บุกรุก. สังข์ ลุกขึ้น คว้าถังสเปรย์ได้มาอีกหนึ่งถัง ไม่มีเวลาที่จะคว้าถังที่สาม. รปภ.ใกล้มาถึงตัว สองถังก็คงพอน่า เขาคำนวณอย่างหยาบๆ ก่อนที่จะรีบออกไปจากที่นั่น. รอดพ้นสายตาของ รปภ. ได้อย่างหวุดหวิด.
ก่อนไปยังจุดนัดหมาย สังข์ ไม่ลืมแวะเข้าไปในห้องแล็บ สถานที่ที่เคยทำงาน และเป็นอาณาจักรน้อยๆ ของเขาและเพื่อนๆ, คว้ากระเป๋าใบใหญ่ ข้างในมีอุปกรณ์หลายอย่าง ที่เตรียมเอาไว้ สำหรับภารกิจการหลบหนีโดยเฉพาะ แล้วรีบออกไปจากที่นั่น ทันที.
สังข์ สังเกตเงาตะคุ่มที่อยู่ไม่ไกล จึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น. ทั้งที่ยังเหนื่อยกระหืดกระหอบอยู่. เมื่อไปถึง พวกเพื่อนๆ รู้สึกดีใจ, ที่แผนของพวกเขาใกล้จะสำเร็จแล้ว. สินสมุทร จัดลำดับตำแหน่งของเพื่อนๆ ก่อนออกไป. สังข์ กับ สุดสาคร นำหน้า ตามด้วย เอื้อย โสนน้อย และให้ สินสมุทร เป็นคนระวังหลัง.
พวกเขาพากันวิ่งออกไป มองเห็นประตูตะวันตกอยู่ไม่ไกล. สังข์ ส่งสัญญาณให้ ธนญชัย รู้ โดยกระพริบไฟฉาย. สักครู่ ประตูด้านตะวันตก ก็ค่อยๆ เปิดออก. เด็กทั้ง 5 คน วิ่งผ่านใจกลางถนน ตรงไปที่ประตูใหญ่ สำหรับออกนอกเมือง ซึ่งอยู่ห่างออกไปราว 50 เมตร. แต่ทันใดนั้น!
ดวงไฟดวงใหญ่ก็สว่างพรึ่บ! ส่องมาจากหอคอย บนประตูด้านตะวันตก. ลำแสงพุ่งตรงไปที่เด็กทั้ง 5 คน, ที่ยืนตะลึงอยู่กลางถนนพอดี, พร้อมกับเสียงไซเรนดังขึ้น. พวกเขาหยุดอยู่กับที่ เหมือนถูกมนต์สะกด.
สังข์ ตกใจ สะดุ้งตื่น!
เหงื่อไหลทั่วใบหน้า. มองดูนาฬิกาที่หัวเตียง 04.30 นาฬิกา. ไม่มีเวลาให้ไตร่ตรองอะไรอีกแล้ว. เขารีบลุกขึ้น เปลี่ยนเครื่องแต่งตัว คว้ากระเป๋าเป้ ที่เตรียมไว้ตั้งแต่หัวค่ำ สะพายขึ้นไว้บนหลัง. ก่อนผละจากไป, สังข์ มองภาพถ่ายนายหญิง และแท่งกุญแจนำโชค ที่อยู่บนหัวเตียง. เขาหยิบมันขึ้นมา ระลึกถึงมันเป็นครั้งสุดท้าย. มันได้ทำหน้าที่จนถึงที่สุดแล้ว ขอบคุณ เคน ขอบคุณนายหญิง ที่เมตตากรุณาให้ที่พักพิง ให้ความรักความหวังดีตลอดมา. เขาไม่สามารถทำหน้าที่ อย่างที่นายหญิงต้องการได้ เขาขอโทษ.
สังข์ วางกุญแจ ไว้ใกล้ๆ กับรูปถ่ายของนายหญิง ที่อยู่บนหัวเตียง ก่อนผละจากไป.
ลาก่อนครับ แม่
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net