หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 27  สังข์ทอง รจนา

ตอนที่ 91

คืนร่างเดิม

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 90/105

 

ในคืนเดียวกันกับที่ เอื้อย โสนน้อย และเพื่อนๆ พากันออกไปที่ริมบึงน้ำเจ้าพระยา, เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้นกับคนในชุมชนสันติอรุณ. กลุ่มอันธพาล ยกพวกพากันมาเผาหมู่บ้าน เป็นการแก้แค้น ที่ชุมชนให้ที่พักพิงศัตรูของพวกเขา.

 

ต้นเพลิงลุกลามจากด้านหลัง เริ่มจากบ้านของสังข์ไปยังบ้านพักของ เอื้อย และ โสนน้อย. โรงงานอีกด้านหนึ่งของชุมนชน ก็ถูกวางเพลิงเช่นกัน. พวกคนร้ายวางแผนเผาจากสองฝั่งของหมู่บ้าน เพื่อให้ดับยาก. เพลิงไหม้เกิดขึ้นแบบกะทันหัน และไม่มีใครรู้ตัวมาก่อน. ทุกคนในชุมชน รีบตื่นขึ้นมาช่วยกันดับไฟ อย่างโกลาหล.

สิงห์ดำ เอื้อย โสนน้อย และ สังข์ กำลังขับรถเดินทางกลับที่พัก ใกล้จะถึงหมู่บ้าน มองเห็นควันไฟและเปลวเพลิง พวยพุ่งสู่ท้องฟ้า. พวกเขารู้ว่า เกิดเรื่องในชุมชนขึ้นอีกแล้ว.

 

ครูเพ็ญพร โทรเรียกรถดับเพลิง ขณะที่ สิงห์ดำ และเพื่อนๆ มาถึงชุมชน. พวกเขารีบลงจากรถ ออกไปช่วยกันดับไฟ.

 

ต้นเพลิง เผาบ้านของ ส้งข์ จนเหลือแต่เสาบ้าน. บ้านของ เนียน กับ ลำภู ซึ่งอยู่ใกล้โรงงาน ก็ถูกเปลวเพลิงเผาไปด้วย.

สังข์ รีบฝ่าเปลวเพลิงไปช่วย พิมพ์ กับ พิศ ออกมาได้อย่างปลอดภัย. ลำภู มารับเอาตัวลูกสาวทั้งสองไป แต่เขากลับได้รับบาดเจ็บ ถูกไฟลวกบริเวณหลังและใบหน้า. ปรากฏรอยยุบย่น เหมือนมีหนอนเข้าไปวิ่งในนั้น.

เอื้อย กับ โสนน้อย เห็นเข้าก็ตกใจ รีบประคอง สังข์ออกมาให้ห่างจากเปลวไฟ. หนอนที่วิ่งอยู่ใต้ผิวหนัง ก็กลับหายเป็นปกติ.

เสียงสัญญาณไซเรนของรถดับเพลิง ดังขึ้น. ในเวลาไม่นาน ก็ควบคุมเพลิงไว้ได้.

 

เอื้อย พา สังข์ เข้าไปปฐมพยาบาล ในศาลางานที่ว่างอยู่. สิงห์ดำ ใบพุทธ และชาวชุมชนอีก 2 - 3 คน ก็มาดูอาการของ สังข์ ด้วย.

 

“เงาะ เป็นอะไรมากไหม๊?” ใบพุทธ ถาม.

“ไม่เป็นอะไรมากนักหรอก” เอื้อย ตอบ “หนูกับโสนน้อย อยู่ดูแลเขาได้ พวกพี่ๆ ไปช่วยทางอื่นเถอะจ้ะ สิงห์ด้วย ไปเถอะไม่ต้องเป็นห่วงเราหรอก”

 

สังข์ โบกมือให้ ทุกคนไปทำภาระช่วยคนอื่นๆ เขาไม่เป็นอะไรมาก.

 

“เอื้อย สมุนไพรของเรายังเหลืออยู่ไหม๊?” โสนน้อย ถาม

“มันอยู่ในกองไฟโน่น”

“นั่นมันของสำคัญนะ โธ่! ... แล้วทีนี้จะทำไงดีล่ะ” โสนน้อย บ่นเสียดาย “ทุกอย่าง ไม่เหลือเลย”

 

ไฟไหม้ครั้งนี้ พวกเธอไม่เหลืออะไรเลย, มีเพียงเสื้อผ้าชุดเดียวที่สวมติดตัว. อาวุธ ยาสมุรไพร ก็จมหายไปกับกองเพลิง รวมทั้งสมุดบันทึกของ สังข์ ด้วย. สมุนไพร ที่พวกเธอสู้อุตส่าห์เก็บติดตัวมาตลอด, เคน ย้ำนักย้ำหนาว่า ให้เก็บไว้ให้ดี.

 

“แต่ ...” เอื้อย เพิ่งนึกขึ้นได้ “เราปลูกมันไว้ ที่ข้างรั้วบ้านของ สังข์”

“มันจะเหลือเหรอ ป่านนี้ไฟไหม้หมดแล้ว”

“บ้า! ไฟมันไม่หมุดลงไปใต้ดินได้หรอกน่า”

 

พวกเธอ ฝ่าซากกองเถ้าถ่าน เข้าไปขุดเอาสมุนไพร ออกมาได้ประมาณ 4 - 5 แง่ง. แล้วกลับมาที่เดิม พร้อมด้วยอุปกรณ์ปรุงยา เท่าที่พอจะหาได้. เอื้อย ปรุงยา ตามกรรมวิธีที่ เคน เคยสอน.

 

“เราไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอ เอื้อย” โสนน้อย เป็นกังวล “ถ้ามันไม่ได้ผล พิษของมันอาจฆ่าเขาตายได้นะ”

“ต้องได้ผลซิ” เอื้อย ตอบอย่างมั่นใจ “เราแค่ให้เขาจิบๆ และทาที่ผิว ถ้าพลาด ก็ไม่ถึงตายหรอก หนังเขาหนาออกยังงี้ ถ้าจะกลายพันธุ์ อย่างมากก็เป็นแค่หนังไดโนเสาร์”

“นี่เธอจะบ้าเหรอ!” โสนน้อย หัวเราะไม่ออก.

 

เอื้อย นำยาที่ปรุงไว้ มาคั้นเอาน้ำออก เอากากพอกตรงบริเวณถูกไฟลวก. และเอาน้ำที่คั้นได้ ให้เขาดื่ม.

สังข์ จิบแค่อึกเดียว ต้องเบนหน้าหนี. ครู่ต่อมา ใบหน้าของเขา เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ, ไม่รู้ว่าเพราะพิษยาหรือเพราะรสขมของยา.

 

สังข์ ส่งเสียงอึกอักในลำคอ ทำสัญญาณมือ ขอกล่องโลหะที่งมขึ้นมาจากน้ำได้ ให้เขา. เอื้อย นำกล่องโลหะสีเงิน ออกมาจากกระเป๋า.

ภายในกล่อง บรรจุแคปซูล มีฉลากระบุ นิวเอ็นเอ – แซด 80 ไว้ที่ข้างแคปซูล. สังข์ กดปุ่มกลไก เปิดเอากระบอกฉีด ออกมา.

“ให้ช่วยไหม๊?” โสนน้อย ถาม.

 

สังข์ ส่ายหน้า ปฏิเสธ, พร้อมกับให้สัญญาณมือ บอกให้เธอสองคน ถอยออกไปให้ห่างจากตัวเขา. เขาหยิบกระบอกฉีด จี้ปลายเข็มเข้าที่ลำคอของตัวเอง. สายตาของเขา จ้องมองที่เพื่อนสาวทั้งสอง ราวกับจะบอกว่า นี่คือการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญที่สุดในชีวิต. เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า สารสีเขียวในกระบอกฉีดนี่ จะส่งผลอย่างไรกับร่างกายของเขา.

 

สังข์ หายใจถี่ขึ้น เม้มริมฝีปากแน่น เตรียมรับสภาพความเจ็บปวด ซึ่งเขาเองก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่า มันอาจทำให้ถึงตายก็ได้.

 

ฉึก!

 

เขายิ้ม ที่ไม่รู้สึกเจ็บอะไรมาก, แต่หลังจากนั้น ไม่กี่วินาที เขาก็มีอาการโงนเงน เหมือนคนง่วงนอน แล้วล้มตัวตะแคงลงกับพื้น หลับไป.

 

“ตายรึเปล่า!” โสนน้อย อุทานขึ้น.

เอื้อย เข้าไปพยุงร่างของ สังข์ “ยัง หลับเป็นตายเลย”

 

เวลาผ่านไปประมาณ 3 นาทีเศษ เขาเริ่มรู้สึกตัว. สีเขียวคล้ำบนใบหน้า หายไปแล้ว แต่เปลือกตายังปิดอยู่. แขนขาเริ่มขยับ เหมือนคนเป็นโรคชักกระตุก. ผิวหนังทั่วร่าง ยุบย่นคล้ายมีหนอนวิ่งอยู่ในนั้น. เขาดิ้น และส่งเสียงร้องออกมา. สังข์ คงเจ็บไม่น้อย.

 

เอื้อย กับ โสนน้อย ตกใจมาก, ผงะลุกขึ้น ผละถอยออกไปอีกมุมหนึ่งของห้อง. ต้องเกิดความผิดพลาดอะไรขึ้นแน่ๆ. เขาดิ้นแรงกว่าเดิม ดูุทุรนทุราย จนกระดูกแขนขาบิดงอ, ร้องโหยหวนออกมา ไม่เป็นภาษามนุษย์.

ความเจ็บปวดยังไม่ทุเลา. เขานอนบิดร่างกายไปมา พยายามประคองตัวเอง นั่งคลาน ก้มหน้ามองพื้น, แต่ความเจ็บก็ยังไม่หายไป.

 

2 นาที ถัดมา.

 

ผิวหนังที่ยุบยุ่น เริ่มเปลี่ยนสีจากดำเขียว จางลง, เส้นผมที่หยิก เริ่มยืดเหยียดตรง, หนอนที่กำลังวิ่งอยู่ใต้ผิวหนัง เปลี่ยนเป็นลูกคลื่น ลื่นไล่ไปที่บริเวณลำคอ.

สังข์ ทำตัวโก่งเหมือนไก่จะขัน แล้วอาเจียน เอาของเหลวสีเขียวคล้ำ ... เผละ! ออกมากองที่พื้น. สีผิวก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปจากดำคล้ำ เป็นสีเลือดฝาด และเป็นสีผิวเหมือนคนปกติทั่วไป. จากนั้น เขาก็ล้มฟุบนอนคว่ำหน้า แนบไปกับพื้น ข้างๆ กองอาเจียน และหลอดฉีดแคปซูล. เขาสลบไปอีกแล้ว.

 

ทุกอย่างสงบนิ่ง ... เอื้อย โสนน้อย รู้สึกสับสน ทำอะไรไม่ถูก กับปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น.

สังข์ เคยเล่าให้พวกเธอฟัง ตอนที่ยังอาศัย หลบซ่อนตัวที่ห้องแล็บ ในนครพันธุรัฐ ว่าพวกเขาเอานักโทษ มาทดลองฉีดสารเคมีเข้าไปเพื่อให้เปลี่ยนรูปร่าง แต่เธอก็ไม่เคยเห็นด้วยตาของตัวเอง.

 

“หรือว่า สังข์ ก็เหมือนคนประหลาดพวกนั้น” เอื้อย พูดขึ้น.

“คนประหลาดที่ไหน?” โสนน้อย สงสัย.

“เธอจำได้ไหม๊ สังข์เคยเล่าให้ฟัง ตอนที่พวกเราซ่อนตัวในห้องแล็บนั่นไง ... โธ่เอ๊ย! เรา ทำไมโง่อย่างนี้”

 

เอื้อย อุทานขึ้นมาแบบหัวเสีย หันไปมอง สังข์ ที่ยังนอนคว่ำหน้าไม่ได้สติอยู่.

 

“สังข์ เราขอโทษ ที่ไม่เชื่อเธอ ตั้งแต่แรก ... ขอบคุณนะ ที่ช่วยชีวิตเราไว้ ไม่อย่างนั้น ก็คงถูกคนพวกนั้นยิงตาย”

 

เอื้อย ดีใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่, เข้าไปประคอง สังข์ ขณะที่เขาเริ่มรู้สึกตัว ค่อยๆ พลิกตัวและลุกนั่ง. รอยไฟไหม้หายไป เหลือแค่รอยช้ำแดงๆ เท่านั้น. เขาลืมตา มองเพื่อนสาวทั้งสองคน.

 

“เอื้อย โสนน้อย”

สังข์ พยายามเปร่งเสียงอันแหบแห้ง เรียกชื่อเพื่อน.

“สังข์จริงๆ ด้วย ... ฮือ ๆ ๆ ๆ”

 

ทั้ง เอื้อย และ โสนน้อย โผเข้ากอดเขา เมื่อรู้ว่า ตัวตนที่แท้จริงของเพื่อนรัก ได้กลับมาแล้ว. น้ำตาใสๆ ของ สังข์ ก็ไหลออกมาเช่นกัน. เขาดีใจจนพูดอะไรไม่ออก. นี่เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุด ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน. ไม่ใช่แค่พวกเขาสามคน แต่หมายถึงมี สินสมุทร สุดสาคร ร่วมอยู่ในอ้อมกอดนั้นด้วย.

สังข์ เอื้อย โสนน้อย หลั่งน้ำตาให้แก่กันอยู่นาน ราวกับว่า พวกเขากำลังปลดปล่อย ความอัดอั้นตันใจ ความเศร้าโศก ที่เกาะกินใจพวกเขา มาอย่างยาวนาน.

 

สิงห์ กับ ลำภู เดินมาเยี่ยม สังข์ แต่ภาพที่พวกเขาเห็น กลับสร้างความประหลาดใจ ให้แก่ ลำภู ไม่น้อย. มันเกิดอะไรขึ้น. ชายหนุ่มรูปงามผู้นี้เป็นใคร. คงมี สิงห์ดำ เพียงคนเดียวเท่านั้น ที่รู้.

 

“สังข์ คุณไม่เป็นไรนะ” สิงห์ เอ่ยขึ้น.

 

นี่เป็นครั้งแรก ที่สิงห์ดำ เรียกชื่อของเขาอย่างเต็มคำ. สังข์ ส่งยิ้มให้เพื่อนทั้งน้ำตา.

“สิงห์ ขอบคุณมากนะ ขอบคุณทุกๆ สิ่ง ถ้าไม่มีนาย เราคงไม่ได้กลับมาเหมือนเดิม”

สังข์ ตอบด้วยน้ำเสียง ยังไม่หายแหบพร่า.

 

“พี่ลำภู” สิงห์ จำเป็นต้องอธิบาย “ผมยังไม่ได้เล่าให้พี่ฟัง วันนี้ทั้งวัน พวกเราออกไปช่วยกันค้นหาของสำคัญ ที่เขาทำหล่นหาย จนกระทั่งเจอ และของนั้นก็ช่วยให้ เงาะ เพื่อนของผม หายจากสิ่งที่เขาเป็น ... ไม่ เขาไม่ได้เป็นใบ้ อย่างที่หลายคนคิด และก็ไม่ใช่คนป่า พวกเงาะซาไกที่ไหน ตอนนี้เขาหายเป็นคนปกติแล้ว และเขาไม่ได้ชื่อเงาะ อย่างที่เราเรียกกัน เขาชื่อ สังข์ ครับ”

 

“สังข์ เหรอ?” ลำภู ทวนคำถาม.

“ขอบคุณพี่ลำภูมากนะครับ” สังข์ เริ่มมีเสียงเป็นปกติ “จะเรียกผมว่าเงาะเหมือนเดิมก็ได้ ผมไม่รังเกียจชื่อนั้นหรอก”

“เรื่องของพวกคุณ ยังมีอะไรซุกซ่อนอีกไหม๊เนี่ยะ” ลำภู ยังมีข้อกังขา.

 

“พรุ่งนี้ พวกเราจะเปิดเผยให้ทุกคนรู้ และเมื่อรู้แล้ว ยังจะให้พวกเราเป็นสมาชิกชุมชนอยู่รึเปล่า?” สิงห์ดำ พูดสรุป ก่อนจะพากันไปชุมนุมรวมกับคนอื่นๆ.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 92/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net